แอนนา คิน หน่อ อาม

พี่อาม มีชื่อเต็มว่า แอนนา คิน หน่อ อาม ถ้าให้ไล่ตามสายเจ้าฟ้าเมืองยองฮวย แล้วจะงงมาก เอาง่ายๆ ว่าเธอเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้านนี้ หลังจากที่เนวิน ยึดอำนาจ เจ้าส่วย ไตก์ ถูกจับและเสียชีวิตในคุกอิน เส่ง ระบบเจ้าฟ้ารัฐฉานถูกยกเลิกทั้งหมด เจ้าแสงฟ้า และ เจ้าฉ่วย โอง กลายเป็นสามัญชนอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็ก ๆ ข้าง ๆ บ้านผมที่ย่างกุ้ง

.....

บรรดาเจ้าฟ้าทั้งหลายหนีออกนอกประเทศไปอยู่ที่ อเมริกาและแคนาดา พี่สาวคนโตของบ้านนี้ ชื่อ เจ้าแสงหอม ก็อพยพไปอยู่เมือง พรินซ์จอร์จ ที่แคนาดา เธออยากจะให้น้องสาวไปอยู่ด้วย แต่การจะออกจากพม่าในสมัยนั้น ยากเย็นแสนเข็ญ ยิ่งกว่าแหกคุก

.....

ณ เวลานั้นพม่าปิดประเทศ แบบห้ามเข้า ห้ามออก ประชาชนไม่มีสิทธิ์ถือพาสปอร์ตเอง จะออกต่างประเทศได้เฉพาะเจ้าหน้าที่ของรัฐไปประชุม ไปเรียน ไอ้ประเภทไปเที่ยวอย่างเสรีนั้นอย่าหวัง กรณีของพี่อามจึงต้องใช้ช่องทางพิเศษ ในตลาดมืดที่รู้กันดีว่าใช้จ่ายเงินมหาศาล

.....

เมื่อได้พาสปอร์ต ก็ยังเจอด่านหินอีกเพราะ รัฐบาลห้ามนำเงินสด เครื่องเพชร ทองคำ เครื่องประดับที่มีค่า ติดตัวไปเด็ดขาด ผมก็เลยต้องเสี่ยงถือออกมา ให้โดยการให้ตำรวจสนามบินที่ผมดูแลครอบครัวเขาอยู่ พาไปขึ้นเครื่องบิน มีพระทองคำ อยู่ในมือและสร้อยคอหยก ของพี่สาวพันรอบข้อมือคลุม ทับด้วยเสื้อสูท ถึงวันนี้ มานั่งคิดว่าทำไปได้ยังไง ถ้าพลาดคงนอนคุกพม่าแน่ ๆ

.....

พี่อามมาเมืองไทย และเป็นการเดินทางด้วย

เครื่องบินออกนอกประเทศครั้งแรกในชีวิต ถึงสนามบินดอนเมืองตอนสามทุ่มคนเดียว ผมขอให้เพื่อนที่สนามบินขอบัตรเข้าไปรับข้างใน ภาพที่เห็นคือ สาวพม่ายืนหน้าซีด เก้ๆ กังๆ ไปไหนไม่ถูก พอเห็นหน้าผมก็แทบจะโผเข้ามาด้วยความดีใจ แกจับข้อมือผมแน่น

"อุ้มเมือง เธออย่าทิ้งพี่นะ"

.....

ผมพาเธอไปฝากให้แม่ดูแลที่แจ้งวัฒนะ แล้วก็ติดต่อไปยังคุณดำเนิน การเด่น เพื่อนของเจ้าแสงฟ้า ตอนที่โทรไป ปลายสายพูดไทยชัดเจนถามว่า "คุณคือคนที่พาแอนนาออกมาจากพม่าใช่มั๊ย"

แต่พอพาพี่อามไปพบคุณดำเนินที่บ้านในซอยสุขุมวิท 35 ผมก็ต้องประหลาดใจ เพราะคุณดำเนิน เป็นคนอเมริกันที่แปลงสัญชาติเป็นไทย และชื่อจริงของเขาคือ Robert Golden

......

คุณดำเนิน จัดการเรื่องตั๋วและเอกสารวีซ่าไปแคนาดา และมอบเงินจำนวนหนึ่งให้พี่อาม ผมฝากเธอไว้กับแม่แล้วเดินทางกลับย่างกุ้ง

เธออยู่ที่บ้านผมเกือบเดือนจึงได้เดินทางไปแคนาดา

....

ก่อนแม่เสียผมถามแม่ว่า "จำพี่อามได้มั๊ย" เธอบอกว่าจำได้สิ ทุกเช้ามืดพี่อามจะลุกขึ้นมาอาบน้ำแล้วฝน "ทานาคา" กับแท่นหินที่เธอเอามาด้วย จากพม่า ก่อนจะออกมาหน้านวลทุกวัน

....

จากวันที่หนีออกจากพม่าจนเกือบจะ 20 ปี พี่อามเพิ่งมีโอกาสกลับไปเยี่ยมบ้านเมือปีที่แล้ว ทุกวันนี้เธอเป็นคุณป้าตัวกลมป๊อก นั่งปลูกต้นโรโดเดนดรอน อยู่ที่ปริ๊นซ์จอร์จ ว่างๆ ก็แชทกับน้องชายรำลึกถึงการผจญภัยที่เราทั้งสองคนผ่านมันมา

.....

ขอบพระคุณภาพและข้อมูลจากคุณ Ekkawit Sudanich ครับ