Μάνα γη

Συνήθισα το θόρυβο μάνα γη 

συνήθισα να προκαλώ τη σιωπή 

νομίζω ότι προσπερνώ το στόχο 

τριγύρω υπάρχει κάτι που δεν το ‘χω. 

Μικραίνω την απόσταση στη ζωή 

για να ξυπνήσω μόνος ένα πρωί 

και να μη δίνω σημασία στην ουσία 

κι ο φόβος να μην έχει πια αξία. 

Η καρδιά μου ηχεί μεσ’ στο κορμί μου 

δεν ακούει κανείς, δεν ξυπνάει κανείς 

συνήθισα το θόρυβο μάνα γη 

και δεν θυμάμαι που ήταν η αρχή._

(c) rigas (στίχοι)