8° Tasting 29 mei 2015

Voor onze 8° tasting hadden we Luc Van der Jeugd uit Dendermonde uitgenodigd. Luc was in een vorig leven de voorzitter van de whiskyclub “Toonsers” uit Dendermonde. Deze zijn vorig jaar na 10 jaar gestopt. Sinds november 2014 werkt Luc voor de Belgische invoerder van Hart Brothers.

Hart Brothers is een onafhankelijk bottelaar uit Glasgow, het is een familiebedrijf sinds meer dan 100 jaar. Het is pas in de jaren 60 dat de broers Iain en Donald Hart zich vooral met whisky zijn beginnen bezighouden.

In 1975 worden ze vervoegd door Alistair, die z’n sporen al verdiend had als blender bij Whyte & Mackay. Alistair legde zich toe op het opsporen en selecteren van vaten whisky. Whisky die ze verder laten rijpen tot de gebroeders het moment ‘rijp’ achten het edele vocht te bottelen. Ze beweren niets anders dan water aan hun whisky’s toe te voegen.

Vandaag zijn het Donald en Alistair die het roer in handen hebben, maar hun respectievelijke zonen Andrew en Jonathan staan paraat om het bedrijf in handen van de familie te houden.

De bottelingen van Hart Brothers kan je terugvinden bij Luc Van der Jeugd,Luc.VanderJeugd@tekni-plex.be.

Sinds Luc bij de importeur van Hart Brothers aan het werk is gegaan is België het best verkopende Europese land van HB geworden. Omdat België gekend staat als een land van Single Malt drinkers worden verschillende speciale vaten eerst aangeboden aan de Belgen om te kijken of deze wel in de smaak vallen.

Als aperitiefje had Luc voor een “specialleke” gezorgd. Luc was namelijk net terug van een uitstap naar Schotland en had bij zijn bezoek aan Kilchoman een “Kilchoman Pale” meegebracht om ons eens te laten proeven. Deze Pale (gewoon bier voor ons) wordt gemaakt met de eigen gekweekte gerst van op de boerderij van Kilchoman. Het enige verschil met whisky is dat hier hop aan toegevoegd word. Bij het ruiken en proeven van deze Pale is de geur en smaak van de geturfde gerst duidelijk aanwezig. Niet iedereen vond dit lekker maar het was toch wel leuk om dit eens te mogen proeven.

Daarna begonnen we aan het echte werk. Zoals gewoonlijk begonnen we met enkele zachte whisky’s.

Dailuaine 13 y op 46 % was de eerste die we te proeven kregen. Niemand van de aanwezigen hadden deze Dailuaine al geproefd. Dailuaine is gelegen in de buurt van Aberlour, Speyside, opgericht in 1851, dit was de eerste stokerij met het bekende “pagodedak”. Dailuaine is als merk nauwelijks bekend, omdat de whisky bijna geheel verdwijnt in de blends van Johnnie Walker. Was een zeer leuke starter, zacht met toch een behoorlijke pittigheid.

Arran 16y op 46 % Arran is een eiland in het westen van Schotland naast Campeltown. Het eiland Arran wordt ook wel het kleine Schotland genoemd. Gedurende ongeveer 150 jaar was er geen stokerij meer op het eiland. In 1992 kwam het idee om er een nieuwe stokerij te bouwen en deze ging dan in 1995 open. In 1997 werd het nieuwe bezoekerscentrum geopend door de koningin Elizabeth. Reeds na 3 jaar kwam er een eerste beperkte editie op de markt en op 21 september 2005 kon de 10 jaar oude Arran gepresenteerd worden. Sindsdien is het aantal releases, waaronder een heleboel (wijn)finishes, niet meer bij te houden. In december 2010 verscheen ook de eerste geturfde Arran, de Machrie Moor. Arran is ook de enige stokerij die de foto van “Robert Burns” mag gebruiken op zijn whisky’s. (Deze zat bij ons trouwens in één van onze vorige tastings). Robert Burns (1759-1796) is de bekendste Schotse dichter. Op zijn verjaardag, die nog jaarlijks door Schotten over de hele wereld gevierd wordt (Burns Supper), wordt traditioneel een haggis geserveerd, die ceremonieel onder begeleiding van doedelzakmuziek naar de tafel wordt gedragen.

