Η Πρακτική Γηραιά Ψυχή

Ζωντανή επικοινωνία του Κρύων διαμέσου του Λη Κάρολ
στο Άνκορατζ, Αλάσκα  -  27 Ιανουαρίου 2018

μετάφραση: Ερμήλιος Κυρίτσης

Χαίρετε αγαπητοί μου, είμαι ο Κρύων της Μαγνητικής Υπηρεσίας. Αντικρίζετε μια όμορφη, πανέμορφη ενέργεια, χωρίς ίσως να το συνειδητοποιείτε. Για να περάσετε από το σκοτάδι στο φως υπάρχουν βαθιά μεταβατικά στάδια. Εκείνοι που είναι στο σκοτάδι θα πολεμήσουν μέχρι θανάτου για να εμποδίσουν την αλλαγή. Είναι τρόπος ζωής και τρόπος ελέγχου γι’ αυτούς. Όμως αγαπητοί μου, αυτή η μετάβαση όντως συμβαίνει. Η ταχύτητα που θα συμβεί εξαρτάται από εσάς. Η ελεύθερη βούληση στον πλανήτη θα καθορίσει το χρονικό πλαίσιο της μετάβασης. Είστε μέσα σ’ αυτήν την αλλαγή τώρα και μόλις αρχίζετε να τη βλέπετε.

Θα έρθει εποχή, κυριολεκτικά, που θα μπορείτε να πείτε, «Ο ήλιος βγήκε, το φως νίκησε». Αυτό δε σημαίνει ότι ολόκληρος ο πλανήτης θα έχει γίνει πεφωτισμένος. Αντ’ αυτού, θα έχετε έναν πλανήτη που σκέφτεται διαφορετικά. Θα είναι ένα πρότυπο ύπαρξης που βασίζεται περισσότερο στη βασική αλήθεια που θα γνώριζε μια γηραιά ψυχή, σε αντίθεση με αυτό που θα γνώριζε ένας “πρωτάρης” στον πλανήτη. Είναι ένα νέο πρότυπο βασισμένο στις αντιλήψεις μιας Ανθρώπινης φύσης που αλλάζει – μιας συνείδησης που ωριμάζει και εξισορροπεί – και θα φαίνεται πολύ διαφορετικό. Πώς νομίζετε ότι θα φαινόταν η πρακτική ζωή μιας γηραιάς ψυχής για μια μέρα; Πώς θα διέφερε απ' όσα κάνετε τώρα, απλώς για μια μέρα; Θέλω να σας δώσω ένα σύντομο παράδειγμα.

Μια Μέρα στη Ζωή του Καινούργιου Ανθρώπου

Χρησιμοποιούμε συχνά τον χαρακτήρα "Γουό" σε παραβολές και ιστορίες, και τώρα θα είναι άλλη μια φορά. Ο Γουό (Wo) δεν είναι άντρας ή γυναίκα. Στην ιστορία θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε φύλο. Αν και θα τον αποκαλούμε "αυτός", στην ουσία είναι ένας Wo-man. Είναι λοιπόν η ιστορία μιας μέρας στην πρακτική ζωή μιας γηραιάς ψυχής, σε μια μελλοντική εποχή που δεν έχει έρθει ακόμα. Θα δείξει ένα νέο πρότυπο από την ώρα που σηκώνεται μέχρι να πάει για ύπνο.

Πιστότητα

Η ιστορία αυτή πρέπει ν' αρχίσει, αγαπητοί μου, μ’ εσάς να καταλαβαίνετε ότι αυτός ο Άνθρωπος, τούτη η γηραιά ψυχή στο μέλλον, έχει ένα εντελώς διαφορετικό πρότυπο ύπαρξης απ' αυτό που έχετε σήμερα. Είναι ένα πρότυπο όπου ο Άνθρωπος έχει κυριολεκτικά αλλάξει τη σχέση που έχει με όλα γύρω του. Έχει αλλάξει τη σχέση του με τον Θεό, με τους γύρω του και με τη γη. Ίσως λοιπόν να είναι κάπως δύσκολο να καταλάβετε όσα θα σας δείξω τώρα, όμως θέλω να ακούσετε την ιστορία για λίγο. Κατά την περιγραφή, κάθε τόσο θα λέω "Στοπ". Τότε θ’ αποκαλύπτω μια σύγκριση της παλιάς ενέργειας με αυτό που σας δείχνεται. Θα είναι μια αποκάλυψη νύχτας - μέρας ως προς τον τρόπο που ο Γουό αντιμετωπίζει τα πράγματα στο επερχόμενο μέλλον, σε σύγκριση με ό,τι συμβαίνει σήμερα.

