Ενα τσιγάρο απ' τα παλιά

Στους ξένους, ξένη γύρισες και 'κείνο που σου μένει

τα μακριά σου τα μαλλιά, ψηλή ξεθωριασμένη

τρία φεγγάρια νύχτωσες στις πέτρες στο Πευκάρι

όπως κι εγώ έτσι και 'συ, να βλέπεις το φεγγάρι.

Τρεις νύχτες ανταμώναμε, πέτρα στην πέτρα επάνω

τη θάλασσα που ζήσαμε, δεν έχω που να βάλω

μια θάλασσα και μια φωτιά κι ένα τσιγάρο απ' τα παλιά

σκοπιά φυλάμε τη ζωή, μη μας την κλέψουν.

Φύγε... κι αν φύγεις δεν μετράει, εμένα ο άνεμος με πάει

μια θάλασσα και μια αγκαλιά κι ένα τσιγάρο απ' τα παλιά

εκεί που σ' είδα σ' έχασα κι αν τώρα σε θυμήθηκα

είναι γιατί ότι ένιωσα, ποτέ μου δεν αρνήθηκα._