Arran is nog één van de betaalbare whisky’s. De distilleerderij ligt in een beschermd natuurgebied en hierdoor is het onmogelijk om verder uit te breiden en een groter warehouse te bouwen. Door plaatsgebrek moeten ze een deel van hun vaten laten rijpen in het warehouse van Springbank in Campeltown.

Het grootste deel van de whisky wordt als single malt gebotteld, maar een deel van de productie verdwijnt in de eigen blends, zoals de Lochranza blend en die van Robert Burns. Tot slot hebben zij ook een Arran Gold Single Malt Whisky Cream Liqueur, een trend die nieuw leven lijkt ingeblazen.

Deze whisky is wat zachter en iets minder pittig dan de vorige. Ook de afdronk is wat minder lang.

Glendullan 13 y 55,5% Distillery gelegen in Dufftown, de whiskyhoofdstad van de Speyside. De distilleerderij Glendullan zou gebouwd zijn omdat een overnamebod op de nabij gelegen Glenfiddich en Balvenie misluktke. Tijdens WOII moest Glendullan sluiten omwille van de gerstschaarste. Opnieuw zo’n minder bekende whisky als single malt. Dit komt omdat 90 % van de productie naar blends gaat (oa Dewar’s, Black & White en Johnny Walker). In 2007 besloot Diageo om Glendullan ook als single malt uit te brengen onder het label “The Singleton, enkel voor de Amerikaanse markt.

Dit is tevens de eerste whisky van de avond op vatsterkte, 55,5 %. Het is een behoorlijk zachte whisky niettegenstaande de 55,5 %, na een tijdje krijgen we meer fruitigheid in het glas. We gaan duidelijk in stijgende lijn.

Glen Scotia 22 y 55,5 % is onze laatste whisky voor de pauze. De Glen Scotia distilleerderij is gelegen in Campeltown. Campeltown was ooit het whiskyhart van Schotland. Er waren meer dan 30 stokerijen in Campeltown, nu nog slecht 3, Glengyle, Springbank en deze Glen Scotia. Deze distilleerderij wordt slechts 3 maanden per jaar opgehouden door het personeel van de buren van Springbank. Hierdoor is deze whisky vrij zeldzaam, zeker als officiële botteling, enkel de 12 jaar is vlot te vinden. Er bestaan wel enkel onafhankelijke botteling van zoals die van Malts of Schotland, Signatory, Duncan Taylor, G&M, en deze van Hart Brothers. Ze zouden onlangs een bezoekerscentrum geopend hebben.

Deze Glen Scotia heeft wat meer prikkels in de neus dan de vorige, de smaak is heel vol en heeft een lange afdronk. Deze is een kanshebber op een podiumplaats op het einde van de avond.

Coal ila 25 y 46 % Met deze Coal ila komen we aan de eerste geturfde whisky van de avond. Coal ila wat Keltisch is voor ‘The Sound of Islay’, naar de gelijknamige oversteek, ligt vlakbij Port Askaig op het eiland Islay. Ze werd opgericht in 1846. Het is vandaag de dag de grootstedistilleerderij op het eiland. Zij gebruiken sinds 1974 de mout van de Port Ellen maltings op hetzelfde eiland. Pas sinds 2002 brengen zij een eigen officiële botteling uit. Voordien ging het meeste van hun whisky naar de blends van Johnny Walker. Vandaag de dag brengen zij een grote range officiële botteling uit. Ook bij de onafhankelijke bottelaars is Coal ila een graag geziene malt.