Στο νέο αυτό πρότυπο, η γηραιά ψυχή ονόματι Γουό γεννήθηκε σ' έναν πολιτισμό όπου το σκεπτικό ότι κάθε βοήθεια έρχεται απ’ έξω, ήταν παλιό. Δεν είναι ένας πολιτισμός που πιστεύουν ότι είναι ανάξιοι ενώπιον του Θεού. Δε νιώθουν ότι πρέπει να επικαλούνται μια ανώτερη αρχή για να βρίσκουν λύσεις στην καθημερινότητά τους. Σε αυτή λοιπόν την αποκάλυψη βλέπετε μεγάλη διαφορά με τον πολιτισμό στον οποίον ζείτε. Το πρότυπο ύπαρξης τους έχει αλλάξει και ο Γουό πιστεύει ότι όλα τα πράγματα, πνευματικά και όμορφα, βρίσκονται μέσα στον Άνθρωπο.

Ο “Θεός εντός” είναι ένα αποδεκτό μήνυμα από τους διδασκάλους και είναι η νέα Ανθρώπινη φύση. Τώρα εφαρμόζεται πρακτικά στην καθημερινή ζωή. Οπότε δεν υπάρχει πιεστική ανάγκη βοήθειας, όπως βλέπετε σήμερα, ή μια παλιά ενέργεια όπου ένας ολόκληρος πολιτισμός πιστεύει ότι είναι ανάξιοι και ότι όλα τα καλά πράγματα προέρχονται εκ των άνω. Θέλω λοιπόν να το σκεφτείτε για λίγο, καθότι έτσι προσεγγίζει τη μέρα του ο Γουό.

Ο Γουό ξυπνά όπως κάθε πρωί κι ετοιμάζεται για τη δουλειά. Βάζει και τα δυο πόδια στο πάτωμα και εφαρμόζει μια άσκηση θετικότητας, αναμένοντας καλά πράγματα. Είναι το πρώτο που κάνει. Ωθεί τη συνείδηση αγαθοεργίας εξ αρχής στην ημέρα του. Η θετική του δήλωση είναι η εξής: «Αυτή είναι μια καλή μέρα και θα έχω μια συνείδηση που θα ξεπεράσει κάθε πρόκληση που θα αντιμετωπίσω σήμερα. Καλά πράγματα είναι μπροστά μου».

Στοπ…

Πιστεύετε στ' αλήθεια ότι θα συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο; Νομίζετε ότι η ανθρωπότητα θα φτάσει ποτέ σε σημείο να νιώθουν ότι δε χρειάζεται να αναζητάνε βοήθεια από μια εξωτερική πηγή; Νομίζετε ότι θα έρθει ποτέ μέρα όπου οι οίκοι λατρείας θα είναι απλώς κτίρια αντίκες; Φαίνεται σαν αποκύημα φαντασίας αν το σκεφτείτε. Τι σημαίνει για εσάς η εξέλιξη της συνείδησης; Δεν είναι κάτι που θα επιβληθεί με το ζόρι στην ανθρωπότητα. Είναι μάλλον κάτι που θα το δουν μόνοι τους με τον καιρό. Θα είναι κάτι λογικό που βγάζει νόημα μέσα από μια αργά εξελισσόμενη συνείδηση.

Με την καιρό η ανθρωπότητα θ' αρχίσει να καταλαβαίνει τι εννοούσαν πραγματικά οι διδάσκαλοι, και ο κόσμος θ’ αρχίσει να εφαρμόζει όσα εκείνοι έλεγαν. Επί αιώνες λεγόταν στους Ανθρώπους ότι τα πιο ιερά πράγματα που υπάρχουν είναι μέσα σε κάθε Άνθρωπο. Φτιαγμένοι “κατ' εικόνα Του” σημαίνει φτιαγμένοι κατ' εικόνα της αγάπης. Και με αυτό θα αρχίσουν να συνειδητοποιούν ότι η εικόνα του δημιουργού Θεού ήταν πάντα μέσα τους. Συνεπώς, οι Άνθρωποι μπορούν να προσεγγίζουν στη στιγμή τον Θεό, το πνεύμα και τους προγόνους, μέσω ενσωματωμένων διαδικασιών. Εδώ λοιπόν αρχίζουμε την ιστορία.

