«Ο Δρόμος προς τον Θεό»

Ζωντανή επικοινωνία του Κρύων διαμέσου του Λη Κάρολ
Σεντόνα, Αριζόνα - 15 Ιουνίου 2008

μετάφραση: Ερμήλιος Κυρίτσης

Χαίρετε αγαπητοί μου, είμαι ο Κρύων της Μαγνητικής Υπηρεσίας. Μόλις προετοίμασα τον συνεργάτη μου γι’ αυτό που θα κάνουμε, καθώς θέλω να είναι σε εγρήγορση για κάποιες αποκαλύψεις ή μια-δυο επιφοιτήσεις ίσως, σχετικές με όσα θέλουμε να συζητήσουμε απόψε. Τέτοια μηνύματα δεν είναι ποτέ μακροσκελή και το συγκεκριμένο θα είναι επακριβές. Γνωρίζω ποιοι είστε. Γνωρίζω ποιοι βρίσκονται εδώ και τους λόγους που ήρθατε. Γνωρίζω τι σας έφερε εδώ όπως και τις συγχρονικότητες για να κάθεστε τώρα στο κάθισμα αυτό.

Σ’ ένα πλήθος τέτοιου μεγέθους θα νομίζατε ότι υπάρχουν άτομα που αγωνίζονται να πιστέψουν ό,τι συμβαίνει τώρα, και όντως υπάρχουν – δώδεκα από εσάς. Θα τους λέγαμε δύσπιστους. Η συγχρονικότητα της ημέρας σε βρίσκει εδώ, αγαπητέ μου, και ας απευθυνθώ σε σένα τώρα, που πιστεύεις ότι μπροστά σου είναι ένας Άνθρωπος ο οποίος παριστάνει ότι επικοινωνεί. Ο Θεός γνωρίζει τι συμβαίνει στη ζωή σου και γιατί είσαι εδώ. Η συγχρονικότητα σε έφερε εδώ, ώστε ν’ ανοίξει ίσως η καρδιά σου σε πράγματα που στο παρελθόν θεωρούσες μη αληθινά.

Μήπως είσαι εδώ για να τιμήσεις τον διπλανό σου; Μήπως ήρθες για να δεις τα βράχια [της Σεντόνα]; Όμως είσαι ώριμος για θεραπεία σήμερα. Είστε έτσι, δώδεκα άτομα. Είναι ο καιρός που το Πνεύμα ξετυλίγεται σε μια συγχρονιστική γραμμικότητα. Είναι σαν να είχατε μια αίθουσα γεμάτη Ανθρώπους, που μπορούσαν μόνο να ζωγραφίζουν ευθείες γραμμές. Όμως, στην αλληγορία αυτή, ο Θεός μπορούσε να δει και να σχετίζεται μόνο με κύκλους.

Οι Άνθρωποι στη δική τους πραγματικότητα πρέπει να έχουν κάτι με αρχή και τέλος. Ο Θεός, από την άλλη, δεν είναι έτσι καθώς δεν έχει καμία αρχή και κανένα τέλος. Επομένως, σε τέτοιες στιγμές έρχεται το Πνεύμα και χρησιμοποιεί έναν Άνθρωπο για να ξετυλίξει [αποδώσει] αυτά τα πράγματα σε ευθεία γραμμή. Γι’ αυτό είναι δύσκολο και γι’ αυτό θα πρέπει το κανάλι επικοινωνίας να είναι καθαρό. Καθώς ό,τι λέμε απόψε έχει μέσα του απλότητα, βαθύτητα και αλήθεια. Θα μιλήσουμε για το μονοπάτι προς τον Θεό.

Ανάμεσα στους 12 που έχουν έρθει χωρίς να πιστεύουν τίποτε από αυτά, υπάρχει ένας σαμάνος… και το γνωρίζει. Ο λόγος που δε θέλει να το αποδεχτεί, είναι επειδή την προηγούμενη φορά που ήρθε στον πλανήτη ήταν δύσκολα. Το θυμάται αυτό σε κυτταρικό επίπεδο και δε θέλει ν’ αφυπνιστεί πάλι. Τον ενοχλεί ακόμη και η ενέργεια της Σεντόνα. Τον ενοχλούν ακόμη και να μιλάμε για την αγάπη του Θεού ή για το βάζο της σοφίας μέσα του. Γι’ αυτό παριστάνει ότι δεν πιστεύει.

Βλέπεις, γνωρίζω ποιος είσαι κύριε. Εάν δεν κάνεις τίποτε από δω και πέρα, θα σου πω ότι είσαι εξίσου αγαπητός, όσο κι εκείνος που βγαίνει με εκπληκτική υπερδιάστατη σοφία. Ο ίδιος αριθμός αγγέλων κύριε θα σε συνοδέψει σήμερα φεύγοντας, όπως και τον θεραπευτή με την υψηλότερη δόνηση στην αίθουσα. Όταν σας κοιτάζω, βλέπω οικογένεια. Δεν βλέπω Ανθρώπους, ούτε ονόματα στις συνεδριακές κονκάρδες σας. Αντιθέτως, βλέπω τα ονόματα που γνωρίζω, εκείνα που υμνώ στο φως. Είστε οικογένειά μου, όλοι σας, ο καθένας από εσάς.

