Η Εξήγηση της Συνδημιουργίας

Τραγουδώντας στη Χορωδία

Ζωντανή επικοινωνία του Κρύων διαμέσου του Λη Κάρολ
στο Τορόντο, Καναδά - 21 Σεπτεμβρίου 2002

μετάφραση: Ρένα Λογιάκη

Χαίρετε αγαπητοί μου, είμαι ο Κρύων της Μαγνητικής Υπηρεσίας. Αυτό είναι ένα ιερό μέρος, ένα ασφαλές, γλυκό μέρος. Για λίγες στιγμές είναι ένα μέρος που αποσυνδέει την πραγματικότητα ακόμα και για τους πιο πολυάσχολους από εσάς. Είναι χαρά να το λέμε αυτό, καθώς η συνοδεία εισρέει σ’ αυτό το μέρος με την επιθυμία να σας οδηγήσει στην ασφάλεια.

Ω, αυτό ακούγεται μόνο λόγια, έτσι δεν είναι; Κάποιοι στην αίθουσα θα πουν, «Είναι αδύνατον. Το Πνεύμα δε μιλάει έτσι στην ανθρωπότητα. Θα 'πρεπε να υπάρχουν βροντές και αστραπές, φυσική εμβρίθεια τεράστιου μεγέθους. Τα σύννεφα πρέπει να διαχωριστούν, οι θάλασσες να στριφογυρίζουν». Αν το πιστεύετε αυτό, τότε αρνείστε το γεγονός ότι υπάρχει ένας πυρήνας μέσα σας που γνωρίζει όλα όσα γνωρίζω κι εγώ… ένας πυρήνας που είναι μέρος της οικογένειας του Θεού.

Είναι ένα ασφαλές σημείο εδώ… αυτή τη στιγμή. Και όταν λέμε «ασφαλές ακόμα και για τους πιο πολυάσχολους από εσάς», το εννοούμε. Σας προσκαλούμε να πάρετε όλα όσα θα παρέμβαιναν σ’ ένα εγκάρδιο μήνυμα αυτή τη στιγμή, και με πλήρη ασφάλεια να τα βάλετε στην άκρη για 20 ή 30 λεπτά. Βάλτε τα σ’ ένα μέρος τόσο ασφαλές που αργότερα να αναρωτηθείτε αν θέλετε να τα βγάλετε έξω από κει ξανά! Αυτή είναι η πρόσκληση τώρα. Αναγνώστη, γιατί είναι τα μάτια σου πάνω σ’ αυτή τη σελίδα; Είσαι σοβαρός; Τότε μπες σε μια κατάσταση ουδετερότητας – όπου η επικοινωνία είναι εφικτή χωρίς ο νους να περιπλανιέται στις ανησυχίες της ημέρας.

Για όσους θ’ αμφιβάλλουν ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό – επικοινωνία με την άλλη πλευρά του πέπλου – σας λέμε το εξής: Μην ακούτε ή διαβάζετε τα λόγια όπως κάνετε συνήθως. Αντ’ αυτού, ίσως είναι ώρα να νιώσετε τη συνοδεία να τρίβεται πάνω σας, η οποία κάθεται πίσω σας. Κάποιοι γνωρίζετε ότι αυτό συμβαίνει εδώ. Αν είναι έτσι, τότε γιορτάστε το αυτή τη στιγμή… με ασφάλεια.

Η ανθρωπότητα που κάθεται μπροστά μου τώρα, είναι εκείνη που αρχίζει να κατανοεί μια καινούρια πραγματικότητα. Είναι σε θέση να γνωρίζει και να μαθαίνει – να έχει σοφία. Και είναι σε θέση να γίνει υπερδιάστατη. Τι αντίληψη! Απαιτεί ένα τετραδιάστατο πλάσμα να πάει πέρα από τις τέσσερις (διαστάσεις) και εντελώς εκτός γραμμικότητας. Η πρόσκληση ήταν πάντα ανοιχτή – μία πρόσκληση που σας ζήτησε να κατανοήσετε πράγματα ακατανόητα – να πιάσετε το άπιαστο, και ν’ αντιληφθείτε αυτό που δε γίνεται αντιληπτό. Εισχωρεί σε μία διαστατικότητα που δεν είναι δική σας, ούτε εκείνη με την οποία γεννηθήκατε. Αντίθετα, είναι εκείνη που αρχίζετε ν’ αφομοιώνετε, εκείνη την οποία επιτρέψατε, κι εκείνη για την οποία μαθαίνετε αυτή τη χρονιά.

Γνωρίζετε τι συμβαίνει στα όντα που μπαίνουν σε νέες διαστάσεις; Τραβάνε την προσοχή! Σας είπε κανείς τελευταία ότι «δεν μπορείτε» να κάνετε ό,τι προφανώς κάνετε; Σας είπε κανείς ότι αν πραγματικά το κάνετε, τότε πρέπει να είστε κακός ή παράφρων; Είναι εκείνοι που δεν μπορούν να δουν τίποτε άλλο εκτός από την παλιά πραγματικότητα, τις παλιές προφητείες, και κρίνουν από μία περιορισμένη οπτική… ένα παλιό βιβλίο που συνεχίζουν να διαβάζουν. Ας περιμένουμε ένα λεπτό ενώ η συνοδεία παίρνει τη θέση της. Ας γιορτάσουμε την αγάπη του Θεού.

[παύση]

Αγαπητέ μου, θα μπορούσε να υπάρχει κάτι περισσότερο στην πραγματικότητα σου από αυτό που μπορείς να δεις; Για ένα λεπτό, διώξε τη δυσπιστία σου. Δε θα σε πληγώσει, εφόσον μπορείς πάντα να επιστρέψεις. Θα μπορούσαν τα λόγια που ακούς και διαβάζεις να είναι απ’ ευθείας από το Πνεύμα – ένα μέλος της οικογένειας το Οποίο γνωρίζεις καλά όταν δεν είσαι εδώ; Θα μπορούσαν; Τι είναι αυτό που σ’ εμποδίζει να ξέρεις; Μήπως το γεγονός ότι ένας Άνθρωπος παραδίδει το μήνυμα; Αν είναι έτσι, να σου υπενθυμίσω το εξής: Άνθρωποι το έκαναν πάντα! Άνθρωποι χρησιμοποιήθηκαν από πολύ παλιά για να παραδίδουν τα πιο θεϊκά μηνύματα. Έτσι γίνεται, ξέρετε.

Οι πιο βαθυστόχαστες γραφές σε κάθε πολιτισμό του πλανήτη δόθηκαν από Ανθρώπους… εκείνους που ίσως είχαν δει κάτι υπερδιάστατα. Κάθε φορά που ένας άγγελος από την άλλη πλευρά του πέπλου εμφανιζόταν μπροστά σε άντρες και γυναίκες, είχε να δώσει ένα σύντομο μήνυμα. Δε διαρκούσε πολύ και οι άγγελοι δεν παρέμεναν. Θα σας έλεγαν να μην φοβάστε, διότι η επίσκεψη τους διεύρυνε την Ανθρώπινη πραγματικότητα… αν και σχεδόν κάθε θρησκεία στον πλανήτη βασιζόταν σ’ αυτή την προϋπόθεση. Θα προσπαθούσαν να σας βάλουν σ’ ένα ασφαλές σημείο, μόνο για μια στιγμή, έτσι ώστε να έχετε κατανόηση, όχι φόβο. Σας ζητούσαν ακόμα και να «μη φοβού».

Μήπως λοιπόν αυτό διευρύνει την πραγματικότητα σας; Μήπως είναι ώρα να νιώσετε τι συμβαίνει εδώ, ώστε να το επικυρώσετε για όλο σας το σώμα; Γνωρίζατε ότι έχετε μία δική σας συνοδεία; Θα το συζητήσουμε σήμερα αυτό. Είναι μία ομάδα που κάθεται δίπλα σας, μπροστά σας, γύρω σας, και πάνω από εσάς. Κάποιοι θα το νιώσετε καθώς σας αγγίζει με διάφορους τρόπους, σαν να λένε, «Είμαστε δω, το ξέρεις;» Νομίζετε ότι κάθεστε σε μια καρέκλα, κάπου σε μια αίθουσα συνεδριάσεων; Νομίζετε ότι έχετε αποφασίσει να διαβάσετε ένα άρθρο; Πόσοι από εσάς γνωρίζετε το ραντεβού που κάνατε, μέσω πρόθεσης, να καθίσετε εδώ όλη μέρα [απευθύνεται στους συμμετέχοντες στο σεμινάριο];

Εκφράσατε πρόθεση να σας αγγίξει η μουσική, ο διαλογισμός και το χιούμορ. Μπήκατε μαζί με άλλους, τους οποίους παριστάνατε ότι δε γνωρίζατε, όταν καθίσατε στην καρέκλα σας κατόπιν συνεννοήσεως. Δεν είναι επιπόλαιη, ξέρετε… αυτή η συγχρονικότητα. Δεν είναι τυχαίο που ακούτε και διαβάζετε το κείμενο. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από συγχρονιστικό το ότι κάθεστε μπροστά μας. Όταν κάνατε τη συνεννόηση, κάνατε μία ευθυγράμμιση. Ήταν μια ενεργειακή ευθυγράμμιση – μία τριαδική ευθυγράμμιση, να καθίσετε εκεί και να δημιουργήσετε κάτι.

