Het Minnewater

Wat

Het Minnewater is een langwerpig meertje in het centrum van Brugge. Er zijn maar weinig steden met zo'n betoverende inkom als Brugge. Vanaf het hoofdstation is het Minnewater een van de eerste mooie plekjes die je ziet als je de stad binnenwandelt. De naam Minnewater, of 'liefdesmeer' zoals we tegenwoordig zouden zeggen, past goed bij deze romantische waterpartij. Dankzij de sprookjesachtige huizen met torentjes en de treurwilgen is dit een van de meest idyllische plekjes in Brugge.

Het Minnewater zelf is geen natuurlijk meertje, maar ontstond wellicht in de 13e eeuw als een soort stuwmeertje en bufferbekken, op het ogenblik dat ter hoogte van het huidige sashuis sluizen gebouwd werden. Dit was nodig om de watertoevoer onder controle te houden. Het debiet van de Reie was nogal wisselend. Soms stond het water erg hoog in de Reie. De laagstgelegen delen van de stad liepen onder water bij plotse dooi of langdurige regenval. Zolang daar niemand woonde, vormde dit geen probleem, maar naarmate de stad verder uitbreidde en ook lagergelegen gebieden, bebouwd werden, wat vooral in de 13e eeuw het geval was, werd men verplicht de grillen van de Reie te beheersen. Men bouwde sluizen en er ontstond ook een buffermeer dat het water kon opvangen bij hevige regenval.

Het meer en de aangrenzende kanalen in en rond het Minnewaterpark waren in de Middeleeuwen belangrijke transportwegen die bijdroegen aan de gouden eeuw van de stad. Schepen met het laadruim vol goederen, zoals textiel, kruiden, suiker en wijn, voeren af en aan via deze waterwegen. Er lagen ook veel woonboten aangemeerd. Tegenwoordig varen hier geen boten meer en bestaat het verkeer uit eenden en zwanen. Zwanen worden trouwens beschouwd als een van de symbolen van Brugge

Sashuis

Een sashuis is een woning van een sasmeester of sluiswachter. Hij bediende de sluizen, met andere woorden hij zorgde ervoor dat de sluispoorten werden geopend en gesloten. Het sashuis werd gebouwd boven de sluis. Het is een vrijstaand huis, dat in 1519 werd gebouwd. De sluis is buiten gebruik sinds de jaren 1970. Het sashuis werd gebouwd boven de sluis.

De naam Minnewater

Over de herkomst van de naam Minnewater bestaan verschillende theorieën. Volgens sommigen komt het van Middenwater (een kom). Anderen denken dat minnen een synoniem is voor mennen, het beheersen van het water van de Reie dus.

Er bestaat ook een hele mooie legende (verhaal) over het ontstaan van de NAAM ‘MINNE-WATER’… Erg Romantisch… Lees maar eens. Zo zal je onmiddellijk begrijpen waarom het Minnewater nog steeds als romantische plaats wordt gezien…

In de tijd toen de Romeinen aan de verovering van Gallië begonnen waren, had een oude zeeman de zee vaarwel gezegd en leefde met zijn enige en mooie dochter Minna te Brugge, dat toen nog een kleine nederzetting was, omringd door bossen en moerassen. Omdat hij wist dat hij niet zo erg lang meer te leven had, zocht hij voor zijn dochter een geschikte bruidegom. Zijn keuze viel op Horneck, een jonge man die af en toe op bezoek kwam.

Minna echter had haar oog reeds laten vallen op Stromberg, een jonge krijger van een naburige stam. Zij verzweeg dit voor haar vader, omdat ze wel wist dat hij die naburige stam niet hoog in het hart droeg. Om onenigheid te vermijden stelde ze dan ook steeds maar een definitieve beslissing uit.

Toen de Romeinen het land binnenvielen, trokken de krijgers van alle stammen ten strijde. Zo ook Stromberg die vóór zijn vertrek van Minna de belofte van haar liefde en trouw had verkregen.

Nog enige tijd kon Minna haar vader ervan overtuigen dat een huwelijk haar nog niet paste, maar er kwam aan zijn geduld een einde en hij besliste dat bij de derde zonsopgang haar huwelijk met Horneck voltrokken zou worden. Zij was radeloos, verscheurd tussen haar belofte aan Stromberg en de wil van haar vader.

De avond vóór de derde zonsopgang vluchtte zij het bos in, om nooit meer terug te keren.

Een tijd later kwam Stromberg terug. Het Romeinse gevaar was geweken. Toen hij hoorde dat Minna verdwenen was, begon hij een moeizame speurtocht. Uiteindelijk vond hij haar, verscholen in het dichte struikgewas, aan de oever van een brede beek. Het mocht evenwel niet meer baten. Minna was van het lange zwerven totaal uitgeput en ze stierf in de armen van haar geliefde.

Eerst wilde Stromberg zich het leven benemen, maar hij besloot de plaats waar Minna overleden was blijvend te vereren.

Na een hut te hebben gebouwd, legde hij een dam in de beek en in het midden van de droge bedding maakte hij een graf waarin hij Minna voor eeuwig te ruste legde. Daarna liet hij het water weer zijn vrije loop.

Op de oever waar hij Minna gevonden had, plaatste hij een zwaar rotsblok waarop hij, als aandenken aan Minna, "MINNA-WATER" beitelde.

Het zou op dezelfde plaats zijn dat later de toren werd gebouwd die nu nog steeds het Minnewater domineert.