Σε τέτοιες περιστάσεις δεν έχετε ιδέα από το περιβάλλον που έχει έρθει να καθίσει δίπλα σας, ενόσω δίδονται τα μηνύματα, μήπως και αποφασίσετε να σπρώξετε την πόρτα μιας πραγματικότητας που δεν είχατε πριν, μήπως και θελήσετε λίγο περισσότερο φως. Δεν γνωρίζετε ποιος ήρθε να δει ποιον εδώ. Απλώς δεν ξέρετε, καθότι δεν το υποστηρίζει η πραγματικότητά σας. Αυτή δεν είναι μια εκδήλωση της Σεντόνα. Είναι μια οικουμενική εκδήλωση και βρίσκονται εδώ χιλιάδες δίπλα σας, ενέργειες έτοιμες να αναλάβουν δράση με ενδεχόμενες επιφοιτήσεις, κατόπιν αδείας και συγκατάβασης. Να ποιοι βρίσκονται εδώ και ορισμένοι θα το νιώσετε, όπως ξετυλίγεται η επικοινωνία αυτή.

Η Ατραπός προς τον Θεό

Θέλω να πω για το μονοπάτι του Θεού. «Λοιπόν Κρύων, έχεις ξαναμιλήσει γι’ αυτό», ίσως πουν κάποιοι. Πράγματι αυτό κάνουμε, αλλά ίσως πιο άμεσα αυτή τη φορά. Ο Θεός δεν είναι ξένος στον πλανήτη, ή στην Ανθρώπινη φύση. Γι’ αυτό εξακολουθούμε να δίνουμε τα ίδια μηνύματα με διαφορετικά λόγια.

Να σας θυμίσω κάποια πράγματα που είναι ενδεικτικά της ύπαρξης του Θεού. Η ιστορία σας είναι γεμάτη Γραφές, που έχουν γραφτεί όπως και αυτό το channeling. Όμως δεν το βλέπετε έτσι, σωστά; Εάν πηγαίνατε στα άκρα της Γης και μιλούσατε για τον Θεό σε οποιαδήποτε γλώσσα, θα βρίσκατε κατανόηση καθώς οι Άνθρωποι γνωρίζουν για τον Θεό. Η ανθρωπότητα γνωρίζει για τον Θεό.

Στην πραγματικότητα, η ανθρωπότητα ξοδεύει πάρα πολύ χρόνο, κόπο και πόρους αναζητώντας τον Δημιουργό. Φαίνεται ότι η Γη εξακολουθεί να αναζητά τρόπο ν’ αγγίξει το χέρι του Δημιουργού. 90% της ανθρωπότητας πιστεύει στον Θεό. 85% πιστεύει στη ζωή μετά θάνατο. Σας λέει κάτι αυτό; Κραυγάζει ότι οι Άνθρωποι ενστικτωδώς αναμένουν την ύπαρξη του Θεού.

Δεν υπάρχει τίποτε άλλο με τέτοια ποσοστά στον πλανήτη. Επειδή είναι κάτι διαισθητικό· βρίσκεται μέσα στα κύτταρα. Οι Άνθρωποι γνωρίζουν κάτι που ίσως να μην έχει λεχθεί ποτέ πριν… Ότι ο Θεός είναι αληθινός. Ενστικτωδώς όλοι γνωρίζετε πως όταν παίρνετε την τελευταία ανάσα, δεν είναι το τέλος. Έτσι γεννηθήκατε και η ανθρωπότητα ξοδεύει τόσο χρόνο αναζητώντας τον Δημιουργό. Δεν είναι αυτό απόδειξη του Θεού; Αναλογιστείτε το. Ο Θεός είναι κάτι κοινό στην ανθρωπότητα.

Τώρα, αναφερόμενοι στη Νέα Εποχή… Είναι ο τρόπος που ψάχνετε, που σας βάζει σε φασαρίες με τους άλλους. Καθώς, όταν μιλάτε για τον Θεό αναφέρεστε σ’ αυτόν με διαφορετικό τρόπο. Το μονοπάτι σας προς τον Θεό φαίνεται σε πολλούς περίεργο και ασυνήθιστο, καθότι δεν έχει γραμμική προσέγγιση. Ο πλανήτης αναζητά τον Θεό στο τρισδιάστατο πεδίο. Κοιτάξτε γύρω σας. Όταν περνάτε από κάποιο ξωκλήσι, από μια εκκλησία, μια συναγωγή ή ένα τζαμί, λέτε τότε: «Ω, πόσο ασυνήθιστο»; Όχι βεβαίως. Σε κάποιο επίπεδο γνωρίζετε ότι όσοι είναι μέσα στα κτίρια αυτά, κάνουν ό,τι μπορούν για να βρουν τον Θεό. Είναι συνηθισμένο, αλλά οι Άνθρωποι τείνουν να γραμμικοποιούν τα πάντα, καθότι αυτή είναι η πραγματικότητα που έχετε.

