*****************

(1) (2) (3) (5)

(1) 15-08-2015 εγώ με τον Βασιληά Λεωνίδα της Σπάρτης, μπροστά στο Μουσείο της Ακρόπολης.

(2) 22-11-2015 μπροστά στην Ακρόπολη.

(3) 26-11-2015 στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά στο κτίριο της Βουλής.- ανάμεσα στο Συντριβάνι και το Δένδρο των Χριστουγέννων.

(4) 01-05-2016 me and my Masters, the Great Ancient Greek Philosophers Plato, and Aristotle.

(5) 30-05-2016 Beautiful Greece & the Greek Islands from Space on a beautiful clear day.Thank you NASA.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με εμένα, παρακαλώ επισκεφθείτε την κύρια ιστοσελίδα μου

https://sites.google.com/site/niactec/

****************

==========

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ: Τα Χρυσά Έπη του Πυθαγόρα

Fotinos

Published on Oct 11, 2013

Ο Μιχάλης Καραβασίλης (Απολλώνιος), ιδρυτής του Ερευνητικού Κέντρου Ελληνικής Μουσικής και Μουσικών Οργάνων, μας ταξιδεύει στη θεραπευτική μουσική των Ασκληπιείων. Στο βίντεο αυτό, ακούγονται με τη συνοδεία απολλώνιας λύρας τα "Χρυσά Έπη του Πυθαγόρα". Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 5/7/2013, στο υπαίθριο αμφιθέατρο Λιτοχώρου, στην τελετή ενάρξεως των εκδηλώσεων Προμήθεια 2013.

Βιντεοσκόπηση:Κώστας Ρώψης

διάρκεια 11:40 λεπτά της ώρας

( παρακαλώ χρησιμοποιώντας το δεξιό κλικ του mouse, ανοίξτε τον επόμενο σύνδεσμο

( ιστοσελίδα ) σε ξεχωριστό παράθυρο προς τα δεξιά, )

https://www.youtube.com/watch?v=XzfWjRAWrgI

==========

Χρυσά Έπη των Πυθαγορείων.(HD)

Daidalos19

Uploaded on Nov 7, 2010

Μεταξύ των κανόνων του είδους τούτου οι όποιοι συντείνουν προς την οικουμενική Φιλοσοφία, τα Πυθαγορικα Έπη τα επικαλούμενα Χρυσά, κατέχουν την πρώτη θέση και Δικαίως. Διότι περιέχουν τας γενικάς Αρχάς ολοκλήρου της πρακτικής και θεωρητικής Φιλοσοφίας. Δι' αυτών πράγματι δύναται κάνεις να κατάκτηση την Αρετή και την Αλήθεια, να καταστήση τον Εαυτό του καθαρό και να ευτυχήσει εξομοιούμενος προς των Θεό, αφού καταστεί υγιής και ολοκληρωμένος, επανακτήσει την πρωταρχική του κατάσταση της Αγνότητας και του Φωτισμού. Προς τούτοις ονομάζονται ΧΡΥΣΑ δια να σημανθεί ότι εν αυτοίς περικλείεται ότι τελειότερο και Θειότερο υπάρχει. Όπως αποκαλούμε ΧΡΥΣΟ ΓΕΝΟΣ, την Εποχή οπού Άκμασαν Άριστοι Άνθρωποι, χαρακτηρίζοντες αναλογικώς τα Ήθη από την Τελειότητα των μετάλλων. Ο Χρυσός είναι Μέταλλο καθαρό και μη αναμιγμένο με αλλά γήινα υλικά, όπως συμβαίνει με αλλά κατώτερα μέταλλα όπως ο Άργυρος, ο σίδηρος η ο χαλκός. Είναι το μόνον ανώτερων διότι δεν οξειδώνεται, ενώ τα αλλά αλλοιώνονται προσμειγνυομενα με ξένα γήινα συστατικά. Δεδομένου ότι η σκουριά είναι το έμβλημα του ελαττώματος, λογικώς απεκλήθη ΧΡΥΣΟ ΓΕΝΟΣ και ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ, η περίοδος εκείνη της γης οπού βασίλευαν η Αγιοτης και η Αγνοτης, απαλλαγμένοι πάσης φθοράς των Ηθών. Ομοίως, επειδή οι ανά χείρας στίχοι είναι απ' άκρου εις άκρον τέλειοι, απεκλήθησαν και Θειοι. Εις αυτούς δεν απαντάται, όπως τα αλλά ποιήματα, εις στίχος ωραίος και εις στίχος άσχημος. Είναι όλοι τέλειως καλοί και αναγραφούν απ΄ άκρου εις άκρον την Αγνότητα των Ηθών, οδηγούν προς την εξομοίωση με το Θείον και αποκαλύπτουν τον τελειότατων σκοπό της Πυθαγορείου Φιλοσοφίας.