Στοπ…

Γιατί να το κάνει αυτό ο Γουό; Πόσοι Άνθρωποι το κάνουν αυτό στην παλιά ενέργεια; Να σας δώσω τον δημοφιλή τρόπο: Βάζετε τα πόδια στο πάτωμα για να σηκωθείτε και λέτε, «Ωωχ, άλλη μια προκλητική μέρα! Ελπίζω σήμερα τα πράγματα να πάνε καλύτερα από χθες. Τα χθεσινά θέματα είναι ακόμη όλα στο μυαλό μου γι’ αυτό δεν κοιμήθηκα καλά. Δεν ξέρω τι θα μου συμβεί σήμερα. Ελπίζω να επιβιώσω!»

Βλέπετε μια διαφορά; Η μεγαλύτερη διαφορά είναι η προσδοκία της αγαθοεργίας, υπάρχουν όμως πραγματικά περισσότερα. Ο Γουό ουσαιστικά λέει, «Αυτή η μέρα είναι ελεγχόμενη από μένα!» Αυτή είναι μια πρακτική αντίληψη, οπότε το πρώτο που κάνει, με τα πόδια στο πάτωμα, είναι να γιορτάζει το γεγονός ότι θα ξεπεράσει κάθε πρόβλημα που θα έρθει. Αυτό που κάνει είναι ότι ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ την πραγματικότητά του εκείνη τη μέρα.

Να θυμάστε το εξής: Η Ανθρωπότητα θα έχει πάντα ν' αντιμετωπίζει τη δυαδικότητα. Θα υπάρχει πάντα η επιλογή μεταξύ σκότους και φωτός, δράματος και αγάπης. Η ιδέα ότι μια μέρα θα έχετε έναν τέλειο πλανήτη, όπου τίποτα δε θα πηγαίνει στραβά, είναι μια τεχνητή ιδέα που έχουν πολλοί, λόγω του γραμμικού τρόπου σκέψης σας – μαύρο ή άσπρο. Ή την ιδέα ότι όλοι θα σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο και θα είναι αγγελικοί. Πάντα θα έχετε ελεύθερη βούληση και πάντα θα έχετε μοναδικά παρελθόντα και Ακασικά αρχεία που δουλεύουν με θετικό τρόπο μ’ εσάς. Αυτό δημιουργεί διαφορετικές ιδέες και απόψεις. Θα έχετε ακόμη μια μορφή πολιτικής, αλλά θα φαίνεται πολύ διαφορετική και πολύ πιο εκλεπτυσμένη.

Τι κάνει λοιπόν ο Γουό εκείνη τη στιγμή; Δημιουργεί, μέσω της συνείδησης του, κάτι φυσικό, μια φυσαλίδα θα λέγατε ίσως που προπορεύεται αυτού οπουδήποτε πηγαίνει. Γίνεται κάτι τόσο πρακτικό, σαν να φοράτε παπούτσια για να περπατήσετε σε σκληρές επιφάνειες. Είναι υπερβολικό να σκεφτείτε ότι ένας Άνθρωπος μπορεί ν’ αρχίζει έτσι τη μέρα του;

Ο Γουό βουρτσίζει τα δόντια του και κάνει όσα κάνετε σήμερα σαν προετοιμασία για να βγείτε από το σπίτι. Ακόμη πάει στη δουλειά μ’ ένα όχημα, αν και δεν το κάνουν αυτό όλοι οι γείτονες. Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ με τον καιρό. Το όχημα του Γουό μπορεί να φαίνεται λίγο διαφορετικό, αλλά μπαίνει σ’ αυτό για να πάει στη δουλειά οδηγώντας.

