Cursisten vertellen

School

Op de basisschool kon ik niet goed meekomen. Op het speciaal onderwijs ging het beter. Ik heb ook de hele middelbare school afgemaakt. Dus ik heb alles wel zo’n beetje geleerd. Maar ik kwam niet zo ver als de anderen.

Stage

Op de middelbare school moest ik al twee dagen per week stagelopen. Ik heb drie stages gedaan. De eerste stage was heel zwaar, ik hoorde collega’s over mij roddelen. Dat ik er niets van kon. Daarna kreeg ik een hele leuke stage, maar daar was helaas geen vast werk mogelijk. De derde stage was het ergst. Daar heb ik uiteindelijk zeven jaar gewerkt. De sfeer was slecht. Mijn begeleider deed naar tegen mij. Elke zaterdag kreeg ik een migraineaanval. Op zondag was het bijkomen en op maandag begon de werkellende weer. Ik ging mezelf pijn doen, zodat ik naar huis kon. Gelukkig kreeg ik ook echt wat aan mijn schouder, dat deed pijn maar ik was er blij mee, want daardoor moest ik wel drie weken thuisblijven. Daarna lieten ze mij weer meteen de zwaarste dingen doen, zoals stofzuigen. Dat heb ik een week volgehouden, toen heb ik me ziekgemeld. Ik kon er niet meer tegen.

Een vrolijk mens

Via een begeleider van mijn middelbare school heb ik mijn huidige werk gevonden, bij MEE. Vanaf die dag werd alles anders. Ik word niet uitgelachen. Ik maak grapjes en vertel verhalen. Het gaat zo goed! Nu zie ik dat ik altijd een vrolijk mens ben geweest, maar dat ik dat nu pas durf te laten zien. Dat ik nu ook dit hele verhaal vertel, dat is ook nieuw. Dat had ik vroeger nooit gedurfd.

Prago

Op mijn werk mag je een cursus volgen. Er liggen folders van Prago. Ik dacht: ach, dat is toch niks voor mij. Eigenlijk durfde ik gewoon niet te bellen. Weer naar school gaan vond ik ook een eng idee. Stel dat ik het weer te moeilijk zou vinden. Dat had ik al een paar keer meegemaakt. Ik had die folder wel meegenomen naar mijn functioneringsgesprek, want ik wilde best leren. Ik moet ook mails versturen op mijn werk en dat vind ik lastig. In mijn vorige baan werkte ik alleen met mijn handen, daar kon ik het prima verbergen dat ik niet zo goed kan lezen en schrijven. Maar nu ging dat niet meer. Terwijl ik nog twijfelde had mijn leidinggevende al met Prago gebeld en een afspraak gemaakt. Bij Prago kijken ze eerst wat je niveau is. Wat je kan en wat je moeilijk vindt. Dan krijg je les op je eigen niveau. De sfeer is heel vriendelijk. Niemand lacht je uit. De cursisten helpen elkaar ook. Zo fijn!

Zelfvertrouwen

Mijn werk en mijn school hebben mij vooral zelfvertrouwen gegeven. Dat had ik totaal niet. Altijd bang dat ik zou worden uitgelachen. Nu ben ik mezelf. Eindelijk. Die onzekerheid wil ik nooit meer. Op mijn werk zie ik mensen om hulp vragen. Zij zijn soms zoals ik vroeger was. Onzeker, eenzaam, bang. Nu heb ik een goede baan, ik zwem twee keer per week en ik ga naar school. Het leven is zo veel gezelliger geworden. Ik ben gelukkig. Daarom ben ik ook taalambassadeur geworden: ik weet hoe veel verschil het kan maken als je eenmaal de stap hebt gezet om naar school te gaan. Niet alleen doordat je leert lezen en schrijven, maar vooral doordat het beter met je gaat. Je wordt meer jezelf.

Werkgevers

Ik wil dit verhaal ook vertellen aan werkgevers. Een fijne, veilige baan is zo belangrijk. Mensen die niet goed kunnen leren, zijn extra kwetsbaar. Maar zij kunnen wel prima werken! Geef ons gewoon het respect dat we verdienen.