เรื่อง ตาเหลวตกปลา
มีตาแก่คนหนึ่งชื่อ ตาเหลว มีอาชีพตกปลาขาย แกมีความสามารถพิเศษในการตกปลา เพื่อนๆ จึงครั่นคร้ามในฝีมือแก ตาเหลวจึงรู้สึกทะนงในฝีมือของตัวเอง วันหนึ่งตาเหลวยืมเรือเพื่อนบ้านไปตกปลายังหนองน้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งมีปลาอาศัยอยู่ชุกชุม วันนั้นเกิดอาเพศและเป็นวันอุบาทว์ปลาจึงไม่กินเบ็ดตาเหลวเลย ตาเหลวโมโหมาก จนแข้งขาสั่นพาลจะเป็นลม จึงเอนตัวลงนอนบนพื้นเรือแล้วหลับไป มารู้สึกตัวตื่นก็เห็นสายเม็ดไหว จึงลองดึงดูก็เห็นปลาไหลตัวมหึมา จึงขึ้นไปบอกเพื่อนๆ ที่อยู่บนฝั่งมาช่วยจับปลาตัวใหญ่ ตาเหลวชำแหละเนื้อให้เชื่อนๆ แล้วปลาก็ยังเหลืออีกมาก จึงเอาไปแลกเป็นข้าว ได้ข้าวเต็มลำเรือ จึงถ่อเรือกลับบ้าน ระหว่างทางตาเหลวรู้สึกหิวข้าว จะหุงข้าวก็ไม่มีไฟ จึงล่องเรือพลางตาก็สอดส่องดูตามตสิ่ง เผื่อจะมีใครก่อไฟทิ้งไว้บ้างแต่ไม่เจอเลย จนกระทั่งถึงต้นยางใหญ่ ใต้ต้นยางมีเสือลายพาดกลอนตัวหนึ่ง ตาของเสือมีแสงพราวเป็นประกายคล้ายแสงไฟ ตาเหลวรีบวาดเรือเข้าไปคว้าโซ่ล่ามกับหางเสือ เพราะคิดว่าเป็นรากไม้ ฉวยไต้แฉ่เข้าไปที่ลูกตาเสือเพื่อจะติดไฟเสือ เสือตกใจจึงกระโดดหนีอย่างสุดแรง ลากเรือที่ผูกกับหางครูดขึ้นไปบนบก ไกลจากฝั่งหลายเส้น เรือเมื่อถูกลากแรงๆ ก็ยาวกว่าเดิมตั้งสางศอก ตาเหลวเข็นเรือลงน้ำไม่ไหว จึงนอนเฝ้าเรืออยู่ที่นั้นทั้งคืน
พอรุ่งเช้าตาเหลวไปเที่ยวหาผลไม้กินเพื่อแก้หิวในป่า พอกลับมาเห็นไก่ป่ามากินข้าวเกือบหมดลำ ตาเหลวโกรธจัดจึงไปตัหวายมาทำห่วงดักไก่ติดไว้กับกระทงเรือ ฝูงไก่ป่าจึงติดบ่วงทุกตัว ตาเหลาดีใจจึงร้องโห่ขึ้น ไก่ป่าตกใจจึงบินถลาพาเรือลงน้ำโดยไม่ต้องเข็น แล้วตาเหลวก็ฆ่าไก่ทีละตัวฉีกกะเพาะเอาข้าวที่ไก่เข้าไปคืนได้หมด ตาเหลวกลับถึงบ้านจึงให้เอาเรือไปคืนเพื่อน เพื่อนตาเหลวก็ไม่รับคืนเพราะเรือยาวกว่าเดิมตั้งสองศอก จึงต่อว่าตาเหลวอย่างรุนแรง หาว่าตาเหลวพรยศ ภรรยาตาเหลรู้สึกอัปยศอดสูที่ถูกต่อว่า จึงถ่อเรือกลับบ้านเพื่อให้โจทย์กับจำเลยมาเจรจาตกลงแก้โจทย์ปัญหาใช้หนี้ทำเรือยางขึ้นกว่าเดิมเอาเอง
ภรรยาของตาเหลวพายเรือกลับบ้านระหว่างทางเกิดพายุจัด คัดวาคเรือไว้ไม่ไหว เรือยุ่งเข้าชนตลิ่งโครมใหญ่ เรือก็หดสั้นเข้าไปสองศอกจึงมีความยาวเท่าเดิม ภรรยาตาเหลวดีใจมากรีบพาเรือกลับบ้านคืนให้เจ้าของ เจ้าของเรือเห็นเรือเท่าเดิมก็รับคืนโดยดี.
แหล่งที่มา : จากหนังสือ นิทานพื้นบ้าน บ้านกาหลง อ.ศรีสาคร จ.นราธิวาส