Fuxan os ventos

Queremos cantar,

quremos berrar,

coa forza da fe,

que a nosa Galicia,

aínda está de pe.

Fuxan os ventos

dos agoreiros,

dos vinculeiros,

de tempos vellos;

¡Fora lembranzas,

tepedas noites

que esfaragullan

os tempos de hoxe!

veñan os homes

rexos e fortes,

cos ollos limpos

traballadores,

que espallen xuntos

sin refolgar,

o desenrolo

do noso fogar.

Mirade pra diante

sempre sin medo

nenos e nenas

mozos e vellos

Galicia enteira

que eiquí representa

esta xuntanza de Mondoñedo

Anque choren os campos,

na sua orfandade,

morran solos os vellos

afogando as penas;

anque non sone a gaita

nas romerias,

fuxan mozos e mozas

á terra allea.

No fondo da ialma

do noso pobo,

latexa a forza dun mundo novo.

Por eso queremos cantar...

ESTRIBILLO: Fuxan os ventos...

RECITADO:

Co traballo, a xuntanza i a fé

coas escolas, leiros, prados i o mare

queimaremos penas mortas hastra o fin

o carón desta esprenza

que xa brila nesta terra: Loitaremos.

Por eso queremos cantar...

ESTRIBILLO FINAL: Fuxan os ventos...