Kees Kolthoff

Samenvatting

Hoe betrouwbaar zijn onze herinneringen aan oorlog en bezetting en zijn zij nog wel van onszelf? En hoe verhouden zij zich tot de geschiedschrijving? Familieleden en vrienden, filosofen en romanschrijvers, sociologen en therapeuten, en ook media, politici, beleidsmakers en historici zijn – nog steeds – in levendige debatten en bitterre controverses verwikkeld. Aan de hand van zulke bronnen èn van zijn eigen verleden geeft de auteur een even persoonlijk als afstandelijk beeld van de verwerking van individuele belevenissen tot gedeelde geschiedenis. Afwisselend vertellend en beschouwend komen daarbij actuele thema's als geheugen en verdringing, identiteit en erkenning, geschiedschrijving en 'de media' aan de orde.

Recensie

In dit prettig leesbare boek laat de auteur zien hoe herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog kunnen veranderen in de loop der jaren en welke factoren daar verantwoordelijk voor kunnen zijn. In het eerste deel van het boek is de auteur zelf aan het woord over zijn herinneringen. Tijdens de oorlog was hij als jonge jongen ondergedoken en hij bespreekt dan ook zijn ervaringen tijdens de onderduik en net na de oorlog. Hij bekijkt hoe hij zelf met deze herinneringen is omgegaan, het onderdrukken ervan en wanneer deze weer terugkwamen. In het tweede deel van het boek kijkt hij meer naar het herinneren als proces, legt hij deze onder een vergrootglas en bekijkt hoe deze zijn gevormd, welke invloeden van buitenaf er zijn en of ze wel correct zijn. Ook gaat hij in op de verwerking van deze oorlogsherinneringen en waarom deze pas lang na de oorlog weer terugkomen. Een goed uitgewerkt onderzoek dat inzicht geeft in de werking van herinneringen. Verzorgde uitgave, geschikt voor historici en mensen die zich bezig houden met de werking van het menselijk geheugen. Met enkele afbeeldingen in zwart-wit en literatuurverwijzingen in eindnoten.

Bas van der Zee