Η αντίληψη του Θεού διαφέρει πολύ ανάμεσα στους ανθρώπους. Ας το δούμε για μια στιγμή. Οι Άνθρωποι δεν έχουν ιδέα ότι αποτελούν ένα κομμάτι του Θεού. Εσύ, σαν Άνθρωπος, δεν έχεις την ενθύμηση που λέμε. Δεν είναι στο τρισδιάστατο πεδίο. Δε θυμάσαι όσα θυμάμαι. Εγώ ήμουν εκεί, στον Άνεμο της Γέννησης. Μπορώ να σου πω αγαπητέ μου πώς ήταν, καθώς βροντοφωνάζει τη μεγαλοσύνη σου.

Ποιος νομίζεις αλήθεια ότι είσαι; Γνωρίζεις ποιος κάθεται μπροστά μου; Γηραιές ψυχές βρίσκονται μπροστά μου! Αυτοί έλκονται σ’ ένα μέρος σαν αυτό [στο συνέδριο], ή θ’ αποφάσιζαν να ζήσουν σ’ ένα μέρος σαν αυτό [στη Σεντόνα]. Έλκονται από την αγάπη του Θεού! Ίσως την ονομάζουν πύλη, αλλά δίνει υπέροχη αίσθηση, έτσι δεν είναι;

Τις γηραιές ψυχές που κάθονται μπροστά μου, τις γνωρίζει ο Θεός. Ήμουν εκεί όταν τελικά πέσατε στην ανεμοδίνη εκείνη που σας έφερε πάλι στη Γη. Είναι μια πύλη που αντιπροσωπεύεται από διχοτομημένες ενέργειες… Μία είναι η γραμμικότητα μιας πύλης που οδηγεί στο κανάλι της γέννησης και η άλλη είναι η κβαντική ενέργεια της αγγελικής μεγαλοπρέπειας του Θεού. Συγκρούονται κι έρχονται μαζί για να δημιουργήσουν αυτό που αποκαλώ δίνη, έναν άνεμο ενέργειας που γυρίζει κυκλικά μπροστά μου.

Εκείνη τη στιγμή σε κοίταξα και είπα: «Είσαι έτοιμος να το κάνεις πάλι;» Και αποκρίθηκες: «Ναι». Τότε είπα: «Ευλογημένος είναι ο άγγελος που κάνει την επιλογή να γίνει πάλι Άνθρωπος, γνωρίζοντας τι θα αντιμετωπίσει, γνωρίζοντας τα ενδεχόμενα δυναμικά». Τότε εξαφανίζεσαι στη δίνη εκείνη, οδεύοντας στη διαδικασία του να γίνεις ένας Άνθρωπος. Γι’ αυτό σου πλένουν τα πόδια όταν είσαι εδώ.

Ήμουν εκεί όταν μπήκες ξανά στην πύλη εκείνη, γηραιά ψυχή. Και όταν δεν είσαι στη Γη, είσαι μαζί μου σ’ ένα μέρος που δεν μπορείς να φανταστείς. Σας λέω αυτά τα πράγματα για ένα λόγο· επειδή θέλω στο τέλος της επικοινωνίας αυτής να θυμηθείτε κάτι. Πρέπει να θυμηθείτε το εξής… Ότι έτσι σας βλέπει ο Θεός. Να το θυμάστε αυτό, καθώς είναι πολύ διαφορετικό απ’ όσα θα σας πουν πολλοί, για τη σχέση Ανθρώπου και Θεού.

Στη γραμμικότητα οι Άνθρωποι αναζητούν τον Θεό με περίεργο τρόπο. Δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι αποτελούν μέρος του συστήματος. Το μόνο που θέλουν είναι να αγγίξουν το χέρι του Δημιουργού. Νομίζουν ότι ο Θεός είναι τεράστιος ενώ εκείνοι όχι και αυτή η λανθασμένη οπτική διαμορφώνει συνήθως το κουτί που επιλέγουν για τη λατρεία τους. Μερικές φορές νιώθουν ότι πρέπει να είναι δουλοπρεπείς. Άλλες φορές νιώθουν ότι πρέπει να υποφέρουν λιγάκι, καθότι ο Θεός είναι μεγάλος ενώ εκείνοι όχι και η αντίληψη αυτή υπάρχει επειδή οι Άνθρωποι είναι γραμμικοί. Πολλές φορές αυτο-μαστιγώνονται επειδή τους έχουν πει ότι είναι άθλιοι και ανάξιοι. Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι στην πραγματικότητα ο Δημιουργός είναι μέσα τους. Δε βλέπουν τον εαυτό τους σαν μέλος της οικογένειας. Δε βλέπουν ό,τι βλέπω εγώ. Δεν μπορούν.

