การติดต่อสัมพันธ์กับต่างประเทศของไทยในสมัยกรุงศรีอยุธยาและกรุงธนบุรี มีทั้ง การติดต่อสัมพันธ์กับรัฐเพื่อนบ้าน ประเทศในทวีปเอเชีย และประเทศในทวีปยุโรป ซึ่งการ ติดต่อสัมพันธ์ส่วนใหญ่จะเป็นการติดต่อสัมพันธ์ในเรื่องของการค้าขาย และการเผยแพร่ศาสนา

ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในสมัยกรุงศรีอยุธยากับรัฐอื่น ๆ ส่วนใหญ่เป็นไปเพื่อ ประโยชน์ทางด้านเศรษฐกิจ ศิลปวัฒนธรรม และความมั่นคงของอาณาจักร และมักจะใช้ นโยบายสร้างความเป็นมิตรไมตรีต่อกัน บางครั้งก็หันไปใช้นโยบายทางด้านการเผชิญหน้าทางทหาร ความสัมพันธ์กับต่างประเทศสมัยกรุงศรีอยุธยา มีทั้งความสัมพันธ์กับรัฐเพื่อนบ้าน ความสัมพันธ์ กับประเทศในทวีปเอเชียและทวีปยุโรป

อาณาจักรกรุงธนบุรีแม้จะด ารงอยู่ได้เพียง 15 ปี ก็สิ้นสุดสมัยธนบุรี แต่กรุงธนบุรี ก็ได้มีการพัฒนาทางด้านความสัมพันธ์กับต่างประเทศอย่างรวดเร็ว ความสัมพันธ์ระหว่าง ประเทศในสมัยกรุงธนบุรี มีลักษณะส าคัญ 2 ประการ คือ การป้องกันประเทศจาก การรุกรานของต่างชาติ และการแผ่ขยายอ านาจไปยังอาณาจักรข้างเคียง เป็นลักษณะการ เผชิญหน้าทางการทหาร เพื่อเสริมสร้างความมั่นคงแก่บ้านเมือง การแบ่งแยกการปกครองและ การทูต ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ทางด้านความมั่นคงและความปลอดภัยจากการรุกรานของข้าศึก อีกทั้งเพื่อประโยชน์ทางด้านเศรษฐกิจและการค้าของอาณาจักรธนบุรี ลักษณะความสัมพันธ์กับต่างชาติในสมัยกรุงธนบุรีเป็นความสัมพันธ์ที่เกิดใน ระยะสั้น ๆ เพียง 15 ปี ของอาณาจักรกรุงธนบุรี ได้แก่ ความสัมพันธ์กับรัฐเพื่อนบ้าน ความสัมพันธ์กับประเทศในทวีปเอเชีย และความสัมพันธ์กับประเทศในทวีปยุโรป

เรื่องที่ 1 ความสัมพันธ์กับต่างประเทศในสมัยกรุงศรีอยุธยา

เรื่องที่ 2 ความสัมพันธ์กับต่างประเทศในสมัยกรุงธนบุรี

1. อธิบายความสัมพันธ์กับต่างประเทศในสมัยกรุงศรีอยุธยาและสมัยกรุงธนบุรี

2. วิเคราะห์ความสัมพันธ์กับต่างประเทศในทวีปเอเชียและทวีปยุโรปที่ส่งผลต่อ ความมั่นคงของประเทศ

1) ด้านเศรษฐกิจการค้า

2) ด้านการเมือง การปกครอง

3) ด้านการทูต

4) ด้านศาสนา และวัฒนธรรม

5) ด้านการศึกษา