Την τελευταία φορά που ήρθε ο Κρύων μπροστά σε Ανθρώπους και έδωσε ένα μήνυμα, μιλήσαμε για μία τριαδική δημιουργία. Μιλήσαμε για μερικούς γρίφους μπροστά σας, και αναφέραμε ότι όταν τους λύσετε, αυτό θα δημιουργήσει μία τρισδιάστατη ενέργεια που σχηματίζει μία τριάδα στο Κοσμικό Δικτύωμα. Δεν είμαστε εδώ για να το διδάξουμε ξανά, αλλά πρέπει να το ξαναδούμε, διότι αυτό που πρόκειται να διδάξουμε σήμερα αφορά στην Ανθρώπινη δημιουργία και συν-δημιουργία.

Πρέπει να θυμάστε την έννοια ότι μερικές φορές όταν δύο πράγματα συναντώνται, ένα τρίτο δημιουργείται. Φαινομενικά από το τίποτα. Η Ανθρώπινη προσπάθεια δημιουργεί πράγματι ενέργεια λύσεων. Πρέπει επίσης να ξαναδούμε δύο άλλες έννοιες για τις οποίες έχουμε μιλήσει, αλλά τις οποίες πρέπει να κατανοήσετε για να συνεχίσουμε. Ας αρχίσει λοιπόν η διδασκαλία.

[παύση]

Αγαπητέ Άνθρωπε, καθώς κάθεσαι στην καρέκλα σου, πεπεισμένος ότι είσαι ατομικός, στην πραγματικότητα δεν είσαι. Πολύ πέρα από αυτό που επιθυμείς ν’ αποδεχτείς, υπάρχει ένα υπερδιάστατο φυσικό γεγονός. Ένα γνωστό γεγονός. Πόσοι γνωρίζετε ότι ο Κρύων είναι μία ομάδα; Όμως ακούτε μία Ανθρώπινη φωνή ενώ επικοινωνεί. Ίσως ρωτήσετε, «Εντάξει, λοιπόν, ποιοι είναι όλοι σ’ αυτήν την ομάδα σήμερα;» (Γέλιο) Και θα είναι μία καλή ερώτηση! Διότι «η ομάδα που είναι ο Κρύων» αλλάζει πράγματι η ίδια. Παίρνει θέση ανταποκρινόμενη στην ανθρωπότητα που κάθεται μπροστά της. Ο Κρύων είναι μία ομάδα – πάντα ήταν. Γι’ αυτό στην Αγγλική σας γλώσσα, συχνά λέμε, «the Kryon». Δε θα το κάναμε αυτό αν δεν υποδήλωνε μία ομάδα. Είμαστε πολλοί, όμως εσύ θεωρείς ότι είσαι ατομικός… ένας Άνθρωπος.

Βλέπεις τον εαυτό σου σαν έναν Άνθρωπο γεννημένο στον κόσμο, κι αυτό είναι όλο κι όλο που βλέπεις από κει και πέρα. Όταν κοιτιέσαι στον καθρέφτη, φαίνεται να είσαι ένας. Τι κοσμικό αστείο κι αυτό! Θα έπρεπε να βλέπεις τι υπάρχει γύρω σου! Ω, δεν είναι καινούργια πληροφορία. Σας λέμε συνεχώς για την προσωπική συνοδεία «που φέρει τ’ όνομα σας» και είναι πάντα γύρω σας. Είναι ένα επαναλαμβανόμενο θέμα του Κρύων. Σας έχουμε πει ότι αν επιλέξετε ν’ αγνοήσετε τη συνοδεία για όλη σας τη ζωή, δε θα σας επικρίνουν ούτε αυτοί ούτε ο Θεός.

Σας είπαμε επίσης ότι δε θα σας χτυπήσουν στον ώμο – ποτέ δε θα παρέμβουν. Είναι σαν να μεταφέρεις ένα κιβώτιο με εργαλεία που ποτέ δε χρησιμοποιείς. Είναι η δική σου ελεύθερη επιλογή να πράττεις όπως νομίζεις. Αλλά να σου πω κάτι: Κάθομαι σε μία αίθουσα γεμάτη με αφυπνισμένους Ανθρώπους που αρχίζουν να κατανοούν ότι είναι μία ομάδα. Αρχίζουν να κατανοούν ότι παρότι οι Άνθρωποι μπορεί να φαίνονται ατομικοί, υπάρχει πραγματική δραστηριότητα που πάει πέρα από την ατομικότητα. Είναι «εσείς μ’ εσάς».

Έχουμε ακόμα περιγράψει πόσοι πολλοί «εαυτοί σας» υπάρχουν, και τι κάνουν/κάνετε όλοι. Έτσι πρέπει να είναι, ξέρετε, για να λειτουργήσει αυτό το μεταφυσικό παζλ. Δεν μπορείτε να είστε ατομικοί, βαδίζοντας στις τέσσερις διαστάσεις και συν-δημιουργώντας, χωρίς να έχετε υπερδιάστατη βοήθεια από μία πολύ προσωπική πηγή. Πώς λειτουργεί ο Θεός, αν όχι με τέτοιο τρόπο; Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Το πνευματικό μέρος του εαυτού σας ήταν πάντα γνωστό ως «ο Ανώτερος Εαυτός».

Σκεφτείτε λοιπόν το εξής: ο Ανώτερος Εαυτός, μαζί με τον Ανθρώπινο Εαυτό, δεν είναι ατομικοί, είναι; Ο Ανώτερος Εαυτός είναι το όνομα μιας ομάδας! Αυτό κάνει δύο… τι θα λέγατε λοιπόν να επεκτείνατε λίγο τις αντιλήψεις σας και να θεωρήσετε ότι θα μπορούσαν να είναι περισσότεροι; Βλέπετε τον Ανώτερο Εαυτό σας στον καθρέφτη το πρωί; Οι περισσότεροι δεν τον βλέπετε. Θα μπορούσε η ομάδα να είναι μεγαλύτερη;

Ας μιλήσουμε για εκείνη την ομάδα. Η συγκεκριμένη ομάδα αλληλεπιδρά. Αλληλεπιδρά με την ενέργεια που υπάρχει σε όλο το πέπλο. Είναι σε πληθυντικό. Υπάρχουν πολλοί από εσάς μ’ εσάς. Το άτομο δίπλα σας έχει τα ίδια χαρακτηριστικά μ’ εσάς. Δύο από εσάς σε μία αίθουσα, που πιστεύουν ότι υπάρχουν μόνο δύο στην αίθουσα, δεν αντιλαμβάνονται καθόλου την ανταλλαγή των ενεργειών που γίνεται. Ω, ίσως το αντιλαμβάνεστε αν υπάρχει μια σύγκρουση μεταξύ σας, ή προκλήσεις, ή αγάπη! Κάποιοι γνωρίζετε πολύ καλά τις άλλες ενέργειες που δημιουργούνται μερικές φορές σε τέτοιες καταστάσεις.

Έχετε ακόμα περιγράψει την ενέργεια σαν πυκνή, λέγοντας ότι θα μπορούσατε να «την κόψετε»! Τι πιστεύετε αλήθεια ότι είναι; Ποια είναι η ενέργεια όταν λέτε «Σ’ αγαπώ» σε μία συνοδεία με τ’ όνομα σας, που ποτέ πριν δεν το άκουσε από εσάς; Ακούσατε ποτέ ότι μπορείτε «ν’ αγαπάτε τον εαυτό σας»; Ίσως τώρα καταλαβαίνετε ότι δεν είναι εγωιστικό, αλλά μάλλον αφορά στο ν’ αγαπάτε τα μέρη που απαρτίζουν την πραγματικότητα σας, και μ’ αυτή την πράξη, να δημιουργείτε ενέργεια που σας τρέφει.

