Το χαμόγελο του παιδιού

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς προέκυψε «Το Χαμόγελο του Παιδιού»;

Το Χαμόγελο του Παιδιού λειτουργεί από το 1997 και είναι ένας εθελοντικός οργανισμός μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Σκοπό έχει να βοηθάει τα παιδιά που έχουν προβλήματα τόσο με την οικογένειά τους όσο και άλλα.

Αναρωτηθήκατε όμως ποτέ από ποιον ιδρύθηκε, γιατί ονομάζεται έτσι  και γιατί έχει αυτό το σύμβολο -το παιδάκι με το χαμόγελο και το καπέλο; Κι όμως, αν και παράξενο για εμάς, ο σύλλογος αυτός εκφράζει το όνειρο ενός παιδιού πολύ κοντά στην ηλικία μας, μάλιστα.

Το όνειρο του μικρού Αντρέα

 Ο Αντρέας Γιαννόπουλος  ήταν ένα αγόρι που εμφάνισε όγκο στον εγκέφαλο από την ηλικία των εννιά ετών.  Στα γενέθλιά του τού είχε δοθεί ένα ημερολόγιο στο οποίο έγραφε σχεδόν κάθε ημέρα τα όνειρά του. Σε μία σελίδα αυτού του ημερολογίου έγραψε για το όνειρο που είχε: να δημιουργηθεί ένας Σύλλογος που θα σώζει παιδιά από τη δυστυχία.  

 Το Δεκέμβριο του 1995, σε ηλικία μόλις δέκα χρονών, ο Αντρέας μαζί με την οικογένειά του ήταν καλεσμένοι στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη «Κόκκινη Κάρτα», για να μιλήσουν για αυτό το σπουδαίο όνειρο. Σε αυτή την εκπομπή συμμετείχαν και αρκετοί ηθοποιοί όπως η Ελένη Μενεγάκη, ο Πέτρος Φιλιππίδης, ο Κώστας Καρράς και πολλοί άλλοι που ήθελαν να βοηθήσουν και να προσφέρουν προκειμένου να πραγματοποιηθεί αυτή η δράση. Όταν ο Ανδρέας ρωτήθηκε γιατί θέλει να κάνει πραγματικότητα αυτόν τον σύλλογο, τα λόγια του ήταν τα εξής:

«Όλοι ξέρουμε, συζητάμε για τα παιδιά στους δρόμους που τους λείπει το χαμόγελο. Τους λείπει το χαμόγελο γιατί δεν έχουν λεφτά, δεν έχουν παιχνίδια, δεν έχουν φαΐ. Μερικά δεν έχουν καν γονείς. Σκεφτείτε λοιπόν και αφήστε τα λόγια. Ας ενωθούμε και ας δώσουμε ό,τι μπορούμε στα φτωχά άσπρα και μαύρα παιδιά. Όλα παιδιά είναι και αξίζουν ένα χαμόγελο. Αυτός ο Σύλλογος θα λέγεται «Το Χαμόγελο του Παιδιού». Ελάτε λοιπόν να βοηθήσουμε. Αν ενωθούμε όλοι, θα τα καταφέρουμε!»

Αυτά ήταν τα λόγια του που συγκίνησαν όλο το κοινό, την οικογένειά του  αλλά και την υπόλοιπη  Ελλάδα στο σύνολό της , η οποία βρισκόταν στην τηλεόραση εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή.

Και ναι λοιπόν, ο Ανδρέας -μολονότι  δεν κέρδισε τη μάχη με τον καρκίνο- εντούτοις πέτυχε  μέσω του πατέρα του,  Κώστα Γιαννόπουλου, να πραγματοποιήσει μόλις δύο χρόνια μετά την εκπομπή, το 1997, το όνειρό του.   

Και πώς προέκυψε το σήμα αυτού του εθελοντικού οργανισμού;

Ο Ανδρέας, από τότε που είχε κάνει την εγχείρηση στο κεφάλι κυκλοφορούσε με ένα καπέλο, για να μη φαίνεται η τομή. Έτσι βλέπουμε το καπέλο στο σήμα. Έπειτα έχουμε κι ένα χαμόγελο. Αυτό μπορεί να αποτυπώνει το δικό του χαμόγελο που επιθυμούσε να χαρίσει στα άλλα παιδιά και δεν το κατάφερνε, καθώς τους τελευταίους μήνες της ζωής του πονούσε πάρα πολύ, ώστε δεν μπορούσε ούτε να μιλήσει ούτε και να γελάσει. Έτσι, σε αυτή τη συγκινητική συνέντευξη, κάθε φορά που προσπαθούσε να γελάσει τέντωνε το στόμα του με τα δύο του δάχτυλα.

Αυτή ήταν λοιπόν η σπουδαία ιστορία πίσω από ‘Το Χαμόγελο του Παιδιού’ , η ιστορία του μικρού Αντρέα που ήθελε να δωρίσει το χαμόγελο, το οποίο πλέον αδυνατούσε να σχηματίσει ο ίδιος….. 

Γιατί κατ’  αυτόν…κάθε παιδί αξίζει ένα χαμόγελο!!

Όποιος θα ήθελε να παρακολουθήσει αυτή τη συνέντευξη,  υπάρχει στο Youtube.

 Β2, Ελεάννα Ρόδα