διάρκεια 09:01 λεπτά της ώρας

( παρακαλώ χρησιμοποιώντας το δεξιό κλικ του mouse, ανοίξτε τον επόμενο σύνδεσμο

( ιστοσελίδα ) σε ξεχωριστό παράθυρο προς τα δεξιά, )

https://www.youtube.com/watch?v=Vz7ncM0BLSk

==========

ΠΥΘΑΓΟΡΟΥ ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ

nikolaos tournakis

Published on Feb 3, 2014

Αφήγηση Νικόλαος Απολλώνιος Τουρνάκης

διάρκεια 08:07 λεπτά της ώρας

( παρακαλώ χρησιμοποιώντας το δεξιό κλικ του mouse, ανοίξτε τον επόμενο σύνδεσμο

( ιστοσελίδα ) σε ξεχωριστό παράθυρο προς τα δεξιά, )

https://www.youtube.com/watch?v=jYvLLdPg1sY

==========

Χρυσά Έπη και Ε Δ Αλτάνη 19 2 2012

Ελληνικός κόσμος

Uploaded on Feb 26, 2012

διάρκεια 42:19 λεπτά της ώρας

( παρακαλώ χρησιμοποιώντας το δεξιό κλικ του mouse, ανοίξτε τον επόμενο σύνδεσμο

( ιστοσελίδα ) σε ξεχωριστό παράθυρο προς τα δεξιά, )

https://www.youtube.com/watch?v=2ey2SsoWgMQ

========================================

========================================

========================================

Τα χρυσά έπη του Πυθαγόρα

Ἀθανάτους μέν πρῶτα θεούς, νόμωι ὡς διάκεινται, τίμα καί σέβου ὅρκον. ἔπειθ' ἥρωας ἄγαυούς τους τέ καταχθονίους σέβε δαίμονας ἔννομα ῥέζων σούς τέ γονεῖς τίμα τούς τ' ἄγχιστ' ἐγγεγαῶτας. τῶν δ' ἄλλων ἀρετῆι ποιεῦ φίλον ὅστις ἄριστος.

Να τιμάς πρώτα, τους αθάνατους θεούς, όπως ορίζει ο νόμος, και να σέβεσαι τον όρκο [κι] έπειτα, τους ένδοξους ήρωες, και να σέβεσαι τους καταχθόνιους δαίμονες[1], κάνοντας τα νόμιμα, και να τιμάς τους γονείς [σου] και τους κοντινότερους συγγενείς [σου], από τους άλλους δε, να κάνεις φίλο, όποιον είναι άριστος στην αρετή.

Πραέσι δ' ἐἶκε λόγοισ' ἔργοισι τ' ἐπωφελίμοισι. μηδ' ἔχθαιρε φίλον σόν ἁμαρτάδος εἵνεκα μικρῆς, ὄφρα δύνῆι δύναμις γάρ ἀνάγκης ἐγγύθι ναίει.

Να προτιμάς τα λόγια της πραότητας και τα έργα τα επωφελή. Ούτε να εχθρεύεσαι τον φίλο σου ένεκα μικρής αστοχίας, εφόσον μπορείς, διότι η δύναμη κοντά στην ανάγκη κατοικεί.

