XÉNEROS NO CINE:
SUSPENSE
PSICOSIS
PSICOSIS
DESCARGAR e LER : LIGAZÓN
ANÁLIZAMOS A SECUENCIA DA DUCHA DE «PSICOSIS»
-Describe brevemente o contido da secuencia.
-Numera os distintos planos y señala a súa duración aproximada.
-Realiza algún comentario sobre o tratamento que fai o director da luz, a cor e o son.
Fai o comentario no teu BLOGUE - ENTRADA PSICOSIS
Tarefa no BLOGUE : XÉNEROS CINEMATOGRÁFICOS
Ler e crear unha entrada no teu blogue , ilustrando coa imaxe dunha película para 10 xéneros cinematográficos diferentes
OS XÉNEROS CINEMATOGRÁFICOS
O xénero cinematográfico é o tema xeral dunha película que serve para a súa clasificación.
Os xéneros cinematográficos, como os xéneros doutros campos artísticos, teñen a súa primeira orixe na cultura clásica. Os dous xéneros maiores gregos: comedia e traxedia; un de estilo lixeiro, tema aparentemente superficial e final feliz, e o outro afectado, profundo e de alicaído desenlace. Estes xéneros fóronse diversificando no teatro, e as primeiras longametraxes tentáronos imitar. Con todo, as posibilidades do cinema desmarcárono cumplidamente dos xéneros tradicionais, creando novos xéneros caracterizados pola carente complexidade da súa regulación.
Evolución
É importante sinalar que, nas primeiras décadas do cinema, o xénero das películas era encorsetado, con características moi delimitadas que axudaban ao espectador para comprender rapidamente a película. Con todo, tras a Segunda Guerra Mundial, os xéneros empezaron a mesturarse creando diversas producións e insólitos especímenes.
Clasificacións
As películas clasifícanse conforme aos elementos comúns que abarquen, orixinalmente segundo os seus aspectos formais (ritmo, estilo ou ton e, sobre todo, o sentimento que busquen provocar no espectador). Alternativamente, os xéneros cinematográficos defínense pola súa ambientación ou polo seu formato.
Os xéneros seguintes son a miúdo concretados para formar subgéneros, e tamén poden ser combinados para formar xéneros híbridos.
Polo seu estilo ou ton
Acción — cuxo argumento implica unha interacción moral entre o «ben» e o «mal» levada ao seu fin pola ímpeto ou a forza física.
Ciencia ficción — baséase nun futuro próximo ou moi afastado, onde se logra ver o avance da tecnoloxía e como executa este en a historia.
Comedia — películas realizadas coa intención de provocar humor, divertimiento, entretemento e/ou risa no espectador.
Drama — no cinema, películas que se centran principalmente no desenvolvemento dunha lide entre os protagonistas, ou do protagonista coa súa contorna ou consigo mesmo
Fantasía — o contrario á ciencia ficción. A inexistencia da tecnoloxía dános a entender que acaece nun tempo pasado. A maxia, os animais mitológicos ou sucesos sen unha explicación lóxica forman parte deste mundo.
Melodrama — ten unha carga emocional ou moral moi forte ou emotiva, atendendo ao gusto de cada persoa.
Musical — conteñen interrupcións no seu desenvolvemento, para dar un breve receso por medio dun fragmento musical cantado ou acompañados dunha coreografía.
Romance — un desenvolvimiento romántico, cariñoso ou amoroso entre dúas persoas.
Suspense (España) / suspenso (América) — realizadas coa intención de provocar tensión no espectador. Tamén adoita utilizarse a palabra thriller para designar películas deste tipo, aínda que hai sutís diferenzas.
Terror — realizadas coa intención de provocar pavor, tensión, medo e/ou o sobresalto na audiencia.
Documental - Fai refrencia a temas de interese científico, social, cultural, entre outros.
Pola súa ambientación ou tema
Cinema bélico — campos de batalla e posicións que pertencen a un tempo de guerra.
