Πικρό κομμάτι

Μικρό κομμάτι από κάτι που δεν ξέρω

το βλέπω να πέφτει απαλά

πώς να νιώθει άραγε, θα ‘θελα να ξέρω.

Ίσως να ‘ναι αστέρι, μια ξεχασμένη αχτίδα

ένα άστρο σαν εσένα, σαν εμένα

χτυπήθηκε άγρια και ξέφυγε από μια καταιγίδα.

Τόσα παιδιά που χάθηκαν, που φύγανε, που πήγαν

ποιοι αστερισμοί στερήθηκαν

και λίγο – λίγο έσβησαν, πίσω απ’ το φως κρυφτήκαν.

Το ξέρω αν ψάξω μακριά, στη θάλασσα βαθιά

λάμπουν τ’ αστέρια ακόμα

Γι’ αυτό και το ξημέρωμα βάφονται τα νερά μαβιά.

Φίλησέ με σαν και πρώτα, θέλω να νιώσω τώρα τη ζωή

στον ουρανό να δω πως είσαι ακόμα

για όλα αυτά τα’ αστέρια η συνέχεια της πτώσης να κοπεί._