«ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ - μέρος 2ο»
ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ

Εγχειρίδιο Εργατών Φωτός - Μάθημα 5ο
Ζωντανή επικοινωνία του Κρύων στη Γρανάδα, Ισπανία – 19 Αυγούστου 2007

μετάφραση: Γιώργος Ε. Κυρίτσης

Χαίρετε αγαπητοί μου, είμαι ο Κρύων της Μαγνητικής Υπηρεσίας. Η πόρτα ανοίγει γρήγορα με τον συνεργάτη μου και αυτό συμβαίνει επειδή δε φεύγω ποτέ. Έχει τόσο συνηθίσει την ενέργεια του Κρύων, που βρίσκομαι πάντα πίσω από την πόρτα. Ίσως είναι δύσκολο να το φανταστείτε, αλλά είναι σαν ν’ απευθύνεστε στον Ανώτερο Εαυτό σας.

Πάντα προτρέπαμε την ανθρωπότητα ν’ ανοίγει δίαυλους επικοινωνίας με πολλούς τρόπους. Μπορείτε να το πείτε όπως θέλετε, αλλά όταν κοιτάζετε την τέχνη στον πλανήτη, αμφιβάλλετε ότι προήλθε από τον Θεό; Ήταν παροχή ανώτερης επικοινωνίας! Όταν ακούτε τη σπουδαία μουσική του πλανήτη, καταλαβαίνετε ότι πέρασε αρμονικά διαμέσου αγωγού; Αυτή η ενέργεια είναι πάντοτε διαθέσιμη, πάντα μέρος του συστήματος.

Για εσάς έχει περάσει ολόκληρη μέρα από την τελευταία φορά που μίλησα, από την προηγούμενη επικοινωνία. Για μένα όμως, ήταν απλώς πριν μια στιγμή. Τώρα λοιπόν συνεχίζουμε τη διδασκαλία της δεύτερης μέρας. Σαν ανασκόπηση, χθες αναφερθήκαμε στο σύστημα. Αναφέραμε ότι η υπερδιαστατικότητα που ονομάζετε άλλη πλευρά του πέπλου, είναι ένα πολύπλοκο μέρος. Σας είπαμε ότι δεν είναι κάποια τοποθεσία, αλλά μάλλον μια υπερδιάστατη κατάσταση ενέργειας. Μια ενέργεια στην οποία μπορείτε να εισέλθετε οποτεδήποτε επιλέξετε.

Λόγω όμως της τρισδιάστατης εμπειρίας σας, θέλετε να είναι ένα μέρος. Αυτό επιζητά να δει η πραγματικότητά σας. Αλλά, αν θυμάστε τι είπαμε, τώρα θα καταλάβετε ότι η υπερδιάστατη αυτή ενέργεια σας περιβάλλει πάντα. Και όταν μπαίνετε στο χώρο εκείνο, συχνά σας φαίνεται χαοτικός και μπερδεμένος. Σε τέτοια περίσταση, όταν είστε στην κατάσταση εκείνη, δεν βγάζετε νόημα με ό,τι συμβαίνει.

Τώρα ας αρχίσουμε να σχεδιάζουμε τη λογική που φαίνεται να λείπει. Στο χώρο αυτό που είναι υπερδιάστατος, απλώνονται όλα τα δυναμικά σου. Αυτά είναι τα ενδεχόμενα του τι θα κάνεις, ποιον θα συναντήσεις και ποιος είναι ο σκοπός σου στη ζωή. Ο λόγος που φαίνονται μπερδεμένα, είναι επειδή τίποτε από αυτά δεν έχει εκδηλωθεί ακόμα. Σε αυτό το δικτύωμα ενέργειας λοιπόν βρίσκονται όλα τα ενδεχόμενα της ζωής σου, συν εκείνα των γύρω σου.

Η λογική είναι η εξής: Όταν πηγαίνεις σκόπιμα σ’ εκείνο το μέρος, όταν συμπλέκεσαι με την υπερδιάστατη αυτή ενέργεια, τότε σχεδιάζεις γραμμές ενέργειας που «ψάχνουν και βρίσκουν» τα δυναμικά τα οποία ζητάς. Αν και μπορεί να νομίζεις ότι δε βγαίνει νόημα, υπάρχουν και άλλοι που κάνουν το ίδιο πράγμα. Κι εκεί που συναντώνται οι γραμμές αυτές, βρίσκεται η συγχρονικότητα. Δεν περιμένω να το κατανοήσεις αυτό, γιατί είναι μια υπερδιάστατη γλώσσα. Το αναφέρω όμως, ώστε να δειχθεί σε όσους είστε σε διαλογιστική μελέτη.

Χθες αναφέραμε ότι η σημερινή θα είναι μια πρακτική μέρα, όπου θα μιλήσουμε για τους Ανθρώπους και το σύστημα. Αυτό θα κάνουμε. Θα ξεκινήσουμε δίνοντάς σας έξι αξιώματα. Διστάζουμε να πούμε κανόνες, γι’ αυτό ας πούμε ότι είναι βοηθητικές υποδείξεις. Είναι υποδείξεις για να σας βοηθήσουν να εκδηλώσετε και να εργαστείτε με το σύστημα. Λέγοντας να εκδηλώσετε το σύστημα, εννοούμε να έρθετε εμπράκτως σε επαφή μαζί του και να το χρησιμοποιείτε. Σε καμία στιγμή δε θα σας ζητήσουμε να το κατανοήσετε.

Έχετε ακούσει συχνά τη φράση: «Ο Θεός εργάζεται με μυστήριους τρόπους». Λοιπόν, είναι μυστήριοι μόνο για ένα τρισδιάστατο πλάσμα! Υπάρχει όντως εκεί σπουδαία λογική και σκοπός. Δεν είναι καθόλου μυστήριοι. Κάποια από τα αξιώματα μπορεί να σας φανούν γνωστά, καθώς έχουμε αναφέρει ορισμένα σε άλλα μαθήματα. Όμως, αυτή είναι η πρώτη φορά που τα βάζουμε μαζί σε τέτοια μορφή.

Το πρώτο αξίωμα είναι και το πιο σημαντικό: Μην υποθέτεις τίποτα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πετάξεις τις τρισδιάστατες αντιλήψεις σου σχετικά με το πώς γίνονται τα πράγματα, μεταξύ εσού και του Πνεύματος. Όσον αφορά στη λειτουργία του συστήματος, μην κάνεις καμία υπόθεση για οτιδήποτε. Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα για έναν Άνθρωπο! Ακόμα και σε βαθύ διαλογισμό, οι Άνθρωποι κάνουν υποθέσεις. Κάθονται και ανοίγουν εκείνη την πύλη και προσπαθούν να καθορίσουν από πού έρχονται οι φωνές. Αμέσως ξαναλέμε: «Μην προσπαθείς να το κατανοήσεις». Αντ' αυτού, «Απλώς χρησιμοποίησέ το». Όταν ζητάς να σου δειχθεί η ατραπός σου, μην υποθέτεις ότι γνωρίζεις ποια θα είναι. Μην υποθέτεις ότι γνωρίζεις πώς θα σου δειχθεί! Μην υποθέτεις τίποτα, προχώρα και ζήσε την έκπληξη.

