De uitdaging van het bestaan

Als gevolg van de ontzuiling zijn de kerken leeg geworden, het socialisme en het communisme zijn verdwenen en in het algemeen kan gezegd worden dat overtuigingen niet meer dwingend voorgeschreven worden vanuit de opvoeding en/of sociale omgeving. Religie geeft geen algemeen erkend verbindend wereldbegrip meer. De filosofie heeft op basis van de rationele uitgangspunten van de wetenschap op haar beurt geprobeerd een alles omvattend wereldbeeld te ontwerpen, maar heeft deze taak niet van de religie over kunnen nemen. Critici menen dat de mens ontheemd raakt en dat wij door individualisering en egoïsme van elkaar vervreemd raken. Ook in de politiek wordt deze tendens sterker zichtbaar. Kiezers raken op drift nu ze niet meer als vanzelfsprekend op een bepaalde partij hun stem uitbrengen. Bovendien is de mens niet meer louter aan zijn natuurlijke taken, bijvoorbeeld de voortplanting, gebonden. Na het grootbrengen van de kinderen heeft men nog een leven voor zich. Door de toegenomen levensverwachting ontstaat een situatie die in de wereldgeschiedenis nog niet eerder voorgekomen is: een enorme toename van mensen die een werkzaam bestaan achter de rug hebben en van hun pensioen genieten. Tegen deze achtergrond wordt de hedendaagse vraag naar zingeving begrijpelijk. De totaal nieuwe situatie waarin wij terechtkomen dwingt tot een herbezinning op de zin van het bestaan. Wat heeft de filosofie ons op dit terrein te bieden? Hoe kan de vraag naar de zin van het bestaan beantwoord worden in een tijd waarin de klassieke antwoorden afgedaan lijken te hebben.