"Epagneul Breton żywy, energiczny, inteligentny, mały pies, jak koń pełnej krwi."
RUCH: żywy, wesoły, wydajny. Galop jest energiczny i przestrzenny, ani skrócony (krótkie skoki), ani zbyt wydłużony (długie skoki).
NOSZENIE GŁOWY: głowa musi być wzniesiona nad grzbietem, ale niezbyt wysoko. Linia czaszki
jest lekko nachylona. Ruchy głowy wyraźnie odzwierciedlają reakcje na zapach zwierzyny. W trudnych warunkach dozwolone są szybkie kontrole odwiatru na ziemi.
SZUKANIE: musi być inteligentne, metodyczne, nie mechaniczne, musi uwidaczniać stałą chęć polowania, pies musi pracować zgodnie z ukształtowaniem terenu i pozostawać w stałym kontakcie z przewodnikiem.
STÓJKA: pies musi wykazać się pewnością i zdecydowaniem w momencie gdy zwietrzy odwiatr zwierzyny. Stójkę wykonuje na stojąco, spontanicznie zatrzymuje się w miejscu zaraz po kontakcie z odwiatrem; W przypadku, stójki "z zaskoczenia", toleruje się wystawianie w innej pozycji niż stojąca pod warunkiem, że pies ustawiony jest w kierunku zwierzyny i że stójka nie jest pusta.
WYPŁOSZENIE: musi być spontaniczne, na polecenie przewodnika, pies musi zachować spokój wobec wypłoszonej zwierzyny, do czasu gdy ona nie zniknie i cały czas zachowywać kontakt z przewodnikiem. Brak wypłoszenia jest poważnym błędem, chyba, że pies nie ma możliwości podjęcia pracy .
APORT: z ziemi i z wody; musi się to odbywać na komendę, skutecznie, w sposób spontaniczny i szybki.
(Przyjęty przez Komitet CEB na spotkaniu w dniach 19.01.1986 i zmodyfikowany w dniach 05.01.1991)