Δεύτερο: Δες τον εαυτό σου σαν μέρος του χάους. Μη στέκεσαι μόνος, σαν τρισδιάστατο πλάσμα που ξαφνικά έχει πέσει σε μια σούπα δυναμικών. Γιατί είσαι ένα από τα δυναμικά στη σούπα. Σου ζητάμε λοιπόν να διεκδικήσεις το ότι είσαι μέρος του συστήματος. Μερικές φορές λέμε, κάντο κτήμα σου, κάνε το δικό σου μέρος. Ορισμένοι λένε: «Αυτό ακούγεται αρκετά εύκολο. Θα το κάνω». Δεν είναι εύκολο, επειδή πάντα βλέπεις τον εαυτό σου ξεχωριστά από τον Θεό. Λες: «Εγώ είμαι εδώ, ο Θεός είναι εκεί. Εγώ προσπαθώ να φτάσω στον Θεό». Αντ’ αυτού, πρέπει να δεις τον εαυτό σου σαν μέρος του Θεού, οπότε και μέρος του συστήματος.

Μετά είναι το τρίτο: Μη φοβάσαι να μπεις σ’ αυτό. Το κάνεις με πολλούς τρόπους. Για πολλά χρόνια λέμε, ότι το καλύτερο που θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος, είναι: «Θεέ μου, πες μου τι χρειάζεται να γνωρίζω». Έτσι μπαίνεις στο σύστημα. Είναι ο ενεργοποιητής για να περάσεις μέσα στο φαινομενικό χάος. Είναι η αναγνώριση ότι είσαι έτοιμος να κάνεις κάτι, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνεις τι είναι αυτό.

Έτσι λοιπόν τα τρία πρώτα αξιώματα αφορούν εσένα. Το να μην κάνεις υποθέσεις, να κατέχεις το σύστημα και να μπαίνεις μέσα σ’ αυτό, ακούγονται σαν εύκολα πράγματα. Όμως οι περισσότεροι δεν το κάνουν έτσι και ζορίζονται με όλα αυτά. Πάλι η γενική αντίληψη περί Θεού είναι ότι είστε διαχωρισμένοι, ξεχωριστές οντότητες και όχι ενωμένοι με τον Θεό. Βρίσκεσαι λοιπόν στη Γη, ασπαζόμενος τις διδασκαλίες ότι η ενέργεια του Πνεύματος είναι διαχωρισμένη, ξέχωρη από αυτή του Ανθρώπου.

Όμως, αν είναι να χρησιμοποιείς το σύστημα κάθε μέρα στη ζωή σου, πρέπει να εντάξεις τον εαυτό σου μέσα του. Αυτό δεν βγάζει νόημα, σύμφωνα με όσα έχεις διδαχθεί, αλλά πρέπει τώρα να γίνει η πραγματικότητά σου. Οπότε υπεισέρχεται το θέμα της αυτοεκτίμησης, έτσι δεν είναι; Καθώς όσοι αισθάνονται ότι είναι ανάξιοι, δε θα μπορέσουν ποτέ να «αρπάξουν» το γεγονός ότι αποτελούν μέρος του Θεού.

Το τέταρτο είναι το εξής: Εμπιστέψου και ακολούθα το πρώτο σου ένστικτο. Ο κανόνας είναι να εμπιστεύεσαι και να ακολουθείς τις πρώτες σου διαισθήσεις. Πόσες φορές πέρασες μια κατάσταση όπου είπες, «Ω, αν είχα κάνει εκείνο που πρωτοσκέφτηκα;» Αυτό στην πραγματικότητα είναι μέρος του συστήματος κι έτσι συμβαίνει για σένα. Συχνά είναι το αρχικό ένστικτο που θα έχεις για μια κατάσταση. Ορισμένοι το αποκαλούν διαίσθηση, αλλά είναι πολύ περισσότερο.

Πολλοί θα πρέπει να μάθετε πώς να το κάνετε αυτό, καθώς δεν είστε εξοικειωμένοι με την αίσθηση του πρώτου ενστίκτου. Μέρος λοιπόν του συστήματος είναι να αρχίσεις να καταλαβαίνεις πώς είναι η διαίσθηση και το ένστικτο. «Λοιπόν Κρύων, πώς θα το επιτύχω αυτό»; Τι θα έλεγες να το ζητούσες; «Αγαπητό μου Πνεύμα, βοήθησέ με ν’ αναγνωρίζω τα σημάδια, όταν τα νιώθω και τα ακούω και να συνειδητοποιώ τι είναι».

Η υπόσχεση είναι ότι πάντα θα τα λαβαίνεις, αλλά το πόσο ξεκάθαρα θα εμφανίζονται στο νου σου, εξαρτάται από εσένα. Ορισμένοι Άνθρωποι όντως καταστέλλουν τα ένστικτά τους. Δεν τους αρέσουν και παρεμβαίνουν στη λογική τους. Πολλοί δε σκέφτονται καθόλου με την καρδιά τους, μόνο με το μυαλό. Αλλά συνήθως το πρώτο ένστικτο είναι μια διαδικασία «καρδιακής διασύνδεσης».

Το επόμενο, το πέμπτο, είναι τόσο παρεξηγημένο. Πέρασαν πια οι μέρες που ο Άνθρωπος καθόταν και περίμενε να κάνει κάτι ο Θεός. Το σύστημα βρίσκεται παντού γύρω σου. Είναι έτοιμο να διευκολύνει τις ανάγκες σου, αν όμως δεν ανοίξεις ποτέ την πόρτα, τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί. Κι όμως οι Άνθρωποι εξακολουθούν να προσεύχονται, λέγοντας: «Θέλω τόσο πολύ να θεραπευτώ. Θέλω πολύ αυτά τα πράγματα! Θα ήθελα ένα σύντροφο στη ζωή μου. Θα ήθελα να γνωρίζω τι να κάνω με τη ζωή μου». Έτσι κάθε μέρα περνούν όλο το χρόνο τους σε προσευχή και διαλογισμό, ζητώντας συνεχώς προσευχόμενοι, χωρίς να βγαίνουν από το σπίτι. Θαυμάσιος τρόπος να συναντήσεις κάποιον, έτσι δεν είναι;

Χρειάζεται να βγεις και ν’ ανοίξεις τις πόρτες. Αυτό λοιπόν είναι το πέμπτο: Πρέπει να υπάρχει δράση από μέρους σου. Αυτό γίνεται σε πολλές μορφές και τιμάται οτιδήποτε υποστηρίζει ο πολιτισμός σου. Γενικά όμως σημαίνει να βγεις από το σπίτι και να πας σε μέρη όπου μπορείς να έχεις αλληλεπίδραση με τα δυναμικά της συγχρονικότητας. Δεν έχει σημασία τι ψάχνεις, καθώς εμπλέκεται το σύστημα της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό δεν μπορείς να κάθεσαι μόνος σ’ ένα δωμάτιο και να περιμένεις απαντήσεις.

