Embedded Files
Historia wsi i OSP
Opracował Pan Czesław Nowak.
Wieś Sikorzyce położona jest w widłach Wisły i Dunajca na lewym jego brzegu. Pierwsze wzmianki o miejscowości można spotkać w zapiskach już w XIV wieku. Wiadomość o tej osadzie przynoszą rachunki świętopietrza z 1326 roku, w których to wymienione są najstarsze parafie m in. Dzietrzychowice (współczesne Wietrzychowice). Osada Sikorzyce potwierdzona jest źródłowo w roku 1397 (SPPP VIII w W 239). W latach 1397 - 1400 spór o Sikorzyce toczył Andrzej z Trzewlina ze Zbyszkiem z Demblina. (SPPP VIII w W 239 nr 6502,9831). Do roku 1785 osada Sikorzyce należała do rodu Lubomirskich. W roku tym została sprzedana w drodze licytacji. W roku 1855 właścicielem Sikorzyc był Leon baron Konopka, zaś w 1886 roku właścicielem był już Mieczysław Jordan Stojowski. Wieś w XIX wieku, około roku 1895 liczyła 137 numerów, w których zamieszkiwało 820 mieszkańców, średnio 6 osób na jeden numer. Wszystkie budynki, tak mieszkalne jak i gospodarcze, były drewniane, kryte słomą, o bardzo zwartej zabudowie.
W sąsiedniej wsi Jadowniki Mokre mieszkał nauczyciel Władysław Sedlak, który po założeniu Straży Pożarnej w Jadownikach Mokrych, zaproponował mieszkańcom wsi Sikorzyce założenie straży i przy dużym zaangażowaniu mieszkańców wsi w roku 1896 założono Straż Pożarną.Pierwszym Naczelnikiem Straży Pożarnej został Marcin Krzciuk, a jego zastępcą Jan Miłkowski (ojciec póniejszego agrarysty i działacza ludowego Stanisława). W tym czasie do Straży Pożarnej należało około 47 druhów. Działalność straży to gaszenie pożarów wiadrami, bo innego sprzętu nie było, pomoc wdowom i mieszkańcom w podeszłym wieku. Wieś Sikorzyce podczas zaboru austriackiego była jedną z prężniejszych wsi na Powiślu Dąbrowskim. Przedstawiciele tej wsi zasiadali w radach powiatu, współpracowali z działaczami ruchu ludowego m in. Jakubem Bojko, który był posłem do parlamentu wiedeńskiego, a pochodził z sąsiedniego Gręboszowa. W roku 1907 strażacy za pieniądze uzyskane z dzierżawy z tzw. "błonia", zakupili sikawkę ręczną, która została wykonana w zakładzie ślusarskim w Tarnowie. Wybudowano na tę sikawkę drewnianą szopę, która w roku 1910 wraz ze sprzętem uległa spaleniu. Sikawkę tę wyremontowano w ślusarni w Tarnowie (do dziś znajduje się na stanie OSP). W roku 1914 prawie wszyscy druhowie zostali powołani do wojska austriackiego. Brali udział w l wojnie światowej i wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku.
W sąsiedniej wsi Jadowniki Mokre mieszkał nauczyciel Władysław Sedlak, który po założeniu Straży Pożarnej w Jadownikach Mokrych, zaproponował mieszkańcom wsi Sikorzyce założenie straży i przy dużym zaangażowaniu mieszkańców wsi w roku 1896 założono Straż Pożarną.Pierwszym Naczelnikiem Straży Pożarnej został Marcin Krzciuk, a jego zastępcą Jan Miłkowski (ojciec póniejszego agrarysty i działacza ludowego Stanisława). W tym czasie do Straży Pożarnej należało około 47 druhów. Działalność straży to gaszenie pożarów wiadrami, bo innego sprzętu nie było, pomoc wdowom i mieszkańcom w podeszłym wieku. Wieś Sikorzyce podczas zaboru austriackiego była jedną z prężniejszych wsi na Powiślu Dąbrowskim. Przedstawiciele tej wsi zasiadali w radach powiatu, współpracowali z działaczami ruchu ludowego m in. Jakubem Bojko, który był posłem do parlamentu wiedeńskiego, a pochodził z sąsiedniego Gręboszowa. W roku 1907 strażacy za pieniądze uzyskane z dzierżawy z tzw. "błonia", zakupili sikawkę ręczną, która została wykonana w zakładzie ślusarskim w Tarnowie. Wybudowano na tę sikawkę drewnianą szopę, która w roku 1910 wraz ze sprzętem uległa spaleniu. Sikawkę tę wyremontowano w ślusarni w Tarnowie (do dziś znajduje się na stanie OSP). W roku 1914 prawie wszyscy druhowie zostali powołani do wojska austriackiego. Brali udział w l wojnie światowej i wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku.
