Eufonologia, nazywana również fonetyką poetycką, eufoniką, eufonistyką, fonostylistyką, fonoestetyką lub eufonioznawstwem, to dyscyplina teorii literatury (poetyki), a dokładniej stylistyki, zajmująca się zagadnieniami eufonii, czyli ukształtowania brzmieniowego wypowiedzi literackiej, sposobami jego świadomego i artystycznie celowego modyfikowania, czyli różnymi odmianami instrumentacji głoskowej (aliteracją, tautogramem, harmonią konsonantyczną, harmonią wokaliczną, rymem, asonansem i konsonansem) oraz semantycznymi (znaczeniowymi) konsekwencjami zastosowania procedur instrumentacyjnych, wynikającymi z paronomastycznej (znaczeniotwórczej) funkcji instrumentacji, która działa na zasadzie poetyckiej (fałszywej) etymologii, sugerując wspólne pochodzenie niespokrewnionych ze sobą słów.