Cesarzowice
CESARZOWICE - gmina Środa Śląska
Kościół filialny pod wezwaniem świętego Marcina
Wzmiankowany już w 1276 roku. Pochodzi z połowy XIII wieku. Obecny gotycki wzniesiony został w połowie XV wieku, przesklepiony i powiększony o zakrystię, przebudowany w XVIII wieku. Orientowany, murowany z kamienia łamanego, jednonawowy, z węższym kwadratowym prezbiterium, towarzyszącymi mu zakrystią od północy i kaplicą od południa, z wieżą od zachodu. Dachy na nawie i prezbiterium dwuspadowe kryte dachówką ceramiczną. Na wieży dach czterospadowy kryty blachą. Na wieży nieczynny zegar. Nad nawą znajduje się płaski strop, nad prezbiterium sklepienie krzyżowo-żebrowe, a w zakrystii kolebkowe. Kościół był restaurowany w XIX wieku i w 1966 roku, remontowany w 1972 i 1975 roku. We wnętrzu zachowały się wolno stojąca późnogotycka chrzcielnica, przyścienne sacramentarium. Drewniane drzwi oraz drewniane rzeźby świętej Jadwigi i biskupa z monstrancją pochodzące z końca XV wieku, a także płyta nagrobna z początku XVI wieku. Kościół otacza cmentarz na planie czworokąta o wymiarach 52 m x 43 m, którego mur, zbudowany został z kamienia łamanego, w okresie wojny trzydziestoletniej. W murze szereg strzelnic i nieco podwyższona brama, zwieńczona pierwotnie grzebieniem attyki. Ściany bramki, a być może i cały mur, pokrywały ozdoby sgaffitowe. W zachodniej pierzei muru wmurowany jest łaciński krzyż pokutny, z którego zachował się tylko górny fragment o wymiarach 3 8 cm x 5 8 cm.
Wzmiankowany już w 1276 roku. Pochodzi z połowy XIII wieku. Obecny gotycki wzniesiony został w połowie XV wieku, przesklepiony i powiększony o zakrystię, przebudowany w XVIII wieku. Orientowany, murowany z kamienia łamanego, jednonawowy, z węższym kwadratowym prezbiterium, towarzyszącymi mu zakrystią od północy i kaplicą od południa, z wieżą od zachodu. Dachy na nawie i prezbiterium dwuspadowe kryte dachówką ceramiczną. Na wieży dach czterospadowy kryty blachą. Na wieży nieczynny zegar. Nad nawą znajduje się płaski strop, nad prezbiterium sklepienie krzyżowo-żebrowe, a w zakrystii kolebkowe. Kościół był restaurowany w XIX wieku i w 1966 roku, remontowany w 1972 i 1975 roku. We wnętrzu zachowały się wolno stojąca późnogotycka chrzcielnica, przyścienne sacramentarium. Drewniane drzwi oraz drewniane rzeźby świętej Jadwigi i biskupa z monstrancją pochodzące z końca XV wieku, a także płyta nagrobna z początku XVI wieku. Kościół otacza cmentarz na planie czworokąta o wymiarach 52 m x 43 m, którego mur, zbudowany został z kamienia łamanego, w okresie wojny trzydziestoletniej. W murze szereg strzelnic i nieco podwyższona brama, zwieńczona pierwotnie grzebieniem attyki. Ściany bramki, a być może i cały mur, pokrywały ozdoby sgaffitowe. W zachodniej pierzei muru wmurowany jest łaciński krzyż pokutny, z którego zachował się tylko górny fragment o wymiarach 3 8 cm x 5 8 cm.
