We verlaten we Omis via het dal van de Cetina en fietsen door een fraaie canyon. We stijgen geleidelijk via twee klimmetjes tot zo'n 250m hoogte. We vinden een binnenweggetje via Slime tot de kustweg, zodat deze route uiteindelijk niet veel langer was dan die kustweg, maar wel een veel mooier en rustiger alternatief.
In Makarska, waar we om een uur of 12 aankomen, zetten we de tent op bij de pas gerenoveerde camping Kamp Jure en fietsen zonder bepakking verder richting de Sveti Jure in het nationaal park Biokovo, met 1762m de hoogste berg van Dalmatië en de op één na hoogste berg van Kroatië (de hoogste berg, de Dinara is 1.831 meter hoog en ligt in de provincie Split).
Om de drukke kustweg te vermijden proberen we langs de boulevard te fietsen, maar dit houdt ontzettend op. Het is hierdoor al half twee als we pas aan de echte klim van zo'n 30km lengte beginnen. Het eerste stuk gaat geleidelijk door een bos. Daarna wordt de weg smaller en steiler en slingert zich spectaculair langs de rotswanden met fraaie uitzichten op de kust. Met de ligfiets wordt het lastig, maar ik hoef niet meer af te stappen (want zonder bagage) en ook de conditie is wat beter geworden. Wel moet Luddo weer lang wachten en eenmaal boven de 900 meter op het bergplateau aangekomen vlakt de klim wat af en besluit hij alleen verder naar de top te fietsen om nog voor zonsondergang boven te geraken. Ik zie op een gegeven moment de donkere onweersbuien boven de top al hangen en besluit op zo'n 1300 meter dat het mooi is geweest en daal weer 23 km af terug naar de camping. Luddo komt ruim een uur later na een geslaagde toppoging weer terug en is net voor donker binnen.