Πώς μπορεί ένας Άνθρωπος να συν-δημιουργεί πραγματικότητα… αλλάζοντας εκείνη στην οποία ζει; Υπάρχουν τόσο πολλά που λέτε ότι χρειάζεστε για να διάγετε μία πνευματική ζωή. Κάθεστε μπροστά στον Θεό και ζητάτε τούτο και τ’ άλλο. Όμως οι πληροφορίες που έχετε λάβει από το Πνεύμα για χρόνια, ρωτάνε, «Γιατί δεν τα συν-δημιουργείς;»

Ο ορισμός της συν-δημιουργίας: Η δημιουργία μεταβολής της Ανθρώπινης πραγματικότητας χρησιμοποιώντας τον πυρήνα του Πνεύματος που κατοικεί μέσα σας – δημιουργώντας καταστάσεις και συγχρονικότητες που επιτρέπουν στους Ανθρώπους να μπουν σε περιοχές που αλλιώς δε θα έμπαιναν ποτέ. Κάποιοι προσεύχονται στον Θεό:

«Αγαπητό Πνεύμα, θέλω να συν-δημιουργήσω στη ζωή μου, κάτι για το οποίο είχα οράματα πριν. Είχα όνειρα που μου έδειχναν ότι έκανα αυτό κι εκείνο. Θέλω να το συν-δημιουργήσω. Αγαπητό Πνεύμα, δεν ανήκω στην τωρινή μου δουλειά. Ω, θα μείνω εδώ όσο καιρό χρειαστεί, αλλά ξέρω ότι δεν ανήκω εκεί. Θέλω να συν-δημιουργήσω έναν άλλον τρόπο για να βγάζω τα προς το ζην – κάτι που να βοηθάει τους Ανθρώπους, ίσως».

Νομίζετε ότι δεν το έχουμε ακούσει αυτό; «Αγαπητό Πνεύμα, η οικονομική μου κατάσταση δεν είναι ανάλογη με το μεγαλείο μου!» Νομίζετε ότι δεν το έχουμε ακούσει κι αυτό; Και νομίζετε ότι δεν ακούμε, έτσι δεν είναι; Η βιοπάλη μπορεί να συνεχιστεί καθώς περνούν οι μήνες… οπότε εξακολουθείτε να ζητάτε τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά.

Οι αλλαγές στο πλέγμα της Γης ολοκληρώνονται. Πολλοί έχετε την αίσθηση ότι «κυνηγάτε έναν κινούμενο στόχο», πνευματικά, και το βρίσκετε σχεδόν αδύνατον να το κάνετε. Προσπαθείτε να συν-δημιουργήσετε αφθονία στη ζωή σας, μόνο για ν’ ανακαλύψετε ότι τα πράγματα αλλάζουν καθημερινά και φαίνονται να ματαιώνουν τις προσπάθειες σας. Το πλέγμα κοντεύει να σταθεροποιηθεί, πνευματικά.

Σας έχουμε δώσει πληροφορίες ότι η σταθεροποιητική μετατροπή θα έχει ένα υπόλειμμα αλλαγής που θα διαρκέσει μέχρι και τον Μάρτιο του 2003. Σας είπαμε ακόμα ότι θα ήταν σοφό να μην αρχίσετε τίποτα καινούργιο για λίγο, εκτός αν θέλετε μια ανηφορική ανάβαση. Μετά σας είπαμε ότι η υποσχεθείσα ενέργεια που δημιουργήσατε για τον εαυτό σας, θα ενσωματωθεί πάνω σας και θ’ αρχίσει να βγάζει νόημα. Η συν-δημιουργία θ’ αρχίσει να είναι πιο αποτελεσματική αν καταλάβετε πώς να την κάνετε.

Κάποιοι έχουν πει, «Αγαπητό Πνεύμα, μου έχεις πει ότι είμαι μοναδικό άτομο, γνωστό στον Θεό. Είναι πράγματι έτσι;»

Είναι.

«Αγαπητό Πνεύμα, μου έχεις πει ότι μπορώ να κάνω τα πάντα. Έχω ένα όραμα για τον εαυτό μου. Διαχειρίζομαι τη ζωή μου όπως κανείς άλλος. Είναι σωστό ν’ ακολουθήσω αυτό το φαινομενικά δοσμένο από τον Θεό όραμα;»

Πράγματι, είναι.

«Τότε έχω πράγματι την ικανότητα να συν-δημιουργήσω για τον εαυτό μου τα πράγματα που πιστεύω ότι είναι κατάλληλα και αληθινά;»

Ναι, την έχεις.

«Τότε θέλω να τα καταφέρω!»

Κι έτσι θα γίνει.

Για να εξηγήσουμε όσα χρειάζεται, πρέπει να σας πούμε για την ορχήστρα. Πρέπει να σας δώσουμε μια λέξη που θα χρησιμοποιούμε όλο και περισσότερο. Σας δώσαμε την έννοια του Κοσμικού Δικτυώματος χρόνια πριν. Θέλω να ρίξετε μια ματιά στο δικτύωμα για μια στιγμή. Εστιάστε σ’ εκείνη την τεράστια περιοχή των νημάτων που είναι συνδεδεμένη με νήματα. Το Δικτύωμα είναι βαθύ στο σχήμα του. Η ενέργεια είναι συνδεδεμένη με ενέργεια – όλοι με όλους – όλα με όλα – κάθε πλανήτης με κάθε πλανήτη – κάθε ηλιακό σώμα με κάθε ηλιακό σώμα.

Είναι ένα γιγάντιο παζλ που κινείται με σκοπό, αλλά που πάντα αλλάζει. Κι αν δείτε το Δικτύωμα σαν ένα γιγάντιο έγχορδο όργανο – ένα λαούτο του Πνεύματος – θα δείτε ότι οι χορδές μπορούν να παιχτούν με πολλούς τρόπους. Όταν παίζονται, δημιουργούν αρμονική πνευματική μουσική, κι εκείνη η αρμονία δημιουργεί αρμονικούς ήχους που συνηχούν και δημιουργούν και άλλα νήματα. Εκείνα τα καινούργια νήματα ονομάζονται… εργασία, αφθονία, λύση, και ειρηνικός σκοπός.

Αν καταλαβαίνετε αυτή την αλληγορία, ίσως ρωτήσετε, «Ποια χορδή να παίξω; Ποια είναι η δική μου; Διότι θέλω να βρω την ενέργεια μου και να δημιουργήσω μία μοναδικότητα, ώστε να έχω την αφθονία, να έχω την εργασία, να ολοκληρώσω τον σκοπό της ζωής μου. Θέλω να προχωρήσω. Ποια χορδή πρέπει να παίξω;»

Αυτό λοιπόν που θα κάνατε, είναι να ψάξετε τη χορδή που γράφει το όνομα σας. Βγάζει νόημα αυτό; Αν είστε μοναδικός στο σύμπαν, σίγουρα είναι εκεί, σωστά; Ίσως και όχι. Θα σας δώσω κάποιες πληροφορίες που ίσως σας λείπουν: Μην ψάχνετε για την προσωπική σας χορδή. Τι κι αν την ψάχνατε, τη βρίσκατε και την παίζατε; Πόσο καλό θα ήταν ένα μονόχορδο όργανο, όταν γνωρίζετε ότι η ενέργεια δημιουργείται από μια χορδή που συνηχεί έναντι της άλλης; Όχι.

Αντίθετα θα πρέπει να κοιτάτε όλες τις χορδές, λέγοντας, «Παίζουν έναν ρυθμό. Ποιος ρυθμός είναι; Ποια νότα μπορώ να παίξω ή να τραγουδήσω ώστε να δημιουργήσω συνήχηση με τη μελωδία που παίζεται τώρα; Αν μπορέσω να τη βρω, τότε όλα θα δονούνται και θ’ αντηχούν με αρμονία… και η ενέργεια της συν-δημιουργίας θα ολοκληρωθεί. Αν μπορέσω να δονηθώ μαζί τους, θα έχω τη δική μου μοναδική συν-δημιουργία.

Είναι μία δύσκολη έννοια. Είναι η έννοια της πνευματικής συνήχησης. Η συν-δημιουργία είναι πνευματική συνήχηση. Ο ορισμός της πνευματικής συνήχησης είναι ο εξής: Πνευματική συνήχηση είναι μία ενέργεια που, όταν εναρμονιστεί, θ’ ενισχύσει και θα δημιουργήσει μία άλλη μοναδική ενέργεια, που δονείται σε συγχρονισμό με την αυθεντική ενέργεια, αλλά που έχει τη δική της μοναδικότητα. Στη μουσική, αυτές οι νέες ενέργειες συχνά αποκαλούνται «αρμονικοί ήχοι». Τις πετυχαίνετε ηχώντας μία συχνότητα έναντι μιας άλλης.

Μερικές φορές οι νεο-δημιουργηθέντες τόνοι είναι δυνατοί. Η πρόσθεση τους αυξάνει το εύρος του συνόλου. Άλλες φορές όμως πραγματικά ελαττώνουν το σύνολο, μικραίνοντας το. Η αλληγορία είναι καλή, αλλά οι αλληγορίες και οι αναλογίες φτάνουν μόνο μέχρι ενός σημείου. Ωστόσο, ακόμα και στη μουσική συνειδητοποιείτε ότι ούτε όλες οι χορδές, ούτε όλες οι νότες στην κλίμακα είναι ίδιες. Όταν ο τόνος είναι μοναδικός, το ίδιο πρέπει να είναι και η ικανότητα σας ν’ αποκρυπτογραφείτε ποια νότα να παίξετε ή να τραγουδήσετε για να συνηχήσει, ή όχι. Σημειώστε ότι δε σας ζητήσαμε να ταιριάξετε την ενέργεια… αλλά να εναρμονιστείτε μαζί της. Υπάρχει μεγάλη διαφορά.

