Na een uitgebreid ontbijtbuffet in de bed & bike hotel weer vroeg vertrokken, het is nog erg fris in de ochtend maar zonnig weer. Na een klein pasje volgt een lange mooie afdaling door de Moraca vallei met zeer veel tunnels. Bij de afslag naar Žabljak waar een sobe en café gelegen is ontmoeten we twee Engelse fietsende broers op weg naar Istanboel. Eén van de jongens is gevallen in een onverlichte tunnel. Ze hebben ook veel haast want ze moeten over zes dagen het vliegtuig halen en gaan uit van een gemiddelde van 160 km per dag. Daarna weer omhoog over een zeer verkeersarme weg naar een naamloze pas van 1500m. Zeer fraaie natuur met uitzicht op de Moraca Kapa. Allemaal puntige bergen en tafelbergen. De weg slingert in een aantal steile passages van ongeveer 10% omhoog, een van de mooiste passen tijdens deze tocht. De tunnel Semolj die op de kaart staat aangegeven bestaat nog niet en is ook niet in aanbouw.
Na een hobbelige afdaling via een smal weggetje vanaf Tusina richting Žabljak. Het fraaie Durmitor massief komt steeds dichter in zicht. Tussen Kolasin en Žabljak zijn bijna geen foerage mogelijkheden, dus we zijn door al onze voorraden heen. Ineens belanden we op een splinternieuwe snelweg die er 5 jaar geleden nog niet lag en evenmin op de kaarten staat. Het is al rond zes uur als we nabij het centrum van Žabljak opzoek gaan naar een sobe. Een man spreekt ons aan, hij beheert een nieuwe camping (Autocamp Razvrsje) 1 km voor Žabljak waar je de tent voor 2 euro kan neerzetten en ze verhuren ook sobes voor 7 euro. Het is iets te koud voor kamperen, en we zoeken iets in het centrum. Geen probleem, hij kent wel iemand vlakbij die kamers verhuurt. Nadat we de sobe hebben (af)gekeurd, blijken er in dezelfde straat nog meer sobes te liggen. In deze buurt had ik vijf jaar geleden ook in een sobe gezeten alleen wist ik niet meer precies waar. Uiteindelijk vinden we even verderop een prima sobe vinden voor 9 euro pp.