Po zakończeniu wojny wybudowano remizę drewnianą, krytą dachówką. W tym to czasie straż wzbogaciła się o wóz konny pod sikawkę, który został przerobiony z wozu sanitarnego z I wojny światowej, a dostosowali go do potrzeb straży dwaj bracia kowale Józef i Stanisław Myślińscy. Wójtem gminy jednostkowej był Wojciech Molo, a naczelnikiem straży Jan Miłkowski. W roku 1925, po żniwach, w sąsiedniej wsi Miechowice Małe wybuchł bardzo groźny pożar, podczas którego uległo spaleniu kilkadziesiąt gospodarstw. Dzięki dużemu zaangażowaniu strażaków z Sikorzyc i Jadownik Mokrych, zapobiegnięto spaleniu całej wsi. W roku 1927 społeczeństwo wsi, widząc bardzo duże zaangażowanie i pożyteczną działalność strażaków na rzecz mieszkańców, ufundowała dla straży sztandar. Uroczystość poświęcenia sztandaru zaszczycił swoją obecnością starosta powiatowy z Dąbrowy Tarnowskiej - Szeligowski, burmistrz Żabna - St. Witek, ksiądz J. Pilch, ksiądz - P. Halak, ksiądz - J. Bukowiec. W tym czasie, działacz ludowy i poseł na Sejm II RP Henryk Krzciuk, ufundował dla straży drugą sikawkę. Naczelnikiem straży był wtedy Józef Miękina. W roku 1934 druhowie straży brali udział w ratowaniu dobytku podczas powodzi, jaka nawiedziła teren Powiśla Dąbrowskiego.
Po zakończeniu wojny wybudowano remizę drewnianą, krytą dachówką. W tym to czasie straż wzbogaciła się o wóz konny pod sikawkę, który został przerobiony z wozu sanitarnego z I wojny światowej, a dostosowali go do potrzeb straży dwaj bracia kowale Józef i Stanisław Myślińscy. Wójtem gminy jednostkowej był Wojciech Molo, a naczelnikiem straży Jan Miłkowski. W roku 1925, po żniwach, w sąsiedniej wsi Miechowice Małe wybuchł bardzo groźny pożar, podczas którego uległo spaleniu kilkadziesiąt gospodarstw. Dzięki dużemu zaangażowaniu strażaków z Sikorzyc i Jadownik Mokrych, zapobiegnięto spaleniu całej wsi. W roku 1927 społeczeństwo wsi, widząc bardzo duże zaangażowanie i pożyteczną działalność strażaków na rzecz mieszkańców, ufundowała dla straży sztandar. Uroczystość poświęcenia sztandaru zaszczycił swoją obecnością starosta powiatowy z Dąbrowy Tarnowskiej - Szeligowski, burmistrz Żabna - St. Witek, ksiądz J. Pilch, ksiądz - P. Halak, ksiądz - J. Bukowiec. W tym czasie, działacz ludowy i poseł na Sejm II RP Henryk Krzciuk, ufundował dla straży drugą sikawkę. Naczelnikiem straży był wtedy Józef Miękina. W roku 1934 druhowie straży brali udział w ratowaniu dobytku podczas powodzi, jaka nawiedziła teren Powiśla Dąbrowskiego.
