Hannes GarðarssonÁður birt á www.sksiglo.is
Guðni Gests sem býr í Bankok í Tælandi sendi mér eftirfarandi sögu, sem flestir eldri Siglfirðingar hafa heyrt og er skemmtilegt að rifja hér upp.
Byssusaga frá Siglufirði . Einu sinni sem oftar voru þeir Hannes Beggólín og Bjarni Finnu sem giftur var Siggu Bjarna, að fá sér í glas, það er þeir voru á fyllirí.
Með þetta ráðabrugg var Sigga kona Bjarna, síður en svo ánægð, en hún var öllu jöfnu nokkuð ýtin við bónda sinn og vildi ráða ferðinni. Hún var síður en svo ánægð með drykkjufélagann Hannes sem var þekktur túramaður en gerði þó aldrei flugu mein frekar en Bjarni.
Hún vissi hvar þeir voru að drekka, drykkjarveisla þeirra félaga átti sér stað í skúr sem Hannes hafði til að geyma veiðarfæri ofl. tilheyrandi trillu sinni sem hann gerði út til að afla sér viðurværis og dropans, sem stundum entist honum til vikunnar.
En skúr þessi var á Bátastöðinni.
Þegar drykkjan stóð sem hæðst og félagarnir orðnir vel slompaðir, er barið all harkalega að dyrnar en þeir svara ekki fyrst i stað svo er barið aftur og nú ofsa hörð högg og kallað með grimmdartón fyrir utan.
“Ég veit að þið eruð þarna inni, og Bjarni komdu strax út og svo rek ég þig heim helvítis skepnan þín og fyllibytta”.
Þessu svarar Hannes hinn rólegasti en þó hvelli röddu.
“Helvítis kerling , ef þú andskotast þér ekki i burtu þá skýt ég þig með haglabyssunni minni, ég er að hlaða byssuna”.
Siggu líst ekki á blikuna og færir sig frá dyrunum. Hannes ryðst út með látum og haglabyssuna i höndunum, Bjarni hreifir sig ekki, en hann heyrir að það er skotið úr byssunni, en Hannes hafði skotið upp i loftið.
Sigga tóku á rás og forðaði sér i burtu hrædd við þennan brjálæðing !
Þegar Hannes kemur glottandi til baka, spyr Bjarni Hannes með rólegri og yfirvegaðri röddu: “Lá hún” ?
Guðni Gestsson
Hannes Boy
Hannes Garðarsson
Bjarni Finnu
Bjarni Bjarnason
Þessir tveir félagar og nánir frændur voru vel þekktir og iðnir við stútinn, en gerðu aldrei neinum mein svo síður væri, Bjarni flutti seinna til Vestmannaeyja ásamt konu sinni Sigríði Bjarnadóttur. (Siggu Bjarna)
Hannes hélt sig á heimaslóðum til æviloka, utan þess sem hann stundaði sjóinn, allt frá trillu sinni til togara og eignaðist marga góða og trygga vini, bæði sér yngri og eldri.
Einn góðan veðurdag fékk Hannes sér skellinöðru, smellti saman fingrum og hætti að drekka, síðar tók hann bílpróf og fékk sér bíl. Hannes Garðarsson lést árið 1999, - 69 ára
Upplýsingar:
Amma Hannesar, (Hannes Boy) sem ól hann að mestu upp hét Lilja Björg Bjarnadóttir og "þaðan" fékk Hannes viðurnefnið Beggólín, en sú gamla (einnig amma mín) var kölluð Begga. Bjarni aftur á móti var kallaður “Bjarni Finnu” var kenndur við móður sína sem kölluð var Finna.
sk
=====================================================
Gunnar Trausti: Valgeir Sig. veitingamaður og kokkur á Hafliða sagði mér þá sögu að einhvern tíma hefði Hannes komið upp í eldhús á útleið mjög illa fyrirkallaður. Hann spyr Valla hvort hann eigi ekki einhverja bökunardropa? Valgeiri þótti það ótækt að menn væru að drekka svona óþverra en fann samt handa Boyjaranum karidimommuglas sem hann skellti í sig.
-Hvernig geturðu drukkið þennan óþverra spurði Valgeir.
Beggólín brosti sínu sætasta:-Ég skal segja þér það að það er yndislegt þegrar áhrifin koma. Síðan ropar maður og þá er eins og sé heilt bakarí uppí manni!!