Olaf Cliteur wint het GoudLeven toernooi in Zuidhorn

door Theo Mooijman

Tot nu toe zijn alle GoudLeven toernooien op woensdag gehouden.  Een logische keuze omdat er slechts één vereniging in de regio, Schaak Club En Passant Usquert (oftewel Scepu) clubavond op woensdag heeft. Tijdens het (lange zomerreces hebben we geen concurrentie van clubavonden.

Toen bleek dat het atrium van het Zonnehuis Oostergast alle woensdagen ander vertier onderdak biedt, konden wij zonder dralen uitwijken naar de dinsdag. In een e-mail, zo juist bij mij binnengekomen, prees Rinus Vriend mijn vooruitziende blik om de woensdag te ontlopen. Het is code rood in het Noord en Noordwesten des lands. De storm giert om mijn huis, takken van de trompetklimmer (Campsis Radicans) slaan tegen mijn ramen, afgebroken twijgen van berken liggen overal. Nimmer waren de weergoden een belemmering voor een GoudLeven toernooi en dat is dus nog steeds zo. Gisteren was het prachtig weer, Rinus was zelfs op de fiets naar Zuidhorn gekomen. Een gloednieuw, fraai exemplaar, naar ik vermoed met elektrische versterking.

Het aantal deelnemers was zestien, waaronder drie bewoners van het verzorgingstehuis. Naast Eric Helmers, elk jaar deelnemer, voor wie ik als 'buddy' optreedt en Robbert Klabbers deed ook Jan Koole mee. Jan Koole is inmiddels 89 jaar en had als 'buddy' zijn zoon Bauke, speler van het NOSBO team van Leek. Bauke had mij tevoren al gewaarschuwd dat zijn vader het waarschijnlijk slechts een ochtend kon volhouden. Bij een GoudLeven toernooi is dat geen probleem: dan neemt hij toch gewoon de plaats van zijn vader in. Het toeval wilde dat ik bij het via Google zoeken naar Scepu een artikel tegenkwam geschreven in de serie komkommerschaaknieuws.nl door Michiel Meeuwsen. Dat artikel neem ik integraal over in dit verslag. Want niet alleen Bauke Koole maar ook de broer van Hiddo figureren in dit stuk.

Omdat het toernooi buiten het lesseizoen viel, kon Hiddo Zuiderweg meedoen en eindelijk kon ook Olaf Cliteur participeren. Woonachtig in Zandvoort aan Zee speelt hij voor meerdere clubs in den lande. In het NOSBO gebied was dat eerst SC Veendam en na het samengaan voor HSP/Veendam.  Bij de prijsuitreiking bleek mij dat wij in het verleden ook nog van dezelfde vereniging lid waren geweest. De prijs was namelijk het jubileumboek van SC Promotie uit Veendam, een uitgave met een selectie van columns, zoals gepubliceerd op de website van SC Promotie vanaf 2003. Ik was trouwens al naar het Noorden vertrokken toen Olaf daar lid werd. 

De winnaar stelde in de laatste ronde met een remise tegen Pieter Doller zijn eerste plaats veilig.

Een ronde eerder had hij in een zinderend treffen met loepzuiver spel een op het oog zeer gevaarlijke koningsaanval van Ger Roos geneutraliseerd en de vis op het droge gebracht. Een verrassing in de tweede ronde was de winst van Pieter Jongejan op Pieter Doller, waarmede hij de basis legde voor zijn tweede plaats. Nadat vader Jan twee te voorziene nullen had geïncasseerd, kon zoon Bauke vanuit het achterveld een inhaalrace starten, hetgeen met zijn grote ELO overwicht soepeltjes lukte. 

Vorige week was ik in een supermarkt vruchtensap van het merk 'Healthy People' tegen gekomen. Die naam past zo perfect bij de doelstelling van de GoudLeven cyclus dat ik meteen drie flessen heb gekocht voor de overige prijsjes. Zoals bekend worden deze telkens op een andere wijze toegekend. Leunis, John en Boudewijn waren deze keer de gelukkigen. 

We hadden geen printer mee deze keer, de SB punten ontbreken dus, maar de volgorde is wel op SB, dat kan ik verzekeren.

Wij waren weer uiterst hartelijk ontvangen in het Zonnehuis en omdat de Maartenshof in Groningen geen belangstelling meer toonde voor een GoudLeven toernooi, gaan we voortaan twee maal per jaar naar de prachtige locatie in Zuidhorn..       


De stand aan de kop:

1 Olaf Cliteur

2 Pieter Jongejan 4

3 Hiddo Zuiderweg

4 Pieter Doller 3

5 Ger Roos 3

6 Jan & Bauke Koole 3

Horen is scoren *

geplaatst op 17 mei 2019 door Michiel Meeuwsen

Vaste lezertjes van deze rubriek weten dat Edwin Zuiderweg een fanatiek vogelaar is, maar wel eentje die alles van de scholekster weet maar alle andere soorten regelmatig door elkaar haalt. Een schaker die er veel meer verstand van heeft is Bauke Koole, onder wiens bezielende leiding een tijdje geleden de deelnemers aan de massakamp in de duinen op Schiemonnikoog vogels konden spotten. Bij het spotten hoef je de vogel niet noodzakelijk te zien. Sommige vogels laten zich zelden zien, maar je hoort ze wel zoals bijvoorbeeld de roerdomp. Horen is scoren, zo luidt het motto van Bauke als hij er weer een zeldzaam vogeltje in zijn notatieboekje bijschrijft, dat hij niet zag maar wel hoorde. Ik herinner me dit ook toen we met een kluitje jeugdspelers ’s nachts op het station van Usquert stonden nadat we een uitwedstrijd tegen SCEPU hadden gespeeld (ik viel wel eens in). “Jongens, mobieltjes uit en heel stil zijn allemaal, dit is belangrijk!” Wat was het geval? Er vloog iets boven ons dat geluid maakte. “Horen jullie dat jongens, dat is nou een ransuil! Onthoud dat geluid, dan kun je hem de volgende keer ook herkennen!” Je zag de jeugdspelers hem glazig aankijken met een blik van Yeah right waar heb je het over man? Het deed me een beetje denken aan een fragment uit een conference van Hans Teeuwen waarbij deze de geringe belangstelling van asielzoekers voor ons nationale erfgoed aankaartte. “Bij het horen van namen als Ad Visser en Loeki Knol (actrice in de kinderserie Kunt u ons de weg naar Hamelen vertellen meneer, red) kijken ze laf en ongeïnteresseerd uit hun ogen.” Deze jeugdspelers waren net zo geboeid door vogels als door de door hun oma gemaakte kunstwerkjes van ministeck. Maar één vogelsoort weten ze wel bij naam te noemen en dat is de Bauke Koolmees.


* Horen is scoren is het motto in vogelaarsland (TM)