การใช้ทักษะการเรียนรู้ในการเรียนรู้เกี่ยวกับศักยภาพหลักของพื้นที่เพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการพัฒนาอาชีพเป็นสิ่งจำเป็นเพราะในสภาพการปัจจุบันที่ผ่านมาประเทศไทยจะสามารถยกระดับคุณภาพการศึกษาให้ประชาชนในแต่ละพื้นที่มีงานทำแล้วในระดับหนึ่ง แต่ด้วยพลวัตของโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว และรุนแรงของสังคมโลกดังกล่าวได้ส่งผลต่อสังคมไทย ให้เข้าสู่สังคมแห่งการแข่งขันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ความอยู่รอดของประเทศ ปัจจุบันขึ้นอยู่กับความสามารถในการแข่งขัน และการพัฒนาศักยภาพของประเทศให้เกิดประโยชน์สูงสุด ประเทศไทยจึงต้องเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันในระดับโลก จากรายงานของสถาบันเพื่อการพัฒนาการจัดการ(IMD) การจัดอันดับของ IMD ในรอบ 10 ปีที่ผ่านมา ประเทศไทยถูกจัดอันดับสมรรถนะหรือความสามารถในการแข่งขันอยู่กลางๆ ค่อนไปทางท้าย โดยเปรียบเทียบแล้วอยู่ต่ำกว่า ประเทศสิงคโปร์ ไต้หวัน เกาหลีใต้ ฮ่องกง และ มาเลเซีย มาตลอด การจัดลำดับประเทศไทย โดย IMD ใน 2 ปีล่าสุด (พ.ศ. 2552-2553) ไทยอยู่อันดับที่ 26 จาก อันดับที่ 58 สมรรถนะที่ต่ำหรือเป็นจุดอ่อนของประเทศไทยด้านหนึ่งคือ สมรรถนะด้านการศึกษา ซึ่งอยู่ในอันดับที่ประมาณ 40 กว่าจาก 58 ประเทศ ตัวอย่างสำคัญที่เห็นได้เด่นชัดที่สุด คือ ในปี 2015 จะมีการรวมตัวกันของกลุ่มประเทศ ASEAN จะเริ่มต้นขึ้น เกิดความเคลื่อนไหวอย่างเสรีของสินค้า บริการ การลงทุน และแรงงานฝีมือ หากประเทศไทยไม่เตรียมพร้อม และไม่สามารถแข่งขันในเวทีระดับภูมิภาคได้ จะทำให้เสียเปรียบประเทศเพื่อนบ้าน การยกระดับคุณภาพการศึกษา จึงต้องยกระดับความสามารถในการแข่งขันด้วย และไม่เพียงแต่ในภูมิภาคอาเซียนเท่านั้น หากแต่จะต้องเป็นทุกภูมิภาคของโลก เพราทุกภูมิภาคไม่ว่าจะเป็นพื้นที่ที่เจริญแล้ว หรือกำลังพัฒนาก็ตาม ล้วนมีโอกาสที่ซ่อนอยู่ทั้งสิ้น หากการศึกษาสร้างคนที่มีความรู้ความสามารถ มีวิสัยทัศน์ สามารถมองเห็นโอกาสที่ซ่อนอยู่ จะทำให้ประเทศยืนอยู่บนเวทีโลกได้อย่างมั่นคง และสามารถแข่งขันได้ในระดับสากล

ด้วยเหตุนี้ การศึกษาต้องเริ่มต้นจากการวิเคราะห์ และค้นหาศักยภาพภายในออกมาก่อน และควบคู่ไปกับทำความเข้าใจการเป็นไปของโลก จึงต้อง “ดูเรา ดูโลก” คือ เข้าใจตัวเอง และเข้าใจว่าโลกหมุนไปทางใด เพื่อวิ่งไปโดยไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง มีความรู้เท่าทันทุนนิยม และรู้ข้อจัดกำจัดของเรา และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อประเทศไทยกำลังจะก้าวเข้าสู่ประชาคมอาเซียนในปี 2558 ประเทศไทยจำเป็นที่จะต้องเตรียมความพร้อมให้กับประชาชน ในการตั้งรับเขตการค้าเสรี ทั้งสินค้าและแรงงานที่จะไหลเข้ามา ภายใต้เขตเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรมที่เป็นหนึ่งเดียว โดยการสนับสนุนให้เกิดการสร้างองค์ความรู้ในด้านต่างๆ โดยเฉพาะการสร้างองค์ความรู้ผ่านกลไกการสร้างงานวิจัยด้านสังคม ให้เท่าเทียมกับงานวิจัยด้านวิทยาศาสตร์

กระทรวงศึกษาธิการ ได้กำหนดยุทธศาสตร์การพัฒนาการศึกษาในการพัฒนา 5 ศักยภาพของพื้นที่ใน 5 กลุ่มอาชีพใหม่ ให้สามารถแข่งขันใน 5 ภูมิภาคหลักของโลก เพื่อพัฒนาใน 5 ศักยภาพของพื้นที่คือ 1. ศักยภาพของธรรมชาติในแต่ละพื้นที่ 2. ศักยภาพของพื้นที่ตามลักษณะภูมิอากาศ 3. ศักยภาพของภูมิประเทศและทำเลที่ตั้งของแต่ละพื้นที่ 4. ศักยภาพของศิลปวัฒนธรรม ประเพณี องค์ความรู้ภูมิปัญญา และวิถีชีวิตของแต่ละพื้นที่ 5. ศักยภาพของทรัพยากรมนุษย์ในแต่ละพื้นที่ ทั้งนี้ คำนึงถึงการพัฒนาหลักสูตรตาม 5 กลุ่มอาชีพ คือ เกษตรกรรม อุตสาหกรรม พาณิชยการ ความคิดสร้างสรรค์ และการอำนวยการและอาชีพเฉพาะทาง”

ศักยภาพ (Potential) หมายถึง ความสามารถในตัวคนแต่ละคนเป็นพลังภายใน พลังที่ซ่อนไว้หรือพลังแฝงที่ยังไม่ได้แสดงออกมาให้ปรากฏ หรือออกมาบ้างแต่ไม่หมด

การวิเคราะห์ คือ การแยกแยะสิ่งที่จะพิจารณาออกเป็นส่วนย่อย ที่มีความสัมพันธ์กัน รวมถึงสืบค้นความสัมพันธ์ส่วนย่อยเหล่านั้น

ศักยภาพหลักของพื้นที่ หมายถึง ศักยภาพของทรัพยากรธรรมชาติในแต่ละพื้นที่ ศักยภาพของพื้นที่ตามหลักภูมิอากาศ ศักยภาพของภูมิประเทศ และทำเลที่ตั้งของแต่ละพื้นที่ ศักยภาพของศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิตของแต่ละพื้นที่ และศักยภาพของทรัพยากรมนุษย์ในแต่ละพื้นที่