1. ข้อตกลงการให้สิทธิพิเศษทางศุลกากร (Preferential Tariff Agreement) เป็นข้อตกลงเพื่อลดภาษีให้แก่กันและกัน โดยอัตราภาษีที่เรียกเก็บจะน้อยกว่าอัตราภาษีที่เรียกเก็บจากประเทศที่สาม เช่นการรวมตัวกันของกลุ่ม LAIA (Latin American Integration Association) , ASEAN และ Trade Expansionand Cooperation Agreement เป็นต้น

2. สหภาพศุลกากรบางส่วน (Partial Customs Union) การรวมตัวทางเศรษฐกิจในรูปแบบนี้ประเทศที่ทำข้อตกลงกันยังคงอัตราภาษีไว้ในระดับเดิม แต่มีการกำหนดอัตราภาษีศุลกากรในการค้ากับประเทศภายนอกกลุ่มร่วมกัน

3. เขตการค้าเสรี (Free Trade Areas) ในเขตการค้าเสรี การซื้อขายสินค้าและบริการระหว่างประเทศภาคี สามารถทำได้อย่างเสรีปราศจากข้อกีดกันทางการค้า ทั้งมาตรการทางภาษีและมาตรการกีดกันทางการค้าที่มิใช่ภาษี ในขณะเดียวกันแต่ละประเทศสมาชิกยังคงสามารถดำเนินนโยบายกีดกันทางการค้ากับประเทศนอกกลุ่มได้อย่างอิสระ เช่น การรวมตัวกันของกลุ่ม EFTA , NAFTA และ CER เป็นต้น

4. สหภาพศุลกากร (Customs Union) เป็นรูปแบบของการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจที่มีระดับความเข้มข้นสูงขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง โดยการรวมกลุ่มในลักษณะนี้ นอกจากจะขจัดข้อกีดกันทางการค้าออกไปแล้วยังมีการกำหนดพิกัดอัตราภาษีศุลกากรในการค้ากับประเทศภายนอกกลุ่มร่วมกัน และให้มีอัตราเดียวกันด้วย

5. ตลาดร่วม (Common Market) รูปแบบของการรวมกลุ่มประเภทนี้ นอกจากจะมีลักษณะเหมือนกับสหภาพศุลกากรแล้ว การเคลื่อนย้ายปัจจัยการผลิต (แรงงาน ทุน และเทคโนโลยี) สามารถทำได้อย่างเสรี เช่น การรวมตัวกันของกลุ่ม EU ก่อนปี 1992

6. สหภาพทางเศรษฐกิจ (Economic Union) นอกจากจะมีการค้าเสรี การเคลื่อนย้ายปัจจัยการผลิตอย่างเสรี และนโยบายการค้าร่วมแล้ว ยังมีการประสานความร่วมมือกันในการดำเนินนโยบายทางเศรษฐกิจทั้งนโยบายการเงิน และการคลังอีกด้วย เช่น การรวมตัวของกลุ่ม EU ในปัจจุบัน

7. สหภาพทางเศรษฐกิจแบบสมบูรณ์ (Total Economic Union) เป็นการรวมตัวทางเศรษฐกิจ

ที่มีความเข้มข้นมากที่สุด จะมีการจัดตั้งรัฐบาลเหนือชาติ และมีนโยบายทางเศรษฐกิจเดียวกัน

1. กลุ่มอาเซียน หรือ สมาคมประชาชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (Association of Southeast Asian

Nations : ASEAN) ประกอบด้วย 6 ประเทศ ได้แก่ อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ บรูไน และไทยสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่เมืองจาการ์ตา ประเทศอินโดนีเซียองค์กรนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อส่งเสริมความร่วมมือทางเศรษฐกิจ วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยี สังคมและวัฒนธรรม

2. กลุ่มเอเปค (Asia-Pacific Economic Cooperation : APEC) ได้แก่ สหรัฐอเมริกา เกาหลีใต้ สิงคโปร์ ฟิลิปปินส์ นิวซีแลนด์ มาเลเซีย ญี่ปุ่น อินโดนีเซีย แคนาดาบรูไน ออสเตรเลีย และไทยองค์กรนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมความร่วมมือในการแก้ปัญหาร่วมกัน ส่งเสริมการค้าเสรี ตลอดจนการปรับปรุงแบบแผนการติดต่อการค้าระหว่างกัน และเพื่อตั้งรับการรวมตัวเป็นตลาดเดียวกันระหว่างประเทศสมาชิก