Δεν μπορείτε απλώς να αρπάξετε το λαούτο και να παίξετε οποιαδήποτε νότα! Πρέπει να διακρίνετε και ν’ αναζητήσετε τη χορδή που θα εναρμονίσει και θα συνηχήσει. Μην ανησυχείτε… γνωρίζουμε ότι πολλοί δεν είστε μουσικοί. Όλοι σας όμως έχετε τα πνευματικά εργαλεία για να τραγουδήσετε στην «Χορωδία του Δικτυώματος» Είναι κάτι διαισθητικό και πανέμορφο. Γι’ αυτό το εργαλείο θέλουμε να μιλήσουμε σήμερα.

Για να εξηγήσουμε αυτές τις πληροφορίες με πιο βαθύ τρόπο, θα σας δώσουμε μια παραβολή. Θα παρουσιάσουμε αυτή την παραβολή έτσι ώστε να μπορέσετε να δείτε αυτή τη νέα έννοια με πρακτικό τρόπο. Αυτή η παραβολή παρουσιάστηκε μία φορά μπροστά σε μία ομάδα Ανθρώπων σε μία μικρή αίθουσα, μία αίθουσα που δεν ανήκε σε καμία χώρα, μία αίθουσα που δεν ήταν πάνω σε γη [μιλώντας για την κρουαζιέρα Κρύων].

Θα σας δώσω μία άλλη παραβολή του Γουό. Εδώ και 12 χρόνια σχεδόν, σας έχουμε μιλήσει για ένα πλάσμα, έναν Άνθρωπο, που ονομάζεται Γουό. Έχουμε χρησιμοποιήσει τον Γουό για να σας δίνουμε πνευματικά παραδείγματα, και σας είπαμε ότι ο Γουό είναι ένας μέσος Άνθρωπος σαν εσάς. Αλλά, όπως εσείς, έτσι και ο Γουό έχει ασυνήθιστη δύναμη. Σας είπαμε επίσης ότι ο Γουό, παρότι τον αποκαλούμε «αυτός», δεν είναι άντρας. Ο Γουό είναι ακριβώς σαν εσάς – χωρίς γένος.

«Τι;» ρωτάτε, «Δεν είστε χωρίς γένος». Θα ήθελα να μπορούσατε να καταλάβετε ότι ο πραγματικός σας εαυτός είναι ένα υπέροχο πλάσμα του Θεού, σχηματισμένος κατ’ εικόνα της ενέργειας του φωτός, και όχι βιολογικά προδιατεθειμένος. Αλλά δεν το καταλαβαίνετε, διότι υπάρχει τεράστια πόλωση όταν είστε Άνθρωπος. Δεν είστε ούτε το ένα ούτε το άλλο, ξέρετε. Βιολογικά, είστε ο ένας ή η άλλη. Και παρότι μπορεί να νιώθετε πολύ χαρούμενοι με το γένος σας αυτή τη στιγμή, κομμάτια και μέρη σας είναι και τα δύο. Ο Γουό δεν είναι άντρας. Ο Γουό είναι «Wo-man» - είναι και τα δύο γένη. Αλλά λόγω περιορισμών της γλώσσας στον πολιτισμό σας, θα λέμε τον Γουό «αυτός».

Η Παραβολή του Γουό και τα Μαγικά Γυαλιά

Ο Γουό είναι σαν εσάς. Είναι μία πνευματική ύπαρξη και νιώθει τη νέα ενέργεια. Ο Γουό βαδίζει στη γη σε μια προκλητική χρονική περίοδο, παρακολουθώντας πράγματα να εξελίσσονται μπροστά του που δεν είχαν ποτέ προφητευθεί, ακριβώς όπως εσείς. Ξυπνώντας στις 3.00 το πρωί με ερωτηματικά στην ψυχή του, ο Γουό ακούει εκείνη τη μικρή, ήρεμη φωνή μέσα του να ρωτάει, «Υπάρχει κάτι για το οποίο θα έπρεπε ν’ ανησυχώ;» Βλέπετε… είναι ακριβώς σαν εσάς. Είναι μέρος μιας νέας Γης που άλλαξε κατευθύνσεις και βρίσκεται σ’ ένα παρθενικό μονοπάτι πραγματικότητας. Όπως εσείς.

Θα σας πω συγκεκριμένα για τη ζωή του Γουό. Αν μπορούσατε να ρωτήσετε τον Γουό για τη ζωή του, θα έλεγε ότι υπάρχουν τρεις προκλήσεις που αντιμετωπίζει συνεχώς.. με την εξής σειρά: (1) Ο σκοπός της ζωής. Ο Γουό θα σας έλεγε ότι γνωρίζει ότι είναι θεραπευτής. Έχει σοφία και γνωρίζει ότι μπορεί να διδάξει. Ίσως δεν είναι θεραπευτής με την κλασσική έννοια, αλλά ίσως ένας θεραπευτής μέσω της σοφίας και της διδασκαλίας. Έχει σοφά και καλά πράγματα να προσφέρει, αν μόνο άκουγαν οι Άνθρωποι. (2) Ο Γουό νιώθει επίσης ότι του λείπει η αφθονία.

Θέλει να δημιουργήσει μία κατάσταση που να έχει την αποθήκη για την οποία μίλησε ο Κρύων. Θέλει να δει εκείνη την αποθήκη και θέλει να τη διεκδικήσει και να τη χρησιμοποιήσει. (3) Τρίτον, ο Γουό θα σας έλεγε ότι κάτι συμβαίνει εκεί που εργάζεται. Δε γνωρίζουν ποιος είναι. Έρχεται και φεύγει, και απλώς φαίνεται σαν να διαβαίνει τη ζωή με Ανθρώπους που δε θα επέλεγε ποτέ να είναι μαζί τους. Δεν τον γνωρίζουν. Δε γνωρίζουν ότι ο Γουό είναι ηγέτης. Είναι πράγματι καλό διοικητικό στέλεχος, αλλά παραδόξως δεν του ζητάνε ποτέ βοήθεια. Δεν του δίνουν καμία σημασία. Ποτέ δεν τον παρατηρούν ούτε τον προάγουν. Απλώς «υπάρχει». Έρχεται και φεύγει κάθε μέρα. Τίποτα δεν αλλάζει ποτέ.

Αυτή είναι μία αλληγορία. Αυτές οι μεταφορές ή αλληγορίες που παρουσιάζουμε είναι «πράγματα που σημαίνουν άλλα πράγματα». Αποτελούν ένα μήνυμα μέσα σε μία ιστορία, ή μία ιστορία μέσα σε μία ιστορία. Όσο βαθύτερα κοιτάζετε, τόσο περισσότερα θα βλέπετε. Πολλά πράγματα δίνονται με λεπτό τρόπο σήμερα, αλλά θα φαίνονται πιο δραματικά αργότερα. Θ’ αποκαλυφθούν μόνο σε κείνους που φαίνονται πιο σκληροί και μελετάνε αυτή την παραβολή. Υπάρχουν επίπεδα αλήθειας εδώ, δεν είναι όλα φανερά.

Συνέβη κάτι στον Γουό. Κάθισε μπροστά στο Πνεύμα ως συνήθως και είπε: «Αγαπητέ Θεέ, δείξε μου τι χρειάζομαι να γνωρίζω. Δεν ξέρω από πού ν’ αρχίσω. Γνωρίζεις για τους τρεις τομείς στη ζωή μου όπου θέλω να συν-δημιουργήσω θαύματα, αλλά δεν ξέρω από πού ν’ αρχίσω». Τις επόμενες μέρες, μετά τον διαλογισμό του, εμφανίστηκε μία ενέργεια στον Γουό και είπε, «Γουό, μη φοβού! Είμαι εδώ επειδή εσύ μου ζήτησες να έρθω».

Ο Γουό ήταν καταχαρούμενος. Είπε στον άγγελο, «Ω, νομίζω ότι ξέρω γιατί είσαι εδώ. Γνωρίζεις για τους τρεις τομείς της ζωής μου στους οποίους έχω πρόβλημα. Χρειάζομαι τη βοήθεια σου. Θα ήθελα να συν-δημιουργήσω τον δρόμο μου μέσα από αυτούς. Θέλω να είναι κάτι κατάλληλο και σωστό. Το θέλω για να τιμήσω την πνευματικότητα μου και τη μοναδικότητα μου στο σύμπαν. Είμαι έτοιμος!» Η καρδιά του Γουό ήταν στην κατάλληλη θέση και ήταν πράγματι έτοιμος.