W roku 1939 większość druhów została zmobilizowana do wojska. Brali oni udział w wojnie obronnej, a po napaści Związku Radzieckiego powrócili w rodzinne strony i tu wstępowali w szeregi ruchu oporu, bardzo prężnego na tym terenie. Najpierw były to Bataliony Chłopskie, później Armia Krajowa. U naczelnika straży Józefa Miękiny znajdowała się tajna drukarnia, a większość druhów brała udział w akcjach dywersyjnych. W roku 1944podczas słynnej akcji III Most, obstawę lądowiska tworzyli między innymi druhowie ze Straży Pożarnej z Sikorzyc. W czasie pacyfikacji w maju 1944 r. z rąk hitlerowców zginęli druhowie F. Gawlik i F. Kozieniak. Po zakończeniu II wojny światowej druhowie miejscowej straży bardzo czynnie włączyli się w odbudowę wsi, oraz w działalność ruchu ludowego: Stronnictwa Ludowego, Związku Młodzieży Wiejskiej "Wici". Druhowie Józef Molo i Józef Grajdura wstąpili w szeregi "WIN". Naczelnikiem straży był wtedy Stanisław Graca. W latach 50-tych władza ludowa za wszelką cenę dążyła do zakładania spółdzielni produkcyjnych i innej podobnej działalności zbiorowej. Druhowie, już Ochotniczej Straży Pożarnej, aby uniknąć nacisków ze strony urzędu bezpieczeństwa i PZPR, zakupili wagę do ważenia bydła i ręczny tryjer do zboża.Uruchomiono polową produkcję cegły, tym samym pokazując ówczesnej władzy, że prowadzą wspólną gospodarkę. W latach 1956 - 57 Zarząd OSP zakupił materiał na mundury strażackie, które uszył miejscowy krawiec Józef Grajdura (część mundurów istnieje do tej pory). Także w tym czasie Zarząd OSP, w skład którego wchodzili m in. Stanisław Urban, Władysław Miłoch, Władysław Boksa, Edward Tułacz, Eugeniusz Gucwa podjął uchwałę w sprawie budowy nowej remizy strażackiej. Budowę rozpoczętą w 1958 roku, zakończono w 1961. Remiza powstała z cegły wyprodukowanej przez miejscową cegielnię, której zarząd stanowili: Franciszek Miękina, Józef Baran, Paweł Nowak i Jan Skowron. W remizie były dwa duże pomieszczenia na sprzęt, paliwo oraz dwa pomieszczenia na świetlicę i mundury strażackie. Cała wieś była zaangażowana w to przedsięwzięcie, a dużą pomoc finansową okazał ówczesny komendant powiatowy OSP Aleksander Mamak. Jednostka strażacka zyskała też motopompę spalinową.
W roku 1939 większość druhów została zmobilizowana do wojska. Brali oni udział w wojnie obronnej, a po napaści Związku Radzieckiego powrócili w rodzinne strony i tu wstępowali w szeregi ruchu oporu, bardzo prężnego na tym terenie. Najpierw były to Bataliony Chłopskie, później Armia Krajowa. U naczelnika straży Józefa Miękiny znajdowała się tajna drukarnia, a większość druhów brała udział w akcjach dywersyjnych. W roku 1944podczas słynnej akcji III Most, obstawę lądowiska tworzyli między innymi druhowie ze Straży Pożarnej z Sikorzyc. W czasie pacyfikacji w maju 1944 r. z rąk hitlerowców zginęli druhowie F. Gawlik i F. Kozieniak. Po zakończeniu II wojny światowej druhowie miejscowej straży bardzo czynnie włączyli się w odbudowę wsi, oraz w działalność ruchu ludowego: Stronnictwa Ludowego, Związku Młodzieży Wiejskiej "Wici". Druhowie Józef Molo i Józef Grajdura wstąpili w szeregi "WIN". Naczelnikiem straży był wtedy Stanisław Graca. W latach 50-tych władza ludowa za wszelką cenę dążyła do zakładania spółdzielni produkcyjnych i innej podobnej działalności zbiorowej. Druhowie, już Ochotniczej Straży Pożarnej, aby uniknąć nacisków ze strony urzędu bezpieczeństwa i PZPR, zakupili wagę do ważenia bydła i ręczny tryjer do zboża.Uruchomiono polową produkcję cegły, tym samym pokazując ówczesnej władzy, że prowadzą wspólną gospodarkę. W latach 1956 - 57 Zarząd OSP zakupił materiał na mundury strażackie, które uszył miejscowy krawiec Józef Grajdura (część mundurów istnieje do tej pory). Także w tym czasie Zarząd OSP, w skład którego wchodzili m in. Stanisław Urban, Władysław Miłoch, Władysław Boksa, Edward Tułacz, Eugeniusz Gucwa podjął uchwałę w sprawie budowy nowej remizy strażackiej. Budowę rozpoczętą w 1958 roku, zakończono w 1961. Remiza powstała z cegły wyprodukowanej przez miejscową cegielnię, której zarząd stanowili: Franciszek Miękina, Józef Baran, Paweł Nowak i Jan Skowron. W remizie były dwa duże pomieszczenia na sprzęt, paliwo oraz dwa pomieszczenia na świetlicę i mundury strażackie. Cała wieś była zaangażowana w to przedsięwzięcie, a dużą pomoc finansową okazał ówczesny komendant powiatowy OSP Aleksander Mamak. Jednostka strażacka zyskała też motopompę spalinową.
