เรื่อง ชายคนจน

          เชยชายคนจน คั้นจนกะยัง แต่พักหลุดกับผ้าชุบไปถึงในหมอหนันแลว่ายังจนเหลย หมันว่าจนถึงไหนแล้วล่ะนี่ยังแต่ผ้าชุบผืนหนึง กับพร้าหลุดเล่มหนึ่ง หมันกะจี้หมดว่าหมอทายว่ายังจี้จนเหลย ครั้นยังอี้จนเหลยกะหมันว่าไม่รู้อี้จนพรื่อแล้ว ต่อไปประหน้านั้นว่า หมึงพอจนเหม็ดตัวแล้วนั้นมึงรวยแหล่ะ มึงได้รวยได้กิน บ้านผลาญเมืองหมันว่าอี้ยังพรื้อคั้นหมดใอ้โหมนี้แล้วกะจำเป็นพอว่านั้นคานั่นหมันก้าเดิน ไปถึงบ้านบ้านนั้น ถ้ามีโลกเป็นเส็ดอยู่ คานี้ว่าเชยชายนั้นมาแล้ว ถ้าหาแลนให้สักตัว เอาแลนนั้นให้เด็กกินเส็ดจะได้หาย เดินต่อไปถ้าไปถึงชายคลอง แลนกาวิ่งไปที่รูริมหลิมชายคลอง ก้าไม่ที่เอาอาไหรมาอุด ตกลงแก้เปลือย เอาผ้านุ่งมาอุดรูแลนเอาไว้ คานี้กาเอาพร้าขุดประใน คั้นพอขุดๆ พอถึงแลนหาทันได้ไม่แลนมันคุบแล่นปรูดขึ้นมาทูนผ้า วิ่งลงคลอง พอลงคลองว่าออมันพาผ้ากูไปเสียแล้ว ก้าฉวยพร้าแปลงพร้าอี้ให้ลงลนหลังตกลงผิดหล่าว พร้าก็หล่นลงคลอง ผ้านุ่งก็แลนพาพ้น ยังเท่าแต่ตัวแล้วหมดจริง ทีนี้เชยชายนั้นกาวิ่งลงน้ำ ลอยคอไปเท่เรือลำหนึง.

 แหล่งที่มา : นายรินทร์ ชูงาน อายุ76 ปี หมู่ 4 ต.ลำภูรา อ.ห้วยยอด จ.ตรัง 

ต้นฉบับ