Πολλοί λένε: «Αγαπητό Πνεύμα, δείξε μου τι χρειάζεται να γνωρίζω». Μετά κάθονται και τίποτα δε συμβαίνει… και τίποτα δε συμβαίνει… και τίποτα δε συμβαίνει. Έτσι, αποκαρδιωμένοι, σηκώνονται και πηγαίνουν στο βιβλιοπωλείο με θέματα εσωτερισμού. Περιδιαβαίνουν στο διάδρομο και τους πέφτει ένα βιβλίο στο κεφάλι! Ο Θεός μόλις μίλησε! Και συχνά λένε: «Αυτό ακριβώς το βιβλίο έψαχνα. Τι αποκάλυψη για μένα. Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου». Κι έτσι δουλεύει. Πρέπει να σηκωθείς και να κινηθείς και όταν κινηθείς έρχεται το έκτο, το μεγάλο: Ανάμενε τη συγχρονικότητα.

Η συγχρονικότητα καθορίζεται σαν ενέργειες που ευθυγραμμίζονται με τον σκοπό. Οι περιστάσεις αυτές μοιάζουν σαν τυχαία γεγονότα, αλλά δεν είναι. Άκου. Αυτό είναι το κλειδί. Έχεις ακούσει ότι δεν υπάρχουν συμπτώσεις, μερικοί όμως που είναι έξω από το σύστημα των πεποιθήσεών σου, λένε: «Αυτό είναι τρελό. Δεν είναι σωστό». Η συγχρονικότητα μοιάζει κι εμφανίζεται σαν μια σύμπτωση. Συχνά μοιάζει με τυχαίο γεγονός, αλλά δεν είναι. Είσαι εσύ στη σωστή στιγμή, στο σωστό μέρος, με ευθυγραμμισμένα τα δυναμικά που ζήτησες. Για να έχεις όμως συγχρονικότητα κι ευθυγραμμισμένα δυναμικά, πρέπει να βρίσκεσαι εκεί για να τα βιώσεις, σωστά;

Οπότε πρέπει να δράσεις, είτε μ’ ένα τηλεφώνημα, είτε με ηλεκτρονικό μήνυμα, είτε με κάτι σωματικό, ώστε να φέρεις τον εαυτό σου σε μέρη όπου μπορεί να δουλέψει η συγχρονικότητα και το σύστημα. Απευθύνομαι σε όσους βρίσκονται εδώ και όσους το ακούνε ή το διαβάζουν τώρα. Ορισμένοι δεν πρόκειται ακόμα να το κάνετε, καθώς πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιου είδους ιερότητα στο να είστε προσηλωμένοι και απλώς να προσεύχεστε. Αντ’ αυτού, προσπαθήστε να καταλάβετε την ισορροπία των πραγμάτων. Υπάρχει χρόνος να ζητήσεις και χρόνος να λάβεις. Αυτά γίνονται σε διαφορετικά μέρη! Αν ξοδεύεις όλο το χρόνο σου εκεί όπου ζητάς, δε θα υπάρχει κάτι να λάβεις.

Αυτά είναι τα αξιώματα. Τώρα θα σας δώσω κάποιους πρακτικούς τρόπους για να χρησιμοποιείτε τα αξιώματα αυτά. Θ’ αναφέρουμε κάποιες περιπτώσεις, για να σας δείξουμε πώς εργάζεται το Πνεύμα. Ορισμένοι τα γνωρίζετε αυτά, ίσως όμως να μην τα έχετε συνταιριάξει ποτέ.

Το πρώτο και το πιο δύσκολο για τον Άνθρωπο, είναι ο χρονισμός. Χθες αναφέραμε ότι το δικό σου ρολόι δεν είναι του Θεού ρολόι. Επίσης ότι είναι αδύνατο να εφαρμόσεις ένα τρισδιάστατο χρονικό πλαίσιο, σε ένα υπερδιάστατο δυναμικό. Είναι αποθαρρυντικό για την Ανθρωπότητα το ότι ο Θεός εκπληρώνει τα αιτήματα, όχι όταν τα ζητάς, αλλά μόνο όταν τα χρειάζεσαι. Βλέπεις, για εμάς δεν έχει κανένα νόημα να σου δώσουμε μια απάντηση να τη βάλεις στην τσέπη. Γιατί όταν φτάσεις εκεί όπου νόμιζες ότι θα τη χρειαζόσουν και τη βγάλεις από την τσέπη σου, θα είναι η λάθος απάντηση! Αντ’ αυτού, θα πρέπει να συναντά το σενάριο της συγχρονικότητας και την ενέργεια της στιγμής.

Ας μιλήσω για κάποιον συγκεκριμένο Άνθρωπο. Πίστευε ότι χρησιμοποιούσε το σύστημα, κάνοντας το καλύτερό του. Στην πραγματικότητα δεν καταλάβαινε πώς δουλεύει, οπότε είχε κάνει κάποιες υποθέσεις. Αυτός είχε ένα έργο να επιτελέσει. Ήταν ευγενής άνδρας και δούλευε σαν επιστάτης σ’ ένα εργοστάσιο. Είχε πολλούς εργάτες υπ’ ευθύνη του και ήταν καλός επιστάτης, καθώς αγαπούσε τους εργαζομένους, γνώριζε τις οικογένειές τους και τους σεβόταν όλους. Είχε όμως ν’ αντιμετωπίσει μια πρόκληση, γιατί έπρεπε ν’ απολύσει έναν από τους υπαλλήλους. Έλαβε εντολή εκ των άνω, να μειώσει το εργατικό δυναμικό κατά ένα άτομο. Οπότε ένας από τους άνδρες που είχε στην επίβλεψή του θα ’πρεπε να απολυθεί.

Έχουμε εδώ ένα συνηθισμένο, πρακτικό χαρακτηριστικό της ζωής. Μπαίνεις σε μια κατάσταση και θέλεις να ξέρεις πώς να τη χειριστείς. Είναι μια καλή παράκληση, σωστά; Είναι μια έντιμη παράκληση προς τον Θεό. «Αγαπητό Πνεύμα, τον ξέρω αυτόν τον άνδρα, τον αγαπώ, γνωρίζω την οικογένειά του. Σε παρακαλώ καθοδήγησέ με. Τι να του πω; Πώς να το χειριστώ; Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος; Είμαι ανήσυχος γι’ αυτό».

Όντας ένας πνευματικός άνδρας, έπεσε στα γόνατα και παρακάλεσε. Είχε κανονίσει συνάντηση με τον υπάλληλο, οπότε γνώριζε ότι είχε τρεις μέρες για να κάνει αυτό που έπρεπε. Αλλά δεν έλαβε καμία απάντηση. Αν και βασιζόταν σε κάποια διαίσθηση, δεν έλαβε καμία. Δεν είχε κανένα ένστικτο. Μάλλον έμοιαζε σαν να έλειπε διακοπές ο Θεός και δεν ήταν καν Αύγουστος… Καμία απάντηση.

