ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Τα βίντεο που ακολουθούν είναι έργα των μαθητών και προβλήθηκαν στην παρουσίαση

ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΔΩΣΑΜΕ ΣΤΟΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟ

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ κ. Γ. Παυλικάκη

2^ο ΓΕΛ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

«Αναζητώντας

την

Πικροδάφνη»

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Σχολικό Έτος 2008-2009

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ:

ΝΙΝΙΟΥ ΣΟΦΙΑ, ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ

Ευχαριστούμε

Το γραφείο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Δ΄ Διεύθυνσης Αθήνας, που αντιμετώπισε τα προβλήματά μας

Την κ. Χάρι Αλεξάκη, υπεύθυνη του Πολιτιστικού Τμήματος της Δ΄ Διεύθυνσης Αθήνας

Το Δ/ντή του σχολείου μας, κ. Ζάχο Βασίλειο, και το Σύλλογο των Καθηγητών, που ενέκριναν το πρόγραμμα

την κ. Κατσαρού Ευφροσύνη, Υπ/ντρια του σχολείου μας, που παρότι δεν είχε ενταχθεί στην ομάδα μας, συνέλεξε για μας πολύτιμες πληροφορίες από το U TUBE.

τα φυτώρια Αντιμισάρη για την πολύτιμη προσφορά τους

την Υπηρεσία Πρασίνου του Δήμου Αγ. Δημητρίου για τη βοήθειά του

το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων για τη στήριξή του

τους γονείς και κηδεμόνες των παιδιών, που υποστήριξαν το όνειρο των παιδιών μας

ΑΝΤΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ

Το 2007 αφού είδα την αγάπη των παιδιών μου για το ρέμα της Πικροδάφνης, το ρέμα που στις όχθες του, έπαιξαν, μεγάλωσαν, ζήσαν τις φανταστικές ιστορίες, που γεννούν τα παιδικά μυαλά σε ένα περιβάλλον επιβλητικό σαν αυτό του ρέματος, αποφάσισα να αναλάβω ένα πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης για να μοιραστώ τις εμπειρίες τους αλλά και την αγάπη μου. Γιατί κι εγώ αγαπώ την Πικροδάφνη, αφού κι σ’ αυτή τη γειτονιά μεγάλωσα κι εγώ.

Κι όταν το αναλάμβανα, αν και ήξερα ότι θα είναι δύσκολο κάτι τέτοιο λόγω της φύσεως του Λυκείου, δε φανταζόμουν ότι θα συναντούσαμε τόσα εμπόδια στην εκπόνησή του. Έγινε η πορεία μας δύσκολη σαν αυτή του ρέματος, που βγήκαμε να το αναζητήσουμε έτσι όπως χάνεται κάτω από την άσφαλτο ή κάτω από τα σκουπίδια…

Μετά από δύο συνεχείς σχολικές χρονιές, 2007-2008 και 2008-2009, φέραμε εις πέρας το περιβαλλοντικό πρόγραμμα «Αναζητώντας την Πικροδάφνη». Κανένας από την ομάδα δε θεωρεί ότι στ’ αλήθεια τέλειωσε. Κι αυτό γιατί όσο τα ρέμα της γειτονιάς μας θα υποφέρει, τίποτα δεν τελειώνει και όλα είναι σε εκκρεμότητα.

Αυτός είναι και ο λόγος που φέτος (σχολ. χρ. 2008-2009) αποφασίσαμε να φτιάξουμε ιστοσελίδα, το οποίο θα ενημερώνεται κάθε φορά, που κάποιος από εμάς θα έχει κάτι να πει ή θα έχει κάποια πληροφορία συλλέξει.

Πρέπει να παρατηρήσω ότι η ηλεκτρονική σελίδα ήταν δρόμος απίστευτος που άνοιξε και διεύρυνε τα σχέδιά μας, τα όνειρά μας, τις δυνατότητές μας για έκφραση, τις εμπειρίες μας εν τέλει.

