ಸುಳಿ.

ದೀಪಿಕಾ ಸೃಷ್ಟಿ.

ದೀಪಿಕಾ

ನಿನ್ನ ನಗೆಯೆಂದರೆ

ನಿನ್ನ ಬಗೆಯಂಥದು;

ನಿನ್ನ ಬಗೆಯೆಂದರೆ

ಮಲ್ಲಿಗೆ ಧಗೆಯಂಥದು;

ಮೈಯನ್ನ ಕೆರಳಿಸಿ ಕೊರಗಿಸಿ

ಒಳಗಿನ ಕಣ್ಣನ್ನು ತೆರೆಸುವ

ನಿನ್ನ ಚೆಲುವು ನವಿಲುಗರಿಯ ಪತ್ರದಂಥದು,

ಕತ್ತಲೆ ಬಾನಿನ ಚುಕ್ಕಿಯ ಛತ್ರಿಯಂಥದು

ನನ್ನೊಳಗಿನ ಪದರ ಪದರಗಳು ಸೀಳಿ ಎದ್ದು ಬರುವ

ನೀನೂ ನಾನೇ ಎಂದರೆ ಒಗಟುಮಾತೆ ಹೇಳು ?

ನನ್ನ ರತಿವಿರತಿಯನ್ನ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಕಚ್ಚಿ

ಹುಗಿದ ಕಾಮನೆಯನ್ನ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಬಿಚ್ಚಿ

ತಕ್ಕ ಮಾತಿಗೆ ತಡಕಿ

ನಡುಕ ಗದ್ದದದಲ್ಲಿ ಬಡಬಡಿಸುವಾಗ,

ಮೆಲ್ಲಗೇಳುತ್ತೀಯ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಪರಿಮಳಿಸುತ್ತ

ಸುತ್ತ ತೆರೆಯುತ್ತ ಶೃಂಗಾರಲೋಕ ;

ಬೆಳಕಿಗೆ ಮಂಜನ್ನು ಬೆರೆಸಿ

ಬಿಸಿಲಿಗೆ ತಂಪನ್ನು ಕಲೆಸಿ

ಬಾಳನ್ನೇ ಹೋಳಿ ಎನಿಸುತ್ತ ದೀಪಿಕಾ.