Kjenneteikn av Leidolf Berge
Både i Strb. og i Hard. heiter det t.d. vetta (verta). Å vetta gamal e´nåke skit.
I Hard. heiter det mangje medan i Strb. , mångge. Mångge kagga i kjedlaren.
Både ho og hu vert nytta i Strb. Hu mest i yste delen av bygda.
Nokre ord har i Strandebarm noko ulike seiemåta: Fjørå-fjæra, Strangje-strångje, Tangje-tångje.
Strandebarmsdialekten skil seg ut frå den hardangerske på fleire måtar:
O-lyden som i solo,gryto.
O-lyden vert til Å i solå, Vesoldå, Såtå, grytå, viså. Snjofreso vert til snøfresaren.
O-lyden er den som gjeld i mest heile Sunnhordland. Unnataket er strandebarmsken med sin Å.
I lyden. (frå eldre rettskriving av 1917). Soli, jordi. I lyden vert til Å i solå, jordå, Vesoldå, krøterå, fjedlå.
Ao-lyden i baot, sjao.
Ao-lyden vert til Å i båt, små, sjå, blå. Gjeld i Jondal, Strandebarm og Røldal.
Ll-lyden i fjell, fell vert til LD som i fjedl, fjedlå, fedl, kvedl.
Kje-lyden i bokje vert til kjå som i bokjå, brokjå. Og bukso vert til bukså.
BN-lyden vert til BM som i obbm, habbm (omn og hamn).
Dekan. Aokans.
Dekan vert til dåka, dekans til dåkas , aokans til vår.
Denne finst ikkje i Strb. men denn, dann og dar.
D vert uttalt i sandén, enden, vindén
U-lyden vert uttalt open i strandebarmsk som hug, turr, fura. Men hog,torr, fora i hardangersk,
Har vore. Har vært, spreier seg også i Strb.
Skarre R,en.
Skarre r-en hører ikkje opphaveleg til i strandebarmsk. Det skal væra rudle-r , men skarre r,en er i ferd med å spreia om seg, her som andre stader.
Setningsmelodi og trykk.
I tidl. Kvam og Strandebarm er setningsmelodien og stavningstrykket ulikt : Td.
I tidl. Kvam: Vesoldo med trykk på Ve, medan i Strandebarm Vesoldå med 3 like trykk.
Sameleis i Oppsaoto og Oppsåtå.