Η οργάνωση μιας τέτοιας δουλειάς μας διευκόλυνε ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ά

σε σχέση με :

Το ιδιαίτερα φορτωμένο πρόγραμμα των μαθητών του λυκείου

Την επιλογή μου να αναλάβω το περιβαλλοντικό πρόγραμμα εθελοντικά και επομένως

Τον ανύπαρκτο εντός του σχολείου χρόνο να συναντιόμαστε ως ομάδα και να δουλεύουμε

Την άνευ ορίων χρόνου και τόπου επικοινωνία μας

Η οργάνωση μιας τέτοιας δουλειάς :

μας έφερε πολύ κοντά τον έναν με τον άλλον, γιατί είχαμε τη δυνατότητα της άμεσης αλλά και αποτελεσματικής επικοινωνίας (κάτι που προσφέρει το mail,το MSN αλλά και το face book- είτε με επιστολές είτε με on line επαφή)

μας βοήθησε να αισθανθούμε τη δύναμη της ομάδας, γιατί ο συντονισμός με εμένα κεντρική διαχειρίστρια αλλά και «μικρούς αρχηγούς» σε κάθε παρέα, απέδωσε καταπληκτικά, αφού ένοιωθαν όλοι το πρόβλημα που παρουσιαζόταν και σκάλωνε η διαδικασία. Κανένας δεν επιθυμούσε οποιαδήποτε δυσχέρεια κανενός είδους και επιλυόταν ταχύτατα κάθε πρόβλημα.

Κάτι που μας ξάφνιασε ήταν πόσο διευκολύνθηκε η δημοσιοποίησή της περιβαντολλογικής μας μελέτης.

Όλοι νοιώσαμε κοντά μας με εμψυχωτικά μηνύματα τους παλιότερους του 2^ου ΓΕΛ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.

Σε λίγο καιρό όμως είχαμε τη χαρά να δούμε να δημοσιεύεται από την ηλεκτρονική εφημερίδα http://www.piraeuspress.gr/ η εικονοποιημένη έκφραση του περιβαλλοντικού μας θέματος. Δυο μαθητές της Β΄ τάξης ο Αχιλλέας Στεφάνογλου κι η Κυριακή Οικονομίδου είχαν φτιάξει το πρώτο τους βιντεάκι, το είχαν ανεβάσει στο U TUBE και οι υπεύθυνοι της εφημερίδας το αξιολόγησαν θετικά και το δημοσίευσαν.

Μια άλλη μεγάλη επιτυχία της ομάδας θεωρήθηκε η δενδροφύτευση στην αυλή του σχολείου μας.

Μετά από τη γενικευμένη τάση της κοινωνίας μας να σπεύδει να δεντροφυτεύει, κάποιοι από την ομάδα επέμειναν με ιδιαίτερο πάθος να κάνουμε κι εμείς το ίδιο. Συνάντησα πολλές δυσκολίες (εκτός από τις καταλήψεις), ώσπου οι προσωπικές μου γνωριμίες στο Δήμο Αγ. Δημητρίου, που βοήθησαν να παρακαμφθούν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες , και η υλική όσο και ηθική στήριξη του Λευτέρη Αντιμισάρη των «Φυτωρίων Αντιμισάρης», ο οποίος είναι παλιός μαθητής του Λυκείου μας, έκαναν πραγματικότητα τη ΔΕΝΔΡΟΦΥΤΕΥΣΗ.

Αυτό το γεγονός όμως απέδειξε για άλλη μια φορά το πραγματικό ενδιαφέρον των μαθητών για το όλο θέμα, αφού ήρθαν στο σχολείο τους ένα ολόκληρο πρωινό Σαββάτου κάνοντας πέρα τον προσωπικό τους ελεύθερο χρόνο.

Στο τεύχος αυτό λοιπόν, θα παραθέσω ένα δείγμα μόνο της δημιουργίας των παιδιών, τα αποτελέσματα της στατιστικής έρευνας, την οποία διενέργησαν, και τις δημοσιεύσεις στον τύπο.

Και αυτό διότι κάποια έργα δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε ένα τέτοιο τεύχος, ενώ άλλα προβάλλονται αποτελεσματικότερα στην ιστοσελίδα μας στη διεύθυνση: http://sites.google.com/site/anazitontastinpikrodaphni/

Πρέπει να πω ότι το μάθημα της Θεατρολογίας, το οποίο ήταν επιλογή πολλών από την ομάδα, υπήρξε το εργαλείο και το εφαλτήριο για να ανακαλυφθούν αλλά και να γεννηθούν δεξιότητες, να δοκιμαστούν τεχνικές.

