Het snoepreisje in November 2011 ging naar Brugge. Hieronder het verslag zoals in de Rubicon stond (wegens het thema van de Rubicon in quasi-tijdsschriftstijl) en een selectie van de foto's van Nicky.
Brugge is een ideale stad voor een ontspannen weekendje weg. Je hoeft niet maanden van te voren je reis te reserveren, je hoeft niet je gebrekkige kennis van een vreemde taal weer af te stoffen en toch heb je duidelijk dat buitenlandgevoel. Met drie uurtjes trein of wat korter met de auto zit je in de stad van de chocola, kant en beroemde schilders. Een verslag van het snoepreisje van Pi.
Wij arriveerden vrijdagavond en besloten het die avond rustig te houden en bleven in de bar bij het hostel. Onder het genot van een lekker Belgisch biertje viel ons het eerste op. Breien is hip. In ons gezelschap kwamen de breinaalden tevoorschijn en werd druk gepraat over de plannen voor de volgende dag. Behalve de chocolaterien werden ook de wensen geuit om onder andere een wolwinkel aan te doen.
Na een simpel en doeltreffend ontbijt vertrokken wij zaterdagochtend zonder echt concrete plannen richting het centrum. Het mooie aan Brugge is dat je niet per se een plan hoeft te hebben. De stad is groot genoeg om veel te zien te hebben, maar het oude centrum is ook wel weer compact genoeg om alles te kunnen lopen. Een ding viel ons al snel op. Het was druk. Ontzettend druk. Na enkele groepen voornamelijk Engelse toeristen met rode klaprozen op hun tas of kleding gezien te hebben wisten wij hiervan de oorzak te achterhalen: 11 november is wapenstilstandsdag, waarop het einde van de gevechtenvan de eerste wereldoorlog herdacht wordt. Gecombineerd met het droge en zonnige weer zorgde dit voor een enorme mensenmassa.
De eerste helft van de dag wandelden wij voornamelijk op goed geluk door Brugge. De toeristenwinkeltjes met kant en snuitserijen wisten we aardig te vermijden, genoeg andere, leukere dingen te zien. Bijvoorbeeld chocolaterien die voor je ogen de gesmolten chocolade in prachtige vormen gieten en met hun etalages die het vakmanschap demonstreren. En chocolade is niet het enige dat men hier weet te maken, de snoepjesmaker gunt je ook een kijkje in zijn keuken. Een winkelconcept dat we niet uit Nederland kennen was Veritas, een winkel die allerlei kledingaccesoires zoals mutsen, sjaals en sieraden verkocht, maar ook een hele verdieping had met alles om dit zelf te maken. Hier werden meer wol en breipennen aangeschaft om die avond aan de bar verder te kunnen breien.
Na wat rondslenteren door de oude stad en neuzen in winkels besloten we dat het tijd was voor een dosis echte cultuur. Het Groeningemuseum is het stedelijk museum voor de schone kunsten. De collectie bestaat uit topstukken van 6 eeuwen Belgische schilderkunst, zeker die paar uurtjes waard. (En voor die ene euro die het kost als je onder de 26 bent hoef je je ook niet gedwongen te voelen eindeloos geleerd naar de schilderijen te staren om je entreeprijs er weer uit te halen.)
's Avonds kwamen we er wel achter dat zomaar een hapje eten op zaterdagavond niet zo makkelijk is met een groep. De traditionele Belgische restaurantjes hadden vaak nog wel plek, maar waterzooi is helaas toch niet zo vegetarier-vriendelijk. Reserveren kan dus nuttig zijn. Na wat zoeken vonden wij een heerlijk italliaans restaurant met genoeg plaats en aten daar een heerlijke pasta. Daarna gingen wij weer naar het hostel waar weer onder het genot van een biertje gebreid werd.
Op zondag is er toch een stukje minder geopend in Brugge. Grote winkels en toeristenzaken zijn nog wel open, maar het aanbod is toch wat beperkter. Daarom gingen wij deze dag naar het Chocoladefestival. Deze beurs had niet echt een duidelijk thema of doelgroep, als het maar met chocola te maken had. Er waren demonstraties van professionals en studenten van de horeca-school, je pietendiploma halen, meedoen aan een prijsvraag, schilderen met chocoladeverf, chocola snuiven (een product ontwikkeld voor de Rolling Stones) en natuurlijk heel veel proeven. Onze standaardvraag ``hoe maakt u dit'' werd met zeer veel geduld en plezier beantwoord, tot onze grote vreugde. Met een buik vol chocola en een tas vol met recepten, folders en aanschaffen stonden wij weer op de stoep van het belfort. (Een vijftiende eeuws gebouw is nog eens een goede beurslocatie.) Na nog snel een vlaams frietje gegeten te hebben stapten wij weer in de trein en auto op weg naar huis. Het was een gezellig en smakelijk weekend.