W 1964 roku rozpoczęto budowę wieży strażackiej, która służyła jako punkt obserwacyjny, a także była wykorzystywana do suszenia węży strażackich. W związku z tym, że wieś Sikorzyce przylegała bezpośrednio do wałów ochronnych Dunajca, Zarząd OSP utworzył drużynę do obserwacji i ochrony wałów. Dzięki zaangażowaniu strażaków i pomocy wojska w roku 1960 uratowano wał przed przerwaniem (wtedy woda przerwała wał w miejscowości Okręg po prawej stronie Dunajca. Niestety, w lipcu 1970 roku, mimo heroicznej walki z żywiołem, nie udało się zabezpieczyć wałów przed przerwaniem. Po opadnięciu wody powodziowej, strażacy wypompowywali wodę z piwnic, oczyszczali studnie. Podczas tej powodzi, drewniany dom naczelnika straży Edwarda Tułacza został przesunięty przez wodę o około 800 m. Osobom samotnym strażacy pomagali przy usuwaniu zalanych ziemiopłodów. Również w 1997 r. podczas krytycznej sytuacji na Kisielinie, miejscowa OSP brała udział przy zabezpieczaniu wałów w Miechowicach. W latach 1975 - 80 na terenie wsi Sikorzyce wybuchło kilka pożarów. Przypuszcza się, że była to sprawa piromana, którego niestety nie udało się ustalić. Ówcześni druhowie, z narażeniem życia, przy 25-stopniowym mrozie walczyli z tym żywiołem, zabezpieczali pogorzeliska, wspólnie z mieszkańcami wsi pełnili całodobowe warty. Aby mieć bliższy dostęp do wody, wybudowano w środku wsi basen przeciwpożarowy. W roku 1985 Zarząd OSP odkupił od straży pożarnej w Jadownikach Mokrych wóz na gumowych kołach, przyczepiony do ciągnika. W 1983 roku, z inicjatywy ówczesnego naczelnika gminy Czesława Nowaka, rozpoczęto kapitalny remont remizy strażackiej z dobudowaniem pomieszczeń na potrzeby wsi. Remont i rozbudowę zakończono w 1987 r. Trzeba podkreślić bardzo duże zaangażowanie ówczesnego sołtysa Sikorzyc Józefa Gracy. Obecnie w tym budynku znajduje się sklep, pomieszczenia z zapleczem na zabawy i wesela oraz dwa boksy na samochody. W 2000 r., dzięki staraniom wójta Stanisława Kusiora, dostarczono dla jednostki OSP samochód "Żuk", który został dostosowany do potrzeb straży. Należy również nadmienić, że od 40 lat gospodarzem straży dbającym o sprzęt i mundury jest druh Jan Boksa, a przez 30 lat swoich koni użyczał Franciszek Kapturkiewicz. Oprócz zwykłych zadań związanych z gaszeniem pożarów, druhowie uczestniczą w wielu uroczystościach kościelnych i państwowych, stanowią asystę podczas uroczystości pogrzebowych, Bożego Ciała, uroczystości wielkopostnych, a ostatnio podczas peregrynacji obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Każdego roku widać strażaków podczas wykonywania różnych zadań. Zawsze strażacy cieszyli się poparciem i uznaniem mieszkańców naszej gminy. Są przecież jednymi z nas.