Ως κατακλείδα, θα είχα να δηλώσω ότι βεβαιώθηκα πως μπήκε ένα θεμέλιο στη σχέση μας με το ρέμα μας ως πολίτες του Δήμου μας αλλά και με το σχολείο μας, εμένα ως μόνιμης εργαζομένης και των παιδιών ως σημερινών μαθητών και αυριανών γονέων.

Κι αυτό δεν είναι λόγια. Φαίνεται στο λογοτεχνικό κείμενο του Στέλιου Ζωνουδάκη, που γι’ αυτό το λόγο ακολουθεί πρώτο στη σειρά.

Στέλιου Ζωνουδάκη, Η ΔΕΝΤΡΟΦΥΤΕΥΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

Η καθηγήτρια της θεατρολογίας ήταν η αφορμή για να κάνω την πρώτη μου δεντροφύτευση στην τάξη της Α’ Λυκείου. Είναι μια καθηγήτρια που οι φιλολογικές και θεατρικές της γνώσεις, οι πολλές ανησυχίες της και η οικολογική της συνείδηση την έκαναν να μας δώσει την ιδέα της δεντροφύτευσης.

Ήταν ένα Σάββατο πρωί όταν εγώ και καμιά δεκαριά συμμαθητές και συμμαθήτριές μου από όλες τις τάξεις του λυκείου από εκεί που θα γυρνάγαμε στα γήπεδα και στα πάρκα χωρίς να κάνουμε τίποτα ιδιαίτερο, συναντηθήκαμε στο πίσω προαύλιο του σχολείου γεμάτοι όρεξη και χαρά για δουλειά.

Προμηθευτήκαμε τα δέντρα και τα λουλούδια από το γειτονικό φυτώριο μαζί με όλα τα απαραίτητα και αρχίσαμε να τα φυτεύουμε ένα ένα. Μας πήρε τρεις ολόκληρες ώρες ώσπου όλοι εξουθενωμένοι, λερωμένοι και γρατζουνισμένοι λες και δεχτήκαμε επίθεση από γάτες τελειώσαμε και θαυμάζαμε την προσπάθειά μας.

Έχουν περάσει καμιά εικοσαριά χρόνια από τότε κι εγώ μαζί με το μικρό μου γιο στεκόμαστε μπροστά από το παλιό μου λύκειο κι εγώ του διηγούμαι τα μαθητικά μου κατορθώματα. Καθώς μιλούσαμε, το μάτι μου σταμάτησε σε κάτι γερασμένα και κουρασμένα δέντρα. Αμέσως εκείνη τη στιγμή, διάφορες αναμνήσεις εκείνου του Σαββάτου πέρασαν σαν φωτογραφίες από μπροστά μου. Ξεκινήσαμε να φύγουμε με το γιο μου όταν πρόσεξα μια ηλικιωμένη κυρία με κατεβασμένο κεφάλι να κάθεται σε ένα παγκάκι ,να κρατάει ένα μπουκαλάκι νερό και να είναι βυθισμένη σε σκέψεις…Έμεινα ακίνητος και την κοίταξα. Εκείνη τότε σήκωσε το κεφάλι, με κοίταξε, μετά στράφηκε σε εκείνα τα δέντρα και τα κοιτούσε με ένα βλέμμα όλο τρυφερότητα και παράπονο. Τότε εγώ την αναγνώρισα. Ήταν η καθηγήτρια της θεατρολογίας. Με βουρκωμένα μάτια απομακρύνθηκα, ήθελα τόσο πολύ να της μιλήσω αλλά δε μπορούσα να βγάλω κουβέντα, δε μπορούσα να αρθρώσω λέξη.

Γυρνούσαμε πίσω στο σπίτι όταν ο γιος μου με ρώτησε: « Ποια ήταν εκείνη η κυρία που κοιτούσες τόσο επίμονα;». Τότε εγώ του απάντησα: «Αναμνήσεις, γιε μου, γλυκές αναμνήσεις…». Εύχομαι την επόμενη φορά που θα την ξαναδώ να κάθεται στην ίδια θέση κοντά σε αυτά τα δέντρα και ίσως τότε μπορέσουμε να κάνουμε μια γλυκιά, γεμάτη αναμνήσεις, συζήτηση.