Ο άγγελος απάντησε, «Ναι, γι’ αυτό είμαι εδώ. Γουό, έχω ένα εργαλείο για σένα. Είναι ένα καινούργιο εργαλείο για συν-δημιουργία. Έχω ένα σφυρί, μία σμίλη και υπάρχει ακόμα κι ένα πριόνι. Και θα μπορέσεις να χτυπήσεις με το σφυρί, να σμιλεύσεις και να πριονίσεις τα κομμάτια που χρειάζεσαι για να ταιριάξουν στο παζλ της ζωής. Αυτό θα συν-δημιουργήσει τα πράγματα που χρειάζεσαι για να εκπληρώσεις το όραμα σου».

«Αυτά είναι τα καινούργια μου δώρα!» αναφώνησε. «Τρία δώρα. Είμαι τόσο ευγνώμων. Σ’ ευχαριστώ άγγελε». Και ο άγγελος είπε, «Δεν είναι μόνο αυτά, Γουό. Θα επιστρέψω αργότερα, αφού φτιάξεις τα κομμάτια σου, μ' ένα ακόμα δώρο». «Θα το περιμένω» είπε ο Γουό, και ο άγγελος εξαφανίστηκε.

Μπορείτε να φανταστείτε την ευφορία να έχει όντως τέτοια απάντηση μέσα σε δύσκολους καιρούς; Ήταν ενθουσιασμένος! Ο Γουό άρχισε τη διαδικασία δημιουργίας των κομματιών του παζλ που χρειαζόταν. Θα δημιουργούσε τρία κομμάτια. Κάθε κομμάτι θα ήταν μοναδικά φτιαγμένο, διότι κι εκείνος ήταν ένα μοναδικό πλάσμα του σύμπαντος, που ταίριαζε σ’ ένα περίπλοκο υπερδιάστατο παζλ. Θα χρειαζόταν να έχει μία μοναδική αίσθηση του τι θα έκανε.

Έτσι ο Γουό κάθισε και δήλωσε: «Το πρώτο κομμάτι που θέλω να φτιάξω είναι εκείνο του σκοπού της ζωής μου – πώς βλέπω τον εαυτό μου – σαν θεραπευτή, σαν δάσκαλο. Θα είναι όμορφο κομμάτι. Να πώς το βλέπω: Θα είναι τετράγωνο εδώ, στρογγυλό εκεί… θα έχει μερικές προεξοχές ακριβώς εδώ. Θα είναι όμορφο. Θα υπάρχει συμμετρία και θα είναι ένα πανέμορφο κομμάτι του παζλ. Ο Θεός θα ευχαριστηθεί!» Και ξεκίνησε.

Κι έτσι ο Γουό σκάλισε και σμίλευσε, και όταν τέλειωσε ήταν πραγματικά όμορφο. Ο Γουό ήξερε ότι ήταν ένα πνευματικό κομμάτι που ανήκε μόνο σ’ αυτόν. Είχε χρησιμοποιήσει τη σοφία του και τη φαντασία του και όλα τα πράγματα που ένιωσε ήταν μοναδικά γι’ αυτόν. Λείανε προσεκτικά το κομμάτι και μετά το λάδωσε για να λάμπει και να είναι μοναδικό ώστε οι άλλοι να το παρατηρήσουν. Μετά έκανε κάτι που ήξερε ότι έπρεπε να κάνει. Έβαλε ένα κορδόνι στο κομμάτι και το κρέμασε στο λαιμό του. Αυτό ήταν μία δήλωση που έλεγε: «Είμαι ο Γουό, ο δάσκαλος. Είμαι ο Γουό, ο σοφός. Αυτό είναι το συν-δημιουργημένο μου κομμάτι. Έγινε με κάθε καταλληλότητα και αγάπη. Δηλώνει το ποιος είμαι».

Ο Γουό μοίρασε φυλλάδια, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η ενέργεια όσων έκανε, που αφορούσαν στα ταλέντα του για σοφή διδασκαλία και θεραπεία, θα αποζημιώνονταν διότι φορούσε το κομμάτι του. Ο Γουό περίμενε και περίμενε… αλλά τίποτα δε συνέβαινε. Κανείς δεν ήρθε. Δεν υπήρχε καμία αλλαγή. Ο Γουό σκέφτηκε… Εντάξει, ίσως κάνω κάτι λάθος. Απλώς θα περιμένω. Ίσως το πλέγμα να πρέπει να αλλάξει λίγο περισσότερο. Ίσως η ενέργεια να μην είναι η σωστή για μένα και το μοναδικό κομμάτι που έχω. Θα δουλέψω στο δεύτερο. Μήπως χρειάζονται δύο για να λειτουργήσει το ένα;

Έτσι ο Γουό άρχισε το κομμάτι της αφθονίας του. «Λοιπόν, τώρα με τι να μοιάζει το κομμάτι της αφθονίας;» ρώτησε τον εαυτό του. «Ξέρω τι χρειάζομαι και ξέρω πού είναι η αποθήκη, οπότε θα βάλω αυτό εδώ και το άλλο εκεί. Ξέρω ότι θα συνδεθεί με το πρώτο κομμάτι. Ναι, αυτό είναι! Τα κομμάτια πρέπει να ταιριάξουν μεταξύ τους». Σκέφτηκε ότι το είχε. «Θα φτιάξω και τα τρία κομμάτια να ταιριάζουν με όλα τ’ άλλα για να έχουμε μία τριλογία κομματιών, δημιουργώντας ενέργεια για τα πράγματα που προσπαθώ να συν-δημιουργήσω».

Ο Γουό πήγε να δουλέψει στο δεύτερο κομμάτι. Ω, ταιριάζει τέλεια με το πρώτο κομμάτι! Ήταν το κομμάτι της αφθονίας του. Ήταν όμορφο και μοναδικό. Του πήρε πολύ χρόνο, αλλά όταν τέλειωσε, το κάλυψε με άμμο, έτριψε τις άγριες άκρες, το λάδωσε και φόρεσε και τα δύο κομμάτια γύρω από τον λαιμό του. Έγινε λίγο βαρύτερο τώρα. Και έκανε μία δήλωση που έλεγε, «Είμαι ο Γουό ο σοφός, είμαι ένας δάσκαλος. Και μια που τόφερε ο λόγος, έχω και αφθονία. Κοιτάξτε». Τα χρήματα όμως δεν ήρθαν. Ο Γουό έπρεπε να πάει στην τράπεζα και να δανειστεί ξανά, όπως είχε κάνει πολλές φορές… με το καπέλο του στο χέρι του… και τα πνευματικά του κομμάτια να κρέμονται εκεί. Ο Γουό ένιωσε προσβεβλημένος.

Ο Γουό είχε μια ιδέα: «Αν είμαι θεραπευτής, τότε θα φέρω την αφθονία. Δε θα χρειαστεί ποτέ ξανά να πάω για δουλειά». Είδε την τριλογία ολοκληρωμένη, και άρχισε να φτιάχνει ένα τρίτο κομμάτι που όταν θα ολοκληρωνόταν, θα ενεργοποιούσε τα άλλα δύο. Ο Γουό ήξερε ότι θα λειτουργούσε. «Και τα τρία μαζί θα είναι μοναδικά. Θα αντιπροσωπεύουν τη συν-δημιουργική μου ενέργεια στο Σύμπαν». Κι έφτιαξε το τρίτο κομμάτι. Ω, ήταν φανταστικό! Ταίριαζε καταπληκτικά με τα δύο πρώτα. Έπρεπε να μεγαλώσει το σχοινί όμως, αφού ήταν λίγο βαρύ. Το τελείωσε και το λείανε. Έβγαλε τις άγριες άκρες και το λάδωσε. Αυτό έλαμψε στο φως και ήταν πανέμορφο.

Νάτος λοιπόν εκεί, για να τον δει όλο το σύμπαν. Ιδού ο Γουό, ο συν-δημιουργικός, ο σοφός, ο πλούσιος δάσκαλος… και διοικητικό στέλεχος επίσης. Ο Γουό πήγε στη δουλειά έτσι. Ήξερε ότι όλοι θα το έβλεπαν. Και το είδαν... Τον απέλυσαν. Φαίνεται σαν ένα μικρό κομμάτι του Γουό να έχει πολύ δρόμο να κάνει. [Γέλιο]

Τι έκανα λάθος; Αναρωτήθηκε ο Γουό. Είχε ακολουθήσει τις οδηγίες του Πνεύματος. Είχε τα εργαλεία – θεϊκά εργαλεία, για να δημιουργήσει ένα θεϊκό μέρος του ποιος ήταν. Όλα ταίριαξαν, επίσης. Και στους τρεις τομείς της ζωής του που τον προκαλούσαν, που ήθελαν αλλαγές, προσπάθησε να τους φέρει με καταλληλότητα και αγάπη. Δεν πλήγωσε κανέναν. Δεν πάτησε πάνω στο πτώμα κανενός. Τους αγαπούσε όλους. Παρόλα αυτά, νάτος, χειρότερα από ποτέ!

