ย้อนอดีตแอ่วสาว ขับลื้อ

ย้อนอดีตความโรแมนติก...#แอ่วสาว #ขับลื้อ...หนุ่มสาวชาวลื้อเมื่ออายุย่างเข้าสู่วัยรุ่นจะมีเสรีภาพในการเลือกคู่ครอง การเลือกคู่จะเริ่มจากประเพณีแอ่วสาว กล่าวกันว่า พอตกกลางคืน ชายหนุ่มจะเดินทางไปบ้านสาวแล้วหาวิธีปลุกสาวที่ตนเองหมายปอง ถ้าหากสาวเจ้าพอใจก็จะออกมาพูดมาคุยกันที่ชานบ้าน หากเป็นฤดูหนาวช่วงเทศกาลเหล่าสาวๆจะรวมเป็นกลุ่มและชวนเพื่อนๆมาลงข่วงปั่นฝ้ายรอบๆกองไฟที่ลานบ้าน หนุ่มลื้อจะคอยสืบดูว่ามีสาวๆที่บ้านไหน ก็จะชวนกันมาแอ่วสาวที่กำลังปั่นฝ้าย ในระหว่างเดินทางมาบ้านสาวหรือขณะพูดคุยกับสาวๆ...หนุ่มๆก็จะขับลำนำเคล้าเสียงปี่ในเชิงกระเซ้าเหย้าแหย่ จีบเกี๊ยวโต้ตอบกันเป็นที่รื่นเริง เรียกว่าเป็นการขับลื้อ พอตกดึกถึงเวลาแยกกันกลับบ้าน ฝ่ายชายที่รักใคร่ชอบคอก็จะช่วยถือฝ้ายไปส่งถึงเรือนฝ่ายหญิง แล้วฝ่ายหญิงก็จะเชิญชวนชายหนุ่มขึ้นไปคุยกันต่อบนเรือน จนดึกหายคิดถึงจึงร่ำลากลับบ้าน เมื่อทั้งสองฝ่ายผูกสัมพันธ์รักใคร่จริงใจต่อกันแล้วก็จะบอกให้พ่อแม่ทราบ เพื่อขอความเห็นชอบและนัดเจรจาสู่ขอต่อไป

....การแสดงการขับลื้อมีมานานตั้งแต่บรรพบุรุษ สามารถพบได้ทุกที่ๆมีชาวลื้ออาศัยอยู่ เช่น #รัฐฉาน #เชียงตุง #สิบสองปันนา #เมืองยอง #ล้านนา#ล้านช้าง ฯลฯ แต่ดั้งเดิมชาวลื้อโดยทั่วไปสามารถขับเล่นกันได้จนเป็นเรื่องปกติธรรมดา ปัจจุบันผู้ที่สามารถขับลื้อได้เหลือเพียงส่วนน้อยเรียกกันว่าช่างขับ การขับลื้อจะมีการคิดเนื้อร้องโดยฉับพลัน มีการใช้หลักการสัมผัสไม่ตายตัว คำขับเป็นบทประพันธ์ที่คล้ายกับร่าย ใช้บรรยายเรื่องราวให้คล้องตามบังคับสัมผัสต่างๆกันไปทุกวรรค ไม่กำหนดสั้นยาวแต่ขึ้นอยู่กับเนื้อความที่แต่งเฉพาะหน้า จึงไม่มีการกำหนดกฎเกณฑ์ไว้ว่าจะต้องมีกี่วรรคมีกี่คำ คำขับจะไพเราะด้วยถ้อยคำที่นำมาเรียบเรียงตามความสามารถของแต่ละบุคคลครับ

เรียบเรียงโดย:#ใหม่สูงค่า #เชียงตุง

ขอบพระคุณท่านเจ้าของภาพทุกท่านครับ