Όσο για μένα, είμαι 45 χρονών τώρα που σας γράφω αυτά, ο γιος μου πάει πρώτη λυκείου και ακόμα θυμάμαι….

Στέλιου Ζωνουδάκη, ΣΤΟ ΡΕΜΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ

Όταν ήμουν μικρός πήγαινα συχνά εκεί μαζί με τους φίλους μου. Εκεί στο ρέμα περνούσαμε πάντα πολύ ωραία, παίζαμε τους πειρατές, παίζαμε πόλεμο μεταξύ μας με αεροβόλα και άλλα πολλά. Την Καθαρά Δευτέρα πηγαίναμε και πετούσαμε χαρταετό με τους γονείς μου.

Μια μέρα,Παρασκευή απ’ ότι θυμάμαι, αποφασίσαμε με τρεις φίλους μου να πάμε να εξερευνήσουμε όλο το ρέμα μέχρι το τέλος του. Έτσι συναντηθήκαμε την επόμενη που ήταν Σάββατο. Ξεκινήσαμε γύρω στις 10 το πρωί , είχαμε πάρει μαζί μας λίγο φαί από το σπίτι και τα αεροβόλα μας για παν ενδεχόμενο. Ξεκινήσαμε λοιπόν αλλά δεν είχαμε διανύσει 20 μέτρα όταν ακούσαμε κάτι αδέσποτα λυσσασμένα σκυλιά. Τρέξαμε να τους ξεφύγουμε σαν τρελοί. Όταν επιτέλους μπορέσαμε να τους πάρουμε λίγα μέτρα αρχίσαμε να τα σημαδεύουμε με τα αεροβόλα. Αυτά ευτυχώς φύγανε τρέχοντας.

Συνεχίσαμε με τα πολλά την πορεία μας μέσα στα βάτα και τα τρεχούμενα νερά μέχρι που μεσημέριασε και όλοι μας πεινούσαμε υπερβολικά. Ένα από τα παιδιά που ήταν πιο μπροστά από εμάς βρήκε μια παλιά εγκαταλελειμμένη καλύβα και μας είπε ότι μπορούσαμε να κάτσουμε εκεί και να ξεκουραστούμε. Μπήκαμε όλοι μέσα και κάτσαμε στο παλιό μισοδιαλυμένο τραπέζι.

Ήταν πολύ μικρή καλύβα και γεμάτη βρωμιά, σκόνη και ιστούς από αράχνες. Μας είχε ψιλοπάρει ο ύπνος όταν ακούσαμε φωνές και βήματα. Όλοι τρομάξαμε πολύ αλλά μείναμε ψύχραιμοι . Αποφασίσαμε να κρυφτούμε σε ένα μικρό χώρο της καλύβας που έμοιαζε με αποθήκη. Όταν τα δύο άτομα μπήκαν μέσα, κοιτούσαν γύρω λίγο περίεργα. Ακούμπησαν κάτι στο τραπέζι και δε χρειάστηκε πολύ για να καταλάβουμε ότι ήταν κλέφτες. Όλοι πανικοβληθήκαμε και δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Τελικά αποφασίσαμε να μείνουμε κρυμμένοι μέχρι να κοιμηθούν.

Ήμασταν κρυμμένοι πάνω από δύο ώρες. Όταν κοιμήθηκαν βγήκαμε γατοπατώντας έξω και τρέξαμε σαν τρελοί. Αυτοί ξύπνησαν αμέσως από το θόρυβο και μόλις μας κατάλαβαν μας πήραν στο κυνήγι. Εμείς μη έχοντας που να κρυφτούμε – ήταν κιόλας 8 ή 9 το βράδυ και δε βλέπαμε ούτε τη μύτη μας- τους ακούγαμε που πλησιάζανε συνεχώς. Ένας από τους φίλους γλίστρησε και τον άκουσαν οι κλέφτες. Εμείς τους βαράγαμε με τα αεροβόλα μας για να τον αφήσουν ήσυχο αλλά για κακή του τύχη τον πήραν μαζί τους και έφυγαν.Ήμασταν τρομοκρατημένοι μην ξέροντας τι να κάνουμε γι’ αυτό. Ένας από τους φίλους μου πρότεινε να πάρουμε την αστυνομία. Εγώ όμως είπα να πάμε σπίτι και να ψάξουμε για αυτούς και τον φίλο μου την επόμενη μέρα. Έτσι κι έγινε.

