Ontmoetingskunst

ontmoetingskunstenaars die bij wijze van kunstwerk met iemand op reis gaan, andermans dromen bewaken of alleen hun eigen anderszijn cultiveren, zonder daar iets speciaals voor te doen of te laten

nieuwe kunstvorm in kaart die begin jaren 90 was ontstaan. Door een groep kunstenaars te volgen probeerde hij te achterhalen wat precies hun uitgangspunt was en hoe we om moeten gaan met deze nieuwe kunstvorm. Eén van deze kunstenaars was Rirkrit Tiravanija, die diners organiseert in het museum. Een andere kunstenaar, Phillipe Parreno, nodigde mensen uit om hun favoriete hobby samen uit te voeren op May Day en Carsten Höller maakt de chemische reactie na die ontstaat wanneer mensen verliefd zijn op elkaar. Wat al deze voorbeelden met elkaar gemeen hebben is dat ze uitgaan van een sociaal concept. Of dit nu gaat om interactie tussen de mensen zelf zoals bij de diners van Tiranvanija

Wat al deze kunstwerken gemeen hebben is dat ze uitgaan van een sociaal concept bedoeld voor een bepaalde groep mensen in een bepaalde ruimte

Relational Art is gericht op een kleine schaal: op een groep mensen binnen een bepaalde ruimte en de kunst wordt op precies dat moment gemaakt. Het dagelijks leven speelt hierbij een belangrijke rol. Dit wekt herkenning op bij mensen en maakt het werk begrijpelijk.

Kunstwerken waarbij de toeschouwer of het alledaagse leven een belangrijke rol speelt is zeker geen compleet nieuw fenomeen binnen de kunstwereld als je denkt aan bijvoorbeeld de Fluxusbeweging, Minimal Art of Conceptual Art.