Ταῦτα μέν οὕτως ἴσθι, κρατεῖν δ' εἰθίζεο τῶνδε· γαστρός μέν πρώτιστα καί ὕπνου λαγνείης τέ καί θυμοῦ. πρήξηις δ' αἰσχρόν πότε μήτε μετ' ἄλλου μήτ' ἰδίηι· πάντων δέ μάλιστ' αἴσχυνεο σαυτόν.

Αυτά μεν, έτσι να τα ξέρεις. Να συνηθίσεις δε, να κυριαρχείς στα παρακάτω:

Πρώτα, στο στομάχι και στον ύπνο, και στη λαγνεία και στο θυμό. Ποτέ δε, να μην πράξεις κάτι που να σε κάνει να ντραπείς, ούτε με άλλον, ούτε μόνος σου, περισσότερο απ' όλους δε, να ντρέπεσαι τον εαυτό σου.

Εἶτα δικαιοσύνην ἀσκεῖν ἔργωι τέ λόγωι τέ, μηδ' ἀλογίστως σαυτόν ἔχειν περί μηδέν ἔθιζε, ἀλλά γνῶθι μέν, ὡς θανέειν πέπρωται ἅπασιν, χρήματα δ' ἄλλοτε μέν κτᾶσθαι φιλεῖ, ἄλλοτ' ὄλεσθαι.

Έπειτα, να ασκείς την δικαιοσύνη με τα έργα και με τα λόγια, ούτε να συνηθίζεις να είσαι ασυλλόγιστος για τίποτε, αλλά να γνωρίζεις μεν, ότι είναι πεπρωμένο όλοι να πεθάνουν, τα χρήματα δε, άλλοτε [της μοίρας] αρέσει να τ' αποκτάς, άλλοτε να τα χάνεις.

Ὅσσα δέ δαιμονίαισι τύχαις βροτοί ἄλγε' ἔχουσιν, ἥν ἄν μοῖραν ἔχηις, ταύτην φέρε μήδ' ἀγανάκτει. ἰᾶσθαι δέ πρέπει καθ' ὅσον δύνηι, ὧδε δέ φράζευ· οὐ πάνυ τοῖς ἀγαθοῖς τούτων πολύ Μοῖρα δίδωσιν.

Όσα δε, βάσανα έχουν οι θνητοί, από δαιμονιακή[2] τύχη, όποιο μερίδιο τυχόν έχεις [από τα βάσανα], να το υποφέρεις χωρίς να αγανακτείς, αλλά πρέπει, όσα μπορείς να τα θεραπεύεις. Τούτο δε σκέψου: δεν δίνει η μοίρα στους αγαθούς το μεγαλύτερο μερίδιο απ' αυτά.

Πολλοί δ' ἀνθρώποισι λόγοι δειλοί τέ καί ἐσθλοί προσπίπτουσ', ὧν μήτ' ἐκπλήσσεο μήτ' ἄρ' ἐάσηις εἴργεσθαι σαυτόν. ψεῦδος δ' ἤν πέρ τί λέγηται, πράως εἶχ'. ὅ δέ τοί ἐρέω, ἐπί παντί τελείσθω· μηδείς μήτε λόγωι σέ παρείπηι μήτε τί ἔργωι πρῆξαι μηδ' εἰπεῖν, ὅ τί τοι μή βέλτερόν ἐστιν.

Στους ανθρώπους δε, φτάνουν πολλά λόγια, και ευγενικά και ανάξια, για τα οποία να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου, ούτε να εκπλήσσεται, ούτε να τα απορρίπτει. Αν δε ψέματα για κάτι λέγεται, να είσαι πράος. Ό, τι δε, θα σου πω, να το κάνεις πάντοτε: κανείς να μην σε πείθει, ούτε με λόγια, ούτε με κάποιο έργο, να πράξεις ή να πεις, ό, τι δεν είναι καλύτερο για σένα.

Βουλεύου δέ πρό ἔργου, ὅπως μή μωρά πέληται· δειλοῦ τοι πράσσειν τέ λέγειν τ' ἀνόητα πρός ἄνδρος. ἄλλα τάδ' ἐκτελέειν, ἅ σέ μή μετέπειτ' ἀνιήσει. πράσσε δέ μηδέ ἕν ὧν μή ἐπίστασαι, ἀλλά διδάσκευ ὅσσα χρεών, καί τερπνότατον βίον ὧδε διαξεις.

