Het ontbijt is erg karig en het personeel heeft een vrij starre bediening “Dzjem med butter?”
De weg naar Sarajevo is redelijk rustig. Door de laag hangende bewolking is er weinig uitzicht. De route volgt de hele tijd de rivier de Bistrica. De canyon wordt steeds smaller en nauwer. Hier zijn ook een paar tunnels en een zeer lange van ongeveer één kilometer, maar deze is gelukkig verlicht en we hebben geen verkeer in de tunnel. De klim gaat in een aantal passages naar 1163 meter maar is nergens erg steil. Het laatste stuk van de pas gaat met een aantal ruime bochten omhoog.
Na de pas dalen we snel af. Het weer is opgeklaard en er zijn geen noemenswaardige stijgingen meer. Navigerend met de GPS fietsen we via een aantal binnenweggetjes binnendoor en arriveren we op de camping Oaza vlak bij het vliegveld in Ilidža. Aangezien we al om 3 uur op de camping arriveren hebben nog ruim de tijd om de oude stad te bezoeken. We laten de fietsen achter op de camping (drukke wegen, ligfiets die teveel aandacht trekt) en nemen tram 3 die vanuit het centrum van Ilidža rechtstreeks naar de oude binnenstad gaat. Veel van die trammetjes blijken Amsterdamse afdankertjes van het GVB te zijn. Sarajevo heeft een gezellige opgeknapte binnenstad die erg oosters aandoet. We wanen ons bijna weer in Istanboel, alleen zonder de opdringerige verkopers gelukkig. In een lokale tent genieten we voor weinig geld van een heerlijke grill schotel.