Ο Γουό μίλησε στο Πνεύμα σε στιγμή διαλογισμού. «Αγαπητέ άγγελε, νομίζω ότι σε χρειάζομαι ξανά. Αγαπητό Πνεύμα, πες μου τι χρειάζομαι να γνωρίζω». Και ο άγγελος εμφανίστηκε!

«Λοιπόν, Γουό», παρατήρησε ο άγγελος, «δεν μπορούσα παρά να παρατηρήσω ότι χρησιμοποίησες τα εργαλεία. Ω, τι όμορφα κομμάτια που είναι! Νομίζω όμως, ότι αυτό που έχω τώρα θα σε βοηθήσει ακόμα περισσότερο. Γουό, θα σου δώσω ένα σετ υπερδιάστατα Δικτυακά γυαλιά. Θα λειτουργήσουν μόνο για λίγο, κι όταν τα φορέσεις θα μπορείς να βλέπεις τον εαυτό σου και το δικτύωμα μαζί. Είναι η πρώτη φορά που το προσφέρουμε στην Ανθρωπότητα. Θα σου δώσω το δώρο να χρησιμοποιήσεις τα γυαλιά τέσσερις φορές».

Ο Γουό ήταν πολύ ευχαριστημένος γι’ αυτή τη βοήθεια. Πήρε τα γυαλιά, ευχαρίστησε τον άγγελο και είπε, «Προκαλώ τα γυαλιά να μου δείξουν το κομμάτι μου στο Δικτύωμα που αφορά στον σκοπό της ζωής μου. Θέλω να μάθω τι έκανα λάθος. Θέλω να μάθω αν το κομμάτι φτιάχτηκε με λάθος τρόπο. Μήπως θα πρέπει να είναι μεγαλύτερο τώρα; Μικρότερο; Θέλω να τα δω όλα». Έτσι ο Γουό δημιούργησε τελετή μέσα στην εμπειρία και φόρεσε τα γυαλιά.

Ο Σκοπός της Ζωής

Ο Γουό μεταφέρθηκε στιγμιαία σ’ ένα μεγαλειώδες μέρος στο σύμπαν, ένα Δικτύωμα που του τραγουδούσε – την πιο όμορφη μουσική που είχε ακούσει ποτέ! Εκεί, είδε κομμάτια από ολόκληρο το παζλ. Είδε τα νήματα του Δικτυώματος. Είδε κι άκουσε την ορχήστρα και τη χορωδία. Αναγνώρισε τη συνήχηση του τι έλειπε… το κομμάτι που έλειπε του ρυθμού που βίωνε. Άκουσε και είδε μία τρύπα στη μουσική του Δικτυώματος που υπεδείκνυε, «Ο Γουό πάει εδώ». Μετά το όραμα εξαφανίστηκε.

Ο Γουό είχε απομνημονεύσει γρήγορα το σχήμα της ενέργειας του κομματιού της νέας συνήχησης. Δεν έμοιαζε μ’ εκείνο που είχε φτιάξει ο ίδιος. Αντίθετα, ήταν ένα κομμάτι που συνηχούσε με την υπόλοιπη ενέργεια γύρω του. Αυτό ήταν το κλειδί, συνειδητοποίησε τώρα. Έπρεπε να πάρει τη θέση του σε μία «ολική πραγματικότητα». Έπρεπε να παίζει ένα όργανο, δίπλα στον άλλον που έπαιζε ένα όργανο. Μαζί, η συνήχηση, ο ένας με τον άλλον, δημιουργούσαν μίαν άλλη ενέργεια… ακόμα μεγαλύτερη. Μαζί έφτιαξαν αυτό που ο Γουό θα ονόμαζε νέα του πραγματικότητα. Το μυστικό; Το κομμάτι του δε χρειαζόταν καθόλου να ταιριάξει με τον Γουό. Έπρεπε να ταιριάξει με αυτό που έκαναν οι άλλοι, και το δικό τους έπρεπε να ταιριάξει με το δικό του.

Ο Γουό πήγε στη δουλειά. Έφτιαξε το κομμάτι που έλειπε ακριβώς όπως το είχε δει στο όραμα. Αυτό συνήχησε και τραγούδησε τη νότα που οι άλλοι ήθελαν ν’ ακούσουν – τη νότα που έλειπε στη χορδή. Το λείανε, έβγαλε τις σκληρές προεξοχές και ήταν όμορφο. Μετά το κρέμασε στον λαιμό του. Ξαφνικά άρχισε να χτυπάει το τηλέφωνο. «Γουό, μπορούμε να έρθουμε; Πρέπει να μιλήσουμε για κάποια προβλήματα που έχουμε. Γνωρίζουμε ότι είσαι ένας σοφός Άνθρωπος και θα θέλαμε να σου μιλήσουμε για διάφορα».

Και ο Γουό είπε, «Παρακαλώ, ελάτε». Ο Γουό ξεκίνησε τον σκοπό της ζωής του. Άρχισε αργά, και υπήρχαν πολλά να μάθει, αλλά ο Γουό βοηθούσε τους Ανθρώπους. Είχε πράγματι σοφία. Συνήχησε μαζί τους και μπορούσαν να δουν τη συνήχηση του, διότι ο Γουό τραγουδούσε ως μέρος της χορωδίας. Το αγγελικό τραγούδι ήταν πλήρες και όλοι γύρω του άκουγαν τον ρυθμό σε κάποιο επίπεδο.

Ω, αγαπητοί μου, αρχίζετε να καταλαβαίνετε; Μπορείτε να είστε όσο ατομιστές θέλετε. Μπορείτε να είστε τόσο μοναδικοί όσο πραγματικά είστε. Αλλά θα σας πω ότι στη μοναδικότητα σας, πρέπει να τραγουδάτε τη συνηχούσα νότα. Πρέπει να καταλάβετε την ομάδα γύρω σας! Εσείς είστε η συν-δημιουργία κάποιου άλλου! Καταλαβαίνετε; Η χορωδία τραγουδάει μαζί. Συνηχεί μαζί και εναρμονίζεται μαζί. Αυτό που ζητάτε είναι κομμάτι και μέρος εκείνου που ζητάει κάποιος άλλος.

Μαζί, δημιουργείτε μία ολοκληρωμένη ενέργεια, παρότι δεν μπορείτε να δείτε ολόκληρο το παζλ. Θέλετε να ξεκινήσετε από μόνοι σας και ν’ αφήσετε τους άλλους πίσω; Καλύτερα να ξανασκεφτείτε τι κάνετε, διότι το αποτέλεσμα είναι η απογοήτευση, και το Ανθρώπινο δράμα είναι συχνά το προϊόν. Αντίθετα, να τιμάτε τα πάντα γύρω σας. Να τα βλέπετε σαν μέρος του παζλ, και ν’ ακούτε. Να είστε ήρεμοι, και ν’ ακούτε την ουράνια χορωδία. Τραγουδάνε στο «κλειδί της Αγάπης».

Η Αφθονία της Ζωής

Ο Γουό ανυπομονούσε να δει το κομμάτι της αποθήκης. Φόρεσε ξανά τα γυαλιά. Ο Γουό αναφώνησε, «Αυτό θα είναι το υπερδιάστατο κομμάτι μου. Πάντα το ήθελα. Θα είναι πράγματι καλό!» Φόρεσε τα γυαλιά και ξανά μεταφέρθηκε στιγμιαία σ’ ένα ειδικό μέρος στο Σύμπαν, με όμορφη μουσική και συνήχηση. Είδε την αφθονία του και ήταν εκπληκτικό! Εκεί ήταν, η αποθήκη που ο Θεός είπε ότι ήταν δική του, και ανήκε σε όλους. Εκεί ήταν το κομμάτι που έλειπε! Μετά αυτό εξαφανίστηκε. Αλλά ακριβώς πριν εξαφανιστεί, ο Γουό είδε κάτι πραγματικά ενοχλητικό. Ακριβώς πριν φύγει το όραμα, όταν απομνημόνευε τη μορφή, αυτή άλλαξε! Ω, να πάρει. Πώς να φτιάξω ένα καινούργιο κομμάτι όταν αυτό συνεχώς αλλάζει;… ο Γουό αναρωτήθηκε.

Αυτό που στην πραγματικότητα είδε ο Γουό δεν ήταν μια μορφή που άλλαζε, αλλά μάλλον μια μελωδία που άλλαζε. Το θέμα ήταν πάντα εν κινήσει. Κάθε φορά που άλλαζε τη μελωδία του, ένα άλλο κομμάτι χρειαζόταν για να γεμίσει την αρμονία. Ο Γουό σκέφτηκε ότι αυτό ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Μόλις τελειώνω το ένα, θα πρέπει να προσπαθώ να υπολογίζω με τι να μοιάζει το επόμενο… και δε θα έχω ούτε καν τα γυαλιά!

