Gústi guðsmaður

Ég glotti á móti og tók við og festi miðann á innanvert lok vélarkassans í trillu minni að honum ásjáandi. Þar sem miðinn var allt fram á næsta ár.

Báðir héldum við af stað til róðrar en þar sem minn bátur var gangmeiri þá dróst bátur Gústa fljótlega aftur úr. Mér hafði sýnst hann hægja á ferðinni stuttu eftir að hann var kominn út fyrir fjörðinn. En ég fylgdist ekki frekar með ferðum hans. Ég hélt vestur á Fljótamið og aflaði vel, tæp 300 kg. það þótti gott á færi á svo litlum bát sem mínum aðeins minni en báturinn Sigurvin.

Þegar ég hélt heim seinnipart dagsins sá ég til báts djúpt undan Hellunni. Þar um borð var maður sem veifaði ákaft með ár. 

Ég sá fljótlega að þetta var Gústi og breytti því stefnunni og hélt til hans. Vélin í bátnum hans hafði bilað og hann hafið róður til lands. Ég lagði að bát Gústa og spurði hvort vélin væri biluð. 

„Já helvítis rokkurinn gaf upp öndina, má ég rétta þér spotta?" svaraði Gústi 

„Auðvitað“ svaraði ég og glotti, en Gusti var þekktur fyrir það að láta trillukarlana halda að vélin hans væri biluð til að fá "drátt" í land og spara með því bensínið á rokkinn sinn á meðan. Því meira gat hann þá sent af peningum til Afríku tengt kristniboði þar. Ég gaf aflanum um borð hjá Gústa auga í leiðinni, afli hans var frekar rýr miðað við minn afla.

Ég sagði við Gústa. “ Hann hefur verið tregur hjá þér“

„Já minnstu ekki á það drengur. Ég byrjaði út af Hellunni, en þar var ekkert annað en helvítis kommúnista að fá. Ég flutti mig utar en þar var einnig  lítið að fá.“  („kommúnistar“ voru þeir þorskar oft nefndir, sem voru áberandi rauðir á lit, sennilega vegna legu sinnar innan um þara á grunnslóð ?)

Gústi hélt áfram og sagði: „Og þegar ég ákvað að fara heim þá fór helvítis rokkurinn ekki í gang“

Ég gat ekki stillt mig um að stríða Gústa örlítið og sagði: „Gústi, gleymdirðu að setja miða inn í vélarrúmið þitt, á ég að lána þér minn miða ? Þar átti ég auðvitað við bænatilvitnunina sem hann hafði rétt mér um morguninn“  Svarið var stutt og laggott: „Þegiðu strákur og taktu við spottanum“

Ferðin heim gekk vel. Það lenti á Jóhanni Sigurðssyni (Jóa Bö) hjá S.R. sem oftar en ekki reddaði Gústa  hvað vélina hans snerti. Vélin var biluð þrátt fyrir grun minn um annað. Í ljós kom að stimpilhringur hafði brotnað, nokkuð sem Jói var fljótur að lagfæra

Jói ásamt Nirði syni sínum endurbyggði bátinn Sigurvin þá illa förnum, löngu síðar eftir lát Gústa.

Báturinn Sigurvin er nú vel varðveittur á Síldarminjasafninu. 

Það vita sennilega flestir sem Gústa þekktu að þrátt fyrir einstaka góðmennsku þá bölvaði hann oftar en sumum þótti við hæfi með tilliti þeirra guðspjalla og boðskaps sem hann boðaði við öll tækifæri.