Reünie april 2022
Nu de mondkapjes-terreur voorbij is, komt er weer ruimte om het een en ander te organiseren. Een april 2022-reünie behoort weer tot de mogelijkheden.
Begin maart begint de carrousel te draaien met het bepalen van de juiste locatie. Na een oproep tot meedenken komen Joop en Wim met een email waarin zij een geheime missie (het op voorraad hebben van een uitgebreide variatie aan alcoholische dranken) aankondigen. Gemakshalve beperken zij zich tot Leiden e.o. met als resultaat ”De Leidse Lente” (bekend van oktober 2021) en “BurgerZaken”.
Opvallend in de email was het laatste zinnetje: “Maar natuurlijk is Hoorn ook prima”, dat tot een nader onderzoek noopt van de Hoornse horeca. Die blijkt bovengemiddeld vertegenwoordigd te zijn in deze oude VOC stad met talrijke café-restaurants en brasserieën binnen loopafstand van het NS-station (vijf minuten voor de atleten onder ons en negen minuten twintig seconden voor hen die geen haast c.q. dorst hebben).
Hoorn valt echter al snel af, omdat Hajo dan wederom de reünie niet zou kunnen bijwonen en eensgezind wordt besloten nogmaals in Leiden bijeen te komen. De keuze tussen de twee bovengenoemde etablissementen wordt in handen gegeven van Joop en Wim, de ervaren horeca-beoordelaars. Hiertoe begeeft Wim zich half maart eerst naar “Leidse Lente”, dat een klein, doch niet onbelangrijk voordeel heeft van een binnentuin en bovendien ruime parkeergelegenheid in de nabije omgeving.
Onbegrijpelijk, maar de jongedame van “Leidse Lente” die Wim sprak, kan ons in eerste instantie niet herinneren van vorig jaar oktober. De term “marconisten reünie” doet echter wonderen. Na haar uitroep “O, die dorstige ouwe heren” is Wim gelijk overstag, is “BurgerZaken” vergeten en reserveert hij voor ca. 10 personen op donderdag 14 april vanaf 11.00 uur. De jongedame is blij met de vroege reservering; de firma heeft nu ruimschoots de gelegenheid de drankvoorraad op peil te brengen. Nu de reservering rond is, rest ons ongeduldig wachten op de 14e april. Ongeduldig, omdat op die dag Wim’s boek met zilte verhalen over zijn vaartijd aan ons zal worden getoond. Wordt het een boek voor 18+ of alle leeftijden? Stiekem hopen we op het eerste!
Hajo komt met de vraag of zijn buurman Henk van Dijk, die als chauffeur optreedt, welkom is op de reünie. Ondanks de vanzelfsprekendheid wordt het de heren voorgelegd en is men unaniem positief. Henk Tromp oppert buurman Henk “vrij” te houden, waar uiteraard iedereen het mee eens is.
Eindelijk is het dan zover en begeven de Noord- en Zuid-Hollanders zich naar Leiden. Sint Nicolaas, onze beschermheilige, heeft weer zijn best gedaan, want na een rampzalige week heeft hij gezorgd voor zonnig en tamelijk warm weer. De binnentuin gaat tot de mogelijkheden behoren. Bij binnenkomst in Leidse Lente blijkt afdeling Leiden e.o., te weten Joop, Wim, Hajo en buurman Henk, al aanwezig te zijn en al aan de koffie te zitten. Zij hebben intussen al het boekwerk van Wim gekregen en ook ik krijg "Al die MARCONISTEN waren behoorlijk GESTOORD" in handen gedrukt. Ik beloof Wim er tijdens de treinreis naar huis mee te beginnen.
Na de kennismaking met Henk en genietend van een bakkie koffie is natuurlijk de vraag “wie is en wat deed Henk zo allemaal”. De thans 73-jarige Henk was dienstplichtig als Huzaar van Boreel en ging daarna werken bij het Min. van Justitie op de afdeling Naturalisatie en later de Visadienst, waar hij menige Benelux- en Schengenvergadering bijwoonde. Ook het opleiden van lokaal personeel van ettelijke Nederlandse diplomatieke posten op het gebied van visumbeleid en –afgifte behoorde tot zijn werkzaamheden.
Buurman Henk van Dijk
Na een korte terugkeer bij de Immigratie en Naturalisatie Dienst werd hij projectleider biometrie bij de Zeehaven Politie Rotterdam, waar aan afmonsterende zeelieden visa met biometrische gegevens werden verstrekt (10 vingerafdrukken; foto van gelaat), die werden opgeslagen in een database in Brussel. Als vreemdelingen aankomen op zee- of luchthavens, worden de biometrische gegevens vergeleken met die in Brussel. Hiermee voorkomt men illegale immigratie en vervalsing van visastickers.
Henk werd na zijn pensionering voorzitter van de VvE van 60 appartementen, waaronder die van Hajo, voor wie hij zo nu en dan als particulier chauffeur optreedt. Tijdens zijn tekst en uitleg komen de 3 H’s uit Noord-Holland binnen, wat ons aantal op acht brengt. Frits van D. heeft volgens eigen zeggen de blafhoest en kan waarschijnlijk niet komen, Jim van L.’s komst is om gezondheidsredenen onzeker en van Jan M. is nog niets vernomen, maar die heeft ons al eerder verrast door onverwachts alsnog aan te schuiven.