Τη δεύτερη μέρα έπεσε πάλι στα γόνατα. «Αν και ακούω προσεκτικά, δεν λαβαίνω τίποτα απολύτως. Και πρέπει να ξέρω, γιατί αύριο είναι η συνάντηση. Αγαπητό Πνεύμα, δώσε μου την πληροφορία, ώστε να μπορέσω να το κάνω αυτό με έντιμο τρόπο. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να το προσεγγίσω;» Τίποτα. Απολύτως καμία απάντηση.

Εδώ είναι το σημείο που απογοητεύεται ο Άνθρωπος. «Λοιπόν, έχω κολλήσει. Ο Θεός δεν ακούει. Ο Θεός δε νοιάζεται για μένα. Είναι να συμβεί κάτι σημαντικό και προσεύχομαι χωρίς να παίρνω απάντηση». Τότε κάποιοι τα παρατάνε. Μα δε γνωρίζουν το σύστημα! Αν δεν πάρεις καμία απάντηση, τι νομίζεις ότι συμβαίνει; Σου λέω ότι στο σύστημα - στο μέρος που αποκαλείς «χάος» - συμβαίνουν πολλά πράγματα. Δεν υπάρχει τρισδιάστατη απάντηση, εκτός από μία: Στάσου ήρεμος. Στάσου ήρεμος οικογένειά μου κι εμπιστέψου το Πνεύμα.

Η τρίτη μέρα έφτασε. Ο υπάλληλος ήρθε στο γραφείο του και κάθισε. Ακόμα καμιά απάντηση και ο επιστάτης άρχισε να ιδρώνει. Ήταν εκεί, λίγα δευτερόλεπτα προτού να κάνει ό,τι έπρεπε, χωρίς καμία απάντηση, καμία καθοδήγηση εκτός του να παραμείνει ήρεμος. Τελικά κοίταξε τον άντρα στην καρέκλα. Χαμογελούσε, όπως πάντα. Ο επιστάτης σκέφτηκε τα παιδιά εκείνου και πόνεσε η καρδιά του. Η δουλειά ήταν τόσο σημαντική γι’ αυτόν . Καθυστέρησε λίγο προσφέροντας του καφέ. Μετά κάθισαν κι ο επιστάτης μάζεψε τις σκέψεις του.

Μα προτού αρθρώσει λέξη, ο υπάλληλος μίλησε πρώτος. «Χαίρομαι που με κάλεσες στο γραφείο σου. Δεν ξέρω πώς να στο πω, αλλά έχω βρει μια καλύτερη δουλειά. Λυπάμαι πολύ. Ξέρω ότι είμαστε φίλοι κι ότι βασίζεσαι σ’ εμένα, αλλά θα πρέπει να φύγω από το εργοστάσιο. Θα κάνει μεγάλη διαφορά στην οικογένειά μου». Ο επιστάτης χαμογέλασε και τότε ήξερε – η απάντηση δεν ήταν στο πώς να προετοιμάσει εκείνον τον άντρα, αλλά στο πώς να προετοιμάσει τον εαυτό του!

Έτσι δουλεύει. Αυτό ονομάζεται συγχρονικότητα, όμως δεν μπορείς ν’ αρχίσεις να καταλαβαίνεις κάτι που φαίνεται χαοτικό ή τυχαίο. Θα ήταν πειρασμός για τον επιστάτη να πει: «Τι σύμπτωση!», μη δίνοντας καμία αναγνώριση στον Θεό ή τον εαυτό του. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι αυτό ήταν μέσα στο σύστημα, όλο τον καιρό.

Μην κάνεις υποθέσεις σχετικά με το χρονισμό, το χρονικό πλαίσιο. Το έχουμε πει εξ αρχής. Όταν οι άνθρωποι ζητάνε κάτι νιώθουν σαν να έχουν αγοράσει ένα εισιτήριο τρένου. Τότε κτυπούν νευρικά το πόδι, περιμένοντας να έρθει το τρένο με τον Θεό. Δεν δουλεύει έτσι. Δεν πρόκειται για ένα εισιτήριο. Είναι ένα αίτημα για συγχρονικότητα, χωρίς καμία προϋπόθεση σχετικά με τον χρόνο.

Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε για την επίδοση των απαντήσεων. Είναι το άλλο που κάνουν οι Άνθρωποι. Ρωτάνε κάτι και αναμένουν μια πλήρη απάντηση. Αυτό παίρνεις στο τρισδιάστατο πεδίο, σωστά; Όταν πας στο μαγαζί να αγοράσεις αυτοκίνητο, το παίρνεις όλο μαζί, έτσι δεν είναι; Αυτό δεν περιμένεις; Μάλλον θα είχες αντίρρηση αν σου έδιναν σήμερα μόνο τις ρόδες και αύριο το όχημα. Όμως κατ' αυτόν τον τρόπο δουλεύει η συγχρονικότητα – κομματιαστά. Δηλαδή πολλές φορές οι απαντήσεις έρχονται τμηματικά. Κι έχεις να συνδέσεις τα κομμάτια, ώστε να ολοκληρωθεί. Μην κάνεις υποθέσεις σχετικά με το πώς θα λάβεις την απάντηση, ή αν θα είναι πλήρης ή τμηματική, ούτε καν από πού θα προέλθει.

«Κρύων, ποιο είναι το μονοπάτι μου; Τι θα πρέπει να κάνω; Θέλω να γνωρίζω το σκοπό μου στη ζωή». Αυτό το ακούμε τόσο συχνά. Αγαπητέ μου Άνθρωπε, η ίδια η ερώτηση είναι τόσο τρισδιάστατη! Έχεις αποφασίσει ότι έχεις μόνο ένα μονοπάτι. Πόσο μοναδικό! Αυτό μόνο έχεις να κάνεις, ένα πράγμα; Έρχεσαι στον πλανήτη για να κάνεις ένα πράγμα; Ξοδεύεις τη ζωή σου ρωτώντας το Πνεύμα: «Ποιο είναι το ένα πράγμα που έχω να κάνω; Πραγματικά το ψάχνω. Δεν ξέρω ακόμα ποιο είναι». Είναι σαν να βρεις ένα έπαθλο στο δρόμο που γράφει επάνω τ’ όνομά σου. Τότε θα το δούλευες για την υπόλοιπη ζωή σου. Αγαπητοί μου Άνθρωποι, δεν έχετε ιδέα ποιοι είστε. Τα δυναμικά σας είναι τόσο πολύπλοκα.

