Suikerbol

Geschiedenis

Luc Cal­laert, Franky Dierick, Hilde Keppens, Cornel Leunis, Peter Ravijts en Els Van den Abbeel besloten in 1985 poppenkast te gaan spelen. Poppentheater Suikerbol was geboren. Suikerbol biedt zowel voor jong als oud het nodige spektakel. Voor het jong Lebbeekse publiek waren er de voorstellingen "Spoken bestaan niet", "Koning Klorofiel", "In de greep van de rode draak", Circus Taraboem enz. Volwassen werden o.a. blootgesteld aan de voorstellingen "De Bruce Brothers", "Gekrakieël rond 't panieël", "Een boeleke voor Mathilde", "'t Es no de maun" en "Ne stal vee den Berremiëster". 

De leden van de feitelijke vereniging "Suikerbol"

Jean-Pierre Van Alfaene

Luc Callaert

Cornel Leunis

Hilde Keppens

Nancy Wesemael

Venita Van Cauter,

Theo Bosman

Carla Van Den Biesen

Stefaan Wesemael

Marik Eeckhaudt

Ann Wesemael

Toespraken n.a.v. 40 jaar Suikerbol

Maria Van Keer (schepen)

Beste aanwezigen

Een zeer goeie avond gewenst.

Vandaag vieren wij 40 jaar poppenkast Suikerbol. Waaw wat gaat de tijd toch snel. Zoals mijn moeder altijd zei: de tijd is een vlugge dief, geniet er “mor graalijk van want ge zijt aat zonder dage et wet.”

Dames en heren 

Een passage uit De Kramiek van enkele jaren geleden 

Suikerbol deed het weer! 

Poppenkast Suikerbol heeft inmiddels een stevige reputatie opgebouwd als het gaat om puur amusement rond de feestdagen. Een bijzonder dankbaar publiek genoot afgelopen december opnieuw van een fenomenaal spektakel met prachtig poppenspel, schitterende filmpjes en meeslepende muziek in een scenario dat de lachspieren deed trillen. 

Veertig jaar geleden begon dit avontuur -ik had nog nooit van Jean Pierre Van Alfaene gehoord-…ondertussen heb ik dat rechtgezet he Jean Pierre!

De “suikerbollers”, normaal zitten ze verborgen achter hun poppen, maar dit keer mogen ze er vanachter komen, want vandaag staat elk lid van Suikerbol in de kijker.

Vandaag zijn jullie van Robijn, een teken van passie, moed en levenskracht.

40 jaar suikerbol komt overeen met:

- 40 jaar lachen, soms eens groen als politieker, maar dat hoort erbij. Laat ons zeggen dat het zowel een “eer” als een “kleine vrees” is om in jullie voorstelling te mogen verschijnen. En het houdt ons scherp. Mijn poppetje hangt reeds meer dan 7 jaar omhoog in “de foyer van de opera” in Denderbelle, en Jean Pierre ik ben zo blij dat ik daar slanke allures heb. Dat is jou goed gelukt maar mij nog niet. 

- Al die trekjes in de verschillende poppen, het getuigt van vakmanschap en soms ook van een klein griezelig observeervermogen.

- 40 jaar suikerbol is ook 40 jaar het te berde brengen van het sappige Leebeekse dialiect. En eerlijk gezegd het klinkt nergens zo mooi als uit jullie mond met gevatte steken en met poppen die onevenaarbaar zijn.

- 40 jaar het dagelijkse leven fileren, steeds attent, steeds beleefd, op een herkenbare manier, met het publiek volledig op jullie hand.

Wat worden jullie allemaal graag gezien seg. Amai.

Al die jaren hebben de poppen van Jean Pierre ons laten lachen, soms laten nadenken, en ons meegevoerd naar de echte wereld maar ook naar een wereld van fantasie. Want een poppenkast is nooit zomaar een kast met poppen; het is een plek waar verhalen tot leven komen, waar kinderen leren dat goed en kwaad bestaan en waar volwassenen van meegenieten. Dit alles door de vakkundigheid van de medewerkers van Suikerbol…

We verheugen ons niet alleen over het boek maar ook over de tentoonstelling! 

Ik wil in naam van het volledige college, de gemeenteraad, en vele mensen uit Groot-Lebbeke iedereen bedanken zowel de Heemkring als Suikerbol die deze tentoonstelling mogelijk hebben gemaakt. De spelers voor en achter de schermen, de vele koppen van bekende inwoners van Lebbeke en vooral jullie allemaal, het trouw publiek.