Πήγαμε όλοι μαζί αποφασισμένοι και έτοιμοι να σώσουμε το φίλο μας. Κατευθυνθήκαμε στην καλύβα που πρωτοσυναντήσαμε τους κλέφτες. Ψάξαμε παντού αλλά δεν βρήκαμε τίποτα, ούτε τον φίλο μας ούτε και κανένα στοιχείο που θα μας οδηγούσε σε αυτόν. Ξαφνικά βρήκαμε ένα σημείωμα που έλεγε : ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΤΟ ΦΙΛΟ ΣΑΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΒΑ. ΝΑ ΚΡΑΤΑΤΕ ΚΑΙ 10000 ΕΥΡΩ ΣΕ ΜΕΤΡΗΤΑ. ΕΛΑΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ. Το διάβασα τρομοκρατημένος. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ήδη τα πράγματα είχαν μπλεχτεί άσχημα.

Οι γονείς των φίλων μου ήταν τρομοκρατημένοι και ειδικά η οικογένεια του φίλου μου που έπεσε θύμα απαγωγής. Οι γονείς φοβισμένοι έλεγαν να μην πάμε και καλύτερα να το αναλάβει η αστυνομία. Κάθισα και σκέφτηκα ότι έπρεπε να πάω μόνος, εξάλλου εγώ έμπλεξα, εγώ έπρεπε να ξεμπλέξω. Αποφάσισα να πάω βράδυ, κατά τις 8.30. Είχα πει στον πατέρα μου να ειδοποιήσει την αστυνομία να είναι στην καλύβα κατά τις 9.10. Είχα δηλαδή 40 λεπτά για να ελευθερώσω το φίλο μου από αυτούς τους αχρείους και είχα μαζί μου τα χρήματα.

Είχα ήδη φτάσει στην καλύβα όταν είδα έναν από τους απαγωγείς να μου κάνει νόημα να σταματήσω. Ξαφνικά βλέπω το φίλο μου φιμωμένο και τρομοκρατημένο να με κοιτάει με μάτια όλο αγωνία και ανησυχία. Γέμισα την ψυχή μου με κουράγιο και «Σας έφερα τα λεφτά σας. Τώρα θέλω πίσω τον φίλο μου.» Η ώρα είχε πάει ήδη 9.05. Μου απάντησαν όλο κακία: «Θέλουμε πρώτα να τα μετρήσουμε!». Τότε εγώ σκέφτηκα ότι έπρεπε να τους καθυστερήσω πάση θυσία. Πήγα προς την καλύβα τους και μπήκα μέσα. Είδα το φίλο μου με δεμένα τα χέρια και με μαντήλι στο στόμα. Τότε μου λέει ο ένας: « Τα λεφτά τώρα αλλιώς ξέχνα τον.» και έβαλε ένα στιλέτο στο λαιμό του φίλου μου. Εγώ αποφάσισα να το ρισκάρω. Γράπωσα το φίλο μου από τον αγκώνα, πέταξα πάνω τους τη σακούλα με τα λεφτά και άρχισα να τρέχω μαζί με το φίλο μου. Εκείνος όμως με πρόφτασε και με έριξε κάτω. Τότε είδα να βγάζει το στιλέτο και να ετοιμάζεται να με μαχαιρώσει. Έκλεισα τα μάτια μου και περίμενα όταν ξαφνικά άκουσα σειρήνες της αστυνομίας και μια σφαίρα έπεσε. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που εγώ είχα ακόμα κλειστά τα μάτια.

Όταν τα άνοιξα είδα έναν αστυνόμο και τον πατέρα μου να με κοιτάνε και να μου λένε: «Στέλιο, είσαι καλά; Χτύπησες;» Τους είπα ότι ήμουν καλά και ξαφνικά θυμήθηκα το φίλο μου. «Τι απόγινε; Είναι καλά;». Μου απάντησαν ότι είναι καλά και ότι τον πάνε σπίτι. «Οι ληστές;» ρώτησα. «Ο ένας είναι νεκρός και ο άλλος πάει στη φυλακή», μου είπαν. Οι αστυνομικοί με ευχαρίστησαν για την καλή μου πράξη και μου είπαν να προσέχω. Ο πατέρας μου ανακουφισμένος μετά από όλα αυτά με ρώτησε: «Τα λεφτά τι έγιναν;». Εγώ του είπα: «Η σακούλα δεν είχε λεφτά αλλά ήταν γεμάτη με χαρτιά χωρίς καμία αξία!».

