Δανεικό

        Έγειρε ν' ακούσει το τραγούδι της θάλασσας

        κι εκείνη του ψιθύρισε τους στίχους του ποιητή.

        κι έμεινε ν' αφουγκράζεται τη μελωδία

        τρυφεροί εραστές, αφοσιωμένοι σύντροφοι.

        Εκείνος δεν της ζήτησε άλλο ποτέ κανένα

        μόνο τα χάδια της τα ερωτικά

        κι εκείνη τον αγκάλιασε με όνειρα κεντημένα

        στο στήθος και μες την καρδιά τον φίλησε απαλά.

        Σαν δυο μικρά παιδιά γελούν

        κρατούνται απ' το χέρι

        πάνω στο φεγγαρόφωτο που σκάει εδώ κι εκεί.

        Η ασημένια θάλασσα τα βήματά τους σβήνει 

        κι ο ποιητής ξεχάστηκε κι αυτός για μια στιγμή._

        (c) rigas (στίχοι)