Proficiat en Hoera voor 40 jaar Suikerbol!

Dirk De Cock

Mijnheer de burgemeester, dames en heren schepenen, gemeenteraadsleden, dames provincieraadsleden, E. H. Leenknegt, leden van het sociaal comité, geachte bestuursleden van Heemkring Lebbeke en van Suikerbol, geachte cultuurminnende zielen, dames en heren,

Een samenwerkingsverband tussen een ludieke, op alle vormen van humor, ingestelde vereniging en een heemkundige vereniging die zich bezighoudt met plaatselijke geschiedenis en heemkunde, dat is waar wij hier vandaag als resultaat, de resultante van zien. Niet in het minst omdat twee leden van beide verenigingen een dubbel petje dragen, met name Stefaan Wesemael en Theo Bosman en van waaruit die idee dan ontsproot. Voor u ligt het resultaat van die samenwerking: het jaarboek van Heemkring Lebbeke met als titel “40 jaar Suikerbol”. De auteur Jean-Pierre Van Alfaene, een tot Lebbekenaar genaturaliseerde Gentenaar, die naast zijn geslaagde onderwijscarrière, de Lebbeekse humor met zijn schrijfsels op een iets subtieler hoger niveau bracht, hierbij gesteund door het hele team van Suikerbol. Immers “poeppenkas ve groeëte mens’n” is een discipline waarbij een aantal lijnen van performance naadloos doorheen elkaar verweven zijn, ik noem maar: poppentheater, toneel, sketches, videovertoningen, film, life-optreden, chanson, interview, muziek, interactie met het publiek, … Om al die lijnen zonder botsing met elkaar te laten stroomlijnen, moet je naast auteur ook een regisseur zijn die van wanten weet. Die gehele evolutie heeft Jean-Pierre samengebald in het boek dat hier vanavond wordt voorgesteld. Het is een huzarenstuk waarvoor alle verdienste naar de auteur gaat, maar toch ook naar Theo Bosman, omwille van de schitterende foto’s die het werk letterlijk verlichten en ook - en niet in het minst - naar David Beirens, die als lay-outer, zijn eigen grenzen voor wat betreft “drukwerkontwerp” heeft verlegd. Ik vermeld ook nog de correctoren Stefaan Wesemael en zijn echtgenote Dany Heyvaert, Nelly Ravyts en uw dienaar. Luc Vermeiren vermelden we voor zijn intense correspondentie met de drukkerij.

Niet alleen het boek wordt hier vandaag voorgesteld, straks is er ook nog de opening van de ongelofelijk gestoffeerde tentoonstelling in galerie “De Fontein”. De mensen van Suikerbol hebben daar met vereende krachten een tot de verbeelding sprekende krachttoer uitgehaald. U kan daar later vanavond deelgenoot van worden of anders tijdens de kermisdagen of met jaarmarkt. We zijn ook apetrots op het feit dat we alle basisscholen van Lebbeke, Wieze en Denderbelle bij ons project konden betrekken. Maandag ontvangen we in De Fontein, de derde kleuterklas, het eerste en/of het tweede leerjaar van alle Lebbeekse scholen voor een poppenkastvertoning en voor een blik achter de schermen van zo’n poppentheater. Dit wordt didactisch in goede banen geleid door – onder meer - onze gepensioneerde onderwijsmensen uit beide verenigingen.

Laten we dan ook “De Jullekens” danken voor het gebruik van hun accommodatie, dat is al bijna een samenwerkingsverband met drie verenigingen. Voor de drank ontvangt u twee bonnen voor twee normale consummaties of een wat zwaardere. Wie meer wil drinken, betaalt nadien aan de toog. 

Straks, rond de klok van 21.00u zal Stefaan Wesemael de groep begeleiden die de tentoonstelling vanavond al wil bekijken. We zullen die tentoonstelling daar dan ook al voor geopend verklaren.

Onmiddellijk na de overhandiging van de eerste genummerde exemplaren kunnen de mensen met voorinschrijving hun boek afhalen aan de tafel met Jean Verhaegen en Marthe Pierco. Aan die tafel kan men zich ook lid maken van de Heemkring voor het luttel bedrag van € 15,- een bedrag waarvoor u vier waardevolle tijdschriften ontvangt. 

