4.2.5 Vertraging (retardatie) en inhibitie (deels*)
Een vertrager (retarder) kan worden gedefinieerd als een substantie, die reageert met een radicaal onder vorming van producten, die niet verder in staat zijn de keten voort te zetten. Het verschil tussen retarder en inhibitor is gradueel (zie figuur 4.4).
Figuur 4.4 Polymerisatie van styreen bij 373 K onder verschillende omstandigheden: met en zonder inhibitor, met vertrager, en met vertrager en inhibitor.
Inhibitors verhinderen de polymerisatie, totdat alle inhibitor is opgebruikt (inductieperiode). Retarders vertragen het proces en zorgen daarnaast voor een gemiddeld kleinere ketenlengte.
De initiatiesnelheid kan worden bepaald met inhibitors. De reactie van de inhibitormoleculen met de radicalen is zo snel, dat de verbruikssnelheid van een inhibitormolecuul onafhankelijk is van zijn concentratie. De inductieperiode is evenredig met de beginconcentratie van de inhibitor. Verder is de inductieperiode bij een vaste beginconcentratie inhibitor omgekeerd evenredig met de initiatiesnelheid.