Το έχουμε πει στο παρελθόν, αλλά τώρα χρειάζεται να το ακούσετε, στο πλαίσιο αυτής της διδασκαλίας. Το ιερό μονοπάτι που έχεις στο DNA σου, είναι για σήμερα. Και η ειρωνεία είναι ότι μπορεί κάλλιστα να βρίσκεσαι σ’ αυτό! Μπορεί να το πραγματοποιείς, να συμμετέχεις σ’ αυτό, ενώ την ίδια στιγμή να κάνεις υποθέσεις περί τίνος πρόκειται. Κάθεσαι λοιπόν στο πάτωμα, φωνάζοντας στον Θεό: «Ποιο είναι το μονοπάτι μου;» Το σύστημα χρειάζεται άγκυρες φωτός. Πού ζεις; Πού εργάζεσαι; Είναι δύσκολα εκεί;

Ίσως αυτό να είναι το μονοπάτι σου – να είσαι σ’ ένα δύσκολο μέρος, κρατώντας το φως. Πολύ φως χρειάζεται σε δύσκολες περιοχές, για να δημιουργήσει ιερότητα εκεί όπου υπάρχει σκοτάδι. Ίσως να είσαι ο μόνος που κρατάει τη χαρά στην περιοχή, επειδή σε αυτό είσαι καλός. Κι ενόσω γίνεται αυτό, εσύ λες: «Δεν προσφέρω τίποτα σε κανέναν. Πρέπει να γνωρίσω, να βρω το μονοπάτι μου». Όμως ο Άνθρωπος απογοητεύεται, μη κατανοώντας ποτέ ότι το μονοπάτι του είναι αυτό που ήδη κάνει τόσο καλά, και αύριο μπορεί ν’ αλλάξει!

Κάθε μέρα στη ζωή σου, κρατάς ένα χώρο ώστε το φως, ο Θεός να μπει και να λάμψει. Συχνά είναι σε μέρη όπου δεν υπάρχει κανείς άλλος, εκτός από σένα, να κρατήσει το φως. Το έχεις ποτέ σκεφτεί; Υπάρχουν τόσα μονοπάτια όσες μέρες έχει ο χρόνος. Αυτή είναι η συγχρονικότητα. Ποιο είναι το πάθος σου; Αν το ακολουθείς, εκεί θα σε οδηγήσει το μονοπάτι σου.

Το «μονοπάτι» είναι μια μεταβλητή και όχι ένα «πράγμα». Όμως πολλοί αποφασίζουν ότι θα είναι ένα πράγμα. «Θα είμαι θεραπευτής», λένε και νομίζουν ότι αυτό θέλει ο Θεός. Τα έχουν καθορίσει όλα. Έχουν κάνει την υπόθεση - όμως πολύ ατομική - ότι είχαν κάποιου είδους συνάντηση με τον Θεό και ότι Αυτός συμφωνεί! Αγνοούν όμως ότι έκαναν τη συμφωνία από μόνοι τους. Ο Θεός δε βρισκόταν καν εκεί. Και όταν συναντούν εμπόδια, διαμαρτύρονται: «Μα πώς μπορεί να γίνεται αυτό; Θα έπρεπε να είμαι ένας θεραπευτής». Υπέθεσαν πως ό,τι «βλέπουν» είναι συνεπώς και μονοπάτι τους.

Εκεί δεν υπάρχει καμία συγχρονικότητα. Βλέπεις, δεν είναι μέρος του συστήματος. Δεν ακολουθούν το σύστημα. Αντιθέτως οργώνουν ένα δικό τους αυλάκι, του δικού τους οράματος στις τρεις διαστάσεις. Μερικές φορές είναι δύσκολο να το εξηγήσεις σε τρισδιάστατα πλάσματα που εργάζονται κάθε μέρα στην πραγματικότητα αυτή. Ώστε να «νιώσουν» τη διαφορά ανάμεσα σ’ αυτό που εσύ έχεις οραματιστεί για τον εαυτό σου και σ’ εκείνο που το σύστημα έχει για σένα.

Η επόμενη ερώτηση λοιπόν θα ήταν: Ποια είναι η φωνή του Θεού; «Αγαπητό Πνεύμα, αναμένω απαντήσεις. Χρειάζομαι συγκεκριμένα πράγματα». Τότε νομίζουν οι Άνθρωποι ότι θ’ ακούσουν κάτι μέσα στο κεφάλι τους. Ή ίσως, με κάποιο τρόπο, να γραφτεί στον τοίχο! Θα το ξαναπώ – ο λόγος που λέμε ν’ ακολουθείς το πρώτο σου ένστικτο, είναι επειδή το όχημα της επικοινωνίας είναι η διαίσθηση. Η διαίσθηση είναι προϊόν της συγχρονικότητας. Είναι ένας πολύ πραγματικός τρόπος του Θεού, του συστήματος, να επικοινωνεί με την ανθρωπότητα. Αυτό δεν αρέσει στους ανθρώπους, γιατί φαίνεται σαν να το σκέφτηκαν, άρα δεν είναι από τον Θεό. Στο κάτω-κάτω περίμεναν μιαν απάντηση από τον Θεό κι όχι από τον εαυτό τους.

Σε μερικούς έρχεται μια σκέψη στο κεφάλι και λέτε: «Λοιπόν, αυτό το σκέφτηκα μόνος μου. Δεν μπορεί να είναι ο Θεός». Αυτός ακριβώς είναι! Αλλά είσαι εσύ που χρησιμοποιείς τη συγχρονικότητα, επειδή εξέφρασες την πρόθεση να μπεις σ’ αυτό. Δεν σου αξίζει να λαβαίνεις μηνύματα κατ’ αυτόν τον τρόπο; Εσύ δεν είσαι ιερός; Η διαίσθηση είναι ο τρόπος. Έτσι δουλεύει. Πάλι όμως υποθέτεις ότι ο Θεός είναι πελώριος κι εσύ μικρούτσικος. Οπότε, ότι σκέφτεσαι προσωπικά, δεν είναι εκείνο που σου λέει ο Θεός (νομίζεις). Άρχισε να συνηθίζεις το γεγονός ότι η διαίσθηση είναι η απάντηση.

Όταν ο συνεργάτης μου άρχισε τη διαδικασία channeling, αν και είχε ανοίξει την πόρτα στον Κρύων, αν και λάμβανε μηνύματα, δεν τα πίστευε. Παρόλη την επικύρωση όσων γνώριζαν την αλήθεια, με το διανοητικό του νου έλεγε: «Εγώ τα επινοώ αυτά». Επειδή όταν γίνεσαι κανάλι επικοινωνίας, φαίνεται να εμπλέκεται και ο Ανθρώπινος εγκέφαλος. Λοιπόν, έτσι είναι! Έτσι πρέπει να 'ναι. Εμπλέκεται όλο σου το DNA, η συναισθηματική σου κατάσταση και η διανόηση – όλα μαζί συνδεδεμένα στην πηγή. Τελικά αφέθηκε και συνειδητοποίησε ότι το κανάλι επικοινωνίας χρησιμοποιούσε επίσης και τη δική του ιερότητα. Τότε έγινε όλο πιο ξεκάθαρο.