Turf was jarenlang de enige brandstof op het eiland. Pas in 1940 was elektriciteit een feit op het eiland. Momenteel zijn er ongeveer 3200 inwoners op Islay, in 1830 waren dat er 15.000. Het merendeel werkte toen in de vele lood- en zilvermijnen. Luc had een stukje turf meegebracht en liet dit samen met de geturfde gerst rondgaan. Deze whisky was heel compleet in geur en smaak, kan ook moeilijk anders na 25 jaar rijping. De turf was heel zacht, verder was dit een zalige zachte volle whisky. Dit was zeker een toppertje en zal moeilijk te verslaan zijn voor de eerste plaats van deze avond.

Mortlach 23 y 52.3 % Dufftown is ondertussen de whiskyhoofdstad geworden in het hart van de Speyside. Maar liefst 9 distilleerderijen zijn hier aanwezig en Mortlach is de oudste van Dufftown en is niet te bezoeken, bijna onmogelijk om hier binnen te geraken. Ze is ook in handen geweest van John Walker & sons, bekend van de blends van Johnny Walker, waardoor deze whisky natuurlijk ook een belangrijk component was van deze blend. Van Mortlach zijn dan ook niet zoveel officiële bottelingen terug te vinden op de markt maar wel dikwijls bij de onafhankelijke bottelaars. Oa Gordon & Macphail hebben verschillende Mortlachs uitgebracht. De oudste whisky die ooit gebotteld werd zou een Mortlach 70y zijn, gebotteld door G&M. De donkere kleur is te danken aan de 23 jaar rijping op een sherry vat. Deze Mortlach heeft een speciale geur, anders dan gewoonlijk, een beetje een vuile vieze geur, doet een beetje denken aan stalgeur. Zeer leuk om dit eens te proeven, benieuwd hoe deze zal scoren bij ons publiek.

Bowmore 16 y 56.4 % Bowmore is één van de oudste distilleerderijen van Schotland en de oudste van het eiland Islay. Bowmore één van de weinige distilleerderijen die nog zelf een moutvloer heeft, waarbij de gerst handmatig wordt omgekeerd door de Maltman met de zognenaamde shield, een grote houten schop, net zoals zijn vader en grootvader dat voor hem deden. Bij Bowmore wordt traditie hoog in het vaandel gedragen. Bowmore heeft een grote range van eigen bottelingen. Hun whisky is duidelijk zachter en milder dan de andere whisky’s van Islay. De whisky van Bowmore rijpt in de beruchte Vaults, dit zijn de vochtige kelders die vlak aan het water liggen en voor een deel zelfs onder de waterspiegel. Dit zorgt voor de ziltige smaak van de Bowmore whisky. Deze is onze laatste van de avond, heeft een superlekkere smaak waarvan de afdronk vrij kort is en waarvan enkel de turfsmaak blijft hangen.

Ondertussen zijn we aan het einde van deze tasting gekomen en is iedereen toch wel benieuwd naar de uitslag van onze top 5.

Line-up

1. Dailuaine 13 y 46%
2. Arran 16 y 46 %
3. Glendullan 13 y 55,5 %
4. Glen Scotia 22 y 55,5 %
5. Coal Ila 25 y 46 %
6. Mortlach 23 y 52,3 %
7. Bowmore 16 y 56,4 %

Top 5

1. Coal Ila
2. Bowmore
3. Glen Scotia
4. Glendullan
5. Mortlach

Het was opnieuw een zeer mooie, leuke en lekkere tasting. Iedereen was het erover eens dat Hart Brothers een zeer mooie range heeft en ons in de toekomst nog veel plezier zal kunnen bezorgen. Wij willen dan ook nog Luc Van der Jeugd bedanken om ons deze avond te voorzien van vele leuke anekdotes en deze lekkere whisky’s.

Nadien volgde nog een gezellige babbel en ging iedereen tevreden naar huis ondanks het regenweer.