Υπάρχει λοιπόν η αναζήτηση του Θεού και δημιουργούνται οι θρησκείες. «Κρύων, θα μιλήσεις για τη θρησκεία; Ποια είναι σωστή και λάθος;» Ναι, θα μιλήσω. Όποιος αναζητά είναι στη σωστή τροχιά. Ευλογημένος είναι όποιος αναζητά τον Θεό, καθότι ο Δημιουργός θέλει να βρεθεί. Ο Δημιουργός θέλει να τον βρείτε! Το έχετε ποτέ σκεφτεί; Δεν έχει σημασία σε ποιο θρησκευτικό κουτί ανήκετε. Ο Θεός δε νοιάζεται πώς κάνετε τις ανακαλύψεις σας και θα το διευκρινίσω σ’ ένα λεπτό, για να δείτε για τι μιλάω.

«Κρύων, θέλεις να πεις ότι εκεί στο περίεργο κτίριο, που μας ειπώθηκε να μην πάμε, το έχουν εκείνοι επίσης;» Πράγματι το έχουν. Και να κάτι για το οποίο δε μιλάνε… Βλέπετε, στη γραμμικότητα δημιουργείτε κουτιά λατρείας. Δημιουργείτε μέλη και ομάδες και μετά τους δίνετε οδηγίες να μην πηγαίνουν στα άλλα κουτιά! Ξέρετε γιατί; Επειδή δε θέλουν να γνωρίζετε ότι η αγάπη του Θεού είναι επίσης κι εκεί! Σε όλα αυτά έχουν γίνει θεραπείες και θαύματα, καθότι υπάρχει οικογένεια εκεί.

Μπορεί να ντύνονται και να μιλάνε διαφορετικά και μπορεί να φοράνε τα καπέλα διαφορετικά – και ο Θεός είναι εκεί. Η οικογένεια είναι εκεί και τα αλληγορικά μας χέρια είναι απλωμένα προς αυτούς. Βαθιές θεραπείες έχουν συμβεί σε τζαμιά… δεν ακούτε ποτέ κάτι τέτοιο, έτσι δεν είναι; Και κείνες που γίνονται στις συναγωγές; Ούτε γι’ αυτές ακούτε. Πολλές έχουν συμβεί στα πατώματα με πριονίδι των ευαγγελικών, και ισχυρίζονται ότι κατέχουν τη μία αλήθεια, καθώς συμβαίνουν θεραπείες! Οι θρησκείες δε συγκρίνουν ποτέ τις σημειώσεις τους! Ο Θεός είναι σε όλα τα κουτιά.

Θέλω να το χωνέψετε για μια στιγμή, καθότι αυτό που βλέπετε είναι η αγάπη του Θεού. Πραγματικά δε μας μοιάζει πώς ήρθατε εδώ! «Τότε γιατί είναι τόσο δύσκολο Κρύων; Τι συμβαίνει εδώ που το κάνει τόσο καταραμένα δύσκολο; Γιατί δεν είναι πιο φανερό;» Επιτρέψτε μου να μιλήσω για εσάς και τους τρόπους σας, όπως κάθεστε εδώ μπροστά μου, εσείς που αποκαλείστε μεταφυσικοί ή εσωτεριστές. Υπάρχει μια νέα ενέργεια στον πλανήτη που αφυπνίζει τις καρδιές και τα μυαλά σ’ ένα νέο τρόπο λατρείας, ένα νέο τρόπο κατανόησης του Πνεύματος. Και αρχίζει να βροντοφωνάζει ότι είστε όντως ένα κομμάτι του Δημιουργού. Είναι δύσκολο να το κατανοήσετε!

Ο πρώτος λόγος δυσκολίας, είναι επειδή δεν είναι γραμμικό. Ξαφνικά βρίσκεστε σε μια μη γραμμική, υπερδιάστατη περιοχή, όπου όσα λέτε δεν είναι αποδεκτά από όσους χαρακτηρίζουν μια γραμμική αντίληψη του Θεού. Λέτε πράγματα όπως: «Δεν υπάρχουν τυχαία συμβάντα. Υπάρχει ένα μεγαλύτερο σχέδιο. Είμαι υπεύθυνος για ό,τι συμβαίνει σε μένα». Και όσοι είναι γραμμικοί, σας κοιτάζουν και αλλάζουν δρόμο. Δεν είναι λογικό.

Διαχωρίζει οικογένειες και ξέρετε τι εννοώ. Χωρίζει φίλους, απλώς επειδή επιλέξατε να μην ακολουθείτε το γραμμικό μονοπάτι; Ο λόγος; Επειδή στο DNA σου γηραιά ψυχή, νιώθεις τη σοφία των αιώνων. Αυτό είναι που αλλάζει. Η αλλαγή που αναφέρουμε τόσα χρόνια, σχεδόν 20, επηρεάζει το DNA στον πυρήνα του. Συμβαίνει μια αφύπνιση και όσοι είναι εδώ στην αίθουσα γνωρίζουν τι εννοώ. Είναι δύσκολο! Είναι δύσκολο να γίνετε υπερδιάστατοι, επειδή είναι περίεργο για τους γύρω σας, έτσι δεν είναι; Σίγουρα είναι περίεργο για τους δώδεκα. [χαμόγελο του Κρύων]