Εμπιστέψου τη διαίσθησή σου, καθώς αυτά είναι τα λόγια του Θεού. Κάποιοι έχουν πει ότι είναι μηνύματα από το λεγόμενο Άγιο Πνεύμα. Είναι ένας άλλος τρόπος να πεις τον Ανώτερο Εαυτό. Πολλά συστήματα δοξασιών έχουν διάφορα ονόματα για την ίδια ενέργεια, πάντα όμως αφορά στο πώς λαβαίνεις τα μηνύματα. Βλέπεις, αποτελείς μέρος του συστήματος.

Υπάρχουν πολλά ερωτήματα σχετικά με τις δουλειές. Σας είπα ότι αυτό το μήνυμα θα είναι πρακτικό, γι’ αυτό θα δώσω δύο παραδείγματα. Αυτή είναι μια συμβουλή για όσους προσπαθούν να συν-δημιουργήσουν εργασίες, ούτως ώστε ν’ αναπτύξουν την αναγκαία αφθονία για την επιβίωση στην κοινωνία. Κατά πρώτον αγαπητέ μου, ο Θεός δεν είναι στο σκοτάδι. Ο Θεός γνωρίζει την κοινωνία στην οποία ζεις.

Το Πνεύμα καταλαβαίνει ότι χρειάζεσαι αφθονία για να μένεις εκεί που είσαι, για την τροφή, τις μετακινήσεις σου, κλπ. Ο Θεός δεν είναι εναντίον των χρημάτων! Μόλις το καταλάβεις αυτό, θα είσαι πολύ πιο γαλήνιος. Στην πραγματικότητα, είναι στο χέρι σου να εκδηλώσεις, μέσω της συγχρονικότητας, την απαραίτητη αφθονία. Με άλλα λόγια, το χρήμα είναι μέρος του συστήματος. Είναι τόσο θεϊκό, όσο οποιοδήποτε άλλο μέρος του μονοπατιού σου, όταν το αντιμετωπίζεις με πνευματικό τρόπο.

Σου έχει πει ποτέ κανείς ότι το Πνεύμα θα ήθελε να υποφέρεις λίγο; Μήπως θα έπρεπε να πηγαίνεις στη δουλειά με τα πόδια, χωρίς μεταφορικό μέσο; Μήπως να μην τρως; Μήπως θα έπρεπε να μείνεις για λίγο στο κρύο, επειδή δεν μπορείς να βρεις σπίτι; Τι σόι Εργάτης Φωτός είναι αυτός; Όταν σε βλέπουν οι άλλοι, να λένε: «Θα ήθελα να είμαι ακριβώς σαν αυτόν – ενδεής, μίζερος, πεινασμένος, κρυωμένος». Δεν έχει νόημα, έτσι δεν είναι; Όχι. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Το Πνεύμα σε θέλει μέσα στην αφθονία. Και αφθονία σημαίνει να έχεις τα απαραίτητα για την κάθε μέρα, με χαρά. Πώς μπορείς να κρατάς το φως, εάν βρίσκεσαι σε φάση επιβίωσης;

Ποια είναι η πηγή της αφθονίας σου; Ανησυχείς γι’ αυτήν ή τη θεωρείς μέρος του συστήματος; Την εναποθέτεις στο Πνεύμα ή τη βάζεις κατά μέρος επειδή θεωρείς ότι ο Θεός δεν καταλαβαίνει το χρήμα; Ευλογημένος είναι ο Άνθρωπος που ενοποιεί τα πάντα στην κοινωνία του και τον εαυτό του, καταλαβαίνοντας ότι όλα είναι θεϊκά. Γιατί αυτοί είναι οι Εργάτες Φωτός που είναι υγιείς, ισορροπημένοι κι ευκίνητοι. Αυτοί κάνουν τη διαφορά στον πλανήτη. Αυτή είναι η εργασία.

Το χρήμα είναι μια προκλητική ενέργεια, μόνο όταν στοιβάζεται ή γίνεται πηγή ανησυχίας ή βγαίνει εκτός ελέγχου. Τότε γίνεται θεός αφ’ εαυτού και αναλαμβάνει την προκλητική ενέργεια που του απονέμεται. Η πρόσκληση είναι να το δεις απλώς σαν ένα ακόμα πράγμα στην εργαλειοθήκη σου – όπως η αγάπη, η ευσπλαχνία και η χαρά. Ο φόβος του να μην το κατέχεις, δημιουργεί την έλλειψή του.

Ένα άλλο κομμάτι της εργασίας είναι σχετικό με τον συνεταιρισμό με κάποιον. Καλύτερα να χρησιμοποιήσεις το σύστημα που μόλις έχω πει, το οποίο είναι η συγχρονικότητα και τα δυναμικά. Η συμβουλή είναι να βρεις κάποιον που σε αγαπάει πνευματικά. Αυτός ο συνεταιρισμός θα κρατήσει όσο επιθυμείς, χωρίς ποτέ να υπάρξει προδοσία. Βάλε γύρω σου αυτούς που αγαπούν την καρδιά σου και οι συνεργασίες θα διαρκέσουν.

Αναφέρομαι σε οικονομικά πράγματα και μπίζνες. Αναφέρομαι σε οποιαδήποτε εμπορική δραστηριότητα στην κοινωνία σας. «Μα αυτό είναι παράξενο. Ο Κρύων μιλάει για εμπορικά πράγματα». Ναι, πράγματι. Αν ζεις στην κοινωνία, είναι μέρος από σένα. Αν ζεις στον πολιτισμό, είναι κομμάτι σου. Οπότε, γιατί να μη χρησιμοποιείς τα θεϊκά σου εργαλεία, ώστε να το κάνεις να δουλεύει σαν δικό σου κομμάτι;

Για τον Θεό δεν υπάρχει κανείς διαχωρισμός εμπορικών και πνευματικών πραγμάτων. Είναι όλα μέρος του καθημερινού σου δρόμου και αντιμετωπίζονται σαν μέρος της ενέργειας του χρόνου σου στη Γη. Όσοι επιθυμούν να τα διαχωρίζουν και να ονομάζουν κάποια πράγματα ιερά και άλλα λιγότερο ιερά, δε λαμβάνουν υπ’ όψη την «ολότητα» του έργου σου στον πλανήτη. Επειδή, πάλι το λέω, για να κρατήσεις την ενέργεια του φωτός στον πλανήτη, πρέπει να δεις όλα όσα κάνεις σαν ιερά και οπουδήποτε βαδίζεις σαν μέρος του συστήματος του Θεού.

Οι σχέσεις είναι δύσκολες. Υπάρχει πάλι η υπόθεση του «ένα άτομο για σένα». Ίσως όμως να μην είναι έτσι. Ίσως να είναι πολλές σχέσεις σε μια χρονική περίοδο που, συγχρονιστικά, έρχονται μαζί για έναν σκοπό που γίνεται εμφανής αργότερα. Να σας αποκαλύψω ορισμένα πράγματα για τις σχέσεις – μια αποκάλυψη σχετικά με το ρομάντζο. Πολλοί έχετε ήδη σύντροφο στη ζωή σας. Άλλοι όχι. Αφορά λοιπόν όσους δεν έχουν, αλλά επίσης σαν φρόνηση για όποιους έχουν, ώστε να διδάξουν στα παιδιά τους τα σχετικά του συστήματος.