Να σκέπτεσαι δε, πριν από κάθε σου έργο, για να μη κάνεις ανόητα [πράγματα], ο άνθρωπος που κάνει και λέει ανόητα, ανάξιος χαρακτηρίζεται, αλλ' εκείνα να εκτελείς, για τα οποία δεν θα μετανιώσεις μετέπειτα. Να μην κάνεις τίποτε, από 'κείνα που δεν ξέρεις, αλλά να διδάσκεσαι σε όσα υπολείπεσαι και με τον τρόπο αυτόν, θα ζήσεις την πιο ευχάριστη ζωή.

Οὐ δ' ὑγιείας τῆς περί σῶμ' ἀμέλειαν ἔχειν χρή, ἀλλά ποτοῦ τέ μέτρον καί σίτου γυμνασίων τέ ποιεῖσθαι. μέτρον δέ λέγω τόδ', ὅ μή σ' ἀνιήσει. Εἰθίζου δέ δίαιταν ἔχειν καθάρειον ἄθρυπτον καί πεφύλαξο τοιαῦτα ποιεῖν, ὁπόσα φθόνον ἴσχει. μή δαπανᾶν παρά καιρόν ὁποῖα καλῶν ἀδαήμων μηδ' ἀνελεύθερος ἴσθι. μέτρον δ' ἐπί πᾶσιν ἄριστον. πράσσε δέ ταῦθ', ἅ σέ μή βλάψει, λόγισαι δέ πρό ἔργου.

Δεν πρέπει ακόμη, να αμελείς την υγεία του σώματος [σου], αλλά, με μέτρο, να πίνεις, να τρως και να γυμνάζεσαι, ως μέτρο δε λέω εκείνο, για το οποίο δεν θα μετανιώσεις.

Να συνηθίζεις δε, να έχεις καθαρή, λιτή διατροφή, και να φυλάγεσαι από το να διατρέφεσαι έτσι, που να προκαλείς τον φθόνο, ούτε να σπαταλάς άκαιρα τα καλά, όπως οι αδαείς, μήτε να στερείσαι, γιατί, το άριστο είναι, το μέτρο σε όλα. Κάνε δε, εκείνα που δεν θα σε βλάψουν και να σκέπτεσαι πριν πράξεις.

Μή δ' ὕπνον μαλακοῖσιν ἐπ' ὄμμασι προσδέξασθαι, πρίν τῶν ἡμερινῶν ἔργων τρίς ἕκαστον ἐπελθεῖν «πῆι παρέβην; τί δ' ἔρεξα; τί μοί δέον οὐκ ἐτελέσθη;» ἀρξάμενος δ' ἀπό πρώτου ἐπέξιθι καί μετέπειτα δειλά μέν ἐκπρήξας ἐπιπλήσσεο, χρηστά δέ τέρπευ.

Μήτε να επιτρέπεις τον απαλό ύπνο στα μάτια σου, πριν εξετάσεις τρεις φορές τις ημερήσιες πράξεις [σου]: «Που ξέφυγα; Τι έκανα; Τι απ' ό, τι έπρεπε δεν ολοκλήρωσα;» αρχίζοντας δε από το πρώτο να επεκτείνεσαι στα μετέπειτα, για τα ανάξια μεν που έπραξες να επιπλήττεις τον εαυτό σου και για τα χρηστά να ευχαριστιέσαι.

Ταῦτα πόνει, ταῦτ' ἐκμελέτα, τούτων χρή ἐρᾶν σέ· ταῦτά σε τῆς θείης Ἀρετῆς εἰς ἴχνια θήσει ναί μά τόν ἁμετέραι ψυχᾶι παραδόντα τετρακτύν, παγᾶν ἀενάου φύσεως. ἀλλ' ἔρχευ ἐπ' ἔργον θεοῖσιν ἐπευξάμενος τελέσαι.