Γελάσαμε και οι δύο. Ήταν μια απίστευτη περιπέτεια με αίσιο τέλος!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ.

Η ιστορία αυτή εικονογραφήθηκε εκ των υστέρων με σκίτσα από τους μαθητές Άγγελο Νικολόπουλο και Χριστίνα Κυριακίδου.

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ

.....................................(Δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα με τον τίτλο:τι λένε τα παιδιά του σχολείου μας για το ρέμα-στατιστική έρευνα)

ΔΕΝΔΡΟΦΥΤΕΥΣΗ ΣΤΟ 2ο ΓΕΛ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Σάββατο 4 Απριλίου 2009 και ώρα 11:00π.μ, εμείς οι μαθητές του 2ου Λυκείου πραγματοποιήσαμε δενδροφύτευση στον προαύλιο χώρο του σχολείου μας.

Η εν λόγω δεντροφύτευση είναι μια πρωτοβουλία που ξεκινά από την περασμένη σχολική χρονιά. Συγκεκριμένα, πρόκειται για μια πρόταση της φιλολόγου και καθηγήτριας του σχολείου μας, κυρίας Νινιού Σοφίας, η οποία βρήκε αμέσως αντίκρισμα στο πρόσωπο των μαθητών. Η προοπτική αυτή της δενδροφύτευσης αντιμετώπισε αρχικά κάποιες δυσκολίες οργάνωσης, γι’ αυτό το λόγο δεν αποπερατώθηκε πέρυσι. Πάρ’όλες όμως τις δυσκολίες, και με τη βοήθεια του δήμου μας, την προσφορά του φυτωρίου «Αντεμισάρης» καθώς και τη στήριξη του συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, η επιθυμία μας τελικά πραγματοποιήθηκε.

Έτσι λοιπόν, το Σάββατο κατά τις 11:00 μαζευτήκαμε κάποιοι μαθητές μαζί με την καθηγήτριά μας και ορισμένα μέλη του συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων με σκοπό να ξεκινήσουμε τις εργασίες. Οι υπεύθυνοι της Υπηρεσίας Πρασίνου του δήμου, είχαν ήδη ανοίξει τους λάκκους από την Παρασκευή με αποτέλεσμα ένα επιτελείο μαθητών να ανοίξει πολύ λίγους ως συμπλήρωμα. Οι υπόλοιποι μαθητές μετέφεραν τα φυτά, τα δέντρα και τα λουλούδια από το φυτώριο.

Έτσι λοιπόν, το Σάββατο κατά τις 11:00 μαζευτήκαμε κάποιοι μαθητές μαζί με την καθηγήτριά μας και ορισμένα μέλη του συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων με σκοπό να ξεκινήσουμε τις εργασίες. Οι υπεύθυνοι της Υπηρεσίας Πρασίνου του δήμου, είχαν ήδη ανοίξει τους λάκκους από την Παρασκευή με αποτέλεσμα ένα επιτελείο μαθητών να ανοίξει πολύ λίγους ως συμπλήρωμα. Οι υπόλοιποι μαθητές μετέφεραν τα φυτά, τα δέντρα και τα λουλούδια από το φυτώριο.

Όταν όλοι η μαθητές είχαν συγκεντρωθεί, ξεκίνησε η δεντροφύτευση! Τα είδη φυτών που χρησιμοποιήθηκαν ήταν 10 πικροδάφνες, 1 ιτιά κλαίουσα, 11 ακακίες Κωνσταντινουπόλεως και πολλές μικρές ρίζες λουλουδιών (πανσέδες,κατιφέδες,κ.λ.π.).Τα παιδιά με κέφι και όρεξη φύτευαν και στη συνέχεια πότισαν τα φυτά. Μετά το πέρας της διαδικασίες, βγάλαμε αναμνηστικές φωτογραφίες.