Cinema biográfico - a vida/obra dun personaxe.
Cinema de ciencia ficción — presenta a progresión do descoñecido ao coñecido polo descubrimento dunha serie de enigmas, onde o espazo é dominado polo home ou civilizacións dun posible futuro.
Cinema catástrofe. O tema principal é unha gran catástrofe para a humanidade (por exemplo, grandes incendios, terremotos, maremotos, naufraxios, grandes erupciones volcánicas, invasións extraterrestres, pandemias e/ou epidemias de enfermidades ou unha hipotética colisión dun asteroide contra a Terra).
Fantasía — conteñen feitos, mundos, criaturas ou cousas míticas, que proveñen unicamente da imaxinación do seu autor.
Histórico. A acción ocorre no pasado, frecuentemente con intención dunha recreación histórica.
Policíaco. A derrota do «Mal», no contexto da actividade criminal.
Western — do período colonial á era moderna dos Estados Unidos de América, a miúdo mitificándolos.
Polo seu formato ou produción
Animación — películas compostas por fotogramas debuxados a man que, pasados rapidamente, producen ilusión de movemento grazas ao principio de persistencia da visión. Tamén se inclúen aquí as películas xeradas mediante animación en volume ou as que recorren integramente ao uso da animación por computadora. Dentro do cinema de animación, debido á súa importancia, ocupa un lugar especial o cinema de animación xaponés ou anime.
Cinema de serie B — así era chamado o cinema de baixa da produción realizada entre os anos 1930 e 1960, cando o público podía ver dous ou tres películas por un mesmo boleto.
Cinema independente-(tamén cinema indie) fai referencia a todas aquelas películas que se realizan ou que se realizaron á marxe dos circuítos comerciais e de produción habituais. Inicialmente, esta denominación englobaba principalmente ás películas estadounidenses que rexeitaban o modo de produción de Hollywood.
Cinema negro/filme noir — maiormente explotado despois da II Guerra Mundial, onde o protagonista é un antihéroe, case sempre vinculado a unha femme fatale.
Cinema silente/mudo — característica dos primeiros filmes (1895-1937), os cales non gravaban son na cinta de vídeo.
Cinema sonoro/ talkies — primeiros filmes en integrar audio e vídeo na mesma cinta, entre 1927 e 1937.
Imaxe real — en oposición á animación, películas filmadas en tempo real con actores reais, de «carne e óso».
CINE ARTE cine de autor- é un tipo de cinema realizado por compañías, con frecuencia pequenas, cuxa liña de produción contrasta coas que teñen como obxectivo o despacho de billetes e o consumo masivo. O cinema arte conta cunha maior liberdade creativa que o cinema convencional, e adoita mostrar temas controvertidos ou dramáticos ou utilizar recursos narrativos ou cinematográficos pouco habituais e mesmo de difícil comprensión. Con frecuencia, o termo utilízase como sinónimo de cinema de autor, debido a que as películas se identifican polo selo que o seu director imprime nelas.
PELICULA DE CULTO
O termo película de culto fai referencia a un tipo de película que atrae a un pequeno grupo de devotos ou afeccionados ou aquela que seguen sendo popularizados co paso dos anos entre un pequeno grupo de seguidores. Con frecuencia a película non chega a alcanzar o éxito na súa estrea, aínda que non sempre é o caso. Algunhas veces a resposta da audiencia a unha película de culto é algo diferente ao que pretendían os creadores. É normal que unha película de culto presente elementos inusuais ou raros.
Polo seu tipo de audiencia
Infantil — dirixidas a nenos.
Xuvenil — estan dirixidas para adolescentes, afán estar ambientadas nun instituto, son peliculas cun argumento que só gusta a adolescentes, bastante predicibles.
Familiar — realizadas coa intención de resultar atractivas a xente de todas as idades.
Adulta — dirixidas exclusivamente a unha audiencia adulta; o contido adoita incluír violencia, temas inquietantes, palabras malsonantes ou sexo explícito.