Szanowny Czytelniku!
Ta strona będzie poświęcona teorii i historii ballady francuskiej, gatunku poezji lirycznej, wywodzącego się ze średniowiecza, ale popularnego również w dziewiętnastym wieku. To wyrafinowany utwór liryczny, bardzo skomplikowany formalnie, należący do nurtu poezji dworskiej. Zalicza się on do najtrudniejszych warsztatowo form poetyckich. Pochodzi się ona rzeczywiście z Francji, ale rozwijała się też w innych krajach. Trafiła między innymi do Anglii. Największe osiągnięcia na polu ballady były dziełem poetów czternastego i piętnastego wieku. Niektórzy poeci pisali setki ballad. Nawet w poezji wieku dwudziestego zdarzają się ballady, zwykle w twórczości niepoważnej. Gatunek ten występuje, choć rzadko, również w literaturze polskiej. Zapraszam do korzystania. Wszyscy czytelnicy są mile widziani, zwłaszcza krytyczni wobec tego, co tu napisano. Namawiam też do odwiedzania witryn innych autorów, poświęconych literaturze, jej teorii i historii. A tych na szczęście w Sieci nie brakuje. Większość oferuje sprawdzone, rzetelne informacje. Krytycyzm oczywiście zawsze jest wymagany, ale przy pewnej ostrożności można korzystać z przedstawionej w Internecie wiedzy na temat literatury światowej. Encyklopedie internetowe dostarczają wiedzy, a biblioteki sieciowe udostępniają wiele dzieł klasyki w całości, lub w wyborze, co znacznie upraszcza i ułatwia dostęp do nich o każdej porze dnia i nocy. W grę wchodzą utwory z różnych literatur i w różnych językach.
Wiktor J. Darasz
Listopad 2014 - styczeń 2015
Informacje tu zawarte podlegają ochronie prawa autorskiego, ale każdy może je wykorzystywać za podaniem źródła w szkole i na studiach we wszelkiego rodzaju zadaniach domowych, wypracowaniach, prezentacjach, pracach zaliczeniowych, semestralnych i rocznych oraz licencjackich i magisterskich, albo referatach i artykułach naukowych, i powielać na użytek własny, uczniów i studentów. Witryna ta nie zawiera tekstów chronionych prawem, a jedynie te znajdujące się w domenie publicznej. Autor witryny nie czerpie korzyści finansowych z prowadzenia strony, a korzystanie z niej będzie bezpłatne. Pomijając koszt dostępu do Internetu, pozostaje on najtańszym źródłem nielimitowanej informacji dla szerokiego kręgu odbiorców. Kafejki internetowe robią więcej dla podniesienia poziomu wykształcenia społeczeństwa niż wszystkie sale wykładowe. Celem witryny będzie upowszechnienie informacji z dziedziny teorii literatury i historii literatury europejskiej, zwłaszcza dawnej. Strona ta powinna pomóc uczniom, a w szczególności absolwentom szkół średnich w dostaniu się na wymarzone studia filologiczne, co bywa trudne bez pomocy nauczyciela. Dotyczyć będzie ona wersyfikacji, czyli nauki o wierszu jego odmianach i i poszczególnych literaturach. Dotyczyć będzie również eufonologii (jestem wersologiem i eufonologiem). Wersolog, inaczej metryk lub metrysta, to badacz zajmujący się teorią wiersza. Eufonolog to specjalista od instrumentacji głoskowej (eufonii), nazywany też eufonikiem, fonetykiem poetyckim, eufonistą, eufonistykiem, fonostylistykiem i fonoestetykiem). Kobieta eufonolog to pani eufonolog, albo bardziej potocznie eufonolożka, eufoniczka, eufonistka, eufonistyczka, fonostylistyczka i fonoestetyczka. Problematyki wersyfikacyjnej raczej się nie porusza na lekcjach, ani w szkole podstawowej, ani w liceum, a pytania z tej dziedziny zdarzają się na egzaminach wstępnych na kierunki filologiczne, gdzie stanowią dużą trudność dla nieprzygotowanych kandydatów. Chodzi o przybliżenie się do ideału równego dostępu do wiedzy, a zwłaszcza do studiów uniwersyteckich. W społeczeństwie demokratycznym, za które się uważamy, dostęp do najlepszych kierunków studiów nie powinien być ograniczony do elity finansowej, bo pochodzenie z bogatej rodziny nie gwarantuje ani wrodzonego talentu, ani pracowitości studenta. Brak możliwości podjęcia wybranych przez siebie studiów zawsze był przeżyciem bolesnym, rzutującym na psychikę kandydata i odbijającym się na jego późniejszej drodze. Jeśli ta strona komukolwiek pomoże w wejściu na uniwersytet, spełni ona swoje zadanie. Życzę wszystkim powodzenia w realizowaniu swoich marzeń i aspiracji. Dążcie do swojego celu uczciwie i nie dajcie się pokonać tym, którzy nieuczciwie próbują Was wyprzedzić. Namawiam też do asertywności. To, że ktoś jest bardziej bezczelny od was nie znaczy, że jest w rzeczywistości lepszy. Nie traktujcie kierunków uważanych za elitarne jako niezdobytych twierdz. Nie święci garnki lepią, a najwybitniejsi uczeni nie dostawali się często na studia przy pierwszej próbie. I nie powinno się patrzeć na studenta przez pryzmat kierunku, który studiuje. Najlepsi studenci mogą być na kierunkach tradycyjnie, choć niesłusznie, lekceważonych (filologia słowiańska czy rumuńska), a na kierunkach uważanych za wiodące nie zawsze się uczą osoby zainteresowane tematem studiów. Na co dzień jednak się powszechnie generalizuje i slawistów i rumunistów osądza się negatywnie, choć wcale sobie na to nie zasłużyli, a niezbyt dobra opinia o nich nie wytrzymuje próby konfrontacji z faktami.