Niet lang na de koffie (met appelgebak) wordt het eerste biertje besteld en gaat Wim de binnentuin qua temperatuur beoordelen. Na zijn goedkeuring begeeft het hele gezelschap zich naar de zonnige binnentuin, waar wij plaats nemen aan vijf aaneen geschoven tafels. Hajo en Henk aan de eerste tafel i.v.m. de rollator die dan makkelijker te hanteren zou zijn indien nodig. Het meisje van de bediening wordt weer aan het werk gezet en brengt naast de bestelde dranken wat bitterhapjes als voorafje van de lunch. Na een voorzet mijnerzijds wordt unaniem besloten om de oktober reünie na twee keer Leiden in Heerhugowaard te houden. Henk en de Hermannen zullen tegen die tijd e.e.a. gaan regelen.
Buurman Henk ondergaat een stortvloed van zeemansuitdrukkingen en, -verhalen, waarbij hij geluk heeft naast Henk Tromp te zitten die bedreven alles uitlegt en verklaart. Henk wordt hierbij geholpen door een paar uitgaven van Het Bestek, het maandblad (?) van de vakbond C.K.O., de Centrale van Koopvaardij Officieren. Hierin kunnen wij nakijken wat wij ca. 1965 verdienden, t.w. ƒ 700 á ƒ 800 per maand. Ook waren er nogal wat toeslagen: tankertoeslag, verre oosten toeslag, gevarentoeslag enz. Bij afwezigheid van Frits heeft Henk Tromp een seinsleutel met “pieper” meegenomen en probeert Henk van Dijk het geheim van morsetekens bij te brengen. Daar Henk gaan Van Spingelen is, lukt hem dat niet.
De bestellingen voor de lunch worden geserveerd en opvallend is de eensgezindheid van de marconisten, want er worden zes uitsmijters besteld. Kort na deze voedzame lunch doet Jan Manni alsnog zijn intrede. Het drukke verkeer had hem weer tegengewerkt. Dat ook hij een uitsmijter bestelt, wordt als normaal gezien, want tenslotte is óók hij een oud R/O. Opvallend aan Jan deze keer is het feit, dat het gebruikelijke kruisje op zijn revers is vervangen door het Margrietspeldje. Dit laat zijn verbondenheid met de koopvaardij zien.
Natuurlijk ontbreken de verhalen uit de vaartijd ook deze keer niet. Opvallend is dat na al die jaren sinds 2008 elke keer opnieuw weer nieuwe verhalen opduiken, zoals de gebruikelijke tegenstellingen tussen stuurlieden en WTKs bij de verschillende maatschappijen. En daarbij het laveren van de R/O! Ook van vóór de vaartijd, zoals het vissen in Ilpendam en ná de vaartijd, een verhandeling door Henk Tromp over het stadhuis van Hamburg.
Herman Vacano, die van ons allemaal het langst heeft gevaren, kan natuurlijk putten uit een scala van gebeurtenissen. Zo maakte hij tijdens een “man overboord” situatie mee, dat de brug een freakwave (monstergolf) zag naderen die het schip dwarsscheeps dreigde te raken. Een snelle koersverandering is in deze situatie aan te bevelen, maar het schip liep slechts 6 knopen i.v.m. het zoeken naar de drenkeling. Deze snelheid was onvoldoende om de koers snel te wijzigen, zodat de freakwave het schip dwars aan SB raakte en dusdanig naar BB deed overhellen dat alles en iedereen naar alle kanten werd geslingerd. Natuurlijk kwam het schip weer overeind en helde naar SB over, waarna alles weer terug werd geslingerd. Een onbeschrijfelijke chaos was het gevolg.
Om 14.15 u. besluit een overgrote meerderheid het voor gezien te houden. Herman, Herman en Henk trekken noordwaarts naar N-Holland en Hajo wordt door Henk van Dijk vakkundig naar Zoetermeer vervoerd. Joop, Wim, Jan en ik blijven nog even in het warme zonnetje zitten en besloten wordt het bier te vervangen door iets meer stevigs. De glazen worden gevuld met Johnnie Walker Red, die van Jan met een 0.0. De vraag of onze glazen ook voor zijn rekening zijn, wordt ontkennend door Jan beantwoord. Niet geschoten is altijd mis, toch?
Tegen half drie keert Jan huiswaarts; gedrieën nemen we nog Johnnie W. om niet lang daarna naar een ècht café te vertrekken. We zijn echter dermate vroeg, dat de boven het café wonende studentes nog niet aanwezig zijn. Hoewel de bar dame haar uiterste best doet, lijkt het café gelijk een stuk minder gezellig en we besluiten dan maar naar huis te gaan. Wim met zijn fiets als rollator, Joop en ik wandelend naar Leiden C.S., waar Joop de bus en ik een portie kibbeling neem. De reünie was in tegenstelling tot café North End weer gezellig met een behoorlijke opkomst. Buurman Henk van Dijk overweegt nu om alsnog te gaan varen!
.-.-.