Τούτων δέ κρατήσας γνώσεαι ἀθανάτων τέ θεῶν θνητῶν τ' ἀνθρώπων σύστασιν, ἧι τέ ἕκαστα διέρχεται, ἧι τέ κρατεῖται, γνώσηι δ', ἥ θέμις ἐστί, φύσιν περί παντός ὁμοίην, ὥστε σέ μήτε ἄελπτ' ἐλπίζειν μήτε τί λήθειν. γνώσηι δ' ἀνθρώπους αὐθαίρετα πήματ' ἔχοντας τλημονας, οἵτ' ἀγαθῶν πέλας ὄντων οὔτ' ἐσορῶσιν οὔτε κλύουσι, λύσιν δέ κακῶν παῦροι συνιᾶσιν. Τοίη μοῖρ' αὐτῶν βλάπτει φρένας· ὡς δέ κύλινδροι ἄλλοτ' ἐπ' ἄλλα φέρονται ἀπείρονα πήματ' ἔχοντες. λυγρά γάρ συνοπαδός Ἔρις βλάπτουσα λέληθεν σύμφυτος, ἥν οὐ δεῖ προάγειν, εἴκοντα δέ φεύγειν.

Αυτά να προσπαθείς, αυτά να μελετάς, αυτά πρέπει ν' αγαπάς, αυτά θα σε βάλουν στα ίχνη της θείας αρετής. Ναι, Μα τον παραδώσαντα στην ψυχή μας την Τετρακτύ! την πηγή της αέναης φύσης!

Αρχιζε λοιπόν, προσευχόμενος στους θεούς, για να ολοκληρώνεις τις πράξεις σου. Και εφόσον τα τηρείς αυτά:

- Θα γνωρίσεις την σύσταση των αθανάτων θεών και των θνητών ανθρώπων, κι αν το κάθε τι παρέρχεται, και διατηρείται. - Θα γνωρίσεις δε, αν η Θέμις το θέλει [αν το δικαιούσαι], ότι η φύση είναι παντού η ίδια, ώστε μήτε τ' ανέλπιστα να ελπίζεις, μήτε κάτι να σου ξεφύγει.

- Θα γνωρίσεις ακόμη, ταλαίπωρους ανθρώπους, από συμφορές που ίδιοι προκάλεσαν, οι οποίοι, ενώ τα αγαθά βρίσκονται κοντά τους, ούτε τα βλέπουν, ούτε τ' ακούν, λίγοι δε, γνωρίζουν πώς να λύσουν τα κακά. Η μοίρα δε αυτή τους συσκοτίζει το μυαλό. Σαν κύλινδροι δε, περιφέρονται εδώ κι εκεί, μέσα σε ατελείωτες συμφορές, γιατί τους ξεφεύγει ότι, η Έριδα, που τους είναι σύμφυτη, τούς είναι μια ολέθρια συνοδός που τους βλάπτει, και [επομένως] δεν πρέπει να προάγεται, αλλά να αποφεύγεται.

Ζεῦ πάτερ, ἦ πολλῶν κέ κακῶν λύσειας ἅπαντας, εἰ πᾶσιν δείξαις, οἵωι ταῶι δαίμονι χρῶνται. ἀλλά σύ θάρσει, ἐπεί θεῖον γένος ἐστί βροτοῖσιν, οἷς ἱερά προφέρουσα φύσις δείκνυσιν ἕκαστα.

Ζεύ Πάτερ, μπορείς αναμφίβολα ν' απαλλάξεις όλους από πολλά κακά, εάν δείξεις σε όλους πώς να χρησιμοποιούν τον δαίμονά [τους]. Αλλά, να είσαι θαρραλέος, επειδή θείο γένος βρίσκεται μέσα στους θνητούς, στους οποίους η ιερή φύση δείχνει το κάθε τι, εφόσον σού τ'αποκαλύψει.

Ὧν εἴ σοί τί μέτεστι, κρατήσεις ὧν σέ κελεύω ἐξακέσας, ψυχήν δέ πόνων ἀπό τῶνδε σαώσεις. ἀλλ' εἴργου βρωτῶν ὧν εἴπομεν ἔν τε Καθαρμοῖς ἔν τε Λύσει ψυχῆς, κρίνων καί φράζευ ἕκαστα ἡνίοχον γνώμην στήσας καθύπερθεν ἀρίστην. ἥν δ' ἀπολείψας σῶμα ἐς αἰθέρ' ἐλεύθερον ἔλθηις, ἔσσεαι ἀθάνατος, θεός ἄμβροτος, οὐκέτι θνητός.

