Wrocławski Węzeł Wodny na mapach

Wrocławski Węzeł Wodny powstawał etapami. Początkowo rzekę wykorzystywano jako naturalna zaporę wpasowując ja w fosy dla ochrony grodu warownego. Obecny kształt jest efektem następujących po sobie okresów suszy w czasie których ludność Wrocławia pragnęła zapewnić surowiec energetyczny, jakim jest woda, do napędzania urządzeń i uprawiania żeglugi oraz okresów powodzi kiedy to mieszkańcy Wrocławia umacniali brzegi rzeki tak aby „wysoka woda” nie zabrała ich dorobku. Pierwszym etapem było przekopanie kanałów w XV i XVI wieku z terenów Opatowic i Bartoszowic w kierunku Szczytnik oraz zasypanie tzw. Odry Ołbińskiej co miało na celu zapewnienie miastu odpowiedniej ilości wody w odnogach biegnących przez centrum.

Kolejnym elementem było przesunięcie ujścia rzeki Oławy, która zasilała początkowo fosę miejską, w górę rzeki oraz zasypanie na początku XIX wieku odnogi Odry opływającej Ostrów Tumski.

Następny etap kształtowania Wrocławskiego Węzła Wodnego to przekopanie tzw. Starej Odry i budowa Kanału Miejskiego wraz z jego infrastrukturą pod koniec XIX wieku. Droga ta przed 1945 była zwana „Drogą Wielkiej Żeglugi”.

Całości obecnego kształtu Odry Wrocławskiej dopełniła budowa w latach 1912-1917 współczesnego Kanału Nawigacyjnego idącego śladem koryta niewielkiej rzeczki „Czarnej Wody”.

Poniższe plany miasta Wrocław pozwalają prześledzić rozwój koryt odry w obrębie miasta na przestrzeni ostatnich 450 lat.

Holowniki z Holandii

Mosty Wrocławia

Powódź 1997

Rekreacja

na Odrze