Wie zich nu nog het jaarboek “40 jaar Suikerbol” wil aanschaffen kan dat aan de tafel bij Nelly Bosman en Nelly Ravyts. De auteur zal plaats nemen aan een tafel om de boeken te signeren voor diegenen die dat willen. 

LEVE SUIKERBOL EN LEVE HEEMKRING LEBBEKE.

Dan gaan we nu over tot de plechtige overhandiging van de eerste genummerde exemplaren.

Jean-Pierre Van Alfaene

 Geachte heer Burgemeester, dames en heren Schepenen, meneer de gemeentesecretaris en leden van de Gemeenteraad. Geachte verantwoordelijken van het Gemeentebestuur, afgevaardigden van de CERA-bank, medewerkers van de pers, voorzitters van de Lebbeekse verenigingen en leden van de Cultuurraad, bestuursleden van de Heemkring en voor-intekenaars van het boek, Suikerbolhelpers van het eerste uur, beste vrienden Suikerbollers, oud-spelers en medewerkers, beste sympathisanten. Ik hoop dat deze lijst ongeveer kan volstaan.

Ik ben van Gent. Niemand die ooit in Lebbeke is aangeland, is met zo veel welwillendheid opgenomen. Nu, mijn papieren waren niet min. Iemand uit Gent, de culturele hoofdstad. Die gast zou misschien wel eens het literaire niveau van voddenrapers, tongen-slijpers en vliegenfretters kunnen optillen. Ik moet u ontgoochelen. Ik ben niet verder geraakt dan het schrijven van een 20-tal kinderverhalen en een 10-tal onwaarschijnlijk echt gebeurde Lebbeekse toevallig-heden met in humor gedrenkte dialogen, die door autochtone Suikerbollen werden getransfor¬meerd naar de Lebbeekse voertaal en tongval. Bovendien heb ik die teksten in de mond gelegd van poppen. om alle inhoudelijke verantwoordelijkheid te ontlopen. Van literaire verheffing in eerste klasse is dus geen sprake. Suikerbol speelt in bevordering, in de categorieën “opvoedend kindervermaak” en “speels volksvermaak voor volwassenen”. Omschrijf het als zachte deugnieterij, milde uitvergroting van personen en situaties en, geloof me, dat is een onderschat genre. Kinderen een uurtje aan ons theatertje kluisteren is niet vanzelfsprekend als tegenpool voor het digitale monster, maar het is zalig om de strijd aan te gaan. En volwassenen lok je niet zomaar uit hun sofa. Nu, we hebben alles gestaag opgebouwd vanaf 1985. Da’s toch al 40 jaar, weliswaar geen officieel jubileum, maar we willen deze prestatie toch al even in de kijker zetten. Pas over 10 jaar kan Suikerbol goudomrand gevierd worden als Koninklijke vereniging, maar enkele Suikerbollen met herfstgekleurde jaren op de teller suggereerden om dit nu reeds te doen, want met een rollator geraak je niet zomaar achter de poppenkast en licht dementerend de heks voor de prinses houden zou voor de kinderen nogal verwarrend overkomen. Daarom dus deze tussentijdse viering met een tentoonstelling. Jullie zullen straks bij de rondgang kunnen vaststellen dat onze Suikerboldames Hilde, Carla, Nancy, Ann en Venita iets hebben gecreëerd om van te snoepen. En er is ook een boek, jawel een boek, want 40 jaar zomaar aan de cloud toevertrouwen is niet zonder risico. Papier heeft zich doorheen de geschiedenis steeds staande gehouden en daarom werd Heemkring Lebbeke, gepokt en gemazeld in het uitgeven van tijdschriften en boeken, aangezocht. Na een volmondig ja (dit werd ons toch zo meegedeeld, blijkbaar na een urenlange nachtelijke vergadering met een geheime stemming zonder vetorecht) gingen we in september 2024 aan de slag.