Τότε ο σοφός Γουό, ο δάσκαλος Γουό, εκείνος που είχε μάθει να τραγουδάει τη νότα που χρειαζόταν για την πρώτη πρόκληση, πήρε τελικά την απάντηση. Αυτό το κομμάτι δε θα είναι τετραδιάστατο. Δεν μπορεί να είναι. Θα είναι ένα υπερδιάστατο κομμάτι που τραγουδάει με μία χορωδία που αλλάζει. Ο Γουό το έφτιαξε με τον δικό του τρόπο – ένα κομμάτι που ήταν μεταβλητό. Μπορούσε να πάρει διάφορες μορφές. Ήταν μοναδικό και το έβαλε μαζί με το άλλο. Αυτή τη φορά δεν το πέρασε καν στον λαιμό του. Αντ’ αυτού το έβαλε στον βωμό του Γουό – στο μέρος τιμής, σεβασμού και αγάπης του εαυτού. Τότε είδε τα δυναμικά της αφθονίας που προσπαθούσε να δημιουργήσει, και γέλασε με την αφέλειά του!

Ο Γουό δεν απέκτησε ποτέ την αποθήκη του. Αντ’ αυτής ο σοφός Γουό πήρε κάτι καλύτερο: ένα μέσον στήριξης. Την πραγματική γνώση, έξω από ανησυχία ή έγνοια, ότι η κάθε μέρα της ζωής του θα φροντιζόταν με κάποιο τρόπο. Η αποθήκη ήταν τόσο τεράστια, που ήταν η αποθήκη όλης της ορχήστρας και όλης της χορωδίας. Ήταν σαν να είχε μία καινούργια ιερή μελωδία κάθε μέρα. Ήταν μία στήριξη τόσο βαθιά που ο Γουό σταμάτησε ν’ ανησυχεί για τα χρήματα. Σίγουρα υπήρχαν φορές που δεν είχε τα χρήματα για το νοίκι. Στο παρελθόν, θ’ ανησυχούσε, θα προσευχόταν με ανήσυχο τρόπο, θα έπεφτε στα γόνατα μπροστά στον Θεό και θα έκανε πολύ φασαρία, μέχρι να ένιωθε ότι είχε εισακουστεί κατά κάποιο τρόπο.

Τώρα η διαφορά ήταν ότι όταν ερχόταν η ώρα για το νοίκι, χαμογελούσε μπροστά στον Θεό και τραγουδούσε με τη χορωδία. Οι σκέψεις του ήταν θετικές. «Θα δημιουργήσω το συγκεκριμένο ποσό. Ω, μπορεί να μην έχω πολλά χρήματα στην άκρη, αλλά έχω μία αποθήκη της ορχήστρας, και το κομμάτι μου θα ταιριάξει όταν το χρειαστώ να ταιριάξει. Θα γιορτάσω την αίσθηση ότι καταφτάνουν τα χρήματα, παρότι δεν έχω ιδέα το πώς και πότε ακριβώς». Και το ποσό έφτανε… μερικές φορές μέχρι δεκάρας.

Ακούστε, αγαπητοί μου, γνωρίζουμε ότι αυτή η διαδικασία είναι εκτός γραμμικότητας με την οποία είστε άνετοι. Αλλά η ομορφιά της διαδικασίας; Υπερδιάστατα, είναι πάντα εκεί, μοναδική και όμορφη. Όπου κι αν είστε ή σε όποια κατάσταση βρίσκεστε, η ενέργεια που δημιουργείτε είναι η μελωδία του «τώρα». Στο παρελθόν, δημιουργούσατε μία δομή στην πραγματικότητα σας. Μετά ζητούσατε να δοθεί αφθονία στη δομή σας. Τώρα, ας είναι η χορωδία η δομή και ας ικανοποιούνται οι ανάγκες σας εκτός κουτιού, ας πούμε.

Ταιριάζοντας στην Ανθρώπινη Κουλτούρα

Τελικά, ο Γουό φόρεσε τα γυαλιά για τρίτη φορά. Είδε και άκουσε το κομμάτι που έλειπε που ονόμασε «η τετραδιάστατη δουλειά του» και εξεπλάγη. Δεν ήταν καθόλου όπως νόμιζε. Όπως και πριν, το έφτιαξε με μοναδικό τρόπο. Το λείανε και το λάδωσε. Ταίριαξε και τραγούδησε όμορφα με τη χορωδία. Ούτε το κρέμασε στον λαιμό του. Αντίθετα, το έβαλε στην τσέπη του, πάντοτε διαθέσιμο, αλλά χωρίς να το βλέπει κανείς. Ο Γουό βρήκε μια εργασία που δε φαινόταν να ιδιαίτερα σημαντική, τουλάχιστον όχι για την κουλτούρα της χώρας του. Απογοητεύτηκε από αυτό μέχρι που η κατάσταση άρχισε να αλλάζει.

Η «ασήμαντη δουλειά» έγινε σημαντική, διότι εκείνοι που είδαν τον Γουό να περιφέρεται στον διάδρομο είπαν, «Τι κάνεις εδώ, Γουό; Μπορούμε να δούμε ότι είσαι σοφός και χωρίς ανησυχίες. Ίσως μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτή την εταιρεία. Δεν είναι σημαντική εταιρεία, αλλά χρειαζόμαστε τη βοήθεια σου. Γουό, πιστεύουμε λόγω της σοφίας και της στάσης σου ότι είσαι ένα διοικητικό στέλεχος!»

Και ο Γουό συμφώνησε. Άρχισε τη διαδικασία να προσαρμόζεται γλυκά σ’ έναν τομέα της ζωής του που κάποτε μισούσε. Η μία νότα εναρμονισμένη με την άλλη και όλη η χορωδία τραγουδούσε μ’ έναν τρόπο που έκανε τον Γουό γαλήνιο. Ήταν σ’ ένα ασφαλές σημείο, όπως είστε εσείς αυτή τη στιγμή, καθώς σας μιλάμε και σας αγαπάμε.

Αγαπητοί μου, μήπως απλώς ανέχεστε τη δουλειά που «πρέπει» να πηγαίνετε; Αναρωτηθήκατε ποτέ αν υπήρχε κάτι εκεί για σας εκτός από μία πολιτισμική αναγκαιότητα για να υπάρχετε; Κι αν σας περίμενε εκεί η συγχρονικότητα κάποιου άλλου; Κι αν προσευχόντουσαν καθημερινά για βοήθεια στη ζωή τους, κι εσείς είχατε τις απαντήσεις; Το σκεφτήκατε ποτέ αυτό; Τι τους δείχνετε εκεί; Τους δείχνετε μία γαλήνια, χαρούμενη όψη; Γιορτάζετε μία «ασήμαντη» δουλειά; Βγάζετε μία γαλήνια ενέργεια; Προσέξτε – τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται. Μήπως είστε η λύση τους – ένας άγγελος συγχρονικότητας; Σταματήσατε ποτέ ν’ ακούσετε τη χορωδία ενώ ήσασταν εκεί;

Μπορεί να πείτε, λοιπόν, ότι αυτό είναι το τέλος της παραβολής. Το μήνυμα είναι φανερό – ότι μπορείτε να είστε όσο μοναδικοί θέλετε, αλλά κάθε Ανθρώπινο πλάσμα πάνω σ’ αυτή τη Γη ταιριάζει με το άλλο. Εκείνοι από τους οποίους περιμένετε τα λιγότερα, έχουν ένα κομμάτι που είναι δίπλα σας, και σε όλη τη μοναδικότητα σας και στη δική τους, συνηχείτε μαζί για να δημιουργήσετε μία τρίτη ενέργεια, που δημιουργεί μία συν-δημιουργία για τη ζωή σας. Από μία τετραδιάστατη άποψη, το κάνετε μόνοι σας, αλλά από μία υπερδιάστατη άποψη, το κάνετε μαζί με όλους τους άλλους. Αλλά δεν τελειώσαμε ακόμα με τον Γουό. Υπάρχει ένα χαλαρό τέλος.