Στη διαδρομή προς τη δουλειά ο Γουό βλέπει κάτι που ίσως να αλλάξει για πάντα τη ζωή του, εάν το επιτρέψει. Έγινε κάποιου είδους δυστύχημα με κάποιο άλλο όχημα. Στην ημέρα του αυτό δε συμβαίνει συχνά, όμως οι Ανθρώπινες αντιδράσεις, τα λάθη κρίσης και οι περισπασμοί υπάρχουν ακόμα. Είχε συμβεί ένα τρομερό γεγονός και το βλέπει ακριβώς μπροστά του. Στο πεζοδρόμιο είναι μια γυναίκα που κλαίει, μια μάνα. Κάποιοι την περιβάλλουν, προσπαθώντας να την ηρεμήσουν. Σε μικρή απόσταση από εκείνη ο Γουό μπορεί να δει τα ασθενοφόρα να φορτώνουν τα ακίνητα, καλυμμένα σώματα των δύο μικρών παιδιών της.

Γι’ αυτήν τη γυναίκα η ζωή πήρε μια φρικτή τροπή. Θα δημιουργήσει το δυναμικό ενός δια βίου θρήνου, που ξεπερνά κάθε φαντασία. Για εκείνην η μέρα άρχισε καλά, όμως σε μια στιγμή τα παιδιά της έφυγαν. Θα κουβαλούσε την ημέρα αυτή μέχρι τον τάφο της. Θα μπορούσε να υπάρχει χειρότερη ιστορία φρίκης για κάθε μητέρα;

Ο Γουό κυριεύεται από θλίψη και αρχίζει να κλαίει. Βλέπετε, στη νέα αυτή Γη, με έναν πολύ πρακτικό τρόπο, η ευσπλαχνία είναι ο βασιλιάς των συναισθημάτων. Ο Γουό το βλέπει όλο αυτό και ξαφνικά του βγαίνει κάτι περισσότερο από ενσυναίσθηση. Αντ’ αυτού, νιώθει όλα όσα νιώθει εκείνη. Σταματά το όχημά του και εξακολουθεί να κλαίει στο κάθισμά του. Και τότε κάνει κάτι πολύ ιδιαίτερο, αγαπητοί μου. Συγκρατείται και αρχίζει μια διαδικασία που γνωρίζει καλά και έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Αρχίζει να οραματίζεται αυτή τη γυναίκα στο μέλλον, καθώς αναρρώνει, καταλαβαίνει, επιβιώνει και αποκτά κάποια γαλήνη επί του γεγονότος αυτού. Με τρόπους ίσως ανυπόστατους σύμφωνα με τη σημερινή ψυχολογική της κατανόηση.

Τη βλέπει να αναρρώνει τόσο καλά που μπορεί να την οραματίζεται να γελάει ξανά. Τότε, αυτόν τον οραματισμό εκπέμπει κατευθείαν στο πεζοδρόμιο όπου βρίσκεται η γυναίκα, σε κείνη τη στιγμή φρίκης και θρήνου που βιώνει, γνωρίζοντας ότι μόλις φύτεψε έναν πολύ αληθινό σπόρο. Είναι κάτι αληθινό και ο Γουό απλώς εφάρμοσε κάτι που λέγεται ευσπλαχνική δράση.

Στοπ…

Σήμερα εάν συνέβαινε αυτό, κάποιοι θα ήταν πολύ συμπονετικοί. Ωστόσο, μπορεί να πληγώνονταν παντοτινά. Δε θα ξεχνούσαν ποτέ τη σκηνή. Θα επηρέαζε το παιδί μέσα τους (το εσωτερικό παιδί) και τον παράγοντα της χαράς τους. Στον σημερινό πολιτισμό υπάρχουν τόσο πολλά τέτοια πράγματα, τόσο φρικιαστικά σαν αυτό που συνεχίζονται καθημερινά, που πολλοί ευαίσθητοι Άνθρωποι συμπάσχουν σε βαθμό να καταστρέφεται η ζωή τους. Σκέφτονται μόνο πόσο άδικα είναι τα πράγματα και πώς θα ήθελαν να τα άλλαζαν. Θα κλαίνε καθημερινά για κάτι που συμβαίνει κάπου αλλού και κατά τη διαδικασία αυτή, αγαπητοί μου, δε βοηθάνε κανέναν! Αντιθέτως, έπεσαν σε μια χαμηλότερη ενέργεια ενσυναίσθησης, ανησυχίας και φόβου. Λόγω αυτού θα πεθάνουν νεότεροι. Όλο αυτό επειδή η ευσπλαχνία πήρε το καλύτερό τους.

