Ik Robot

Met het steeds autonomer worden van robots en kunstmatige intelligentie neemt ook de bezorgdheid over misbruik toe en zelfs de angst dat robots zich tegen mensen zich kunnen keren. Inmiddels is bijna iedereen het er wel over eens dat er regels moeten komen om waaraan robots/AI en hun makers zich aan moeten houden. Een van de eersten die regels voor robots opgeschreven heeft was de sciencefiction schrijver Isaak Asimov (zie hiernaast). De verhalenbundel I Robot begint met de drie wetten der robotica. Alhoewel deze wetten onderdeel zijn van een fictie verhaal hebben ze ook binnen de robotica grote bekendheid gekregen en worden ze ook vaker als mogelijk uitgangspunt voor 'echte regelgeving' gezien.

I Robot:
Ik, robot (Engels: I, Robot) is een verzameling van negen korte sciencefictionverhalen van de Amerikaanse schrijver Isaac Asimov. De verhalen verschenen tussen 1940 en 1950 onder andere in het tijdschrift Astounding Science Fiction. Ik, Robot verscheen in 1966 in het Nederlands. De verhalen zijn gebundeld met een inleiding en een kort slotwoord, waardoor het geheel de vorm van een raamvertelling heeft.

In 2017 werd Ik, Robot heruitgegeven ter gelegenheid van het leesbevorderingsproject Nederland Leest, met een extra tiende verhaal De robot van de Machine is de mens, geschreven door Ronald Giphart waarbij hij leiding gaf aan een robot met de naam Asibot. Deze robot kan zelfstandig zinnen schrijven in verschillende stijlen.(Wikipedia)

Robotica wetten Asimov:
Eerste Wet
Een robot mag een mens geen letsel toebrengen of door niet te handelen toestaan dat een mens letsel oploopt.

Tweede Wet
Een robot moet de bevelen uitvoeren die hem door mensen gegeven worden, behalve als die opdrachten in strijd zijn met de Eerste Wet.

Derde Wet
Een robot moet zijn eigen bestaan beschermen, voor zover die bescherming niet in strijd is met de Eerste of Tweede Wet.