3. คณะกรรมาธิการเศรษฐกิจและสังคมสำหรับเอเชียและแปซิฟิก (Economic and SocialCommission for Asia and pacific : ESCAP)องค์กรนี้เป็นองค์กรที่จัดตั้งขึ้นโดยองค์การสหประชาชาติ มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมความร่วมมือ

ในการพัฒนาด้านเศรษฐกิจและสังคมของประเทศสมาชิกที่อยู่ในเอเชียและแปซิฟิก

4. ข้อตกลงทั่วไปว่าด้วยภาษีศุลกากรและการค้า (General Agreement of Tariffs and Trade :GATT) องค์กรนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมระบบการค้าเสรีและส่งเสริมสัมพันธ์ภาพทางการค้าและเศรษฐกิจระหว่างประเทศ

ประเทศไทย มีการผลิตสินค้าที่ส่งออกขายทั่วโลก สินค้าเกษตรส่งออกสำคัญที่นำรายได้เข้าประเทศ

สูงสุด 10 อันดับแรก ได้แก่ ยางพาราและผลิตภัณฑ์ ข้าวและผลิตภัณฑ์ ปลาและผลิตภัณฑ์ กุ้งและผลิตภัณฑ์ไม้และผลิตภัณฑ์ มันสำปะหลังและผลิตภัณฑ์ น้ำตาลและผลิตภัณฑ์ ผลไม้และผลิตภัณฑ์กระดาษและผลิตภัณฑ์เนื้อไก่

ญี่ปุ่น การส่งออกของญี่ปุ่นสินค้าส่งออกของญี่ปุ่นที่สำคัญเป็นประเภทยานพาหนะและอุปกรณ์ขนส่งเครื่องจักร และสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ เรือ ผลิตภัณฑ์เภสัชกรรม เครื่องสำอาง รถไฟ/รถรางและอุปกรณ์ รวมถึงผลิตภัณฑ์จากกระดาษ เช่น การบรรจุภัณฑ์

สิงคโปร์ ไม่มีทรัพยากรธรรมชาติของตนเอง ไม่มีแร่ธาตุใดๆ แม้กระทั่งน้ำจืดยังไม่มีเพียงพอ

สาธารณรัฐประชาชนลาว สินค้าส่งออกของลาว ได้แก่ ไม้และไม้แปรรูป สินค้าประมงและสัตว์แร่ธาตุ สินค้าการเกษตร เช่น ชา กาแฟ เครื่องเทศ ฯลฯ เครื่องนุ่งห่ม พาหนะและอะไหล่ หนังสัตว์และผลิตภัณฑ์หนังฟอก

สาธารณรัฐแห่งสหภาพพม่า (เมียนมาร์) รัฐบาลพม่าประกาศนโยบายตั้งแต่เข้ายึดอำนาจการปกครองใหม่ ๆ ที่จะเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจพม่าจากระบบวางแผนส่วนกลาง (Centrally-planned economy)เป็นระบบตลาดเปิดประเทศ รองรับและส่งเสริมการลงทุนจากภายนอก ส่งเสริมการส่งออก การท่องเที่ยว และขยายความร่วมมือทางเศรษฐกิจกับภูมิภาค

ประเทศจีน มีประชากรมาก และอาณาเขตกว้างขวางเป็นที่สองของโลก ผลผลิตต่าง ๆ ส่วนใหญ่เพื่อเลี้ยงชีพคนในประเทศ แต่อย่างไรก็ตามรัฐบาลได้กำหนดนโยบายเพื่อการพัฒนาเศรษฐกิจให้สามารถส่งออกไปยังนานาประเทศได้ โดยเน้นศักยภาพของพลเมืองเป็นสำคัญ เช่น ทางตะวันตกเฉียงเหนือ มีแร่เหล็กมากก็จะเน้นการเจริญเติบโตด้านการผลิตเหล็กกล้า และผลิตภัณฑ์ที่ทำจากเหล็ก