Όμως ο Γουό δε θα επέτρεπε να συμβεί αυτό, επειδή ξέρει ότι αυτός είναι ο παλιός τρόπος και είναι επικίνδυνος. Οπότε, ένα χαρακτηριστικό στη νέα ενέργεια που αποκαλύπτουμε, εντός της πρακτικής φύσης ενός φυσιολογικού ατόμου, είναι να βλέπει τέτοιες καταστάσεις και να πάει αμέσως σε ευσπλαχνική δράση. Αυτό που έκανε ο Γουό ήταν να σκεφτεί άμεσα μια λύση και να εκπέμψει πράξεις ευσπλαχνίας, επειδή η συνείδηση μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Όπως σήμερα ίσως προσεύχεστε για κάποιο άτομο, ο Γουό κάνει κάτι παραπάνω. Προβάλλει χαρά στο μέλλον για εκείνην. Δημιουργεί κατανόηση και ανάρρωση για εκείνη τη γυναίκα, η οποία να αρχίζει σήμερα.

Ξεκινά τ' αμάξι του και συνεχίζει. Παύει το κλάμα και αντ' αυτού αρχίζει να χαμογελά, επειδή το βλέπει στ’ αλήθεια να συμβαίνει στο νου του. Θα 'ρθει μέρα που θα ξαναγελάσει η γυναίκα. Θα έρθει μέρα που θα συνέλθει. Όχι σήμερα, ούτε αύριο, ούτε τον άλλο μήνα ή του χρόνου, όμως κάποια στιγμή όλα αυτά θα κατασταλάξουν μέσα της, με τρόπο που εκείνη θα μπορεί να καταλάβει. Ο Γουό συμμετέχει στην ανθρωπιά της ανάρρωσής της, παρόλο που εκείνη παραμένει στο πεζοδρόμιο καθώς αποχωρεί.

Ο Γουό πάει στη δουλειά και σύντομα έχει μια καλή μέρα. Κάνει τη δουλειά του και κάποια στιγμή τον καλούν στο γραφείο του ελεγκτή. Τώρα, αυτό που συμβαίνει δεν είναι συγκεκριμένο. Θα το γενικεύσω ως ένα από πολλά σενάρια τα οποία θα αναγνωρίζετε. Θα μπορούσε λοιπόν να είναι ένα από τα εξής σενάρια: «Γουό, πάλι άργησες». «Γουό, δημιουργήθηκε πρόβλημα εδώ με έναν πελάτη σου». «Γουό, θα χρειαστεί να εργαστείς το σαββατοκύριακο επειδή κάτι δεν πήγε καλά». «Γουό δε θα σου δώσουμε προαγωγή αυτή τη φορά, όπως ούτε την προηγούμενη φορά». Γουό αυτό, Γουό εκείνο… «Σκεφτόμαστε να καταργήσουμε τη θέση σου ή να σε αντικαταστήσουμε».

Ο Γουό σηκώνεται από το γραφείο και για μια στιγμή, μονάχα μια στιγμή, πλημμυρίζει από μια παλιά ενέργεια που λέγεται “ανησυχία” και “φόβος”. Τι θα έκανε χωρίς τη δουλειά του; Πώς θα έλεγε στη γυναίκα του τι συνέβη; Τι σημαίνει για κείνον; Είναι τόσο απλό όσο να πρέπει να κάνει μερικές υπερωρίες που δεν υπολόγιζε; Τότε ο Γουό στέκεται ήρεμος και παίρνει μια βαθιά ανάσα. Σε μια στιγμή αναδιατάσσει όλα όσα συνέβησαν και αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται στην αρχή μιας μεταβολής, μιας αλλαγής. Θα είναι μια αγαθοεργή αλλαγή, ακόμη κι αν δεν την καταλαβαίνει τώρα. Δεν ξέρει το χρονικό πλαίσιο αυτής όμως αρχίζει να χαμογελάει, επειδή είναι η αρχή μιας αλλαγής που ξέρει ότι θα είναι καλή για κείνον και αγαθοεργή για το είναι του.