In die 40 jaar werden duizenden kinderen meegetroond naar een droomwereld waarin “de goeien” het steeds haalden van de slechteriken. Tussen haakjes, da’s niet altijd de realiteit …Het was toch wel verwoed graven om bruikbaar materiaal, vooral fotomateriaal dan, op te diepen. De meeste aanwezigen herinneren zich nog wel dat je pelliculerolletjes moest inleveren bij de fotografen Tecqmenne of Podevijn en dat het resultaat amper aan de verwachtingen voldeed. De Suikerbollen van het eerste uur woelden in hun oude koekjesdozen, je weet wel, die met Boudewijn en Fabiola op het deksel en de Heemkring doorploegde hun archief. En ik zou dat varkentje wel even wassen… een paar foto’s, een beetje story, enkele dialogen uit de voorbije voorstellingen, hier en daar een anekdote, en dat in een WORD-document, want mijn digitale skills zijn eerder beperkt … en dat kon nog voor Nieuwjaar in de sacoche komen. Maar toen de leden van de Heemkring mijn eerste versie onder ogen kregen, kon ik aan hun gesmoorde reacties die verre van euforisch waren, maar beleefd werden verwoord, aanvoelen dat het werk eigenlijk nog moest starten. Theo Bosman liet de foto’s opleven en David Beirens nam de vormgeving op zich. David heeft de afgelopen jaren de tijdschriften en de boeken van de Heemkring geconcipieerd en, je zal zien, hij heeft tijd noch moeite gespaard om die 40 Suikerboljaren aantrekkelijk in te kaderen. Het is dan ook vanzelfsprekend dat ik beide vrienden enorm dankbaar ben voor de honderden uren schermtijd. Waren het pubers geweest, dan zouden ze zeker door hun ouders terechtgewezen zijn op hun buitensporig schermgedrag. Ergens half mei werd de 35e versie van het boek uiteindelijk als afgewerkt beschouwd en aan de drukker toevertrouwd.

En hier is het dan, 170 bladzijden licht verteerbare kost boordevol foto’s met wat historiek, aandacht voor de kindervoorstellingen, het vervaardigen van de poppen en vooral een terugblik op de voorstellingen voor een volwassen publiek. Sta me toe om die nog even vlug te overlopen. We schonken in het jaar 2000 in brasserie De Bierboom Koningin Mathilde een boeleke in aanwezigheid van een 100-tal royalisten en net voor de covidlockdown konden 1.800 toeschouwers meereizen met twee getrainde astronauten die maanzaad voor bakkerij Keirens gingen ophalen op de achterkant van de maan. In die tussentijd werd een maagd gezocht om als Maria te figureren in een levende kerststal, onderging Lebbeke een inval van Russische infiltranten, gingen we op cruise met Nicole en Hugo, was een circus op zoek naar geschikte artiesten die al vlug door de mand vielen, werd het paneel van de Rechtvaardige Rechters teruggevonden in de kelder van de Puzzel, maakten de Lebbeekse begrafenisondernemers ruzie om de uitvaart van de Bruce Brothers en kreeg Denderbelle een operagebouw dat naar het model van Sydney tegen brasserie ’t Vat werd aange-bouwd. Vooral de herinneringen aan deze voorstel-lingen met tekstfragmenten en wel heel veel foto’s met Lebbeekse gezichten, vinden jullie terug in dit boek. En zeg nu eerlijk, het zou toch zonde zijn om straks huiswaarts te keren zonder die onvergetelijke mo-menten op zak. De prijs hebben we aanvaardbaar kunnen houden door een aanzienlijke ondersteuning van de CERA-bank, waarvoor onze oprechte dank. Hoeveel? 22 euro. Da’s de prijs van 4 Duvels op een terras aan onze kust. Ik wil graag eindigen met een officieel momentje. Zoals reeds gezegd kon dit boek nooit tot stand komen zonder de deskundige hulp van Theo Bosman en David Beirens. Daarom voor Theo deze Oscar voor fotografie en voor David de Gutenbergprijs 2025 voor zijn bijdrage tot de ontwik-keling van het boek in het algemeen en in het bij-zonder voor de lay-out van “40 jaar Suikerbol”.

Ik wil jullie tenslotte nog uitnodigen tot het bijwonen van onze nieuwste voorstelling “’z êmmen êm” eind december. Misschien moeten we vlug een totaal nieuwe story schrijven met als titel “Le suprème moment et beaucoup d’argent pour Van Saksen Coburg Clément” …

Bedankt Suikerbollen voor 40 jaar vriendschap en vertrouwen in mijn hersenkronkels. En jullie lieve mensen, het gaat jullie allemaal goed en laten we straks het glas heffen op die 40 jaar. Poppenkast Suikerbol voor uw en ons plezier! Ad multos annos.