Αναφορά

Γυρίζω μόνος μου, πετώ

δεν το καταλαβαίνω πως γίνεται αυτό

δεν το χωράει το μυαλό ενός που νιώθει μόνος

όταν τελειώνουν οι σκιές, πως αρχινά ο πόνος.

Σέρνω τα πόδια μου στο δρόμο της φυγής

φυγόπονος κι ατέλειωτος δε φτιάχτηκε για μένα

μόνος μου πίσω σαν γυρνώ, ματώνω την καρδιά μου

όταν τελειώνουν οι κραυγές, αρχίζουν τα όνειρά μου.

Γιατί όταν βραδιάζει σε θυμάμαι, δε φοβάμαι;

γιατί όταν βραδιάζει απορώ που σε ζητώ;

γιατί όταν βραδιάζει μόνος μου να κοιμάμαι;

κι η σκέψη κομματιάζεται μόνος μου σαν ξυπνώ.

Περνώ τις μέρες μου μακριά σε άλλο κόσμο

και στα υπόγεια της ψυχής μου αντηχούν

βουβές κραυγές αγάπης κι αγωνίας

φόρος τιμής σ' αυτούς που συγχωρούν.

Ψηλά σ' ένα παράθυρο μετρώ τη δύναμή μου

θυμάμαι μόνο πόσο, πόσο σ' αγαπώ

πίσω πατώ για λίγο, τρέμει το κορμί μου

όσο κι αν δάκρυσα η ζωή μου είν' εδώ.

Είναι καιρός κι εγώ να κοιτάξω εμπρός μου

να βρω χαρά, να βρω αγάπη και ζωή

να ψάξω τον καλό τον εαυτό μου

που τόσα χρόνια τον κράταγες εσύ.

Είναι καιρός κι εγώ να πετάξω το σταυρό μου

τόσα και τόσα ονόματα γραφτήκανε σ' αυτόν

φωνάζω ένα όνομα και σκίζω την καρδιά μου

και με όση δύναμη μπορώ φωνάζω είναι απών._

(c) rigas (στίχοι)