Έχεις ποτέ αναρωτηθεί, γιατί είσαι τόσο ιδιαιτέρως διαφορετικός από τα άτομα που επιλέγεις; Όσοι αναζητάτε ένα σύντροφο, έχετε κάποια ιδέα για το τι είναι αποδεκτό και τι όχι. Από πού προέρχονται τα χαρακτηριστικά αυτά, ώστε όλοι να είστε τόσο διαφορετικοί μεταξύ σας; Τώρα θα σας αποκαλύψω κάτι: Στο σύστημα, υπάρχουν οι συγχρονικότητες και τα δυναμικά του συντρόφου που μπορεί να βρίσκεται εκεί έξω. Μέσα λοιπόν στη συνείδησή σου, σου παρέχονται οι κατάλληλες επιθυμίες, για να ταιριάξουν με τις συγχρονικότητες των άλλων εκεί έξω. Οπότε, το σκηνικό είναι πλήρες.

Αναζητάς εκείνο το άτομο, γι’ αυτόν τον λόγο. Όλοι είστε τόσο διαφορετικοί, αλλά από εκεί προέρχεται η επιθυμία για τα ειδικά χαρακτηριστικά. Δεν είναι απλώς προσωπική επιλογή. Είναι ένστικτο! Υπάρχει εκεί έξω ένα δυναμικό που μοιάζει ακριβώς με ό,τι φαντάζεσαι. Εννοώ, με όλους τους τρόπους – πώς είναι η καρδιά τους, πώς είναι η συνείδησή τους, όλα τα πράγματα. Πώς νιώθεις με αυτό; Δεν είναι μόνο το πώς νιώθεις σχετικά με κείνο που θέλεις. Οι προσωπικές σου επιλογές έχουν τοποθετηθεί εκεί, επειδή εσύ το ζήτησες.

Θα σας πω για τη Μαίρη. Η Μαίρη κάνει διάφορες υποθέσεις, όπως όλοι. Είναι Εργάτρια Φωτός, μόνη της και ψάχνει έναν σύντροφο. Έτσι η Μαίρη προσευχήθηκε στον Θεό: «Θέλω ένα σύντροφο. Μπορώ να τον οραματιστώ: Έχει μεγάλα καφέ μάτια, φρύδια λίγο πυκνά κι έχει μούσι. Μου αρέσουν οι άντρες με μαλλιά». Αρκετά σαφής, σωστά; Η Μαίρη ήξερε λοιπόν ότι έψαχνε κάποιον με τέτοια εμφάνιση. «Θεέ μου, φέρε μου αυτόν τον άντρα. Θα είμαι υπομονετική. Θα περιμένω. Φέρε μου έναν τέτοιο άντρα».

Πράγματι λοιπόν εμφανίστηκε κάποιος στη ζωή της και της λέει: «Έχουμε ένα οικογενειακό χορό – μια συνάθροιση. Είναι μια ετήσια γιορτή για την οικογένειά μας. Δεν ξέρω πώς να στο ζητήσω, αλλά θα ’θελες να έρθεις στο χορό μαζί μου;» Ο τύπος αυτός δεν είχε πυκνά φρύδια, ούτε μεγάλα καφέ μάτια. Δεν ήταν καθόλου ο τύπος της. Ούτε γένια είχε. Κανονικά η Μαίρη θα έλεγε όχι. Στο κάτω κάτω ήξερε τι αναζητούσε. Θα έλεγε όχι, επειδή δεν ένιωθε ότι ήταν αυτό που θα της έφερνε ο Θεός.

Όμως κάπου είχε ακούσει η Μαίρη την πληροφορία – Μην κάνεις υποθέσεις για τίποτα. Το σκέφτηκε καλά, αλλά δεν ήθελε να δελεάσει αυτό τον άντρα. Δεν ήθελε να του δώσει ελπίδες ότι θα γινόταν σύντροφός του. Γι’ αυτό δεν ήθελε να πει ναι, αλλά ούτε να τον στενοχωρήσει.

Τελικά η Μαίρη αποφάσισε να πάει. «Εντάξει, δεν πειράζει. Θα πάω στο χορό», είπε, «Ναι, θα πάω».

Έφτασαν στην οικογενειακή συνάντηση και ο άντρας που την κάλεσε έγινε ξαφνικά ντροπαλός. «Μαίρη, δεν ήμουν ειλικρινής μαζί σου», της λέει. «Σε παρακαλώ συγχώρεσέ με. Έχω όμως έναν πολύ ντροπαλό αδελφό που ήθελε πραγματικά να έρθεις για να σε γνωρίσει». Η Μαίρη κοιτάζει γύρω και βλέπει εκείνο τον άντρα με σκούρα μπλε μάτια, πυκνά φρύδια και γενειάδα! Χαμογέλασε λοιπόν η Μαίρη και σκέφτηκε: «Τα έχει όλα σωστά, εκτός από τα μάτια. Θα τον πάρω!» Πράγματι, αυτός ήταν! Καταλαβαίνεις τι γίνεται; Δεν μπορείς να κάνεις τις κανονικές, μονομερείς υποθέσεις που έχεις την τάση να κάνεις. Ούτε θα είσαι πάντα 100% σωστός σε ότι βλέπεις. Αλλά θα είσαι αρκετά κοντά, ώστε να ξέρεις πότε είναι σωστό.

Σε μια τρισδιάστατη απόφαση, η Μαίρη θα έλεγε «Όχι» στον άντρα εκείνο. Θα μπορούσε να σκεφτεί: «Περιμένω τον σωστό τύπο». Τίμησε όμως τη συγχρονικότητα. Βλέπετε, όσοι προσπαθούν να τα καθορίσουν όλα στο τρισδιάστατο πεδίο, δν γνωρίζουν το σύστημα. Δεν καταλαβαίνουν τη συγχρονικότητα. Αγαπητοί μου, μην προσπαθείτε να την καταλάβετε. Απλώς χρησιμοποιείστε τη. Προσέξτε να δείτε τις προσκλήσεις και πάρτε τις, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει κάποιο απλό, μοναδικό μονοπάτι που θα σας δοθεί. Χρειάζονται πολλοί Άνθρωποι για να σε οδηγήσουν στα δυναμικά του τελικού σκοπού. Αλλά για να συμβεί αυτό, πρέπει να επιτρέψεις στον εαυτό σου την ευελιξία του να προχωρήσεις, όταν πρέπει να προχωρήσεις. Επίτρεψε στη διαίσθησή σου να σε υπηρετήσει σ’ αυτά τα πράγματα. Σχεδόν ολοκληρώνουμε...