W 1964 roku rozpoczęto budowę wieży strażackiej, która służyła jako punkt obserwacyjny, a także była wykorzystywana do suszenia węży strażackich. W związku z tym, że wieś Sikorzyce przylegała bezpośrednio do wałów ochronnych Dunajca, Zarząd OSP utworzył drużynę do obserwacji i ochrony wałów. Dzięki zaangażowaniu strażaków i pomocy wojska w roku 1960 uratowano wał przed przerwaniem (wtedy woda przerwała wał w miejscowości Okręg po prawej stronie Dunajca. Niestety, w lipcu 1970 roku, mimo heroicznej walki z żywiołem, nie udało się zabezpieczyć wałów przed przerwaniem. Po opadnięciu wody powodziowej, strażacy wypompowywali wodę z piwnic, oczyszczali studnie. Podczas tej powodzi, drewniany dom naczelnika straży Edwarda Tułacza został przesunięty przez wodę o około 800 m. Osobom samotnym strażacy pomagali przy usuwaniu zalanych ziemiopłodów. Również w 1997 r. podczas krytycznej sytuacji na Kisielinie, miejscowa OSP brała udział przy zabezpieczaniu wałów w Miechowicach. W latach 1975 - 80 na terenie wsi Sikorzyce wybuchło kilka pożarów. Przypuszcza się, że była to sprawa piromana, którego niestety nie udało się ustalić. Ówcześni druhowie, z narażeniem życia, przy 25-stopniowym mrozie walczyli z tym żywiołem, zabezpieczali pogorzeliska, wspólnie z mieszkańcami wsi pełnili całodobowe warty. Aby mieć bliższy dostęp do wody, wybudowano w środku wsi basen przeciwpożarowy. W roku 1985 Zarząd OSP odkupił od straży pożarnej w Jadownikach Mokrych wóz na gumowych kołach, przyczepiony do ciągnika. W 1983 roku, z inicjatywy ówczesnego naczelnika gminy Czesława Nowaka, rozpoczęto kapitalny remont remizy strażackiej z dobudowaniem pomieszczeń na potrzeby wsi. Remont i rozbudowę zakończono w 1987 r. Trzeba podkreślić bardzo duże zaangażowanie ówczesnego sołtysa Sikorzyc Józefa Gracy. Obecnie w tym budynku znajduje się sklep, pomieszczenia z zapleczem na zabawy i wesela oraz dwa boksy na samochody. W 2000 r., dzięki staraniom wójta Stanisława Kusiora, dostarczono dla jednostki OSP samochód "Żuk", który został dostosowany do potrzeb straży. Należy również nadmienić, że od 40 lat gospodarzem straży dbającym o sprzęt i mundury jest druh Jan Boksa, a przez 30 lat swoich koni użyczał Franciszek Kapturkiewicz. Oprócz zwykłych zadań związanych z gaszeniem pożarów, druhowie uczestniczą w wielu uroczystościach kościelnych i państwowych, stanowią asystę podczas uroczystości pogrzebowych, Bożego Ciała, uroczystości wielkopostnych, a ostatnio podczas peregrynacji obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Każdego roku widać strażaków podczas wykonywania różnych zadań. Zawsze strażacy cieszyli się poparciem i uznaniem mieszkańców naszej gminy. Są przecież jednymi z nas.
OSP Sikorzyce 2009
Siedzą od lewej: Chłopecki Władysław, Wiekierak Stanisław, Boksa Jan i Broda Daniel (komendant).
Stoją od lewej: Śliwa Piotr, Boksa Artur, Nowak Dawid, Boksa Łukasz, ?, Boksa Andrzej.
Ze starych dokumentów
Protokół z posiedzenia Rady Gminnej - rok 1927
Kronika OSP
Page updated
Google Sites
Report abuse