Τηρώντας αυτά που σε διατάσσω, απαλλάσσοντας δε, την ψυχή [σου] από τους πόνους αυτούς, θα την σώσεις. Αλλά, να απέχεις από τις τροφές, για τις οποίες μιλήσαμε, και για την κάθαρση και για την λύτρωση της ψυχής, κρίνοντας και σκεπτόμενος το κάθε τι, έχοντας ως ηνίοχο την, ως προς την ανωτερότητα, άριστη γνώμη. Όταν δε, εγκαταλείποντας το σώμα, έλθεις στον ελεύθερον αιθέρα, θα είσαι αθάνατος, θεός άφθαρτος, όχι πια θνητός.

[1] «τους καταχθόνιους δαίμονες¹»: τους υποχθόνιους θεούς, ή τους αγαπητούς τεθνεώτες διδασκάλους της σχολής κλπ ( ) «δαιμονιακή»: θεϊκή

[2] «τον δαίμονά³ τους»: ο δαίμων < δαήμων = γνωρίζων, το πνεύμα, το ανώτερο μέσα μας, το θεϊκό, παρβλ. Το «δαιμόνιο» του Σωκράτη.

========================================

========================================

========================================

ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ

Απόδοση στην νεοελληνική

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ

Μία σύντομη εισαγωγή

στον τρόπο ζωής

των Πυθαγορείων

---

παρακαλώ επισκεφτείτε την επόμενη ιστοσελίδα ... και δωρεάν κατεβάστε το βιβλίο!

( παρακαλώ χρησιμοποιώντας το δεξιό κλικ του mouse, ανοίξτε τον επόμενο σύνδεσμο

( ιστοσελίδα ) σε ξεχωριστό παράθυρο προς τα δεξιά, )

http://esperos-library.ucoz.com/_ld/1/162_____---.pdf

========================================

========================================

========================================

Διαβάζοντας τα χρυσά έπη του Πυθαγόρα

μετάφραση: Νίκος Δεληγιάννης

Πνοές Λόγου και Τέχνης, 2010

36 σελ.

ISBN 978-960-99291-0-3, [Κυκλοφορεί]

Τιμή € 5,07

Φιλοσοφία, Αρχαία ελληνική [DDC: 182]

Το βιβλίο "Διαβάζοντας τα χρυσά έπη του Πυθαγόρα, είναι το πρώτο της σειράς "Περιηγήσεις στην Αρχαία Ελλάδα".

Η μορφή και το έργο του μεγάλου μαθηματικού και φιλόσοφου, αλλά και η τεράστια επίδραση που έχει ως τις μέρες μας, στάθηκαν η αφορμή για τη μετάφραση αυτή. Η αναζήτηση της αιώνιας αλήθειας, αλλά και η προσπάθεια ολοκλήρωσης του πνεύματος και της συνείδησης του ατόμου, καλλιεργήθηκε με την πυθαγόρεια φιλοσοφία.

Η μεταφραστική προσέγγιση μου στα Χρυσά Έπη, με οδήγηση σε μία βαθύτερη εξερεύνησή τους, φωτίζοντας εκείνα τα ξεχωριστά σημεία που τα απαρτίζουν σε μεταφυσικό και φιλοσοφικό επίπεδο.

Στην σύντομη αυτή περιήγηση, ήρθα σε στενότερη επαφή με τον τεράστιο πλούτο των εννοιών και των αξιών που πρεσβεύουν.

Πιστεύω ότι, αυτά τα κείμενα, είναι μία κιβωτός αυτογνωσίας και ηθικής ολοκλήρωσης που οδηγεί στην ανώτατη σφαίρα των ιδεών, χρήσιμη τόσο στη θεωρία, όσο και στις πράξεις της ζωής των ανθρώπων.

========================================

========================================

========================================

****************

back to home page

https://sites.google.com/site/niactec/

****************