Όπως προαναφέρθηκε, πολύτιμη ήταν η βοήθεια ορισμένων φορέων τόσο ενδοσχολικών όσο και εξωσχολικών . Θα θέλαμε εκ μέρους όλων των μαθητών να ευχαριστήσουμε το φυτώριο «Αντεμισάρης» για την παροχή φυτών, δέντρων και λουλουδιών καθώς και τον δήμο Αγίου Δημητρίου για την ικανοποίηση των επιθυμιών μας όσον αφορά την παροχή εργατών, χωρίς καθυστέρηση και γραφειοκρατικές διαδικασίες, αλλά και το σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων για την υποστήριξή του. Επίσης, θα θέλαμε ιδιαίτερα να ευχαριστήσουμε την καθηγήτριά μας που προσπάθησε να κάνει πραγματικότητα την επιθυμία μας να έχουμε κι εμείς την εμπειρία της δενδροφύτευσης.

Είναι φανερό, πως τέτοιου είδους πρωτοβουλίες συνιστούν μια έκφραση αντίδρασης και προσπάθεια αλλαγής στην κρίση που υφίστανται όλες οι εκφάνσεις του πολιτισμικού βίου σήμερα. Αποφασίσαμε λοιπόν να δράσουμε στο πλαίσιο της σχολικής μας κοινότητας κάτι που μας γέμισε με ικανοποίηση. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η προσπάθεια μας αυτή θα αποτελέσει έναυσμα και για άλλα σχολεία. Άλλωστε, η παθητικότητα δεν είναι λύση.

Οι μαθήτριες του 2ου Λυκείου,

Βάσια Παναγιωτέλλη και Βάσια Φουντούλη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΕΝΕΡΓΟ ΔΗΜΟΤΗ ΝΟΤΙΩΝ ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ

http://www.energosdimotis.gr

Δενδροφύτευση από τους μαθητές του 2ου Λυκείου.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 10 ΑΠΡΊΛΙΟΣ 2009 00:00

Δεν συνηθίζεται ημέρα Σάββατο να γίνεται μάθημα στα σχολεία, όμως στο 2ο Λύκειο Αγίου Δημητρίου, έγινε μια μικρή εξαίρεση, αφού τα λουκέτα της κεντρικής εισόδου του σχολείου αποσφραγίστηκαν κανονικά, λες και ήταν καθημερινή.

Οι μαθητές του Λυκείου μπήκαν μέσα για μάθημα, αλλά αυτή την φορά, δεν διδάχτηκαν, αλλά… δίδαξαν. Πραγματοποίησαν δενδροφύτευση εντός του σχολικού συγκροτήματος, στέλνοντας το δικό τους οικολογικό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση και πολλούς αποδέκτες.

Έστειλαν το δικό τους μήνυμα

Συγκεκριμένα οι μαθητές της 1ης και 2ης τάξης του Λυκείου Αγίου Δημητρίου, σε συνεργασία με την φιλόλογό τους κα Σοφία Νινιού, πήραν την πρωτοβουλία να πραγματοποιήσουν μια δενδροφύτευση στην αυλή του σχολείου τους με κάποια καλλωπιστικά φυτά και δέντρα, με σκοπό να παρακινήσουν και να ευαισθητοποιήσουν κάπως, στέλνοντας το δικό τους μήνυμα.

Απέχοντας από την ραστώνη του Σαββατοκύριακου, μαζεύτηκαν στον προκαθορισμένο τόπο, εφοδιασμένοι με τα εργαλεία τους (τσάπες, φτυάρια, καλάμια κλπ.) και με ένα πλατύ χαμόγελο προχώρησαν -με την ώθηση της καθηγήτριάς τους, αλλά και μελών του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων- στην υλοποίηση της απόφασής τους.

Η συμμετοχή των περίπου 20 μαθητών είχε και παιδαγωγικό χαρακτήρα, καθώς μπορεί εκείνοι να ήταν «τα χέρια» που φύτευσαν τα δέντρα στο σχολείο τους, όμως υπεύθυνοι για την φροντίδα και την συντήρησή τους, θα είναι οι επόμενοι μαθητές που θα παραλάβουν το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας και θα πρέπει κι εκείνοι με την σειρά τους να συνεχίσουν να μεταφέρουν τα δικά τους μηνύματα.