Στοπ…

Εάν αυτό συνέβαινε σήμερα, ποια θα ήταν η τυπική αντίδραση; Θα ήταν η εξής: Θα ανησυχούσατε όλη μέρα και όλη νύχτα· θα ανησυχούσατε ολόκληρο τον επόμενο μήνα· θα το λέγατε και σε όλους τους φίλους σας ώστε κι εκείνοι να ανησυχούν μαζί σας. Αυτό λέγεται “δράμα”. Ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει, μα το δράμα συνεχίζεται και συνεχίζεται. Επίσης θα έκτιζε μια γέφυρα σκότους ανάμεσα στον εργοδότη και στον εργαζόμενο. Με αποτέλεσμα περισσότερη ανησυχία: «Τι θα γίνει στη συνέχεια; Τι μπορεί να συμβεί; Δε με εκτιμούν. Δεν είμαι άξιος».

Τίποτα τέτοιο δεν ήταν στο μυαλό του ο Γουό, όμως έπρεπε να μετατρέψει το δυναμικό σε περίπου τρία δευτερόλεπτα, από μια παλιάς ενέργειας αντίδραση φόβου, σε μια σκέψη πολύ πάνω από τη σημερινή συνείδηση. Αυτόματα ανέστρεψε την ενέργεια σ’ ένα σενάριο που έλεγε: «Ίσως να μην ανήκω εδώ. Ίσως να είναι σημάδι. Ίσως να συμβεί κάτι υπέροχο. Δεν μπορώ να περιμένω. Θα κάνω όπως μου λένε. Θα εργαστώ υπερωρίες. Θα δεχτώ ακόμη και την επιστολή απόλυσης, επειδή έρχεται κάτι καλύτερο».

Ύστερα συνέχισε τη δουλειά του. Σχεδόν μισή ώρα αργότερα άκουσε επευφημίες. Ένας φίλος, στον τομέα του, πήρε προαγωγή σε μια από τις θέσεις που ήθελε. Περιπλανήθηκε συμμετέχοντας στη γιορτή πλήρως – και το εννοούσε. Ήταν τόσο ευχαριστημένος που ένας φίλος του πετύχαινε, τόσο ευχαριστημένος που εκείνος ο φίλος πήρε αύξηση - τόσο ευχαριστημένος! Δεν το είδε σαν μια αντανάκλαση που είχε καμιά σχέση μαζί του. Δεν επέτρεψε στα προηγούμενα νέα να επηρεάσουν τη χαρά του για τον φίλο του.

Στοπ…

Χρειάζεται να το πω; Σε παλαιότερη ενέργεια υπάρχει τόσο πολύς "εαυτός", τόση πολλή προβολή του εγώ. «Γιατί όχι εγώ; Τι παραπάνω είχε εκείνος από μένα; Πήρε τη δουλειά μου! Δεν τον συμπαθώ πια. Δε θα του μιλώ πια. Θα πάω σπίτι να φάω τα λυσακά μου». Κάποιοι θα έκαναν οτιδήποτε στο σημείο αυτό για να παραμείνουν σε κατάθλιψη. Και συνεχίζει: «Είναι απαίσιο! Πρώτα έχω ένδειξη ότι ίσως να μην εργάζομαι πλέον, και μετά μαθαίνω ότι κάποιος άλλος παίρνει προαγωγή αντί για μένα!»

Δεν ήταν όμως καθόλου τέτοια η αντίδραση, καθότι ο Γουό ήδη γνώριζε ότι ισχύει, «αυτό ή κάτι καλύτερο» και είχε μια πεποίθηση ότι “η αγαθοεργία έρχεται”. Δεν ήξερε πότε και πώς, όμως εκεί μπροστά του σ’ έναν φίλο συνέβη κάτι υπέροχο – κάτι καλό που θα άλλαζε τον τρόπο ζωής του. Ήξερε ότι ο φίλος θα το έλεγε σύντομα στην οικογένεια, θα είχαν ένα θαυμάσιο δείπνο και θα τραγουδούσαν γιορταστικά τραγούδια. Τι καλή στιγμή να γιορτάσεις τη χαρά ενός φίλου!