Γιατί είναι δύσκολο; Ο δεύτερος λόγος; Επειδή ο Δημιουργός θέλει να βρεθεί! Αυτό που συμβαίνει αγαπητοί μου, όταν αρχίσετε να σπρώχνετε εκείνη την πόρτα, είναι ότι υπάρχει μια πύλη προς τον Ανώτερο Εαυτό σας μέσα στον καθένα σας. Δείτε το σαν μια πόρτα που μπορείτε να σπρώξετε και υπάρχει φως πίσω της, ένα πολύ λαμπρό φως. Είναι το φως που θέλετε να δείτε. Είναι ένα άμεσο κανάλι προς την Εστία και μερικοί δουλεύετε μαζί του καθημερινά, στις θεραπείες σας, στους διαλογισμούς σας. Κι εξακολουθείτε να σπρώχνετε επειδή θέλετε λίγο περισσότερο, σωστά;

Ορίστε τι είναι δύσκολο που δεν το περιμένατε: Όταν αρχίζετε να σπρώχνετε την πόρτα, στην άλλη πλευρά είναι ένας Δημιουργός που θέλει να τον βρείτε. Οπότε η πόρτα αντιδρά! Αρχίζει ν’ ανοίγει μόνη της, μόλις εσείς τη σπρώχνετε λιγάκι και οι Άνθρωποι τρομοκρατούνται. Τότε κάνετε πίσω, λέγοντας: «Δεν περίμενα ν’ ανοίγει μόνη της! Δεν πίστευα ότι υπάρχει κάποιος στην άλλη πλευρά. Προσπαθώ ν’ αγγίξω το πρόσωπο του Δημιουργού. Προσπαθώ απλώς να πάρω λίγη ενέργεια από τον Θεό, να κρυφοκοιτάξω στο δωμάτιο».

Δεν  περιμένατε να βγει το χέρι πίσω από την πόρτα, έτσι δεν είναι; Δεν περιμένατε το πνευματικό αυτό χέρι να κρατήσει το δικό σας, λέγοντας: «Μην το αφήνεις. Μην το αφήνεις!» Είναι εκφοβιστικό! Γι’ αυτό είναι δύσκολο. Υπάρχει ένα αξίωμα που διδάσκουμε για χρόνια, το οποίο λέει: Ο Ανθρώπινος νους δεν μπορεί να ξεμάθει τίποτα. Δεν μπορείτε ν’ αποδομήσετε μια πραγματικότητα που έχετε βιώσει. Είναι αδύνατον τώρα να ξε-θυμηθείτε αυτή τη μέρα. Δεν μπορείτε να την ξεχάσετε εθελοντικά. Βρίσκεται εκεί, χαραγμένη στον εγκέφαλό σας, μέχρι την τελευταία ανάσα.

Ο λόγος που η διαδικασία αυτή είναι κρυφή, είναι επειδή μόνο ορισμένος αριθμός Ανθρώπων μπορεί ν’ αγγίξει το πρόσωπο του Δημιουργού και να παραμείνει ισορροπημένος. Λιγότερο από μισό τοις εκατό της ανθρωπότητας θα κάνει ό,τι κάποιοι είστε πρόθυμοι να κάνετε. Το γνωρίζατε αυτό; Δεν πρόκειται να γίνει μια «Γη Νέας Εποχής». Μόνο οι γηραιές ψυχές μπορούν να το κάνουν αυτό.

Η αλλαγή αφορά εσάς. Αφορά στον τρόπο που οι Άνθρωποι αρχίζουν να σκέπτονται, αλλά αφορά εσάς γηραιές ψυχές – Λεμούριοι, τον καθένα σας. Αυτό θέλαμε να σας πούμε τώρα. Υπάρχουν περισσότερα. Ω, υπάρχουν περισσότερα. Και ορίστε…

Πώς;

«Κρύων, πώς θα το κάνουμε;»

Δεν είναι τόσο δύσκολο. Πρώτον: Χρειάζεται πρώτα να γίνεις υπερδιάστατος. Και δεν είναι δύσκολο, επειδή μπορείς ν’ αναστείλεις τις πεποιθήσεις με βοήθεια από την άλλη πλευρά της πόρτας. Το πανέμορφο αυτό χέρι που περνάει θέλει να σε αγγίξει και θα σε βοηθήσει ν’ αναστείλεις τις πεποιθήσεις και ν’ αρχίσεις να σκέπτεσαι κυκλικά. Κάτι άλλο συμβαίνει όταν γίνεσαι υπερδιάστατος. Ω, πώς να το πω αυτό;

[Παύση]