Η συν-δημιουργία είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα να εξηγήσουμε. Μπορούμε να πούμε πολλές ιστορίες, αλλά οι κανόνες είναι οι ίδιοι. Κι ο πρώτος είναι «μην υποθέτεις τίποτα». Ήταν κάποιος που προσπαθούσε να συν-δημιουργήσει ένα αυτοκίνητο γι’ αυτόν. Δεν πήγαινε σε κάποιο μαγαζί αυτοκινήτων, καθώς δεν μπορούσε να αγοράσει καινούργιο. Δεν μπορούσε να πάρει ούτε μεταχειρισμένο, από μάντρες που πουλούσαν τέτοια. Χρειαζόταν λοιπόν ένα θαύμα. «Θεέ μου, δώσε μου ένα αυτοκίνητο. Το χρειάζομαι για να πηγαίνω στη δουλειά. Χρειάζομαι να εκδηλώσω ένα όχημα». Ακούστε το αυτό, γιατί πολλοί έχετε περάσει από μια τέτοια περίσταση. Πρακτική πληροφορία... Ιδού πώς δουλεύει το σύστημα.

Είχε κάποιο φίλο που του λέει: «Δεν ξέρω για αυτοκίνητο, αλλά γνωρίζω ένα τύπο που μπορεί να σε πηγαίνει στη δουλειά με το δικό του». Τότε οι περισσότεροι ίσως θα έλεγαν: «Όχι, δε θέλω κάποιον να με πηγαίνει. Χρειάζομαι αυτοκίνητο. Θα χάσω τον χρόνο μου αν απλώς κάποιος με πηγαίνει. Χρειάζεται να βρω ένα αμάξι». Όμως εκείνος γνώριζε για το σύστημα και τη συγχρονικότητα. Οπότε άδραξε την ευκαιρία και πήγε με τον άλλο στη δουλειά του. Όταν άρχισαν την κουβέντα με τον οδηγό, εκείνος του λέει: «Το ξέρεις ότι αυτό το αυτοκίνητο είναι προς πώληση;» Γνωρίζετε την υπόλοιπη ιστορία. Φυσικά το αγόρασε! Έτσι δουλεύει το Πνεύμα.

Έξω από το κουτί της λογικής, ενδιαμέσου σε κάτι που μοιάζει με χάος, υπάρχει μια υπέροχη απάντηση. Με αυτόν τον τρόπο τα νήματα του δικτυώματος ενώνονται με τα δυναμικά της ενέργειας. Και για να το χρησιμοποιήσει ο Άνθρωπος, το μόνο που έχει να κάνει είναι να καταλάβει ότι είναι μέρος αυτού και ν’ αρχίσει να το εκδηλώνει. Για τους περισσότερους όμως φαίνεται παράλογο, ίσως και ανόητο. Δεν ακούγεται σωστό να υπάρχουν συμπτωματικές απαντήσεις τις οποίες μπορείς να μεθοδεύσεις. Βλέπεις, υπάρχει ένα σύστημα και είναι έτοιμο να εκδηλωθεί για σένα. Βεβαίως θα υπάρξουν προκλήσεις και θα υπάρξει μάθηση. Έτσι δεν είναι με όλα τα πράγματα; Όμως οι απαντήσεις στις τόσες προσπάθειες συν-δημιουργίας, ήδη αιωρούνται στο σύστημα, αν του επιτρέψεις να δουλέψει για σένα.

Πλησιάζουμε προς το τέλος που θ’ αφήσουμε αυτό το μέρος. Δεν είναι τυχαίο που βρισκόμαστε στην Ισπανία, καθώς η συγχρονικότητα είναι ξεκάθαρη. Τα άτομα που συναντήσατε στο διήμερο, αποκαλεί ο συνεργάτης μου Η Ομάδα του Κρύων και βρίσκονται εδώ μέσω συγχρονικότητας. Δεν είναι σύμπτωση. Επίσης δεν είναι τυχαίο που είσαι εδώ και το ακούς αυτό. Λοιπόν, τι γίνεται με τη θεραπεία; Είσαι έτοιμος; Αρχίζεις να καταλαβαίνεις; Ίσως να μην ήρθες για να πάρεις μια θεραπεία από τον Κρύων. Μήπως είναι εδώ κάποιος που πρέπει να συναντήσεις, ο οποίος έχει την απάντηση; Ήρθες για κάποιο λόγο, αλλά φεύγεις συνειδητοποιώντας κάτι άλλο. Βγήκες από το δρόμο σου, για να συναντήσεις σήμερα κάποιον που δε γνωρίζεις; Δεν είναι αργά.

Όμως έχεις τώρα την αντίληψη ότι ίσως σε αυτό το γκρουπ, πολλοί να έχουν έρθει με συγχρονικότητα για να συναντήσουν άλλους. Ίσως αυτοί να έχουν την απάντηση που θα σε βοηθήσει στο τρέχον μονοπάτι σου. Επωφελήθηκες από αυτό ή όχι; Είναι η Ανθρώπινη ελεύθερη επιλογή. Όμως θα σου πω ότι το σύστημα είναι μεγαλειώδες και δουλεύει εδώ. Ευλογημένος είναι εκείνος που έχει έρθει για θεραπεία, γιατί αυτή προσφέρεται. Θα το γνωρίζεις αγαπητέ μου, καθώς είναι η αφύπνιση μιας γηραιάς ψυχής. Μια συνειδητοποίηση που λέει: «Πράγματι, είμαι θεϊκός». Το έχεις συνειδητοποιήσει αυτό, περιβαλλόμενος από την οικογένεια που σε αγαπάει. Αυτό είναι το μήνυμα του Κρύων.

Αποχώρησε από το μέρος αυτό αλλαγμένος, διαφορετικά απ’ ότι ήρθες. Κατάλαβε ότι δεν βρίσκεται εδώ ο Κρύων. Δεν βρίσκεται εδώ το Πνεύμα. Δεν είναι εδώ η γενεαλογία σου. Η πνευματική σου γενεαλογία είναι οπουδήποτε βρίσκεσαι στον πλανήτη, διαθέσιμη πάντα και παντού. Ο Κρύων το ίδιο, όπως και το Πνεύμα. Αυτή που κάλεσες σήμερα είναι η οικογένεια. Έτσι δουλεύει, αγαπητοί μου Άνθρωποι.

Λοιπόν, η ομάδα αποχωρεί από εδώ. Νιώσατε την αγάπη του ενός Ανθρώπου προς τον άλλο; Τη νιώσατε να διαπερνάει την πολιτισμική κατανόηση και τη γλώσσα; Επειδή αυτός είναι ο σκοπός της συνάντησης. Να σας φέρει σε θέση να συνειδητοποιήσετε ότι το κοινό που έχετε όλοι σας, είναι ότι είστε μέρη της οικογένειας του Θεού. Είναι δύσκολο να φύγουμε. Αυτές είναι οι φορές που επιτρέπετε στον Κρύων να έρθει στην τρισδιάστατη πραγματικότητά σας, για μια στιγμή. Και είναι πανέμορφο για εμάς.

Κι έτσι είναι.

ΚΡΥΩΝ

* Πίσω στην αρχή *