Η Μεγάλη Εικόνα

Ο άγγελος είχε πει στον Γουό ότι μπορούσε να φορέσει τα γυαλιά τέσσερις φορές. Ήταν περίεργο, αφού ο Γουό είχε μόνο τρεις προκλήσεις για τις οποίες προσευχόταν. Ο γραμμικός Άνθρωπος μπορεί να είχε πετάξει τα γυαλιά, με τη σκέψη ότι η ενέργεια χρησιμοποιήθηκε εξ ολοκλήρου. Αλλά ο Γουό φόρεσε τα γυαλιά για τέταρτη φορά. Είπε στα γυαλιά, «Τι υπάρχει εδώ να δω που ο άγγελος γνώριζε ότι θα ’πρεπε να μάθω;» Μετά ο Γουό φόρεσε τα γυαλιά. Τότε ήταν που είδε το πιο βαθύ πράγμα στη ζωή του: στον Γουό δόθηκε μια γεύση απ’ όλα τα κομμάτια μαζί. Είδε τα κομμάτια του – εκείνα που λεγόντουσαν Γουό – τον Ανώτερο Εαυτό και τα άλλα. Τα είδε όλα μαζί.

Δεν ήταν ένα ταξίδι, που πήγαινε τον Γουό σε μέρη του σύμπαντος. Αντίθετα, ακριβώς εκεί που ήταν ο Γουό, όλα (τα κομμάτια του) στέκονταν δίπλα-δίπλα – ο Γουό μπόρεσε να δει σύντομα την ομάδα που αποτελούσε τον Γουό. Είδε κάτι που κανείς Άνθρωπος δεν είχε δει ποτέ καθαρά. Υπήρχαν πέντε γιγαντιαίες μπλε μορφές και θα μιλήσουμε γι’ αυτές κάποια μέρα.

Αλλά αυτό που είδε ο Γουό που άνοιξε την καρδιά του, ήταν το εξής: Μεταφορικά ή όχι, κάνοντας έναν κύκλο γύρω από τον Γουό ήταν μία οικογένεια που γνώριζε ο Γουό! Οι αδελφοί του ήταν εκεί, οι αδελφές του, οι γονείς του, και ακόμα και τα παιδιά του! Καταλάβετε για μια στιγμή ότι δεν είχαν αποβιώσει όλοι σ’ αυτήν την Ανθρώπινη οικογένεια. Όχι. Πολλοί ήταν ζωντανοί στον πλανήτη. Όμως ήταν μία γεύση από αυτούς με υπερδιάστατο τρόπο, που υπεδείκνυε ότι αποτελούσαν μέρη του! Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό;

Ακούστε: Αγαπητά αυτιά και μάτια της οικογένειας μπροστά μου, πώς μπορούμε να σας πούμε κάτι έξω από τη σφαίρα της κατανόησης; Πώς μπορούμε να σας δείξουμε αυτό που δεν μπορείτε να δείτε; Κάνετε προετοιμασίες μ’ εκείνους γύρω σας πριν έρθετε εδώ. Σ’ αυτή την «σούπα» της Ανθρώπινης ενέργειας που ονομάζετε ΕΣΥ, υπάρχουν κομμάτια και μέρη αυτής της οικογένειας που αποτελούν επίσης μέρος σας. Υπάρχει εδώ μία ομάδα στήριξης, και ακόμα και αφού φύγουν από την τετραδιάστατη εμπειρία σας στη Γη, παραμένουν μέρος σας.

Αυτό ξεπερνάει τη γενετική και τη βιολογία και την πρώτη στιβάδα του DNA που μπορείτε να δείτε. Είναι πολύ πέρα από αυτό. Ο Γουό πήρε μία γεύση της ομάδας που αποτελούσε τον Γουό. Μέχρι σήμερα, δεν το καταλαβαίνει όλο αυτό. Πώς είναι δυνατόν να βρίσκονται εδώ και να είναι και μέρος του Γουό; Και οι γονείς του; Νόμιζε ότι έφυγαν και μέχρι τώρα, ίσως και να είχαν μετενσαρκωθεί σε κάποια άλλη ύπαρξη στη Γη και να δούλευαν ακριβώς όπως ο Γουό. Πώς ήταν δυνατόν να είναι ακόμα με τον Γουό; Πώς μπορούσε να γίνεται κάτι τέτοιο;

Μπορείτε πράγματι να είστε σε δύο ή τρία μέρη συγχρόνως; Ναι, μπορείτε. Καλύτερα να το συνηθίσετε. Είναι όλα μέρος του αδιανόητου – του αόρατου. Μήπως ο εαυτός σας στον καθρέφτη είναι επίσης μέρος της ενέργειας κάποιου άλλου; Αν το καταλάβετε αυτό, τότε είστε στον σωστό δρόμο να κατανοήσετε το πώς είστε όλοι μέρος της ορχήστρας σ’ ένα υπερδιάστατο Δικτύωμα… και παρόλα αυτά είστε όλοι μοναδικά κομμάτια του Θεού. Το Δικτύωμα τραγουδάει μια όμορφη μελωδία – μια μελωδία αρμονίας – μια μελωδία αγάπης. Είναι μια μελωδία μ’ ένα μήνυμα που λέει σε όλους σας ότι είστε αιώνιοι και διασυνδεδεμένοι.

Να είστε όσο μοναδικοί θέλετε, αλλά να είστε ήσυχοι και ν’ ακούτε το τραγούδι γύρω σας, διότι αυτό είναι το μουσικό κλειδί στο οποίο σας ζητείται να τραγουδάτε. Μεταφορικό; Ω, ναι. Αλλά θα λάβετε ακόμα περισσότερες τέτοιου είδους διδασκαλίες, καθώς δίνουμε οδηγίες σε τετραδιάστατα πλάσματα, πώς να είναι στην 23η διάσταση.

Έτσι λοιπόν, σκεπτόμενοι ότι είχατε τα δώρα του Πνεύματος για να κάνετε να συμβεί η συν-δημιουργία και σκεπτόμενοι ότι είχατε τα μοναδικά κομμάτια του παζλ που θα σας επέτρεπαν να δομήσετε το δικό σας μονοπάτι, μην κάνετε τόσο θόρυβο καθώς σφυροκοπάτε και σμιλεύετε, αλλιώς θα χάσετε το (μουσικό) κλειδί στο οποίο πρέπει να τραγουδάτε! Είναι ένα κλειδί που αντιπροσωπεύει τη ζωή δίπλα σας και τη ζωή δίπλα στην άλλη ζωή, και τη ζωή δίπλα στην άλλη ζωή. Τότε, αγαπητέ Άνθρωπε, όταν αρκετοί από εσάς τραγουδάτε σ’ εκείνο το κλειδί, δε θα υπάρχει πια πόλεμος σ’ αυτόν τον πλανήτη!

Δεν είναι μόνο για λίγους, ξέρετε. Είναι μία αφύπνιση που γίνεται παντού. Αντιπροσωπεύει τη σοφία του χρώματος ίντιγκο, και στους νέους Ανθρώπους [τα παιδιά] που βλέπουν πρώτοι στον χώρο ολόκληρο το παζλ – πριν τους διδάξει κανείς για τα κομμάτια. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ εσάς και σ’ αυτούς. Πρόκειται για μια αλλαγή συνείδησης – όπου είναι ενήμεροι για την ορχήστρα καθώς βαδίζουν εδώ κι εκεί, κι αυτή είναι η αλήθεια. Είναι το καινούργιο κλειδί και μια νέα μελωδία για τον πλανήτη. Είναι μια μελωδία με όνομα, δυναμικό, και μία σπουδαία λύση. Είναι μια μελωδία που θα ονομάσουμε «Η Νέα Ιερουσαλήμ». Ειρήνη στον πλανήτη. Ειρήνη για τα παιδιά σας. Ελπίδα.

Είστε στη διττότητα, αγαπητοί μου, και πάντα θα είστε. Υπάρχει παλιά ενέργεια γύρω σας, και οι εκπρόσωποι της θα μάχονται με νύχια και με δόντια για να διατηρήσουν ζωντανές τις παλιές προφητείες. Υπάρχουν εκείνοι που επιθυμούν πραγματικά τον Αρμαγεδδώνα, ξέρετε. Κι εσείς τι θα κάνετε σε ανταπόδοση; Τι θα κάνετε μ’ εκείνους που επιθυμούν τον χαμό και τον χαλασμό – όσους είναι πεπεισμένοι ότι αντιπροσωπεύετε μια φάρσα; Να τους αγαπάτε και να τραγουδάτε με τη χορωδία, διότι είναι κι αυτοί μέσα σ’ αυτήν… απλώς δεν έχουν ακόμα το τραγούδι.

Κι έτσι αυτή τη στιγμή, που είναι συνήθως η ώρα που αποχωρούμε από το μέρος όπου κάθεστε, ακούγοντας και διαβάζοντας, σας λέμε ότι δε θα φύγουμε όλοι. Διότι κάποιοι λάβατε πράγματι αυτό το υπερδιάστατο μήνυμα και έχετε την ανάγκη να τραγουδήσετε με κάποιον. Ας αρχίσει λοιπόν το τραγούδι, και γιορτάστε τις καινούργιες φωνές στη χορωδία σας.

Να πορεύεστε εν ειρήνη σ’ αυτόν τον όμορφο πλανήτη.

Κι έτσι είναι.

ΚΡΥΩΝ