Υπάρχουν 17 άτομα στην αίθουσα που τα τελευταία τρία χρόνια έχουν χάσει κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο. Δεκαεπτά από εσάς – σύντροφο, μητέρα πατέρα, παιδιά. Δεκαεπτά από εσάς έχετε κάτι κοινό, μια τρύπα στην καρδιά σας. Θέλω ν’ απευθυνθώ σε σας για λίγο. Δε θα πάρει πολύ. Ευλογημένος είναι ο Άνθρωπος που έρχεται στον πλανήτη με σχέδιο, όπου συμφωνούν ν’ αποχωρήσουν έτσι και να γίνουν κάτι πιο σημαντικό ενεργειακά, απ’ ότι θα ήσαν εάν παρέμεναν. Κι εσείς τους επιτρέψατε να το κάνουν. Θέλω να σας πω σήμερα ότι ο πόνος στην καρδιά είναι κάτι που έχετε επιβάλλει στον εαυτό σας. Είναι δύσκολο να το λες αυτό, γιατί όταν πονάει η καρδιά, πονάει! Δεν το αναλύετε. Απλώς πονάτε. Και λέτε: «Πώς θα γίνει να μην πονάει;»

Θα σας δώσω μια εικόνα δύσκολη να πιστέψετε. Είναι δύσκολο και για τον συνεργάτη μου να το πει. Είναι δύσκολο επειδή χρειάζεται ο Άνθρωπος να γίνει υπερδιάστατος στη σκέψη. Το άτομο που χάσατε θα στέκεται στο πλευρό σας για την υπόλοιπη ζωή σας, μέχρι την τελευταία σας ανάσα. Αφήνουν το σώμα τους ώστε να είναι πιο μεγαλειώδεις στο σχέδιο των πραγμάτων, απ’ όταν ήσαν ζωντανοί! Συχνά η συμφωνία είναι να σας βοηθούν περισσότερο απ’ όσο μπορούσαν εν ζωή!  Το έχετε σκεφτεί;

Αγαπητοί μου, μπορείτε ακόμα να κρατάτε το χέρι τους, μέχρι το τέλος της ζωής σας! Δεν χρειάζεται να υποφέρετε. Μπορεί να μην είναι το ίδιο καθότι δεν είναι σε φυσική μορφή, εάν αρχίσετε όμως να γίνεστε υπερδιάστατοι, θα γνωρίζετε ότι είναι εκεί. Θα νιώθετε την παρουσία τους και μπορείτε να τους καλείτε με το όνομά τους.

Βγείτε έξω και δείτε τα αστέρια απόψε, γνωρίζοντας ότι βρίσκονται ακριβώς δίπλα σας. Ας έχετε μια επιφοίτηση απόψε. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ ενός γραμμικού Ανθρώπου κι ενός πρόθυμου να δει κυκλικά. Δεν έχουν φύγει! Πώς το γνωρίζω; Επειδή τους βλέπω. Έχουν επαφή μαζί σας. Δεν έχει τελειώσει. Έχει μόλις αρχίσει. Είναι δύσκολο, σωστά; Γι’ αυτό λοιπόν λίγοι από εσάς θα το κάνουν. Είναι ζόρικο.

Δεύτερον: Πρέπει πραγματικά να καταλάβετε ότι είστε μέλος της οικογένειας του Θεού. Δεν μπορείτε καν να προσεγγίσετε αυτό το σύστημα πίστης, χωρίς να νιώθετε τον οικογενειακό σύνδεσμο με το Πνεύμα. Δεν μπορεί να υπάρχει «ο Θεός κι εσείς». Δεν γίνεται να το διαχωρίζετε έτσι. Πρέπει να σταθείτε εκεί και να πείτε: «Είμαι ένα κομμάτι του όλου. Ήμουν εκεί όταν δημιουργήθηκε η Γη». Και όντως ήσαστε! Ήσαστε μαζί μου. Το παρακολουθούσαμε μαζί. Πώς μπορώ να σας πείσω γι’ αυτό; Πρέπει ν’ αρχίσετε να σκέφτεστε σαν οικογένεια και όταν αυτό συμβεί, θα υπάρχει μια αποκάλυψη μέσα σας η οποία σιγά-σιγά αναπτύσσεται σε πραγματικότητα.

Τρίτον: Γίνετε φιλεύσπλαχνοι. Σε όλα τα πράγματα, γίνετε φιλεύσπλαχνοι. Σας έδωσα μόλις τους τρεις κανόνες για ν’ αγγίξετε το πρόσωπο του Θεού – μια υπερδιάστατη κατανόηση, μια συνειδητοποίηση της οικογένειας και ένα φιλεύσπλαχνο πνεύμα. Θα μπορούσατε ίσως να πείτε: «Μα Κρύων, αυτά είναι συμπεριφορές. Ποια είναι τα βήματα που πρέπει να κάνουμε;» Και η απάντηση είναι, ναι.

[Γέλια]

Αγαπητοί μου, σταματήστε να ζητάτε τρισδιάστατους κανόνες για μια υπερδιάστατη διαδικασία! Βήματα και ρητά και κανόνες δε λειτουργούν όταν είστε σε μια κβαντική κατάσταση. Θα σου πω τι συμβαίνει αγαπητέ Άνθρωπε. Όταν ξεκινάς και συνδυάζεις τα τρία αυτά χαρακτηριστικά, δεν μπορείς να εμποδίσεις την πόρτα εκείνη να ανοίξει εντελώς και το χέρι να βγει, καθώς έχεις δώσει την άδεια στον Ανώτερο Εαυτό σου να συνδεθεί με σένα. Όσο μπορείς να πάρεις, όσο θέλεις, με τον τρόπο σου, εντός του μονοπατιού σου, στο δικό σου χρόνο, το χέρι εκείνο θα βγει έξω και θα κρατά το δικό σου και ποτέ δε θα χρειαστεί να το αφήσεις.

