In Cetinje doen we wat boodschappen en doen we de ansichtkaarten op de post. Hordes schoolkinderen drommen samen om de ligger en stellen in keurig Engels allerlei vragen. Na Cetinje vervolgen we de afdaling over zeer smalle bochtige weggetjes tot het wat armoedig ogende Rijeka Cronejevica. Een zeer fraaie weg met uitzicht op het nationaal park van het Skadar meer.

Uiteindelijk bereiken we na wat op en af weggetjes een steeds drukker wordende autoweg en dalen verder af tot Podgorica. De hoofdstad van Montenegro is een drukke stad met weinig bezienswaardigheden. Eerst Steve's hostel bezocht, gelegen in een achterbuurt bij het stadion. Het oogt een beetje vervallen, niet de rijkste buurt van de hoofdstad. Niemand is aanwezig maar er staat een telefoonnummer op de deur. De buren zijn zo vriendelijk te bellen. Een knechtje van Steve komt even later opdraven en laat ons de hostel zien. Het oogt allemaal erg “basic” en er is alleen nog plek vrij in de slaapzaal. Kamperen in de tuin blijkt helaas niet mogelijk, hoewel het wel op de website staat aangegeven. We besluiten maar naar het andere adresje die we via booking.com hebben opgezocht te gaan, een paar kilometer verderop. In het donker fietsen en lopen we over voetpaden langs drukke snelwegen en om kwart voor acht komen we aan bij hotel Ideal. Dit hotel blijkt een prima accommodatie voor 40 euro met ontbijt en wireless lan. Daarna uit eten bij de lokale tent, restaurant "Pod Orah” met streekgerechten.

Overnachting:

Hotel Ideal 40 euro