วันปากปี๋ ปู่จาข้าวลดเคราะห์

              ประกอบพิธีดังกล่าว โดยจะทำทุกปี ในวันที่ 16 วันปากปี๋ ซึ่งเป็นพิธีจะเริ่มตี้แต่ละครอบครัวที่สืบถอดกันมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่า ตายาย จะนำเอาเสื้อผ้าของสมาชิกทุกคนในครอบครัว และทรายกล๋างแม่น้ำมารวมไว้ตรงกล๋างปะรำพิธี พร้อมกับนำข้าวปลาอาหาร ขนมนมเนยตี้เตรียมมาจากบ้าน มาใส่ไว้ในแตะทั้ง๙ แตะที่เตรียมไว้ แหมอย่างหนึ่งตี้ขาดบ่อได้ในพิธีส่งเคราะห์ และสืบชะตาบ้าน คือ แต่ละบ้านหรือแต่ละครอบครัวจะโยงด้ายสายสิญจน์ไปรอบ ๆ บ้าน แล้วเอาไปผูกเชื่อมต่อกับบ้านใกล้เรือนเคียง โดยพิธีกรรมการส่งเคราะห์บ้านจะเริ่มจากปู่อาจารย์ จะทำการกล่าวโอกาสส่งเคราะห์ในแต่ละทิศ โดยการนำแตะไม้ไผ่ตี้ผะกอบไปด้วยเครื่องพลีก๋รรมต่างๆ ไปวางไว้ในแต่ละทิศจนครบทั้ง๘ ทิศและแหมอย่างหนึ่งจะนำแตะจะนำมาวางไว้ที่กลางปะรำพิธี จากนั้นปู่อาจารย์ก็จะเริ่มพิธีการส่งเคราะห์ โดยก๋ารกล่าวโอกาสส่งเคราะห์บ้าน หลังจากปู่อาจารย์กล่าวโอกาสส่งเคราะห์จบ จาวบ้านผู้ร่วมในพิธีจะนำน้ำขมิ้นส้มปล่อยมาพรมที่หัวของต๋นเองพร้อมกับสะบัดลงไปที่แตะจนครบทั้ง ๙ แตะ ถือเป็นการส่งเคราะห์ของต๋นเองลงไปในแตะดังกล่าว "ต๋ามขี้สายเท่าอายุ" (การจุดเส้นไฟเท่าจำนวนอายุ) ขี้สายหรือเส้นไฟนี้จะทำมาจากฝ้ายเมือง นำไปชุบขี้ผึ้งหรือไขมัน หรือน้ำมันมะป๊าว ปัจจุบันนิยมชุบน้ำมันพืชที่ใจ้ในครัวเพราะง่ายดี พอค่ำลง ก็จะเอาขี้สายเท่าอายุไปจุดบูชาที่ลานพระธาตุเจดีย์ในวัด หรืออาจจุดที่ลานทรายหน้าพระวิหาร ตรงที่สายตาพระเจ้าตก หรืออาจจุดที่ลานบ้านของตัวเองก็ได้ การต๋ามขี้สายเท่าอายุนี้ บางท่านก็ว่า เป็นการเผาอายุสังขารเก่าให้พ้นไป บางท่านก็ว่าเป็นการเผาเสนียดจัญไร อุบาทว์ อาถรรพณ์ ขึดขวงต่างๆ ที่ติดตัวเรามาให้หมดสิ้นไป บางท้องถิ่นก็ให้เพิ่มขี้สายไปอีกเส้นหนึ่ง ถือว่าเป็นการสืบชะตาตัวเรา ให้รุ่งเรืองรุ่งโรจน์ประดุจเปลวไฟในปีใหม่ที่มาถึงนี้

@มินหนานเวศ cr.รูปภาพครูบาป๋ารมีสิกธาตุ