Η Αντίληψη του Γονέα

Θα σας πω απόψε μια αντίληψη που έχω πει μόνο δυο φορές στην ιστορία των επικοινωνιών μου. Θα τη δώσω σ’ ένα γκρουπ που μπορεί να καταλάβει. [αναφέρεται στους παριστάμενους στο συνέδριο και τους αναγνώστες] Όλοι σας μπορείτε να την κατανοήσετε. Θα σας δώσω την αντίληψη αναζήτησης του Θεού από τη δική μου σκοπιά, όχι τη δική σας. Τότε ίσως καταλάβετε τελικά λίγο περισσότερο, γιατί είναι αποδεκτό να είστε γονατιστοί σε καθεδρικό ναό, ένα μέρος που ίσως μερικοί δε θα θέλατε να είστε, και ν’ αγγίζετε το πρόσωπο του Θεού.

Για να το κάνω αυτό, έχω ετοιμάσει μια αλληγορία. Θέλω ν’ απευθυνθώ στους γονείς εδώ στην αίθουσα, που είστε οι περισσότεροι, αλλά ειδικά στις μητέρες. Μάνα, μητέρα, θέλω να σε πάω ένα ταξίδι. Θυμάσαι όταν γεννήθηκε το πρώτο σου παιδί; Ξέρεις πόσο πολύτιμη είναι εκείνη η στιγμή; Μπορώ να σε πάω εκεί απλώς για μια στιγμή; Θυμάσαι όταν το νεογέννητο σε κοίταξε για πρώτη φορά και το κοίταξες κι εσύ; Θυμάσαι το σύνδεσμο που υπήρχε; Δεν κάνει την καρδιά σου να φτερουγίζει λιγάκι, η ενθύμηση τέτοιων πραγμάτων; Δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο, τίποτα σαν την αγάπη μεταξύ μητέρας και παιδιού.

Όταν αφήνεις την άλλη πλευρά του πέπλου, περνάς από το κανάλι της γέννησης και αρχίζεις τα δικό σου ταξίδι, είναι σαν το παιδί που αφήνει το σπίτι του. Έχουμε το ίδιο αίσθημα για σένα. Όχι σαν παιδί, αλλά ο δεσμός αγάπης είναι ο ίδιος. Βλέπουμε την ενέργειά σου προτού φύγεις και σε αφήσουμε. Τι θα κάνεις μετά από εκεί, είναι σαν να σ’ έχουμε χάσει, εκτός κι αν επιλέξεις να μας βρεις ξανά.

Τώρα μητέρα, υπόθεσε απλώς ότι έχασες τα ίχνη των παιδιών σου. Όντως έχει συμβεί στον πλανήτη, αλλά παρίστανε ότι έχεις χάσει τα ίχνη των παιδιών. Γνώριζες τη χώρα που βρίσκονταν, αλλά ήταν τεράστια και δεν είχες επαφή μαζί τους. Έλπιζες ότι κάποια στιγμή θα σε έβρισκαν εκείνα. Ήταν η μόνη ευκαιρία να τα δεις ξανά.

Φαντάσου το για μια στιγμή… η καρδιά σου είναι πληγωμένη. Περιμένεις αυτό το τηλεφώνημα από το παιδί, που μπορεί να μη γίνει ποτέ. Πού βρίσκεται; Τα συμβαίνει; Του λείπεις; Μπορείς να φανταστείς κάτι τέτοιο; Και μια μέρα χτυπάει το τηλέφωνο και το σηκώνεις. Ακούγεται μια φωνούλα… πολύτιμη όντως!

«Μαμά, εσύ είσαι; Σε βρήκα!»

Τι μέρα χαράς! Δε θα ήταν εκείνη ημέρα γιορτής; Μάνα, μπορείς να τη νιώσεις; Αυτή τη γλυκιά φωνούλα στην άλλη άκρη της γραμμής. Τώρα, ίσως να είναι δύο τα παιδιά, αδελφός και αδελφή.

«Μαμά, σε βρήκαμε!» Και ακολουθεί η ερώτηση: «Μπορούμε να επιστρέψουμε σπίτι;»

Τι θα πεις τότε; Ξέρεις τι πρόκειται να πεις! Το ίδιο πράγμα που λέει το Πνεύμα, όταν σπρώχνεις εκείνη την πόρτα… «Ναι, σε παρακαλώ έλα σπίτι!»

Η αλληγορία επιστροφής στο σπίτι είναι η σύνδεση με τον Ανώτερο Εαυτό, που σου αναβιώνει τις ενθυμήσεις, σε φέρνει πίσω στην επανένωση με την αγάπη του Θεού.