Στον χώρο που είχε καθοριστεί να γίνει η δεντροφύτευση, φυτεύτηκαν καλλωπιστικά φυτά, όπως προείπαμε εκ των οποίων πολλές ιτιές, πικροδάφνες και διάφορα άλλα με όμορφα ανοιξιάτικα άνθη. Τα φυτά ήταν προσφορά (κατά 90%) από τα Φυτώρια Αντεμισάρη και γι’ αυτό το λόγο, τα παιδιά και ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του 2ου Λυκείου Αγ. Δημητρίου ευχαριστούν ιδιαίτερα τον κ. Θόδωρο Αντεμισάρη. Ο Δήμος πρόσφερε το υπόλοιπο 10% των φυτών.

Αυτή η προσπάθεια των παιδιών, δεν θα πρέπει να μείνει ασχολίαστη και να μην επιβραβευτεί από όλους μας, κάθε άλλο θα πρέπει να συμπαρασύρει και άλλους μαθητές, άλλων σχολείων που θα πρέπει να γίνουν κοινωνοί ανάλογων δραστηριοτήτων.

Νικόλας Τζαβάρας

«Αναζητώντας την Πικροδάφνη».. 2o ΓΕΛ Αγ. Δημητρίου

Παρασκευή, 10 Απρίλιος 2009 19:46 ΣΑΡΑΝΤΟΣ Ε. ΕΥΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ

www.piraeuspress.gr

Το 2ο ΓΕΛ Αγ.Δημητρίου εκπονεί πρόγραμμα Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με τίτλο«Αναζητώντας την Πικροδάφνη» με υπεύθυνη καθηγήτρια τη φιλόλογο κ. Νινιού Σοφία.

Πρόκειται για το ρέμα της Πικροδάφνης, που ξεκινώντας από το Δ. Ηλιούπολης, διασχίζει το Δ. Αγ. Δημητρίου και καταλήγει στο Δ. Π. Φαλήρου.

Είναι το ρέμα της γειτονιάς τους. Οι περισσότεροι μαθητές έχουν περάσει ώρες παιχνιδιού στις όχθες του. Το έχουν αγαπήσει και δεν μπορούν να το βλέπουν να αργοπεθαίνει.

Μ’ αυτό το βίντεο που σκάρωσαν ο Αχιλλέας Στεφάνογλου και η Κυριακή Οικονομίδου της Β’ Λυκείου, εκφράζουν τη θλίψη τους για ένα όνειρο που χάνεται ενώ ταυτόχρονα το ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας…

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΥΠΟΟΜΑΔΩΝ

1^η ομάδα:ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΧΗΜΕΙΑΣ

Συλλογή δείγματος

Χημικές αναλύσεις

2^η ομάδα:ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ

3^η ομάδα:ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Κατάρτιση ερωτηματολογίου

Συνεντεύξεις

Άρθρα

Ιστοσελίδα

4^η ομάδα:ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

5^η ομάδα:ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΗ

6^η ομάδα:ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Ζωγραφική

Μακέτα

Αφίσα

7^η ομάδα:ΟΜΑΔΑ ΧΟΡΟΥ

Το πρόγραμμα που μοιράστηκε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης:

Υπεύθυνη περιβαλλοντικού προγράμματος: Σοφία Νινιού

Παρουσίαση :

Ευάνθη Αθανασιάδη και όλα τα παιδιά της ομάδας διαδραστικά και αυτοσχεδιάζοντας

« Το ρέμα της Πικροδάφνης » video

«Τα ζώα του ρέματος» video

«Ένας βάτραχος στο ρέμα» video

« Τα φυτά και τα λουλούδια » video

« Ο μύθος του Ερυσίχθονα » video

« Τα νερά στο ρέμα » video

« Το ρέμα της Πικροδάφνης» παρουσίαση Powerpoint:

Στέλιος Ζωνουδάκης

«Της Πικροδάφνης τον ανθό» τραγούδι:

Υβόννη Τόμα

Ευχαριστούμε τα φυτώρια «ΑΝΤΕΜΙΣΑΡΗ» για την παραχώρηση των φυτών.

Ευχαριστούμε το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων.