9° Tasting 18 september 2015

We kregen het genoegen om Stijn Hiers te mogen ontvangen voor onze 9° tasting. Stijn geeft zowel whisky als rum degustaties en geeft ook zelf bottelingen uit onder de naam “Dram of the Lords”. http://www.lordofthedrams.com

Stijn is ook eindredacteur van Whisky Passion, het toonaangevende whiskyblad voor de lage landen. http://www.whiskypassion.nl

Bovendien is Stijn exclusief invoerder voor West Europa van Cachaça. Dit is een Braziliaanse rum waarvan er jaarlijks 1.5 tot 2 miljard liter van wordt geproduceerd. Weliswaar is hiervan slechts 1.5 % bestemd voor de export en kan je deze dus bestellen via deze site van “The Brazilian Beverage Compagny. http://cachacashop.be

Maar waarschijnlijk kennen de meeste onder ons Stijn wel als schrijver van het boek “Whisky en Vrijheid”, dit boek gaat over de geschiedenis van Schotland aangevuld met een 100 tal whisky’s.

De tasting van vanavond zal dus een andere dimensie krijgen dan onze vorige tastings. Ditmaal gaan we door de geschiedenis van Schotland bijgestaan door een 7 tal whisky’s.

Onze eerste whisky van de avond is een Balblair vintage 2003 op 46% die 11 jaar op bourbon vaten heeft gelegen. Op de flessen staat een grote sierlijke B in Pictische stijl, en in het glas zit een reliëfversiering verwerkt, die eveneens gebaseerd is op oude Pictische afbeeldingen. Balblair wordt tegenwoordig meestal op de markt gebracht zonder aanduiding van de leeftijd maar meestal als een vintage. Dit is net zoals bij de wijn de aanduiding van het productiejaar. Deze whisky wordt door iedereen gesmaakt en is een zeer leuke opener van de avond.

Nadien volgt de Green Spot Single Potstill, 40%, een Ierse whisky. Men zegt dat een Ierse “iets” vrouwelijks heeft, en dat klopt eigenlijk wel, deze whisky is wat zachter, toegankelijker en eleganter. Deze whisky krijgt zijn rokerig tintje enkel door de gerookte gerst die men gebruikt. Opgelet bij Greenspot gebruikt men 50% gemoute gerst en 50% niet gemoute gerst, dit is iets wat men in Schotland nergens toepast. Er is geen leeftijdsaanduiding bij deze whisky’s, maar wel een kleuraanduiding. Deze kleuren geven de leeftijd aan van de vaten. Zo bestaat er o.a. een red spot, yellow spot en deze green spot. De leeftijd van de Green Spot zou rond de 7 – 8 jaar liggen. Terwijl we deze Ierse whisky proeven vertelt Stijn ons over de invloed van de Ieren op de Schotse geschiedenis. Deze whisky valt echter niet erg in de smaak van ons publiek en zal dan ook geen enkel puntje krijgen op het einde van de avond.

Met de Glenglassaugh, 40% 5 jaar, gebotteld voor “Dram of the Lords” gaan we verder in de geschiedenis. De Vikings doen hun intreden op de eilanden, hierdoor sprak men tot aan begin de 20 ste eeuw een Scandinavisch dialect. Ter ere van de Vikings drinken we dus een Glenglassaugh. Deze hadden de meesten onder ons nog niet gedronken. Deze whisky ging oorspronkelijk integraal naar de blends zoals The Famous Grouse. Het is opmerkelijk dat Glenglassaugh sinds de oprichting, meer dicht is geweest dan in productie. Sinds 2008 is deze distilleerderij opnieuw opgestart nadat ze werd gesloten in 1986. Het verhaal van deze fles is dat Stijn ter plaatse werd uitgenodigd om mee te helpen kiezen van de juiste en beste vaten. Stijn staat bij Glenglassaugh bekent als een grote liefhebber van hun whisky’s, en ik citeer “waarschijnlijk de enige en grootste liefhebber ter wereld”. Deze botteling komt uit een “octaaf” vat (50l), dit is het kleinste formaat van vaten die men gebruikt om whisky op te laten rijpen. Deze whisky is gedistilleerd op de eerste dag dat Glenglassaugh in 2008 opnieuw in productie ging. Er zijn slechts 65 flessen van. De prijzen van de Glenglassaugh whisky’s stijgen enorm de laatste jaren. Hierproeven we een stevige graansmaak, aangelengd tot 40%, smaakt vrij jong, men moet hem een tijdje laten openkomen om de jeugdige aspecten er te laten uittrekken. Er volgen nadien nog enkele leuke whiskywistjedatjes zoals de vlag van Schotland die ongeveer 750 jaar bestaat en een Sint Andrieskruis heeft, de nationale feestdag van Schotland is “St Andrew’s day” en valt op 30 november en dat Prins Charles een grote Laphroaig fan is en zelf enkel vaten in zijn bezit heeft.

Na de pauze gaan we verder in de boeiende geschiedenis van dit geweldige land. In het jaar 1296 start de eerste Schotse onafhankelijkheidsoorlog tussen de Engelse en de Schotten. De Engelse kregen echter weinig tegenstand van de Schotten. Tot overmaat van ramp werd ook de Stone of Destiny gestolen en meegenomen naar Engeland. Dit was een belangrijke symbolisch daad, het was trouwens aan deze steen dat de eerste Koning (Kenneth MacAlpine) werd gekroond in het jaar 843. De diefstal was een ware kaakslag voor de Schotten. Het grootste deel van de bevolking had zich al bij de overmacht van de Engelse neergelegd, behalve een kleine groep. Onder leiding van William “Bravehaert”Wallace en Andrew de Moray breken er in 1297 opstanden uit. De 2300 man sterke Schotse troepenmacht moest het opnemen tegen een tegenstander die 5 maal zo talrijk was. De Schotten overwonnen de enorme Engelse overmacht en kregen weer zelfvertrouwen onder leiding van “de Moray”. Wie ondertussen geboeid is geraakt door het prachtige verhaal over de geschiedenis van Schotland moet zich maar het boek van Stijn aanschaffen, “Vrijheid en Whisky” om dieper in de geschiedenis van Schotland te gaan graven.

Via “de Moray” komen we bij onze volgende whisky, de Glen Moray van Duncan Tayler, distilled 12/1991 en botteled 11/2011, dus net geen 20 jaar op 2 weken na. Dit is een Single Cask op 54,0% en fles 104 van de 282 flessen. Dit is een geweldige whisky, heeft zeer mooie aroma’s, zeker nadat hij even heeft opengestaan. Het is meteen duidelijk dat deze whisky bij de kanshebbers is om de meest geliefde te worden van deze avond.

Een 150 – 200 jaar geleden begon de emigratie vanuit Schotland, velen trokken naar Amerika of Europa. Op enkele jaren tijd was het bevolkingsaantal op Islay gedaald van 20.000 naar slechts 4.000 mensen. Dit brengt ons tot een Bunnahabian whisky, gelegen op het eiland Islay. We proeven een 25 jarige (1989-2014) Bunnahabian op 45.9%, onafhankelijk gebotteld en dit is fles 4 van de 75. Dit is opnieuw een eigen botteling van Stijn Hiers, beter bekend als “Lord of the Drams”. Deze botteling werd exclusief op de markt gebracht voor het “Corps Flaminea, een studentevereniging uit Leuven. Deze whisky is zeer fruitig, romig, beetje ziltig en licht rokerig. Deze lichte rokerigheid komt omdat deze ongeturfde whisky 25 jaar lang gerijpt heeft op vaten waar voorheen geturfde whisky heeft gezeten. Opnieuw een juweeltje dat onze tongen streelt. Nog een kanshebber op een podiumplaats vanavond. Nog een klein weetje: Nabij de distilleerderij van Bunnahabian ligt het enige rond punt van het eiland Islay, speciaal aangelegd om de vuilniskar te laten omdraaien.

We zetten onze reis door de geschiedenis verder met het verhaal over het ontstaan van Campeltown. Dit was ooit de whiskystad bij uitstek, dit vanwege de perfecte ligging om de whisky te verschepen naar Amerika. Tijdens de drooglegging moeten alle distilleerderijen hun deuren sluiten behalve Springbank en Glen Scotia. Dit is dan ook onze voorlaatste whisky van deze avond. We proeven hier een Glen Scotia gebotteld door Wemyss Malts op 46%, vintage 1991 en gebotteld 2013. Wemyss Malts is een vrije nieuwe bottelaar, sinds 2005. Deze Glen Scotia heeft die typische ziltige toets die eigen is aan Campeltown, is tevens heel olieachtig en blijft plakken. De meningen zijn verdeeld, sommige onder ons houden ervan en vinden die het beste wat ze vanavond hebben gedronken terwijl andere deze whisky dan weer wat minder vinden. Wemyss Malts heeft ondertussen in St. Andrews de Kingsbarns Distillery geopend. Ondertussen is de productie al opgestart en is het bezoekerscentrum bijna een feit.

Omdat ons publiek toch wel wat “peatylovers” bevat had Stijn voor ons een Bowmore van Signatory, Single Cask, 13y op 46% meegebracht.

Het smaakprofiel van Bowmore is toch wel geëvolueerd. In de jaren ’60 stond Bowmore bekend als een zeer lekkere en fruitige whisky terwijl in de jaren ’80 – ’90 de whisky echt niet lekker was. Bij Bowmore noemen ze dit zelfs de lavendel tijd. Maar vanaf het einde van de jaren ’90 zijn ze terug op de goeie weg en is de whisky opnieuw lekker en fruitig met de nodige turf. Deze Bowmore die we vanavond proeven is gebotteld door Signatory Vintage. Signatory is nog één van de weinige onafhankelijke bottelaars die in handen zijn van een familie (samen met Cadenhead en G&M). Signatory heeft een groot gamma en verschillende reeksen waarvan de Silent Stills en deze un-chillfiltered. Signatory Vintage is sinds 2002 ook eigenaar van de distilleerderij Edradour. Deze Bowmore is zeer zacht in de mond en heeft een ziltige, fruitige, medium gerookte smaak.

Na al dit lekkers maken we ons op voor onze befaamde top 5.

Line up:

1. Balblair vintage 2003, 46%, 11y
2. Greenspot Single Potstill, 40%
3. Glenglassaugh, Dram of the Lords, 46%, 5y
4. Glen Moray, Duncan Taylor, 54%, 19y, Single Cask
5. Bunnahabhain, Dram of the Lords, 45.9%, 25y
6. Glen Scotia, Wemyss Malts, 46%, 18y
7. Bowmore, Signatory Vintage, 46%, 13y, Single Cask

De befaamde top 5 van vanavond:

1. Glen Scotia
2. Bowmore
3. Glen Moray
4. Bunnahabhian
5. Balblair

En zo kwamen we aan het einde van alweer een zeer geslaagde en vooral lekkere avond. We willen vooral Stijn Hiers bedanken voor de fijne en leuke anekdotes over de boeiende geschiedenis van Schotland. Natuurlijk bedanken we ook alle aanwezigen voor deze leuke avond.