Στοπ…

Είναι κάτι τέτοιο δυνατόν; Μπορεί πραγματικά ένας Άνθρωπος να βάλει στην άκρη συναισθήματα πίκρας ή ανησυχίας, σε βαθμό η πρώτη του σκέψη να είναι να γιορτάσει με τον διπλανό του, ο οποίος μπορεί να του πήρε τη δουλειά; Αυτή, αγαπητοί μου, είναι η εξέλιξη της συνείδησης. Βλέπετε, όπως ο Γουό είχε ενσυναίσθηση για κείνη τη γυναίκα, ένιωσε επίσης τη χαρά για τον φίλο του. Ήταν κάτι που είχε ενσωματωθεί με το πέρασμα της εξέλιξης των γενεών. Μπορεί να σας φαίνεται ότι είναι πέραν αυτού που θα έκανε τώρα φυσιολογικά ένας Άνθρωπος, όμως προς τα εκεί οδεύει.

Είναι τώρα ώρα ο Γουό να επιστρέψει σπίτι. Ο Γουό όπως και πολλοί Άνθρωποι παντού, είχε πολλά στο μυαλό του, όμως έλαβε μια διαισθητική σκέψη που έλεγε, «Ξεχνάς κάτι…» Ο Γουό δεν μπορούσε να το καθορίσει, και παρέμενε μια απατηλή σκέψη χωρίς υπόσταση. Οδηγούσε προς το σπίτι.

Το σπίτι του Γουό ήταν μικρό αλλά όμορφο. Είχε μια θαυμάσια οικογένεια που είχε σχεδόν τον ίδιο τρόπο σκέψης. Όμως υπήρχαν μερικά πράγματα που ήξερε ο Γουό ότι έπρεπε να είναι με ορισμένο τρόπο. Η γυναίκα του ήταν πολύ καλή μαγείρισσα και το δείπνο σερβιριζόταν σε ορισμένη ώρα κάθε βράδυ. Έπρεπε να ήταν εκεί, να μην καθυστερήσει. Στην αρχή του γάμου του έκανε το λάθος να αργήσει, μόνο μια φορά. Η αντίδραση ήταν να νιώσει η γυναίκα του ότι δεν εκτιμάται. Πράγματι, άξιζε στη σύντροφό του να είναι εκεί ο Γουό στην ώρα του για να απολαύσει ό,τι του ετοίμασε, που της πήρε τουλάχιστον μιάμιση ώρα. Η οικογένεια θα περίμενε. Πράγματι, ο Γουό ήταν στην ώρα του, όπως πάντα, και πλησίαζε στο σπίτι – και τότε η διαίσθηση τού έδωσε το μήνυμα: «Γουό, αυτή είναι η επέτειος του γάμου σας!» Ξεροκατάπιε!

Αμέσως έπρεπε να πάρει μια απόφαση: Τρέχω στο ανθοπωλείο να πάρω λουλούδια και κάρτα, και επιστρέφω αργώντας για το δείπνο; Τι είναι καλύτερο, να αργήσω για το δείπνο ή να μην έχω τα λουλούδια (κάτι απαίσιο); Η διαίσθησή του τον υπηρέτησε καλά. Έκανε μια γρήγορη στάση, όχι στο ανθοπωλείο αλλά στον πάγκο που θυμήθηκε ότι ήταν σα μια γωνία, όχι πολύ μακριά. Είχε πολλά καλά λουλούδια, σε πιο υψηλές τιμές, αλλά πολλά από τα καλά που της άξιζαν. Ο Γουό αγόρασε γρήγορα τα λουλούδια και επέστρεψε όσο πιο γρήγορα γινόταν, όμως του πήρε 15 λεπτά. Τώρα ήταν 15 λεπτά αργοπορημένος.

Δεν ήξερε τι θα γινόταν, αλλά τουλάχιστον είχε τα λουλούδια! Τώρα μπορούσε να μπει και να πει, «Ευτυχισμένη επέτειο γλυκιά μου, λυπάμαι που άργησα». Και αυτό έκανε. Μα κάτι άλλο συνέβη επίσης. Βλέπετε, όταν πέρασε την πόρτα, όλοι οι φίλοι του ήταν εκεί! Ήταν ένα πάρτι επετείου έκπληξη, και είχε τα λουλούδια στο χέρι. (Χάρη στη διαίσθηση!) Δεν είχε καθυστερήσει για το δείπνο, καθότι δεν υπήρχε δείπνο! Αντ’ αυτού υπήρχε ένα πάρτι. Ο Γουό δεν την απογοήτευσε και ΕΙΧΕ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ! Το πιάνετε; Τι είχε μόλις συμβεί;

Στοπ…

Ο Γουό σταμάτησε για μια στιγμή και άκουσε τη διαίσθηση του, ένα ανώτερο μέρος του που γνώριζε πέραν όσων ο ίδιος γνώριζε ότι συνέβαιναν στο σπίτι. Η διαίσθησή του γνώριζε τι θα έπρεπε να κάνει και την άκουσε, την εμπιστεύτηκε και πήγε αμέσως να πάρει τα λουλούδια.