«Μαμά, μπορώ να έρθω σπίτι;»

Είσαι τόσο ενθουσιασμένη! Τα παιδιά επιστρέφουν σπίτι. Όντως συμβαίνει. Τότε περιμένεις και περιμένεις… και μετά τα βλέπεις: Στο βάθος του δρόμου φαίνονται δυο αυτοκίνητα, το καθένα με ένα παιδί. Η επανένωση κοντεύει να ολοκληρωθεί. Είσαι έτοιμη να τα ξαναδείς και σου έχουν λείψει τόσο καιρό! Είσαι σχεδόν έτοιμη να ξανακοιτάξεις στα μάτια τους και να χαρείς την επανένωση των καρδιών. Είναι κάτι που δεν γνώριζες εάν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί.

Η καρδιά σου χτυπά τρελά και τα δάκρυα τρέχουν. Με δυσκολία περνούν οι τελευταίες στιγμές. Τώρα, ακολούθα αυτή την αλληγορία και κατανόησε τι διδάσκει... Το ένα παιδί εμφανίζεται σε πράσινο αμάξι και το άλλο σε κόκκινο αμάξι. Σε νοιάζει αυτό; Μάνα, σε νοιάζει αυτό; ΟΧΙ! Τα θέλεις απλώς στην αγκαλιά σου! Ορισμένοι θα ισχυριστούν ότι ο Θεός θα πει: «Στοπ! Το χρώμα του αυτοκινήτου είναι λάθος. Πηγαίνετε πίσω! Δεν μπορείτε να έρθετε τώρα». 

Είναι γελοίο, δεν είναι; Είναι γελοίο. Όχι, δε μας νοιάζει το χρώμα. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η επανένωση, είναι η καρδιά, είναι η σύνδεση, είναι η ακεραιότητα της αναζήτησης. Μας ενδιαφέρει να κρατήσουμε το χέρι σας και ν’ αρχίσετε μια νέα ζωή ενθύμησης με την αγάπη που μοιραστήκαμε. Αυτό μας ενδιαφέρει. Κάποιοι θα πουν ακόμα ότι εάν έρθεις με το λάθος αμάξι, ο Θεός θα σε πετάξει σ’ ένα λάκκο βασανιστηρίων για πάντα! Σας ακούγεται λογικό αυτό; Μάνα, σου ακούγεται κάτι τέτοιο σαν αγάπη;

[Παύση]

Βλέπετε, ο Δημιουργός θέλει να βρεθεί και δε νοιάζεται πώς φτάνετε στο σημείο της επανένωσης. Είναι κάτι που σπάνια σας λένε στην εκκλησία. Αυτό είναι το μήνυμα, στην ολότητά του. Εάν δεν ακούσατε ποτέ άλλο μήνυμα από το κανάλι αυτό, τότε θα είναι ολοκληρωμένο.

Θέλω να σας πω κάτι. Θέλω να θυμηθείτε κάτι, καθώς θα κλείσουμε τώρα. Στη δική μου πλευρά του πέπλου, ξέρετε τι κάνει τους αγγέλους να ευφραίνονται; Θα σας πω… Όταν καλείτε στο τηλέφωνο, λέγοντας: «Μαμά, μπορώ να έρθω σπίτι;»

Τότε αρχίζουν το γλέντι. Τι γίνεται με σας; Είστε έτοιμοι να σπρώξετε την πόρτα ή όχι; Κάποιοι από εσάς θα πουν: «Είναι κάτι που έκανα σε όλη μου τη ζωή». Ναι, αλλά θέλω να σας δώσω μια μεγαλύτερη πόρτα απόψε. Σπρώξτε λίγο πιο δυνατά, καθώς τα φως θα γίνει πολύ πιο λαμπερό. Θεραπείες έχουν γίνει απόψε σ’ αυτή την περιοχή, σ’ αυτή την αίθουσα. Αρχίζετε να καταλαβαίνετε; Κάποια πράγματα που σας είχαν διαφύγει, αρχίζουν τώρα να γίνονται κατανοητά.

Θέλουμε να μας βρείτε! Δεν είναι τόσο δύσκολο. Δεν χρειάζεται να σκαρφαλώσετε χιλιάδες σκαλιά. Δεν πρέπει να υποφέρετε. Δεν χρειάζεστε στολίδια και δόγματα, κοστούμια ή καπέλα. Δεν χρειάζεστε κάποιο ειδικό βιβλίο ή προφήτη.

Αυτό θέλαμε να σας πούμε. Αυτό θέλαμε να σας πούμε.

[Παύση]

Έτσι είναι και οι Άνθρωποι εδώ στην αίθουσα τιμώνται απόψε για την παρουσία τους. Είναι δύσκολο να πούμε αντίο. Γνωρίζουμε τη γραμμικότητα της στιγμής. Ο Κρύων γνωρίζει τι ώρα είναι. Δεν είναι εύκολο ν’ αποχωρήσουμε, καθώς έχουμε φτιάξει ένα δεσμό, εσείς κι εγώ. Τον έχετε βρει; Τον νοιώσατε; Γνωρίζω ποιοι είστε.

Κι έτσι είναι.

ΚΡΥΩΝ