copacabana
Lima - Parque Lauca - San Pedro de Atacama - NP Eduardo Avaroa - Salares de Uyuni - Potosi - Sucre - La Paz Copacabana - Puno - Cuzco
Zaterdag 6 augustus 2005, dag 19
In Copacabana is het vandaag groot feest. 's Ochtends bezoeken we een kathedraal, hier is het heel erg druk. Buiten de kathedraal ook. Naast de kathedraal is een ruimte waar je lege flessen kunt inleveren om te laten vullen met gewijd water. De mensen drukken elkaar tegen de tralies. Echt bizar om te zien.
We willen eigenlijk heel graag het dopen van auto's zien. Eerst lopen we een tijdje te zoeken en besluiten om via het strand terug te lopen naar het hotel. Blijkt het dopen van auto's op het strand plaats te vinden. Echt lachen, de auto's zijn versierd en aan de bumper hangt een kapot geslagen fles champagne. Een "indianenman" loopt met wierook rondom de auto te bidden. Zowel binnen- als buitenkant wordt bewierookt.
Vlak bij het hotel ligt een berg. We hebben gehoord dat je vanaf deze berg een mooi uitzicht op het plaatsje zou hebben. Wij willen deze berg dus op. Vanaf de stad is het erg druk op de berg dus wij besluiten om via de andere kant de berg te beklimmen. Onderweg komen we erachter dat dit de verkeerde route is, we krijgen een aantal boze blikken en opmerkingen. We zijn al over de helft en hebben geen zin om terug te gaan dus lopen stug door. Op de berg is het héél druk. Mensen kneden van kaarsevet figuurtjes. Dit plakken ze op sokkels van grote kruizen. Op deze manier uiten ze hun wensen. Ze kneden figuurtjes in de vorm van auto's, huizen etc. Ook staat er een heel groot Mariabeeld. Iedereen wil dit beeld aanraken en ze brengen hier offers aan. Je kan miniatuur vrachtwagens, auto's en huizen kopen en dit offeren aan het Mariabeeld. Erg apart om te zien.
We gaan met z'n allen uit eten omdat Sanne, onze reisleidster, vandaag jarig is. Iedereen die een hoed in Tarabuco heeft gekocht draagt deze en we hebben daarom veel bekijks en de lachers op onze hand. Het eten is erg gezellig. Na het eten wil Sanne graag ergens dansen. Het is haar verjaardag dus we doen wel mee. Met zes personen lopen we richting een hal waar muziek te horen is. Het is een grote gymzaal met alleen maar locals. We mogen toch naar binnen. We zijn nog niet binnen of we krijgen gelijk bier aangeboden. De Bolivianen vinden ons echt een attractie. We moeten continue met ze op de foto. Een oud omaatje pakt Peter bij de hand en hij moet dansen. Wat hebben we hierom gelachen. Dat vrouwtje kon er geen genoeg van krijgen. Peter probeert steeds te vluchten maar die oma greep hem elke keer weer bij de arm. Om 24.00 uur gaan we toch maar terug naar het hotel. Onze schoenen zijn heel vies. Manon maakt het profiel schoon met de kluissleutel. De volgende ochtend is alles ingepakt om weer te vertrekken, maar de kluissleutel is kwijt. Uiteindelijk draait Peter de zwanehals open en ja hoor daar ligt de sleutel....
Bedankt voor het bekijken van onze pagina's!
Plaats een bericht of vraag in ons gastenboek/contactformulier, we zullen dan zo snel mogelijk reageren.