Σε παλαιότερη ενέργεια, αγαπητοί μου, δε θα είχε ιδέα ο Άνθρωπος, οπότε θα είχε 50% πιθανότητες μιας σωστής ή λάθος απόφασης. Μη κατανοώντας ότι ένα ανώτερο, έμφυτο μέρος του εαυτού σας γνωρίζει πολύ περισσότερα από εσάς. Υπάρχει ένας Ανώτερος Εαυτός πάνω από εσάς, και για τον Γουό, γνώριζε ότι ετοιμαζόταν πάρτι στο σπίτι. Το να ακούει τη διαίσθησή του ήταν σύνηθες για τον Γουό, και τη χρησιμοποιούσε κάθε μέρα σαν βάση, όχι κάτι που περνούσε φευγαλέα χωρίς ουσία. Ήταν ο τρόπος ζωής του και ο Γουό ήξερε ότι λειτουργούσε! Τη δοκίμασε και λειτούργησε για άλλη μια φορά.

Μετά το πάρτι η γυναίκα του είπε, «Σ’ ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα, φυσικά και φρέσκα λουλούδια! Γουό, περάσαμε υπέροχα!» Συμφώνησε και το τελευταίο που είχε στο νου του ήταν να της πει τι συνέβη στη δουλειά. Ο Γουό σκέφτηκε και χαμογέλασε… «Θα της πω τα καλά νέα αργότερα».

Ο Γουό ετοιμαζόταν για ύπνο. Τα πόδια του ήταν στο πάτωμα και προτού τα ανεβάσει στο κρεβάτι είπε: «Σ' ευχαριστώ Πνεύμα. Σ' ευχαριστώ Δημιουργέ. Σ’ ευχαριστώ που μου επέτρεψες να είμαι εκεί γι’ αυτήν τη γυναίκα. Σ' ευχαριστώ που μου επέτρεψες να βοηθήσω τον φίλο μου να γιορτάσει. Ευχαριστώ όλα τα κύτταρα του σώματος μου για την αναγέννηση σήμερα. Ευχαριστώ για την ασθένεια που απομακρύνθηκε σήμερα επειδή δεν μπήκα σε ανησυχία ή φόβο ή δράμα. Σ’ ευχαριστώ παιδί μέσα μου και έμφυτο που μπορώ τώρα να χαμογελώ. Δεν ανησυχώ για τη δουλειά μου. Βλέπεις… είναι αυτή ή κάτι καλύτερο». Ο Γουό στράφηκε και κοίταξε τη σύντροφο της ζωής του… «Καληνύχτα καρδιά μου!»

-------------------------------

Η ιστορία αυτή είναι αληθινή. Αυτό έχει συμβεί σε πλανήτες που δε γνωρίζετε. Αυτό είναι το δυναμικό για εσάς, να σκέφτεστε τόσο πάνω απ’ οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή σας τώρα, που φαίνεται μη πραγματικό ή αδύνατον. Το πρότυπο αυτό καθορίζει τη φώτιση. Η εποχή της ευσπλαχνίας έρχεται. Θα επαν-εγγράψει και θα διευθετήσει εκ νέου όλα όσα σκέφτονται οι Άνθρωποι και στα οποία αντιδρούν.

Εγώ σας έδωσα απλώς ένα στιγμιότυπο, κάτι καθόλου εκτός του πλαισίου της πραγματικότητας, αλλά κάτι που σας ανήκει και είναι δικαιωματικά η μελλοντική κληρονομιά σας, επειδή περάσατε το ορόσημο του 2012. Πολλοί μπορεί να πουν, «Ουάου, θα ήθελα να είμαι εκεί να το δω». [ο Κρύων κρυφογελάει]

Θα είστε…

Όλοι σας… όλοι σας!

Κι έτσι είναι.

ΚΡΥΩΝ

* Πίσω στην αρχή *